0113-KDIPT1-1.4012.477.2017.1.RG - Sprzedaż nieruchomości przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2016 r. (data wpływu 25 maja 2016 r.), uzupełnionym w dniach 4, 12 i 18 lipca oraz 3 sierpnia 2016 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania planowanej dostawy działek gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 25 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 4, 12 i 18 lipca oraz 3 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania planowanej dostawy działek gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Jest Pani właścicielką nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr..., w skład której wchodzą działka gruntu oznaczona numerami od XX/10 do YY/24. Działka gruntu nr 48/24 powstała w wyniku podziału nieruchomości oznaczonej nr ZZ/22, "z wyłączeniem" działki gruntu nr WW/21.

Nieruchomość nabyła Pani w drodze dziedziczenia po zmarłym w dniu 15 września 2004 r. mężu. W chwili nabycia składała się ona z działek gruntu, które powstały w wyniku podziału geodezyjnego zleconego jeszcze przez Pani męża. W chwili obecnej dla terenu, na którym znajduje się Pani nieruchomość, uchwalony jest plan zagospodarowania przestrzennego, który przewiduje na tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, tj. zabudowę wolnostojącą. Plan ten został uchwalony 19 sierpnia 2002 r. od nr XX/10 do nr DD/23. Przy uchwalaniu planu nie uczestniczyła Pani, nie wnosiła żadnych wniosków o zmianę. W dniu 21 grudnia 2015 r. sprzedała Pani jedną działkę wchodzącą w skład opisanej wyżej nieruchomości. Kupujący zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych w stawce 2%.

Nie wyklucza Pani, że w przyszłości będzie sprzedawać kolejne działki.

Nie jest Pani osobą prowadzącą działalność gospodarczą, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Od momentu otrzymania spadku nieruchomość, na którą składają się ww. działki, porośnięta była trawą jako łąka do zbioru trawy. Wcześniej służyła jako pastwisko dla bydła. Nieruchomość ta nie jest i nie była przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy. Nie jest wykorzystywana zarobkowo przez Panią i nie korzystają z niej inne osoby.

Do chwili obecnej nie podjęła Pani żadnych czynności zmierzających do sprzedaży. Nie zamieszczała żadnych ogłoszeń, nie umieszczała na tym terenie informacji o sprzedaży i nie zlecała czynności do biura obrotu nieruchomościami.

Mąż przed śmiercią rozpoczął czynności zmierzające do uzbrojenia działki w sieci wodociągową i kanalizacyjną i dlatego też po śmierci męża musiała Pani "tę formalność dokończyć". W związku z tym działki te mają uzbrojenie w te sieci. Śmierć męża była niespodziewana, ponadto mąż miał duże plany na życie i wykształcenie czwórki dzieci. Od momentu ujawnienia się choroby do śmierci był tylko miesiąc. Nie składała Pani wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dokonując drugiej z kolei sprzedaży działki gruntu nr WW/21 o pow. 2304 m² będzie Pani musiała zapłacić podatek od towarów i usług i czy przy ewentualnych kolejnych podatek ten wystąpi?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatku od towarów i usług nie powinien płacić. Nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług i "nie brała" czynnego udziału w tworzeniu planu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy-rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która stanowi przejaw działalności gospodarczej i wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powołane przepisy stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. "Teren budowlany" to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych regulacji prawnych, w szczególności treści art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do wniosku, że trudno uznać Panią za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą kolejnych działek gruntu. Pomimo, iż grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, nie można uznać, że dokonując sprzedaży kolejnych działek gruntu będzie Pani działać w charakterze handlowca. Nabycie gruntu - jak wskazano - nie nastąpiło w celach zarobkowych. Otrzymała Pani przedmiotowe działki gruntu w spadku po zmarłym mężu. Nie wykorzystywała ich do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym nie udostępniała innym osobom. Co prawda zakończyła Pani proces uzbrojenia działek gruntu (podzielonych na wniosek męża), w sieci kanalizacyjną i wodociągową, ale poza tym nie wykonywała żadnych czynności zmierzających do przygotowania gruntu do sprzedaży. Powyższe wyklucza handlowy cel transakcji. W konsekwencji, sprzedając w przyszłości kolejne działki gruntu będzie korzystała Pani z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaży oznaczać będą działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Wskazać należy, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Podkreślić należy, że powołane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1656/11 i 1658/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11).

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.