0113-KDIPT1-1.4012.288.2017.2.ŻR - Prawo do odliczenia VAT zawartego w fakturach otrzymanych od kontrahenta niezarejestrowanego jako podatnik VAT czynny w dniu ich wystawienia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 14 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach otrzymanych od kontrahenta niezarejestrowanego jako podatnik VAT czynny w dniu ich wystawienia - jest prawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach otrzymanych od kontrahenta niezarejestrowanego jako podatnik VAT czynny w dniu ich wystawienia.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 14 lipca 2017 r.) w zakresie doprecyzowania opisanego stanu faktycznego oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT od sierpnia 2012 r. Główny profil działalności to działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną (numer PKD 01.61.2).

Wnioskodawca prowadzi także różnoraką działalność handlową. Przedstawiony stan faktyczny dotyczy wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej określonej numerem PKD 46.46.2. W miesiącu lutym 2017 r. Wnioskodawca dokonał dwukrotnie nabycia towaru, będącego wyrobem medycznym, od Spółki. Sp. z o.o.

Towar został zakupiony do celów gospodarczych i opodatkowany podatkiem VAT. Dostawca wystawił dwie faktury FVAT - pierwsza FVAT nr... w dniu 8 lutego 2017 r. na kwotę 100 400,00 netto + 8 032,00 VAT, druga FVAT nr... w dniu 10 lutego 2017 r. na kwotę 114 540,00 netto + 9 163,20 VAT.

Spółka. Sp. z o.o. została wpisana do rejestru KRS w dniu 21 grudnia 2016 r. Jednak działalność gospodarczą rozpoczęła w dniu 1 lutego 2017 r. W dniu 15 lutego 2017 r. dostawca (. Sp. z o.o.) wniósł do swojego organu skarbowego wniosek (formularz VAT-R) o zarejestrowanie go jako czynnego podatnika w zakresie podatku od towarów i usług od dnia 1 lutego 2017 r. Ponieważ organ skarbowy zażądał modyfikacji złożonego formularza VAT-R w punkcie C.1 i C.2 dostawca w dniu 20 marca 2017 r. złożył ponownie poprawiony wniosek. Zmiana dotyczyła zarejestrowania dostawcy jako podatnika VAT zamiast od miesiąca lutego 2017 r. to od miesiąca marca 2017 r. Ostatecznie dostawca uzyskał wpis do wykazu w marcu 2017 r., w związku z tym, że od początku prowadzenia działalności firma. Sp. z o.o. funkcjonowała i zachowywała się jako czynny podatnik VAT złożyła do właściwego organu skarbowego deklarację VAT-7 za miesiąc luty 2017 r., gdzie rozliczyła podatek VAT należny z tytułu sprzedaży towarów do Wnioskodawcy. Dostawca uzyskał w swoim Urzędzie Skarbowym informację, że jego działania były prawidłowe i że miał prawo już w lutym wystawić FVAT mimo, że został wpisany do rejestru jako czynny podatnik VAT dopiero w marcu 2017 r. Rejestracja ta ma bowiem charakter deklaratywny, a firma. Sp. z o.o. od początku swojej działalności funkcjonowała i zachowywała się jako czynny podatnik VAT.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył:

* Deklarację VAT-7 za luty 2017 r. firmy. Sp. z o.o.

* Zgłoszenie rejestracyjne. Sp. z o.o. VAT-R

* Zgłoszenie danych dotyczących kasy fiskalnej przez. Sp. z o.o.

Współpraca była prowadzona przez Wnioskodawcę z firmą. Sp. z o.o. na podstawie ustaleń ustnych. Podmioty nie zawierały pisemnej umowy. Firma. Sp.o.o. przejęła kontynuację współpracy z Wnioskodawcą od firmy. Sp. z o.o. i Wspólnicy Sp.k., z którą wcześniej z sukcesem przez klika lat współpracował Wnioskodawca a osoby, które z ramienia. Sp. z o.o. i Wsp. Sp.k. współpracowały z Wnioskodawcą pozostały te same.

