0113-KDIPT1-1.4012.108.2017.2.ŻR

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2017 r. (data wpływu 3 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2017 r. (data wpływu 11 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy po przekroczeniu kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, usługi świadczone przez Wnioskodawcę po 1 lipca 2017 r. będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy po przekroczeniu kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, usługi świadczone przez Wnioskodawcę po 1 lipca 2017 r. będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 maja 2017 r. (data wpływu 11 maja 2017 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz o wskazanie sposobu doręczenia korespondencji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

22 października 2015 r. Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność gospodarczą, która dotyczy ryzyka i szacowania poniesionych strat na podstawie PKD 66.21.Z. Prowadzona działalność polega przede wszystkim na dokumentowaniu rozmiarów szkody i likwidacji szkód, sprawdzania prawidłowości wykonania usług przez podwykonawców oraz zasadności ponoszonych kosztów reprezentowania i zabezpieczenia interesów zakładów ubezpieczeń oraz ubezpieczonych, wykonywanie oględzin budynków wraz z przygotowywaniem dokumentacji fotograficznej, obliczanie ryzyka i poniesionych szkód przez poszkodowanego/ubezpieczyciela, wykonywania rozliczeń danych okresowo prac, ustalenie i wyliczenie wartości szkody zgodnie z obowiązującymi przepisami: wykonanie rozliczeń danych okresów prac na podstawie wcześniej ustalonych zasad/cenników z wykonawcami.

Działania te są świadczone na rzecz Towarzystw Ubezpieczeniowych na podstawie zawartej umowy. W 2016 r. wysokość obrotu była wyższa niż 150 tys. zł i nie przekroczyła kwoty 200 tys. zł.

W piśmie z dnia 10 maja 2017 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż zakres zadanego pytania dotyczyć będzie stanu prawnego po 1 lipca 2017 r.

Na pytanie tut. organu "Kiedy Wnioskodawca przewiduje przekroczenie wartości sprzedaży w kwocie 200.000 zł?" Wnioskodawca wskazał, że "Przewiduje przekroczenie kwoty w IV kw. 2017 r."

Natomiast na pytanie "Czy Wnioskodawca będzie świadczył usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne lub usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych?" Wnioskodawca odpowiedział "Nie".

Na pytanie "Czy usługi, o których mowa we wniosku świadczone przez Wnioskodawcę będą stanowić element ww. usług tj. usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych lub usług pośrednictwa ubezpieczeniowego i reasekuracyjnego?" Wnioskodawca wskazał "Nie".

Na pytanie "Czy usługi, o których mowa we wniosku Wnioskodawca będzie świadczył jako ubezpieczyciel w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek?" Wnioskodawca odpowiedział "Nie".

Na pytanie "Czy usługi, świadczone przez Wnioskodawcę są podstawowymi czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, czy też mają charakter czynności (transakcji) pomocniczych?" Wnioskodawca wskazał "To są czynności podstawowe wykonywane przez Wnioskodawcę".

Na pytanie "Czy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.)?" Wnioskodawca wskazał "Nie".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji gdy wartość obrotu zostanie przekroczona o kwotę 200 tys. zł, czy Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37, czy od momentu przekroczenia progu 200 tyś zł, Wnioskodawca powinien tą transakcję opodatkować podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Oznacza, to że obecnie Wnioskodawca korzysta z tego zwolnienia do momentu przekroczenia wyżej wymienionego progu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Odnosząc się do przedmiotowego pytania należy stwierdzić, że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, który to mówi, że zwalnia się usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczonych na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczeniowych i umów reasekuracyjnych w związku z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, który to stwierdza, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usług wymienionych w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37 - 41.

Usługi te podlegają zwolnieniu jeżeli są nierozerwalnie związane z działalnością ubezpieczeniową lub reasekuracyjną, które stanowią wyodrębnioną całość zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (I FSK 577/12) z 4 marca 2013 r. Wykonywanie czynności polegających na ustaleniu przyczyn i okoliczności zajścia zdarzeń przewidzianych w umowie ubezpieczenia, ustalenie wysokości i rozmiarów szkód oraz odszkodowań i innych świadczeń należnych ubezpieczonym i poszkodowanym, może być traktowane jako pewna dająca się wyodrębnić całość. Równocześnie jest oczywiste, że każda z tych czynności odrębnie i wszystkie razem są właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi ubezpieczenia. Aby ubezpieczony mógł otrzymać odszkodowanie, niezbędne jest ustalenie czy nastąpiło zdarzenie objęte umową ubezpieczeniową ustalenie rozmiaru szkody i wysokości świadczenia. Odnosząc się do zwolnień, o których mowa w art. 43 ust. 13 ustawodawca uzależnia od łącznego spełnienia określonych warunków. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że przedmiotowe usługi muszą być właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi podstawowej tj. usługi ubezpieczeniowej. Zgodnie z obowiązującymi zasadami wykładni, w przypadku zwolnień od podatku, regulacji tych nie wolno interpretować w sposób rozszerzający, lecz możliwie wąsko. Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu stanowić osobną całość, w rezultacie obejmuje funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej.

