0113-KDIPT1-1.4012.193.2021.2.WL - VAT od sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 marca 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z 25 maja 2021 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki nr 1 - jest nieprawidłowe.

28 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki nr 1.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 25 maja 2021 r. (data wpływu), o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca planuje sprzedaż 3 hektarów gruntów odziedziczonych po zmarłej niedawno mamie Wnioskodawcy. Są one położone w m.... w woj.... (..., działka 1). Stan faktyczny jest następujący: Działka stanowi jedną całość, która obecnie ma charakter rolny. W myśl uchwalonego przez Radę Miasta... miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego teren ten został przeznaczony pod niską zabudowę mieszkaniową z wyłączeniem części środkowej, przez którą docelowo ma przebiegać droga miejska.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał:

Zapytanie dotyczy powstania obowiązku podatkowego w postaci konieczności odprowadzenia podatku VAT w przypadku zbycia którejkolwiek z działek powstałych z podziału, będącej w posiadaniu Wnioskodawcy, działki 1 (...), znajdującej się w województwie..., powiecie..., mieście..., dzielnica.... Ze względu na zapisy Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego funkcjonujące na podstawie Uchwały nr. Rady Miejskiej Gminy... z dnia... 2020 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "..."działka 1 może zostać podzielona funkcjonalnie na trzy niezależne działki.

Na pytanie Organu "Czy nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowych gruntów nastąpiło w ramach transakcji opodatkowanej, zwolnionej czy niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i czy transakcja ta została udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT?" Wnioskodawca wskazał: "Nabycie gruntu nastąpiło w wyniku postępowania spadkowego zwolnionego z obowiązku podatkowego."

Na pytanie Organu "Czy nastąpił podział geodezyjny odziedziczonych przez Wnioskodawcę gruntów tj. działki nr 1? Jeżeli tak, to należy wskazać na czyj wniosek dokonano tego podziału oraz na ile działek została podzielona ww. działka?" Wnioskodawca wskazał: "Podział geodezyjny działki 1 (...) nie nastąpił. Pytanie dotyczy zdarzenia przyszłego-potencjalnego."

Na pytanie Organu "Jaki jest/są numer ewidencyjny/numery ewidencyjne działek objętych zakresem pytania?" Wnioskodawca wskazał: "Jak wyżej - podział działki nie nastąpił. Zapytanie dotyczy zdarzenia przyszłego, potencjalnego.".

Na pytanie Organu "Z czyjej inicjatywy, na czyj wniosek został/zostanie dokonany podział działki nr 1?" Wnioskodawca wskazał: "Podział nieruchomości nastąpi na wniosek Wnioskodawcy - właściciela gruntu, będzie on wynikał wyłącznie z Uchwały nr. Rady Miejskiej Gminy... z dnia... 2020 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "..."w obrębach geodezyjnych... oraz..., gmina...."

Na pytanie Organu "Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?" Wnioskodawca wskazał: "Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług."

Na pytanie Organu "W jaki sposób działka przed podziałem oraz działki po podziale ww. działki - były/są/będą do dnia sprzedaży wykorzystywane przez Wnioskodawcę?" Wnioskodawca wskazał: "Działka nie jest i nie będzie w żaden sposób wykorzystywana przez Wnioskodawcę. To samo tyczy się sytuacji po ew. podziale."

Na pytanie Organu "Czy ww. działki tj. działka przed podziałem oraz działki z niej wydzielone były wykorzystywane w działalności gospodarczej?" Wnioskodawca wskazał: "Nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę."

Na pytanie Organu "Czy działki były/są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do celów działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były/są przedmiotowe działki, wykonywał Wnioskodawca - należy podać podstawę prawną zwolnienia?" Wnioskodawca wskazał: "J.w."

Na pytanie Organu "Czy z przedmiotowych działek Wnioskodawca dokonywał/będzie dokonywał zbiorów i dostaw (sprzedaży) produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to należy wskazać czy dostawa była/będzie opodatkowana czy zwolniona?" Wnioskodawca wskazał: "Nie dokonywano i nie będą dokonywane zbiory i sprzedaż produktów rolnych przez Wnioskodawcę."

Na pytanie Organu "Czy Zainteresowany jest/był rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ww. ustawy, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy?" Wnioskodawca wskazał: "Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym w myśl w art. 2 pkt 19 ww. ustawy, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy."

Na pytanie Organu "Czy na dzień sprzedaży działek, będących przedmiotem pytania:

Wnioskodawca wskazał:

a. "Będą nadal objęte Uchwałą nr. Rady Miejskiej Gminy... z dnia... 2020 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "..."w obrębach geodezyjnych... oraz..., gmina...,

b. Wnioskodawca nie zamierza występować o wydanie Warunków Zabudowy. Działka 1 objęta jest Uchwałą nr. Rady Miejskiej Gminy... z dnia... 2020 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "..." w obrębach geodezyjnych... oraz..., gmina..., gdzie oznaczony jest ten teren jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej."