Wnioskodawca posiada wiedzę o złożeniu wniosku VAT-R o rejestrację. Sp. z o.o. jako czynnego podatnika VAT od miesiąca lutego 2017 i o złożonej przez kontrahenta deklaracji VAT-7 za m-c luty 2017, gdzie kontrahent wykazał podatek należny wynikający z przedmiotowych faktur wystawionych dla Wnioskodawcy.

Spółka wypełniła obowiązek wynikający z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi: "Podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b". Na dzień dzisiejszy firma. Sp. z o.o. widnieje w rejestrach jako czynny podatnik VAT.

W tej sytuacji należy zwrócić uwagę na podstawową zasadę wspólnego systemu VAT, to jest na zasadę neutralności podatku dla podatnika, rozumianą jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu.

Zatem podkreślenia należy fakt, że:

* w danej sprawie nie wystąpiły okoliczności, w związku z którymi Wnioskodawca mógł przewidywać, że transakcja stanowi nadużycie podatkowe w celu uzyskania korzyści majątkowej;

* działania podejmowane przez Wnioskodawcę jak i przez jego kontrahenta nie miały na celu obejścia przepisów prawa, gdyż firma. Sp. z o.o. rozliczyła podatek należny wynikający z przedmiotowej faktury w deklaracji VAT-7.

Wnioskodawca dokonał sprawdzenia kontrahenta w Krajowym Rejestrze Sądowym, gdzie wskazany był nr NIP. Ponieważ osoby współpracujące z ramienia kontrahenta są znane Wnioskodawcy od lat i współpraca zawsze przebiegała nienagannie, to Wnioskodawca przyjął za pewne, że. Sp. z o.o. jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Tym bardziej, że towar został zakupiony na podstawie faktur VAT, które zawierały wszystkie informacje zgodne z art. 106e ustawy o VAT, towar został do Wnioskodawcy dostarczony, a z informacji uzyskanych od kontrahenta Wnioskodawca wie, że w deklaracjach VAT za dany okres rozliczeniowy składanych przez. Sp. z o.o. został wykazany podatek należny wynikający z przedmiotowych faktur wystawionych dla Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie odliczył jednak od podatku należnego podatku naliczonego wykazanego w fakturach kontrahenta, gdyż w przed dzień składania deklaracji VAT-7 za okres rozliczeniowy luty 2017 r. zauważył, że kontrahent widnieje w rejestrach jako czynny podatnik VAT dopiero od m-ca marca 2017. Po skontaktowaniu się z reprezentantem. Sp.z o.o. Wnioskodawca dowiedział się, że w deklaracji VAT-R kontrahent wystąpił o rejestrację jako czynny podatnik VAT od m-ca lutego 2017, jednak deklaracja ta została złożona przez biuro podatkowe obsługujące kontrahenta z opóźnieniem. Niestety o fakcie tym nie wiedziała osoba współpracująca z ramienia kontrahenta z Wnioskodawcą i dlatego, przekonana o prawidłowości postępowania, sprzedała towar i do tej transakcji wystawiła fakturę VAT dla Wnioskodawcy. Ponieważ kontrahent od początku swojej działalności działał i zachowywał się jako czynny podatnik VAT, naczelnik właściwego dla. Sp. z o.o. urzędu skarbowego przyjął złożoną przez kontrahenta deklarację VAT-7 za m-c luty 2017, gdzie kontrahent wykazał podatek należny wynikający z przedmiotowych faktur wystawionych dla Wnioskodawcy. Jednak, ze względu na opóźnienie w złożeniu wniosku VAT-R, w rejestrach kontrahent widnieje jako czynny podatnik VAT od m-ca marca 2017 r.

Zakup towaru od kontrahenta przed dniem jego rejestracji jako czynnego podatnika VAT jest wynikiem uchybień proceduralnych po stronie biura podatkowego obsługującego kontrahenta oraz brakiem tej wiedzy przez osobę wystawiającą fakturę VAT w imieniu kontrahenta dla Wnioskodawcy i z całą pewnością nie stanowi nadużycia podatkowego w celu uzyskania korzyści majątkowej.