Artykuł 43 ust. 13 ustawy o VAT przewiduje zwolnienie z VAT dla usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej i nie precyzuje zakresu podmiotowego. Należy uznać, że przepis ten dotyczy usług opartych na podwykonawstwie czy outsourcingu wykonywanym przez podmioty trzecie na rzecz podmiotów ubezpieczających, należy się odnieść do art. 135 pkt 1 lit. a Dyrektywy VAT, która stanowi, że Państwa Członkowskie zwalniają od podatku VAT transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Należy zwrócić uwagę na niezbyt precyzyjne tłumaczenie Dyrektywy i słowo transakcja, gdzie w języku angielskim jest to dosyć szerokie znaczenie obejmujące nie tylko samą umowę ale także proces prowadzący do jej zawarcia, wykonania. Natomiast w języku polskim słowo to oznacza: operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług; umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług lub zawarcia takiej umowy. Oznacza to, że "transakcje ubezpieczeniowe" użyte w treści Dyrektywy obejmują wszystkie czynności ubezpieczeniowe. Ustawodawca wskazuje usługi zwolnione, wskazując usługi ubezpieczeniowe, jednak nie podaje definicji legalnej. Należy wyszukać odpowiednie definicje w oparciu o przepisy ustawy VAT oraz w oparciu o ustawę działalności ubezpieczeniowej.

W art. 3 ustawy o działalności ubezpieczeniowej można znaleźć odpowiedni katalog usług np. ocena ryzyka w ubezpieczeniach majątkowych i osobowych. W świetle art. 3 ust. 6 tej ustawy zakład ubezpieczeń może zlecić wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, wykonywane przez te podmioty są traktowane jako czynności ubezpieczeniowe w zakresie w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu. Skoro Dyrektywa VAT w art. 135 pkt 1 lit. a posługuje się szerokim pojęciem "transakcji ubezpieczeniowej" dlatego też nie ma podstaw aby ta definicja została zawężona w polskich przepisach. Dotyczy to przede wszystkim usług pomocniczych w stosunku do ubezpieczeń. Art. 43 ust. 13, w którym doprecyzowano, że zwolnienie obejmuje także świadczenie usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi ubezpieczeniowej o ile nie jest to doradztwo, leasing, ściąganie długów lub usług pośrednictwa. To właśnie art. 43 ust. 14 pozwala stwierdzić, że zwolnieniu podlega cała usługa ubezpieczeniowa.

W ust. 14 wyłączono bowiem usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, skoro w ustawie znajduje się takie wyłączenie a zarazem nie przewiduje podobnego zawężenia w przypadku zasadniczych czynności ubezpieczonych, należy domniemywać, że chodzi o objęcie zwolnieniem wszystkich w tym pomocniczych czynności ubezpieczeniowych.

Reasumując na podstawie przedstawionego orzecznictwa a także przepisów należy wskazać, że usługi pomocnicze:

* dokumentowanie rozmiarów szkody i podejmowanie działań zmierzających do jej zmniejszenia,

* sprawdzenie prawidłowości wykonania usług przez podwykonawców oraz zasadności ponoszonych kosztów reprezentowania i zabezpieczenia interesów zakładów ubezpieczeń oraz ubezpieczonych,

* wykonanie oględzin budynków, budowli,

* wykonanie oględzin miejsca zdarzenia (wykonanie dokumentacji fotograficznej),

* obliczenie ryzyka i poniesionych szkód przez poszkodowanego/ubezpieczyciela, oraz wykonanie rozliczeń danych okresów prac,

* ustalanie i wyliczenie wartości szkody zgodnie z obowiązującymi przepisami,

* wykonanie rozliczeń danych okresów prac na podstawie wcześniej ustalonych zasad/cenników z wykonawcami,

czynności te powinny podlegać zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów, i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2016 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednocześnie w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024) zawarto zapis, że podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży w 2016 r. była wyższa niż 150.000 zł i nie przekroczyła 200.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Z art. 113 ust. 5 ustawy wynika natomiast, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 11 cyt. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć "tego, kto doradza". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca 22 października 2015 r. rozpoczął jednoosobową działalność gospodarczą, która dotyczy ryzyka i szacowania poniesionych strat na podstawie PKD 66.21.Z. okresów prac na podstawie wcześniej ustalonych zasad/cenników z wykonawcami. W 2016 r. wysokość obrotu była wyższa niż 150 tys. zł i nie przekroczyła kwoty 200 tys. zł. Zakres zadanego pytania dotyczyć będzie stanu prawnego po 1 lipca 2017 r. Wnioskodawca przewiduje przekroczenie wartości sprzedaży w kwocie 200.000 zł w IV kw. 2017 r. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze ww. przepisy, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadcząc usługi likwidacji szkód, nie będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, które podlegałyby wyłączeniu ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Przy czym, jak wynika z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy do wartości sprzedaży objętej zwolnieniem na podstawie 113 ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, które są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jak stanowi art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Przy czym należy podkreślić, iż z dniem 1 lipca 2017 r., powołane wyżej przepisy art. 43 ust. 13 i ust. 14 ustawy zostały uchylone przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024).