Na pytanie Organu "Czy działki były/są/będą do momentu sprzedaży udostępniane osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy, innych (jakich)?" Wnioskodawca wskazał: "Działka 1 będzie udostępniana osobie trzeciej w oparciu o ustną umowę dzierżawy i użytkowana rolnie."

Na pytanie Organu "Jeżeli odpowiedź na pytania nr 12 jest twierdząca, należy wskazać, czy to udostępnienie było/jest/będzie odpłatne czy nieodpłatne?" Wnioskodawca wskazał: "Udostępnienie będzie odpłatne."

Na pytanie Organu "Czy przed sprzedażą zostały/zostaną podjęte kroki mające na celu podwyższenie wartości działki (jeśli tak - należy wskazać jakie i przez kogo)?" Wnioskodawca wskazał: "Nie zostały i nie zostaną podjęte żadne kroki mające na celu podwyższenie wartości działki."

Na pytanie Organu "Jakich czynności Wnioskodawca dokonał/dokona do dnia sprzedaży w odniesieniu do działek będących przedmiotem sprzedaży?" Wnioskodawca wskazał: "Wnioskodawca nie dokonał żadnych czynności związanych ze sprzedażą nieruchomości. W przypadku sprzedaży zamierza dostarczyć do notariusza niezbędne dokumenty do aktu notarialnego."

Na pytanie Organu "Czy i w jaki sposób wskazane we wniosku działki były/są/będą oferowane do sprzedaży (oferta na portalu internetowym..., wywieszony w pobliżu działek baner reklamowy z numerem telefonu, ogłoszenia w prasie, w radio, prospekty reklamowe, foldery, pomoc pośrednika, inne działania - należy wskazać jakie)?" Wnioskodawca wskazał: "Wnioskodawca zamierza zlecić pośrednictwo przy sprzedaży nieruchomości do podmiotu, o którym mowa w Art. 179a Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Pośrednik zobowiązuje się do dokonywania dla Klienta czynności stwarzających możliwość zbycia Nieruchomości przez Klienta, w tym przede wszystkim poszukiwanie nabywcy Nieruchomości. Czynności te będą realizowane w zależności od potrzeb, zgodnie z wiedzą i doświadczeniem Pośrednika."

Na pytanie Organu "Czy Wnioskodawca zawarł/zawrze umowę przedwstępną sprzedaży działek? Jeśli tak, to należy wskazać:

Wnioskodawca wskazał: "Nie została i nie zostanie zawarta umowa przedwstępna. Jedyne czynności, które w przyszłości będą dokonane wynikać będą z decyzji notariusza dotyczącej dostarczenia niezbędnych dokumentów do sprzedaży nieruchomości. Doprecyzowując, Sprzedający nie zamierza uzyskiwać żadnych decyzji, pozwoleń, pełnomocnictw."

Na pytanie Organu "Czy działki będące przedmiotem sprzedaży są zabudowane czy niezabudowane?" Wnioskodawca wskazał: "Działka 1 (...) jak i działki powstałe ewentualnie z podziału są niezabudowane."

Na pytanie Organu "Jakie obiekty (budynki/budowle/urządzenia budowalne) znajdują się na działkach objętych zakresem pytania?" Wnioskodawca wskazał: "Cała działka objęta zapytaniem 1 (...) jest niezabudowana - nie znajdują się na niej żadne budynki/budowle, urządzenia budowlane itp."

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy w przypadku podziału działki 1 (...) wg. założeń obowiązującego ten obszar...- część przednia między ul.... i planowaną obwodnicą, obwodnica i teren przyległy oraz teren za obwodnicą - i sprzedaży którejkolwiek z wydzielonych w ten sposób działek powstanie obowiązek odprowadzenia podatku VAT przez Wnioskodawcę jako stronę sprzedającą?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), obowiązek taki nie powstanie ze względu iż: Po pierwsze Wnioskodawca nie prowadzi i nigdy nie prowadził jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Tym bardziej Wnioskodawca nie zajmował się zawodowo obrotem nieruchomościami. Sprzedaż działek, o których mowa, ma charakter jednostkowy. Wnioskodawca nie planuje w przyszłości sprzedaży innych nieruchomości. Po drugie ani Wnioskodawca, ani zmarła mama Wnioskodawcy nie nabyli gruntu w celu jego szybkiej odsprzedaży ze względu na potencjalne zyski. Ziemia pozostaje w rodzinie Wnioskodawcy od blisko 90 lat i nikt nie przypuszczał wtedy, że może ona znacząco zyskać na wartości i być przedmiotem dalszej zabudowy, więc mieści się to w kategorii zwykłego zarządzania majątkiem prywatnym. Po trzecie Wnioskodawca nie podejmował celowych starań zmierzających do podniesienia wartości terenu. Wnioskodawca nie dokonuje celowego uzbrojenia terenu, drogi wewnętrzne zostały wytyczone planem zagospodarowania itp. Sam podział, którego Wnioskodawca planuje dokonać jest de facto krokiem w kierunku realizacji miejscowego planu zagospodarowania, a nie indywidualnej inicjatywy Wnioskodawcy. Po czwarte nie były prowadzone niestandardowe akcje marketingowe mające pomóc w sprzedaży gruntu. Ograniczyły się one do ogłoszeń w internecie, na które odpowiedziało kilka zainteresowanych osób.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby".