Faktury wystawione przez. Sp. z o.o. Wnioskodawca wprowadził do obrotu prawnego, a zakupiony towar jeszcze w miesiącu lutym sprzedał do odbiorcy wystawiając jako dokument sprzedaży fakturę VAT. Wnioskodawca nie rozliczył natomiast wynikającego z zakupu podatku VAT z uwagi na oczekiwanie jednoznacznego stanowiska organów skarbowych co do zgodności z prawem dokumentowanych transakcji.

W obowiązujących przepisach podatkowych Wnioskodawca nie znalazł rozporządzenia, które dałoby mu jednoznaczną informację o zgodności dokumentowanych transakcji, dlatego też występuje z wnioskiem o jednoznaczną interpretację i stanowisko organów skarbowych.

Wnioskodawca wszystkie należności wynikające z tytułu wystawionych faktur i zakupu towarów uregulował przelewem na rachunek bankowy wskazany przez kontrahenta (. Sp. z o.o.)

Faktury otrzymane przez Wnioskodawcę dokumentują czynności zaistniałe i faktycznie dokonane, tj. zakup towarów od kontrahenta, w związku i w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

Zakupiony przez Wnioskodawcę towar, na podstawie wystawionych faktur VAT przez kontrahenta (. Sp. z o.o.), podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 8%.

Otrzymane faktury zawierają wszystkie dane niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury oraz rodzaj sprzedanych towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może dokonać odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur wystawionych przez firmę. Sp. z o.o. jeśli sprzedawca w dniu wystawienia faktur nie był zarejestrowany jako podatnik VAT, ale rozliczył ten podatek w deklaracji VAT-7?

Zdaniem Wnioskodawcy, opartym na praktyce orzeczniczej podobnych przypadków, obie faktury za luty 2017 można zaewidencjonować jako czynności zgodne z prawdą pomimo, że dostawcę wpisano do rejestru podatników dopiero w marcu 2017 r. chociaż wniosek złożył 15 lutego 2017 r. Co więcej obie faktury spełniają wymogi prawa i zostały wystawione prawidłowo jako element działalności dostawcy w lutym 2017 r.

Stanowisko swoje Wnioskodawca opiera o dostępne interpretacje indywidualne oraz orzeczenia sądowe:

* interpretacja indywidualna DIS w Katowicach z 17 września 2013 r. sygn. BPP4/443-273/13/PK,

* interpretacja indywidualna DIS w Poznaniu z 25 października 2011 sygn. ILPP1/443-1025/11-4/NS,

* wyrok WSA w Lublinie z 8 stycznia 2016 r. sygn. I SA/Lu 775/15,

* wyrok WSA we Wrocławiu z 20 marca 2017 r. sygn. I SA/Wr 1625/06,

* wyrok WSA w Gdańsku z 27 kwietnia 2011 r. sygn. I SA/Gd 190/11,

* wyrok TSUE z 22 grudnia 2010 w sprawie C-439/09.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż w ocenie Wnioskodawcy nie doszło do nieprawidłowości na gruncie art. 96 ust. 1 w zw. z art. 15 powołanej ustawy, bowiem statusu podatnika VAT nie nabywa się poprzez rejestrację dla potrzeb tego podatku, lecz poprzez działanie jako podatnik VAT. Status podatnika VAT ma charakter obiektywny, niezależny od dokonywanych czynności rejestracyjnych. Niezależnie zatem od obowiązków ewidencyjnych, jeżeli podatnik dokonuje faktycznych czynności pozwalających traktować go jako podatnika VAT, powinien korzystać z pełni praw związanych z rozliczeniem tego podatku.

