0113-KDIPT1-1.4012.150.2019.2.AK - Rozliczanie VAT przez powiat w związku z działalnością pływalni.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2019 r. (data wpływu 20 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego w związku z centralizacją rozliczeń Powiatu wraz z jego jednostkami organizacyjnymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego w związku z centralizacją rozliczeń Powiatu wraz z jego jednostkami organizacyjnymi.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisanego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Powiat... od 2011 r. prowadzi pływalnię zorganizowaną jako Wydział Starostwa Powiatowego. Na etapie inwestycji - budowy pływalni Powiat odliczył w 100% podatek VAT naliczony od faktur zakupowych związanych z budową. Na etapie planowania i realizacji tego projektu Zarząd Powiatu postanowił, że pływalnia będzie w 100% komercyjna czyli, że całość biletów wstępu będzie odpłatna natomiast wszystkie dodatkowe pomieszczenia znajdujące się w budynku będą wynajmowane. Tak więc cały budynek w zamierzeniu miał być i był wykorzystywany wyłącznie gospodarczo z odpłatnością za wszystkie usługi w nim świadczone. VAT od przedmiotowej inwestycji został więc odliczony w 100%.

W związku z tym, że inwestycja była współfinansowana z Ministerstwa Sportu (dotacja...) oraz Miasto.... (dotacja na 50% poniesionych kosztów) VAT tzw. odzyskany został proporcjonalnie do wysokości współfinansowania zwrócony Ministerstwu Sportu i Miastu.....

Wnioskodawca nadmienia, że dla przychodów i kosztów pływalni prowadzi się odrębną ewidencję księgową i odrębne rejestry VAT. Tak więc Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować 100% wydatków do działalności opodatkowanej (do przychodów) na pływalni. Do momentu centralizacji Wnioskodawca odliczył 100% VAT od wydatków na utrzymanie i funkcjonowanie pływalni.

Centralizacja podatku VAT - od 1 stycznia 2017 r. spowodowała, że jednostki organizacyjne Powiatu przestały być odrębnymi podatnikami VAT. W związku z tym usługi świadczone między Powiatem, a jego jednostkami stały się dla podatku VAT neutralne, rozliczane nie fakturą, a notą.

W kontekście pływalni są to usługi świadczone przez basen dla uczniów szkół średnich będących jednostkami Powiatu. Szkoły ze swojego budżetu zakupują bilety wstępu na basen dla swoich uczniów w ramach zajęć wychowania fizycznego. Zmieniła się tu tylko forma rozliczenia, natomiast charakter usługi jest taki sam - odpłatne wejście na basen. Odpłatność według ustalonego przez Zarząd Powiatu cennika.

Powiat... jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Budynek Krytej Pływalni jest zaliczany do środków trwałych i podlega amortyzacji w czasie na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Wartość początkowa budynku krytej pływalni wynosiła.... Wydatki związane z realizacją inwestycji - budowa pływalni dokumentowane były fakturami VAT wystawionymi na Powiat....., jego NIP i adres. Ww. Inwestycja, tj. budowa krytej pływalni realizowana była w latach 2009 - 2011 rok.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w.... w dniu 26 stycznia 2011 r. udzielił pozwolenia na użytkowanie budynku krytej pływalni, z wyłączeniem pomieszczeń w przyziemi. Od lutego 2011 r. w budynku krytej pływalni prowadzona jest działalność gospodarcza, czynności wykonywane w ramach tej działalności są opodatkowane podatkiem VAT. Ostateczne pozwolenie na użytkowanie budynku krytej pływalni wraz z urządzeniami towarzyszącymi umożliwiającymi użytkowanie obiektu zgodnie z przeznaczeniem zostało wydane w dniu 30 czerwca 2011 rok.

Po oddaniu do użytkowania budynku Krytej Pływalni Powiat..... rozpoczął działalność polegającą na świadczeniu usług, tj. udostępnienie hali basenowej poprzez sprzedaż biletów, rezerwację torów basenowych czy dzierżawę pomieszczeń. Cała działalność pływalni i dochody z niej uzyskiwane były opodatkowane - do momentu centralizacji. Po dokonaniu centralizacji, tj. 1 styczeń 2017 rok oprócz sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT pojawia się również sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Wynika to z faktu, iż na pływalnię w ramach zajęć wychowania fizycznego mogą uczęszczać uczniowie szkół średnich, które są jednostkami organizacyjnymi Powiatu....