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć działki powstałe z podziału, będącej w posiadaniu Wnioskodawcy, niezabudowanej działki nr 1. Działka 1 może zostać podzielona funkcjonalnie na trzy niezależne działki. Nabycie przedmiotowego gruntu nastąpiło w wyniku postępowania spadkowego zwolnionego z obowiązku podatkowego. Podział nieruchomości nastąpi na wniosek Wnioskodawcy - właściciela gruntu, będzie on wynikał wyłącznie z Uchwały nr. Rady Miejskiej Gminy... z dnia... 2020 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "..."w obrębach geodezyjnych... oraz..., gmina...." W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki oznaczone są jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Wnioskodawca nie zamierza występować o wydanie Warunków Zabudowy. Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działka nie jest i nie będzie w żaden sposób wykorzystywana przez Wnioskodawcę. To samo tyczy się sytuacji po ew. podziale. Działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Działka 1 będzie odpłatnie udostępniana osobie trzeciej w oparciu o ustną umowę dzierżawy i użytkowana rolnie. Nie zostały i nie zostaną podjęte żadne kroki mające na celu podwyższenie wartości działki. Wnioskodawca nie dokonał żadnych czynności związanych ze sprzedażą nieruchomości. W przypadku sprzedaży zamierza dostarczyć do notariusza niezbędne dokumenty do aktu notarialnego. Wnioskodawca zamierza zlecić pośrednictwo przy sprzedaży nieruchomości do podmiotu, o którym mowa w art. 179a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Pośrednik zobowiązuje się do dokonywania dla Klienta czynności stwarzających możliwość zbycia Nieruchomości przez Klienta, w tym przede wszystkim poszukiwanie nabywcy Nieruchomości. Czynności te będą realizowane w zależności od potrzeb, zgodnie z wiedzą i doświadczeniem Pośrednika. Nie została i nie zostanie zawarta umowa przedwstępna. Jedyne czynności, które w przyszłości będą dokonane wynikać będą z decyzji notariusza dotyczącej dostarczenia niezbędnych dokumentów do sprzedaży nieruchomości. Sprzedający nie zamierza uzyskiwać żadnych decyzji, pozwoleń, pełnomocnictw.

W pierwszej kolejności należy ustalić czy Wnioskodawca odnośnie sprzedaży przedmiotowych działek będzie spełniał przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży przedmiotowych działek, Wnioskodawca będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Jak wynika z wniosku, Zainteresowany zamierza dokonać podziału działki nr 1 na trzy funkcjonalnie niezależne działki. Ponadto Wnioskodawca zamierza zlecić pośrednictwo przy sprzedaży nieruchomości pośrednikowi, który zobowiązuje się do dokonywania dla Klienta czynności stwarzających możliwość zbycia Nieruchomości przez Klienta, w tym przede wszystkim poszukiwanie nabywcy Nieruchomości. Z wniosku wynika również, że działka nr 1 jest przedmiotem odpłatnej dzierżawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższych przepisów dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Oddanie rzeczy innej osobie do używania na podstawie umowy dzierżawy związane jest z wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego dzierżawcę. W konsekwencji, dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że w przypadku sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 1 Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

Wydzierżawianie przez Wnioskodawcę działki nr 1 spowoduje, że utraci ona charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla celów zarobkowych przedmiotowej działki, powoduje, że jest ona wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego.