Powyższy przepis art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jest efektem implementacji do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od tego podatku podlegają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień od podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, która dotyczy ryzyka i szacowania poniesionych strat na podstawie PKD 66.21.Z. Prowadzona działalność polega przede wszystkim na dokumentowaniu rozmiarów szkody i likwidacji szkód, sprawdzania prawidłowości wykonania usług przez podwykonawców oraz zasadności ponoszonych kosztów reprezentowania i zabezpieczenia interesów zakładów ubezpieczeń oraz ubezpieczonych, wykonywanie oględzin budynków wraz z przygotowywaniem dokumentacji fotograficznej, obliczanie ryzyka i poniesionych szkód przez poszkodowanego/ubezpieczyciela, wykonywania rozliczeń danych okresowo prac, ustalenie i wyliczenie wartości szkody zgodnie z obowiązującymi przepisami: wykonanie rozliczeń danych okresów prac na podstawie wcześniej ustalonych zasad/cenników z wykonawcami. Działania te są świadczone na rzecz Towarzystw Ubezpieczeniowych na podstawie zawartej umowy. Wnioskodawca nie będzie świadczył usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych lub usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Usługi, o których mowa we wniosku świadczone przez Wnioskodawcę nie będą stanowić elementu ww. usług tj. usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych lub usług pośrednictwa ubezpieczeniowego i reasekuracyjnego. Usług, o których mowa we wniosku Wnioskodawca nie będzie świadczył jako ubezpieczyciel w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Należy jednak podkreślić, że w świetle utrwalonej linii orzeczniczej TSUE, przewidziane w Dyrektywie 2006/112/WE zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, których celem jest uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT, i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wyroki w sprawach: C-169/04 Abbey National pkt 38, C-472/03 Arthur Andersen pkt 25, C-240/99 Skandia pkt 23 i inne).

Dlatego też interpretacji zwolnień od podatku należy dokonywać w pierwszej kolejności w oparciu o regulacje Dyrektywy 2006/112/WE w kontekście celu tych zwolnień i przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE. Odwoływanie się zatem do pojęć zawartych w innych przepisach prawa krajowego nie powinno przesądzać o zakresie zwolnień od podatku od towarów i usług.

Wprawdzie Dyrektywa 2006/112/WE nie zawiera definicji zwolnionych transakcji ubezpieczeniowych, jednak kwestia ta była przedmiotem orzecznictwa TSUE, z którego wynika, że: "(...) istotą transakcji ubezpieczeniowej jest, w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki" (wyroki w sprawach: C-8/01 Taksatorringen pkt 39, C-349/96 CPP pkt 17, C-240/99 Skandia pkt 37). Ponadto, "transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym" (wyrok w sprawie C-8/01 Taksatorringen, pkt 41).

W tym kontekście, świadczone na rzecz zakładów ubezpieczeń usługi będące przedmiotem wniosku związane z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat nie mogą być uznane za usługi ubezpieczeniowe podlegające zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Czynność ubezpieczeniowa, w rozumieniu TSUE, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Wnioskodawca nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do wykonania świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta zakładu ubezpieczeniowego. Zauważyć należy, że "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast między Wnioskodawcą oraz ubezpieczonymi nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Zainteresowany nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka. W konsekwencji, czynności wykonywane na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych będące przedmiotem wniosku nie stanowią usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, że prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności. Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

W świetle powyższego orzecznictwa stwierdzić należy, że działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy produktu ubezpieczeniowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo to ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie, świadczenia wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych nie stanowią pośrednictwa ubezpieczeniowego, lecz wykonanie niektórych czynności w ramach zawartej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a towarzystwem ubezpieczeniowym. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będące przedmiotem wniosku na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych nie stanowią również usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Dodać również należy, że w wyroku w sprawie C-40/15 (Minister Finansów przeciwko Aspiro S.A.) TSUE potwierdził, że usługi likwidacji szkód, świadczone przez podmiot trzeci w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń nie wchodzą w zakres zwolnienia przewidzianego w art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 112, którego implementacją w polskiej ustawie jest art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Natomiast, w odniesieniu do możliwości objęcia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 13 i ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług należy wskazać, że przepis ten został uchylony przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. zmieniającej m.in. ustawę z dniem 1 lipca 2017 r.

Tym samym ww. czynności świadczone przez Wnioskodawcę nie są usługami ubezpieczeniowymi, ani usługami reasekuracyjnymi ani usługami pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a tym samym nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy i ze względu, na to, że prawodawca nie przewidział dla tych usług preferencyjnej stawki będą opodatkowane podstawową tj. 23% stawką podatku od towarów i usług.

Zatem mając na uwadze treść przywołanych regulacji prawnych oraz okoliczności przedstawionych we wniosku należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, to do momentu przekroczenia kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. 200.000 zł będzie mógł z tytułu wykonywanych usług, o których mowa we wniosku korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. Przy czym, jeżeli wartość sprzedaży przekroczy wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy kwotę 200.000 zł, to Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia z opodatkowania począwszy od czynności, którą przekroczy tę kwotę, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy, a nadwyżka ponad tę kwotę będzie podlegała opodatkowaniu podstawową tj. 23% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 lipca 2017 r.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.