Od momentu uruchomienia pływalni do 31 grudnia 2016 r. w budynku tym wykonywane były czynności tylko i wyłącznie opodatkowane podatkiem VAT (8% i 23%), natomiast od 1 stycznia 2017 r., tj. po dokonaniu centralizacji podatku VAT w budynku pływalni może wystąpić również sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca od początku uruchomienia pływalni nastawiony był na działalność komercyjną w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Za wszystkie usługi świadczone przez pływalnię pobierane są opłaty dokumentowane fakturami, paragonami z kasy fiskalnej. Również szkoły średnie, których uczniowie uczestniczyli w zajęciach na hali basenowej w ramach WF dokonywały zapłaty na podstawie wystawionej faktury VAT do końca 2016 r., a od 1 stycznia 2017 r. płatność ta uiszczana była na podstawie noty (wymóg rozliczeń po centralizacji VAT między jednostkami organizacyjnymi).

Wnioskodawca uważa, że budynek krytej pływalni zarówno przed jak i po dokonaniu centralizacji podatku VAT służy działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wszystkie świadczone usługi wykonywane są za odpłatnością na podstawie faktur, not czy też paragonów fiskalnych.

Do końca 2016 r. Powiat korzystał z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w wysokości 100%, gdyż sprzedaż na pływalni była w całości opodatkowana. Istniała możliwość 100% przyporządkować podatku naliczonego do dochodów opodatkowanych. Dla pływalni prowadzi się bowiem, wyodrębnioną ewidencję księgową. W wyniku centralizacji na pływalni pojawia się sprzedaż poza VAT - niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT- sprzedaż biletów wstępu dla swoich jednostek organizacyjnych. Ta sprzedaż jest według Wnioskodawcy dalej działalnością gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Dalej jest działalnością odpłatną tylko niepodlegającą opodatkowaniu. Można więc stwierdzić, że dalej całość działalności pływalni można przyporządkować do działalności gospodarczej. Wszystkie wydatki służą działalności gospodarczej - jak to mówi przepis art. 15 ust. 2 - działalności zarobkowej. Nie można dokonać natomiast przyporządkowania wydatków wprost na działalność opodatkowaną i na niepodlegającą opodatkowaniu.

Jednostki organizacyjne (szkoły średnie) korzystają z Krytej Pływalni organizując dla swoich uczniów lekcje wychowania fizycznego. Jest to dla tych jednostek działalność statutowa - edukacyjna. Pobierając opłaty od swoich jednostek za bilety wstępu dla uczniów na basen - na WF Powiat wykonuje (po centralizacji) czynności niepodlegające opodatkowaniu. Do końca roku 2016 czynności te były czynnościami opodatkowanymi.

Zarówno przed jak i po dokonaniu centralizacji rozliczeń podatku VAT budynek krytej pływalni nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności, do których ma zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jak już Zainteresowany wspomniał wyżej po centralizacji na Krytej Pływalni jest tylko działalność opodatkowana i niepodlegająca opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zmiana rozliczeń między jednostkami budżetowymi w obrębie tej samej jednostki samorządu terytorialnego - zmiana z formy opodatkowanej na neutralną dla VAT jest zmianą przeznaczenia budynku pływalni - zmianą stopnia wykorzystania budynku do celów działalności gospodarczej i czy w przypadku opisanym powyżej powiat.... mając w 2018 r. przychody ze sprzedaży biletów rozliczane notą (sprzedaż biletów dla swoich jednostek organizacyjnych) powinien zrobić korektę podatku VAT, o której mowa w art. 91 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana przepisów dotycząca centralizacji podatku VAT w jednostkach samorządu terytorialnego nie ma wpływu na zmianę przeznaczenia budynku pływalni. Budynek dalej w całości służy działalności gospodarczej. Wszystkie usługi na obiekcie są odpłatne. Centralizacja narzuciła tylko zmianę rozliczeń w obrębie jednostki samorządu terytorialnego. Spowodowała, że rozliczenia usług świadczonych między jednostkami budżetowymi w ramach tej samej JST są neutralne dla VAT. Tak więc Powiat.....stoi na stanowisku, że nie jest zobowiązany do dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 280), zwanej dalej ustawą z dnia 5 września 2016 r., jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Jak stanowi art. 4 ww. ustawy, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Przy czym, stosownie do art. 2 pkt 1 cyt. ustawy z dnia 5 września 2016 r., przez jednostkę organizacyjną rozumie się:

Jak wynika z opisu sprawy w dniu 1 stycznia 2017 r. doszło do scentralizowania rozliczeń Powiatu oraz jego jednostek organizacyjnych. W konsekwencji, jednostki organizacyjne Powiatu posiadające status zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej, nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów w zakresie podatku od towarów i usług. Zatem wszelkie czynności wykonywane przez te jednostki organizacyjne na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach tej jednostki (zarówno pomiędzy jednostkami budżetowymi, jak i zakładami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Zatem, od dnia dokonania centralizacji rozliczeń podatku VAT, tj. od dnia 1 stycznia 2017 r., Powiat wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki swoich jednostek organizacyjnych. Tym samym, podatnikiem VAT dla wszelkich czynności jest Powiat.

Podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 511), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym.

W celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami (art. 6 ust. 1 powołanej ustawy).

Powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej (art. 6 ust. 2 ww. ustawy o samorządzie powiatowym).

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na swą specyfikę jednostki samorządu terytorialnego nie są podmiotami zrównanymi z komercyjnymi przedsiębiorcami. Powyższe wynika chociażby z racji uprzywilejowania tych jednostek poprzez treść art. 15 ust. 6 ustawy i nieuznawania ich za podatnika w określonych okolicznościach, tj. w przypadku działania w charakterze organu władzy publicznej, którego przymiotu komercyjny przedsiębiorca nie posiada i którego działalność, co do zasady, jest opodatkowana w całości. Z tego też względu rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów, takich jak jednostki samorządu terytorialnego, należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te - co do zasady - w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy.

Z kolei, na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Jak stanowi art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Stosownie do art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne - art. 86 ust. 2f.

Ponadto, jak stanowi art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji - art. 86 ust. 2h ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193), zwane dalej rozporządzeniem. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 cyt. rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Z § 2 pkt 5 rozporządzenia wynika, że przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego rozumie się urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, działający w formie samorządowej jednostki budżetowej.

Przez jednostkę budżetową, zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia, rozumie się utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządową jednostkę budżetową.

Z kolei zakładem budżetowym jest, stosownie do § 2 pkt 7 rozporządzenia, utworzony przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządowy zakład budżetowy.

Stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, jako sposób określenia proporcji podaje się sposób ustalony według wzoru:

X= A x 100 / D_UJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcja określona procentowo, zaokrąglona w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D_UJST - dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

W myśl § 2 pkt 4 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie - rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

Przez dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego - w świetle § 2 pkt 9 rozporządzenia - rozumie się dochody obejmujące dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych - wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o:

Zgodnie z § 3 pkt 5 rozporządzenia, dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, dochody wykonane jednostki budżetowej oraz przychody wykonane zakładu budżetowego nie obejmują odpowiednio dochodów lub przychodów uzyskanych z tytułu:

Wyłączenie powyższych transakcji z dochodów wykonanych urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego (mianownik proporcji) zapewnia spójność z wyłączeniem tych transakcji z obrotu z działalności gospodarczej (licznik proporcji) i ma na celu "oczyszczenie" kwoty przychodów przyjmowanej do wyliczenia proporcji z danych, które mogłyby zniekształcić proporcję.