Zarówno sprzedaż przez. Spółka z o.o. jak i nabycie przez Wnioskodawcę pozostawały w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą obu podmiotów. Uchybienie obowiązkowi rejestracji kontrahenta jako czynnego podatnika VAT przed dostawą towaru (wystawieniem faktur VAT) nie powinno zniweczyć prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego. Ważnym jest tu również fakt, że kontrahent w składanych deklaracjach VAT za dany okres rozliczeniowy wykazał podatek należny wynikający z przedmiotowych faktur wystawionych dla Wnioskodawcy oraz że na dzień dzisiejszy firma. Sp. z o.o. widnieje w rejestrach jako czynny podatnik VAT.

W sprawie niniejszej nie sposób przyjąć, że opisane działania miały na celu obejście prawa ani też nie są one pozorne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z kolei, stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu pięciu lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Ustawodawca dał zatem podatnikom możliwość do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług udokumentowane fakturami VAT będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz nie zaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl uregulowań art. 88 ust. 3a ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, na podmioty, o których mowa w art. 15, nałożony został obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem dokonania pierwszej czynności określonej w art. 5. Z obowiązku tego zostały wyłączone jedynie podmioty zwolnione od podatku, które mogą przedmiotowe zgłoszenie złożyć, ale nie mają takiego obowiązku (art. 96 ust. 3). Jednocześnie w art. 96 ust. 4 ustawy został dokonany wyraźny podział podatników podatku od towarów i usług na "podatników VAT czynnych" oraz "podatników VAT zwolnionych", co znajduje odzwierciedlenie w odmiennym kształtowaniu praw obowiązków tych dwóch grup podatników.

W myśl art. 96 ust. 13 ustawy, na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku.

Zgodnie z brzmieniem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z ww. przepisów wynika zatem, że podmiot, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

Zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 106m ust. 1 ustawy, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury (art. 106m ust. 2 ustawy).

Przez integralność treści faktury - zgodnie z art. 106m ust. 3 ustawy - rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy).

Wskazując, w przywołanym powyżej 106b ust. 1 ustawy, podmioty obowiązane do wystawienia faktur, ustawodawca posłużył się określeniem "podatnik".

Podatnikiem natomiast, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalności gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 108 ustawy w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Tym samym w celu skutecznej realizacji prawa, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, podatnik wywodzący takie prawo winien je udokumentować fakturami spełniającymi wymogi formalne określone w art. 106e ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT od sierpnia 2012 r. Główny profil działalności to działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną (numer PKD 01.61.2). Przedstawiony stan faktyczny dotyczy wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej określonej numer PKD 46.46.2. W miesiącu lutym 2017 r. Wnioskodawca dokonał dwukrotnie nabycia towaru, będącego wyrobem medycznym od Spółki. Towar został zakupiony do celów gospodarczych i opodatkowany podatkiem VAT. Dostawca wystawił dwie faktury FVAT - pierwsza FVAT nr... w dniu 8 lutego 2017 r. na kwotę 100 400,00 netto + 8 032,00 VAT, druga FVAT nr... w dniu 10 lutego 2017 r. na kwotę 114 540,00 netto + 9 163,20 VAT. Spółka działalność gospodarczą rozpoczęła w dniu 1 lutego 2017 r. W dniu 15 lutego 2017 r. dostawca (Spółka) wniósł do swojego organu skarbowego wniosek (formularz VAT-R) o zarejestrowanie go jako czynnego podatnika w zakresie podatku od towarów i usług od dnia 1 lutego 2017 r. Ponieważ organ skarbowy zażądał modyfikacji złożonego formularza VAT-R w punkcie C.1 i C.2 dostawca w dniu 20 marca 2017 r. złożył ponownie poprawiony wniosek. Zmiana dotyczyła zarejestrowania dostawcy jako podatnika VAT zamiast od miesiąca lutego 2017 r. to od miesiąca marca 2017 r. Ostatecznie dostawca (Spółka) uzyskał wpis do wykazu w marcu 2017 r. Wnioskodawca posiada wiedzę o złożeniu wniosku VAT-R o rejestrację. Sp. z o.o. jako czynnego podatnika VAT od miesiąca lutego 2017 i o złożonej przez kontrahenta deklaracji VAT-7 za m-c luty 2017, gdzie kontrahent wykazał podatek należny wynikający z przedmiotowych faktur wystawionych dla Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podkreśla, że:

* w danej sprawie nie wystąpiły okoliczności, w związku z którymi Wnioskodawca mógł przewidywać, że transakcja stanowi nadużycie podatkowe w celu uzyskania korzyści majątkowej;

* działania podejmowane przez Wnioskodawcę jak i przez jego kontrahenta nie miały na celu obejścia przepisów prawa, gdyż firma. Sp. z o.o. rozliczyła podatek należny wynikający z przedmiotowej faktury w deklaracji VAT-7.

Wnioskodawca dokonał sprawdzenia kontrahenta w Krajowym Rejestrze Sądowym, gdzie wskazany był nr NIP. Towary został zakupiony na podstawie faktur VAT, które zawierały wszystkie informacje zgodne z art. 106e ustawy o VAT, towar został do Wnioskodawcy dostarczony, a z informacji uzyskanych od kontrahenta Wnioskodawca wie, że w deklaracjach VAT za dany okres rozliczeniowy składanych przez. Sp. z o.o. został wykazany podatek należny wynikający z przedmiotowych faktur wystawionych dla Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie odliczył jednak od podatku należnego podatku naliczonego wykazanego w fakturach kontrahenta, gdyż w przed dzień składania deklaracji VAT-7 za okres rozliczeniowy luty 2017 r. zauważył, że kontrahent widnieje w rejestrach jako czynny podatnik VAT dopiero od m-ca marca 2017. Po skontaktowaniu się z reprezentantem. Sp. z o.o. Wnioskodawca dowiedział się, że w deklaracji VAT-R kontrahent wystąpił o rejestrację jako czynny podatnik VAT od m-ca lutego 2017, jednak deklaracja ta została złożona przez biuro podatkowe obsługujące kontrahenta z opóźnieniem. Ponieważ kontrahent od początku swojej działalności działał i zachowywał się jako czynny podatnik VAT, naczelnik właściwego dla. Sp. z o.o. urzędu skarbowego przyjął złożoną przez kontrahenta deklarację VAT-7 za m-c luty 2017, gdzie kontrahent wykazał podatek należny wynikający z przedmiotowych faktur wystawionych dla Wnioskodawcy. Jednak, ze względu na opóźnienie w złożeniu wniosku VAT-R, w rejestrach kontrahent widnieje jako czynny podatnik VAT od m-ca marca 2017 r. Wnioskodawca wszystkie należności wynikające z tytułu wystawionych faktur i zakupu towarów uregulował przelewem na rachunek bankowy wskazany przez kontrahenta (. Sp. z o.o.). Faktury otrzymane przez Wnioskodawcę dokumentują czynności zaistniałe i faktycznie dokonane, tj. zakup towarów od kontrahenta, w związku i w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Zakupiony przez Wnioskodawcę towar, na podstawie wystawionych faktur VAT przez kontrahenta (. Sp. z o.o.), podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 8%. Otrzymane faktury zawierają wszystkie dane niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury oraz rodzaj sprzedanych towarów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach otrzymanych od kontrahenta niezarejestrowanego jako podatnik VAT czynny w dniu ich wystawienia

Odnosząc się do powyższego należy zwrócić uwagę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Unormowanie to jest implementacją wcześniej obowiązującego art. 17 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej. To samo wynika z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L347, s. 1 z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odliczenie przysługuje jedynie w odniesieniu do podatku powstałego w wyniku czynności wykonanej przez innego podatnika, a dla realizacji tego prawa - stosownie do art. 178 lit. a tej Dyrektywy - konieczne jest posiadanie faktury wystawionej zgodnie z art. 220, art. 236, art. 238, art. 239 i art. 240 Dyrektywy. Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financien, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.