Ponadto Wnioskodawca zamierza dokonać podziału działki 1 na trzy funkcjonalnie niezależne działki oraz zlecić pośrednictwo przy sprzedaży nieruchomości pośrednikowi, który zobowiązuje się do dokonywania dla Klienta czynności stwarzających możliwość zbycia nieruchomości przez Klienta, w tym przede wszystkim poszukiwanie nabywcy nieruchomości.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca podejmując ww. czynności, zaangażuje środki podobne do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10

i C-181/10, tj. wykaże aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że działania, które będą podejmowane przez Wnioskodawcę wykluczają sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 1 w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek powstałych z podziału działki nr 1 będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, więc czynność sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Jak wynika z opisu sprawy, działki powstałe z podziału działki nr 1 objęte będą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym będą oznaczone jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Tym samym, wskazane działki będą stanowiły grunt z możliwością jego zabudowy.

Zatem, sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 1 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ ww. działki będą stanowiły teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, bowiem zgodnie z ww. art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, zwolnienie z art. 113 ust. 1 ustawy nie ma zastosowania do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

Natomiast, w związku z tym, że nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dla zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie dwa warunki, tj.:

* towary musiały być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej,

* w związku z nabyciem (importem, wytworzeniem) tych towarów nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Jak wynika z okoliczności sprawy, nabycie działki nr 1 nastąpiło w wyniku postępowania spadkowego zwolnionego z obowiązku podatkowego. W związku z tym, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu ww. nieruchomości.

Należy nadmienić, że brak prawa do odliczenia należy odczytywać w kontekście tez zawartych w wyroku TSUE z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finans A/S przeciwko Skatteministeriet (pkt 24-26). W sprawie tej Trybunał wskazuje, że: "Zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy może obejmować zatem jedynie dostawy towarów, przy których nabyciu wyłączone było, na podstawie ustawodawstwa krajowego, prawo do odliczenia. Treść tego artykułu nie może być w tym aspekcie interpretowana w inny sposób, który umożliwiłby uniknięcie sytuacji, w której podatnik pozbawiony możliwości skorzystania z takiego zwolnienia podlegałby podwójnemu opodatkowaniu (pkt 24).

Jeśli tego rodzaju ustawodawstwo, jak to rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, przewiduje, że przedsiębiorstwa, których działalność polega na wynajmie pojazdów mechanicznych mogą odliczyć podatek od zakupów przeznaczonych na tę działalność, to wynika z tego, że nabycie pojazdu przez tego rodzaju przedsiębiorstwo nie dotyczy w rozumieniu art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 tej dyrektywy. Nie można zatem uznawać, że odsprzedaż tego pojazdu zalicza się do dostaw podlegających zwolnieniu przewidzianemu w owym art. 13 część B lit.c. Okoliczność, że przy takim nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia z tego względu, że - podobnie jak w sprawie przed sądem krajowym - nastąpiło ono od sprzedawców, którzy sami nie mogli, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, odliczyć podatku naliczonego od dokonanych przez nich zakupów pojazdów i stąd nie zadeklarowali naliczonego podatku VAT, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tego nabycia do celów stosowania owego art. 13 (pkt 25).

W tej sytuacji (...) art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem VAT czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na potrzeby swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia (pkt 26)".

W art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.Urz.UE. L Nr 145, str. 1) wskazano, że nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, Państwa Członkowskie zwalniają, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom: dostawy towarów przeznaczonych w całości dla działalności, która jest zwolniona od podatku na podstawie art. 28 ust. 3 lit. b), jeśli dla tych towarów nie przedsięwzięte zostały odliczenia podatkowe, jak również dla towarów, od których nabycia lub produkcji nie przysługiwało na podstawie art. 17 ust. 6 prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 17 ust. 6 szóstej Dyrektywy, przed upływem najwyżej czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, podejmie decyzję, które wydatki nie będą się kwalifikowały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Odliczenie podatku od wartości dodanej nie będzie w żadnym przypadku obejmowało wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkowe lub wydatki reprezentacyjne.

TSUE w podanym wyżej wyroku orzekł, że art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej Dyrektywą Rady 94/5/WE z dnia 14 lutego 1994 r., należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na cele swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowanie wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia.

Wobec powyższego należy wskazać, że nabycie przez Wnioskodawcę działki nr 1 nie podlegało podatkowi VAT. Nie można zatem uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem.

W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowych udziałów w działce, lub że takie prawo nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem.

Zatem dostawa działek powstałych z podziału działki nr 1, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostanie spełniony co najmniej jeden z warunków, o których mowa w tym przepisie. Jak wynika z powyższych wyjaśnień, niespełnienie choćby jednego z warunków określonych w powyższym przepisie daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 1, nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 oraz art. 113 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji ww. dostawa będzie opodatkowana według właściwej stawki podatku od towarów i usług.

W myśl art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki nr 1, powstanie obowiązek odprowadzenia przez Wnioskodawcę podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym załączone do wniosku dokumenty nie mogą być przedmiotem merytorycznej analizy.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.