Zaproponowana metoda ma charakter "obrotowy", polegający na ustaleniu udziału "obrotów" z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym "obrocie" z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT. Z uwagi na fakt, że w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego (realizującego zadania jednostki samorządu terytorialnego) utrudnione jest wyliczenie "obrotu" uzyskanego z tytułu czynności pozostających poza systemem VAT przyjęto zasadę - dla celów zastosowania sposobu obliczenia proporcji - że całkowity "obrót" z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT odpowiada wysokości zrealizowanych przez jednostkę budżetową dochodów, z uwzględnieniem środków przeznaczonych na zasilenie. W tak zdefiniowanych dochodach mieścić się będą zarówno dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, jak i działalności niemającej charakteru gospodarczego. Kwota, która pozostanie po odjęciu dochodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, odpowiada zatem niejako "cenie" lub "obrotowi" z tytułu świadczonych przez jednostkę budżetową w imieniu jednostki samorządu terytorialnego zadań mieszczących się poza systemem VAT.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że na etapie inwestycji - budowy pływalni Powiat odliczył w 100% podatek VAT naliczony od faktur zakupowych związanych z budową. Na etapie planowania i realizacji tego projektu Zarząd Powiatu postanowił, że pływalnia będzie w 100% komercyjna czyli, że całość biletów wstępu będzie odpłatna natomiast wszystkie dodatkowe pomieszczenia znajdujące się w budynku będą wynajmowane. VAT od przedmiotowej inwestycji został więc odliczony w 100%. Budynek Krytej Pływalni jest zaliczany do środków trwałych i podlega amortyzacji w czasie na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Wartość początkowa budynku krytej pływalni wynosiła 15.510.735,07 zł. Od lutego 2011 r. w budynku krytej pływalni prowadzona jest działalność gospodarcza, czynności wykonywane w ramach tej działalności są opodatkowane podatkiem VAT. Cała działalność pływalni i dochody z niej uzyskiwane były opodatkowane - do momentu centralizacji. Po dokonaniu centralizacji, tj. 1 styczeń 2017 rok oprócz sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT pojawia się również sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Wynika to z faktu, iż na pływalnię w ramach zajęć wychowania fizycznego mogą uczęszczać uczniowie szkół średnich, które są jednostkami organizacyjnymi Powiatu. Od momentu uruchomienia pływalni do 31 grudnia 2016 r. w budynku tym wykonywane były czynności tylko i wyłącznie opodatkowane podatkiem VAT (8% i 23%), natomiast od 1 stycznia 2017 r., tj. po dokonaniu centralizacji podatku VAT w budynku pływalni może wystąpić również sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie można dokonać natomiast przyporządkowania wydatków wprost na działalność opodatkowaną i na niepodlegającą opodatkowaniu. Zarówno przed jak i po dokonaniu centralizacji rozliczeń podatku VAT budynek krytej pływalni nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności, do których ma zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy zmiana rozliczeń między w ramach tej samej jednostki jest zmianą przeznaczenia budynku pływalni i w związku z tym obowiązku dokonania korekty podatku VAT, o której mowa w art. 91 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności wskazać, że - jak wynika z okoliczności sprawy - Powiat będzie wykorzystywał budynek Krytej Pływalni zarówno do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz do celów pozostających poza działalnością gospodarczą. Jednocześnie okoliczności sprawy nie wskazują, że w ramach działalności gospodarczej budynek Krytej Pływalni nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności, do których ma zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług

W tym miejscu należy wskazać, iż jak wynika z ww. przepisów ustawy "centralizacyjnej", jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia wspólnego rozliczania we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojej jednostki organizacyjnej, która przestała być wyodrębnionym podatnikiem - w zakresie w jakim dotyczą one podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że podatnikiem podatku VAT dla wszelkich czynności stanie się Wnioskodawca. Oznacza to, że przy scentralizowanym modelu rozliczeń świadczenie jakichkolwiek czynności pomiędzy jednostkami organizacyjnymi jednostki samorządu terytorialnego staje się świadczeniem wewnętrznym niepodlegającym w ogóle podatkowi VAT.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonał centralizacji i wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki swoich jednostek organizacyjnych. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że podatnikiem VAT dla wszelkich czynności jest Wnioskodawca.

Działalność Powiatu jako jednego podatnika, obejmuje realizowane przez jednostki organizacyjne zadania publiczne niebędące działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT), a także czynności wykonywane w ramach działalności gospodarczej (czynności opodatkowane VAT i zwolnione od VAT). Trzeba przy tym zauważyć, że o kwalifikacji wydatków tj. ustalenie czy wydatki związane są z działalnością gospodarczą Powiatu, czy z inną jego działalnością, nie przesądza wewnętrzny charakter rozliczeń między poszczególnymi jednostkami organizacyjnymi Powiatu. Właściwa kwalifikacja tych wydatków zależy bowiem od tego, jakiej działalności prowadzonej przez Powiat za pośrednictwem jednostek organizacyjnych służą te wydatki. W związku z powyższym należy postrzegać wyłącznie sposób wykorzystania nabywanych towarów i usług z czynnościami realizowanymi bezpośrednio przez Powiat za pośrednictwem swoich jednostek organizacyjnych.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że po dokonaniu centralizacji rozliczeń, budynek Krytej Pływalni - wbrew stwierdzeniu Wnioskodawcy - nie jest wykorzystywany w całości do działalności gospodarczej. Budynek ten służy działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT jak również innej działalności - jak wskazano we wniosku - działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tj. działalności jednostek organizacyjnych - szkół organizujących dla swoich uczniów lekcje wychowania fizycznego.

Skoro - jak wskazano we wniosku - nie można dokonać przyporządkowania wydatków wprost na działalność opodatkowaną i na niepodlegającą opodatkowaniu, to wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, nie ma on możliwości przyporządkowania całości działalności krytej Pływalni do działalności gospodarczej, o której mowa art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają także regulacje zawarte w art. 91 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy - co do zasady - dotyczą sytuacji, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej, ale sytuacja ta uległa zmianie.

Przechodząc zatem do kwestii obowiązku zastosowania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ustawy, należy wskazać co następuje.

Z art. 91 ust. 1 ustawy wynika, że po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Z kolei w myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym, że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Natomiast przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do treści art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c - art. 91 ust. 7b ustawy.