Zatem sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania obniżenia podatku należnego.

Aby powstało prawo do odliczenia, u wystawcy faktury podatek VAT musi być wymagalny, co oznacza, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz powstała także podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania jednej z czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Niewystarczającym przy tym dla prawa do odliczenia podatku z danej faktury jest jedynie ustalenie, że dana usługa została wykonana, jeżeli nie zostanie wykazane, że to w wyniku czynności udokumentowanej tą właśnie fakturą rodzącej u sprzedawcy powstanie obowiązku podatkowego, doszło do nabycia tej usługi.

W kontekście prawa do odliczenia VAT z faktur wystawionych przez podmioty niezarejestrowane należy również wskazać na wyrok w sprawie C-438/09 Dankowski, w którym TSUE orzekł, co następuje:

1) "Artykuł 18 ust. 1 lit. a) oraz art. 22 ust. 3 lit. b) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, w brzmieniu ustalonym na mocy dyrektywy Rady 2006/18/WE z dnia 14 lutego 2006 r., należy interpretować w ten sposób, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego z tytułu nabycia usług wykonanych przez innego podatnika niezarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej, w sytuacji gdy odnośne faktury zawierają wszystkie informacje wymagane przez wskazany art. 22 ust. 3 lit. b), a w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury, oraz rodzaju wykonanych usług.

2) Artykuł 17 ust. 6 szóstej dyrektywy 77/388 w brzmieniu ustalonym na mocy dyrektywy 2006/18 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom krajowym, na mocy których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego innemu podatnikowi będącemu usługodawcą niezarejestrowanym dla celów tego podatku."

Również TSUE w ww. wyroku w sprawach C-80/11 i C-142/11 stwierdził, że: "(...) określenie działań, jakich podjęcia w konkretnym przypadku można w sposób uzasadniony oczekiwać od podatnika, który zamierza skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT, w celu upewnienia się, że dokonywane przez niego transakcje nie wiążą się z popełnieniem przestępstwa przez podmiot działający na wcześniejszym etapie obrotu, zależy przede wszystkim od okoliczności rozpatrywanego przypadku. " (pkt 59 wyroku). Ocena każdej z takich indywidualnych spraw należy (ostatecznie) do kompetencji sądów administracyjnych (pkt 55, 59 i 61 wyroku w sprawie C-439/04 i 440/04).

W niniejszej sprawie należy również przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-439/04 z dnia 6 lipca 2006 r., z którego wynika, że w przypadku gdy dostawa jest realizowana na rzecz podatnika, który nie wiedział i nie mógł wiedzieć o tym, że dana transakcja jest wykorzystywana do celów oszustwa, które zostało popełnione przez sprzedawcę, art. 17 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej przez dyrektywę 95/7, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego, zgodnie z którym stwierdzenie nieważności umowy sprzedaży na mocy przepisu prawa cywilnego, który powoduje bezwzględną nieważność umowy jako sprzecznej z zasadami porządku publicznego, powodował utratę prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego przez podatnika.

Natomiast gdy na podstawie obiektywnych okoliczności zostanie ustalone, że dostawa została zrealizowana na rzecz podatnika, który wiedział lub powinien wiedzieć, że nabywając towar, uczestniczył w transakcji wykorzystanej do popełnienia oszustwa w podatku od wartości dodanej, stwierdzenie niemożności skorzystania z prawa do odliczenia należy do sądu krajowego.

Jednocześnie należy zauważyć, że prawidłowe funkcjonowanie systemu podatku VAT wymaga dobrej wiary podmiotów gospodarczych.