W myśl art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Jak stanowi art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 90c ust. 1 ustawy, w przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

W przypadku, gdy korekty podatku odliczonego dokonuje podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86 ust. 22, może on uwzględnić dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy, jeżeli takie dane przyjęto w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 2a - art. 90c ust. 2 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy, wprowadzają regułę ostatecznego rozliczenia podatku naliczonego za dany rok podatkowy w sytuacji, gdy odliczenia dokonano na podstawie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy, a ponadto regulują kwestię odliczenia podatku w przypadku, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana.

Należy zauważyć, że powołany przepis art. 91 ust. 2 ustawy wprowadza szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe (jako dobra o charakterze trwałym) zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.

Z treści powołanego wyżej przepisu wynika, że wysokość podatku podlegającego korekcie uzależniona jest od uznania danego środka trwałego za ruchomość bądź nieruchomość.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy, w myśl § 2 powołanego przepisu, jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Pojęcia "nieruchomość", zdaniem tut. organu, nie można utożsamiać jedynie z jego znaczeniem na gruncie Kodeksu cywilnego. Dlatego też należy skorzystać z definicji zawartych w innych przepisach prawa, tj. w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 2 tej ustawy, pod pojęciem budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Tym samym w opisanej sytuacji korekta dotyczy nieruchomości - budynku Krytej Pływalni. Zatem Powiat powinien dokonywać korekty podatku naliczonego związanego z ww. środkiem trwałym z uwzględnieniem 10-letniego okresu, licząc od roku, w którym ww. środek trwały został oddany do użytkowania, na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

Analiza stanu faktycznego oraz powołanych regulacji prowadzi do twierdzenia, że budynek Krytej Pływalnia wykorzystywany jest obecnie w dwojaki sposób, tj. do działalności opodatkowanej podatkiem VAT oraz do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT. Jak bowiem wynika z wniosku po oddaniu do użytkowania budynku Krytej Pływalni Powiat rozpoczął działalność polegającą na świadczeniu usług, tj. udostępnienie hali basenowej poprzez sprzedaż biletów, rezerwację torów basenowych czy dzierżawę pomieszczeń. Cała działalność pływalni i dochody z niej uzyskiwane były opodatkowane - do momentu centralizacji. Po dokonaniu centralizacji, od 1 stycznia 2017 r. oprócz sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT pojawia się również sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Wynika to z faktu, iż na pływalnię w ramach zajęć wychowania fizycznego mogą uczęszczać uczniowie szkół średnich, które są jednostkami organizacyjnymi Powiatu.

W związku z powyższym Powiatowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z budową budynku Krytej Pływalni, jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są związane ze sprzedażą opodatkowaną, o ile nie zachodzą wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy.

Z uwagi na fakt, że od 1 stycznia 2017 r. Powiat prowadzi skonsolidowane rozliczenia podatku VAT (obejmujące m.in. Szkoły) nastąpiła od tego momentu zmiana przeznaczenia wykorzystywania ww. budynku Krytej Pływalni z działalności opodatkowanej do działalności opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa, zdaniem tutejszego organu, w takiej sytuacji nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż zmiana przepisów dotycząca centralizacji podatku VAT w jednostkach samorządu terytorialnego nie ma wpływu na zmianę przeznaczenia budynku Krytej Pływalni. Stwierdzić bowiem należy, iż wystąpiła zmiana przeznaczenia środka trwałego, który - do 31 grudnia 2016 r. - służył wyłącznie czynnościom opodatkowanym na taki, który - od 1 stycznia 2017 r. - służy czynnościom opodatkowanym VAT oraz czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - Powiat powinien dokonać korekty podatku naliczonego odliczonego przez Powiat ("in minus") w części, w jakiej budynek Krytej Pływalni nie służy od dnia 1 stycznia 2017 r. czynnościom opodatkowanym.

Biorąc powyższe pod uwagę Powiat powinien dokonać odpowiedniej korekty zmniejszającej kwoty odliczonego podatku naliczonego w związku z budową budynku Krytej Pływalni. Korekta ta powinna być korektą wieloletnią, przeprowadzoną na zasadach określonych w art. 91 ust. 2 ustawy, tj. 10 kolejnych lat licząc od roku w którym nieruchomość została oddana do użytkowania. Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać korekty w okresie przewidzianym w art. 91 ust. 3 ustawy, tj. w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty (nastąpiła zmiana przeznaczenia budynku Krytej Pływalni - co w przedmiotowej sprawie miało miejsce w 2017 r.).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.