Dobra wiara - zgodnie z opinią Rzecznika Generalnego w połączonych sprawach C 131/13, C 163/13 i C-164/13) (Staatssecretaris van Financiën przeciwko Schoenimport "Italmoda" Mariano Previti vof (C-131/13) oraz Turbu.com BV (C-163/13), Turbu.com Mobile Phone's BV (C-164/13) przeciwko Staatssecretaris van Financiën) - jest rozumiana w sposób szeroki, wykraczający poza klasyczne znaczenie tego pojęcia. Wymóg dobrej wiary spełnia bowiem podatnik, który nie tylko nie uczestniczy czynnie w oszustwie, ale również nawet nie wie i nie może wiedzieć, że bierze w nim udział. Jest zatem wymagane, aby podatnik był uczciwy, ale także, by w razie potrzeby, podjął środki ostrożności celem upewnienia się w przedmiocie legalności prowadzonych transakcji. Jeżeli transakcja jest związana z oszustwem, skorzystanie z prawa do odliczenia jest uzależnione od dochowania przez podatnika należytej staranności, a więc od braku świadomego uczestnictwa w oszustwie i od podjęcia środków koniecznych celem pozyskania informacji dotyczących legalności przeprowadzanej transakcji. Przy czym wymóg dobrej wiary nie stanowi wymogu co do rezultatu, lecz zwykły wymóg odnoszący się do podjętych środków. Podmioty gospodarcze podejmujące wszelkie możliwe działania, których podjęcia można się od nich w sposób uzasadniony domagać celem zapewnienia, że realizowane przez nie transakcje nie są związane z oszustwem, powinny móc powołać się na ich legalność.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości akcentuje się, że przezorny przedsiębiorca powinien, zależnie od okoliczności konkretnego przypadku, zasięgnąć informacji na temat podmiotu, u którego zamierza nabyć towary lub usługi, w celu upewnienia się co do jego wiarygodności (zob. np. pkt 38 postanowienia w sprawie Jagiełło, C-33/13).

Należy również wskazać, że możliwość zawarcia transakcji z podmiotem uczestniczącym w oszustwie podatkowym, to także element ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, z którym obecnie muszą liczyć się przedsiębiorcy.

Takie zdarzenia wyznaczają uczestnikom obrotu gospodarczego jeszcze wyższe standardy staranności kupieckiej. Problem ten dostrzegł także ustawodawca, wprowadzając do ustawy nowe regulacje, tj. obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. przepis z art. 106m, który wprowadza pojęcie autentyczności pochodzenia i integralności faktury (ust. 1), wskazuje, że autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4).

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca dokonał sprawdzenia kontrahenta w Krajowym Rejestrze Sądowym, gdzie wskazany był NIP. Towary został zakupiony na podstawie faktur VAT, które zawierały wszystkie informacje zgodne z art. 106e ustawy o VAT, towar został do Wnioskodawcy dostarczony, a z informacji uzyskanych od kontrahenta Wnioskodawca wie, że w deklaracjach VAT za dany okres rozliczeniowy składanych przez. Sp. z o.o. został wykazany podatek należny wynikający z przedmiotowych faktur wystawionych dla Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie odliczył jednak od podatku należnego podatku naliczonego wykazanego w fakturach kontrahenta, gdyż w przed dzień składania deklaracji VAT-7 za okres rozliczeniowy luty 2017 r. zauważył, że kontrahent widnieje w rejestrach jako czynny podatnik VAT dopiero od m-ca marca 2017. Po skontaktowaniu się z reprezentantem. Sp. z o.o., Wnioskodawca dowiedział się, że w deklaracji VAT-R kontrahent wystąpił o rejestrację jako czynny podatnik VAT od m-ca lutego 2017, jednak deklaracja ta została złożona przez biuro podatkowe obsługujące kontrahenta z opóźnieniem.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, skoro kontrahent Wnioskodawcy dokonał rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT a do czasu rejestracji zachowywał się jak podatnik podatku VAT i o ile - jak podaje Wnioskodawca-działania te nie miały na celu obejścia/nadużycia przepisów prawa w celu uzyskania korzyści podatkowych, to Wnioskodawcy - czynnemu zarejestrowanemu podatnikowi podatku VAT - z tytułu nabycia towarów wykorzystywanych do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego, przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.