Nowość 0112-KDSL2-2.440.57.2024.3.IM - WIS Świadczenie Kompleksowe – odbiór, transport, (…) (dokumentacja) oraz przekazanie do utylizacji termicznej odpadów innych niż niebezpieczne, nienadających się do recyklingu - PKWiU 2015 - 38.11.2 - stawka 8% VAT

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (...) z dnia 5 lutego 2024 r. (data wpływu 5 lutego 2024 r.), uzupełnionego pismami: z dnia 5 marca 2024 r. (data wpływu 5 marca 2024 r.) oraz z dnia 21 marca 2024 r. (data wpływu 21 marca 2024 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) - odbiór, transport, (...) (dokumentacja) oraz przekazanie do utylizacji termicznej odpadów innych niż niebezpieczne, nienadających się do recyklingu

Opis świadczenia: Wnioskodawca - na podstawie podpisanej umowy - wykonuje na rzecz nabywcy (...) szereg czynności, których przedmiotem są odpady inne niż niebezpieczne, nienadające się do recyklingu. Nabywca - wytwórca odpadów - powierza Wnioskodawcy zadanie (...), zorganizowania transportu oraz utylizacji lub odzysku tych odpadów przez podmioty zewnętrzne, które posiadają wymagane prawem uprawnienia oraz infrastrukturę do prowadzenia działalności w zakresie składowania lub unieszkodliwiania odpadów. Wnioskodawca przedstawił wykonywane przez siebie czynności w celu wykonania świadczenia będącego przedmiotem wniosku, w następujący sposób: (...).Wnioskodawca jest nabywcą usług transportowych oraz odbiorcą usług utylizacyjnych lub odzysku, które wraz ze skalkulowaną prowizją fakturuje na nabywcę. Z zawartej z nabywcą świadczenia umowy wynika, że (...). Dodatkowo, w umowie z nabywcą świadczenia jednoznacznie określono, że (...). Wnioskodawca podpisał także umowę z odbiorcą odpadów, na której widnieje jako ich dostawca.

Rozstrzygnięcie: PKWiU 2015 - 38.11.2

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 28 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

W dniu 5 lutego 2024 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismami: z dnia 5 marca 2024 r. (data wpływu 5 marca 2024 r.) o informację, że Wnioskodawca założył konto organizacji w e-Urzędzie Skarbowym i została udzielona zgoda na doręczenia elektroniczne oraz z dnia 21 marca 2024 r. (data wpływu 21 marca 2024 r.), m.in. o doprecyzowanie przedmiotu wniosku.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia

Wnioskodawca jest wpisany w (...) i na ich podstawie występuje jako pośrednik. Wnioskodawca zajmuje się odbiorem odpadów od innych przedsiębiorstw, które płacą za ich zagospodarowanie, składa (...), a także zajmuje się całą organizacją logistyczną. Nabywca (wytwórca odpadów) otrzymuje od Wnioskodawcy fakturę za każdą odebraną tonę odpadów. Wnioskodawca w celu realizacji zadania (unieszkodliwienie odpadów innych niż niebezpieczne) podejmuje współpracę z firmami transportowymi oraz przedsiębiorstwem dysponującym odpowiednią technologią, np. (...). W tym przypadku jest to (...). Wnioskodawca za wykonanie zadania przez (...) otrzymuje w okresach (...) faktury za unieszkodliwienie odpadu. Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Zatem z uwagi na cel wykonywanego świadczenia wobec wytwórcy odpadów, którego Wnioskodawca obciąża, jego zdaniem, nabywając usługę unieszkodliwienia odpadów pomimo doliczenia kosztów transportu, kosztów (...) oraz własnej prowizji sprzedaje on tę samą usługę.

Szczegółowy opis wskazany przez Wnioskodawcę

Wnioskodawca jest (...) działającą na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (...). Zgodnie z obowiązującymi na terenie Polski przepisami, Wnioskodawca działający w jakikolwiek sposób z odpadami, zobligowany jest do uzyskania wpisu w (...). Wnioskodawca podsiada ważny wpis w (...). Wspomniany wpis obejmuje (...): (...).

Zgodnie z (...), Wnioskodawca powadzi działalność jako podmiot organizujący usługę zagospodarowania odpadu. Działania Wnioskodawcy polegają przede wszystkim na organizacji procesu dostawy - kojarzeniu podmiotów i pozyskiwaniu dla klientów Wnioskodawcy, usług świadczonych przez podmioty zewnętrzne, które posiadają wymagane prawem uprawnienia oraz infrastrukturę do prowadzenia działalności w zakresie składowania lub unieszkodliwiania odpadów (Instalacja). Wnioskodawca w celu realizacji usług całkowitego unieszkodliwienia odpadu, które jest wykorzystywane jako paliwo alternatywne w (...), co jest poświadczane (...), (...). Warunkiem koniecznym do realizacji dostaw przedmiotowego paliwa alternatywnego na bazie odpadów jest uzyskanie zgody (...) oraz (...).

W zależności od frakcji odpad nazywany jest (...). Kod odpadu: (...).Producent - wytwórca odpadów - powierza Wnioskodawcy zadanie (...), zorganizowania transportu oraz utylizacji lub odzysku tych odpadów. Swoją usługę zgodnie z wyrokami TSUE Wnioskodawca traktuje kompleksowo, ponieważ co do zasady głównym celem jest unieszkodliwienie odpadu, natomiast organizacja transportu, (...) oraz nadzór stanowią element dodatkowy. W tym miejscu warto przytoczyć stanowisko Rzeczniczki Generalnej Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito-Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributaria e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, że wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27). Dzielenie usługi miałoby charakter sztuczny i zgodnie z orzecznictwem zakłóciłoby funkcjonowanie podatku VAT (wyrok C-41/04).

Wnioskodawca jako "organizator" jest nabywcą usług transportowych oraz odbiorcą usług utylizacyjnych lub odzysku, które wraz ze skalkulowaną prowizją fakturuje na producenta zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami. Opisana powyżej działalność Wnioskodawcy będzie wypełniać - w jego opinii - definicję "pośrednika" zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 20 ustawy o odpadach, który stanowi, że pod pojęciem pośrednika należy rozumieć każdego, kto organizuje przetwarzanie odpadów w imieniu innych podmiotów, w tym również podmiot, który nie obejmuje odpadów fizycznie w posiadanie. Jako pośrednik, Wnioskodawca będzie nabywał usługi w zakresie zagospodarowania i przetwarzania odpadów od odbiorcy odpadów lub od Instalacji, a następnie dokonywał odsprzedaży tych usług do swojego klienta (refakturuje je na klienta). Refakturowanie ma związek z faktem, że to klient będzie podmiotem, który jest faktycznie i bezpośrednio korzystającym oraz beneficjentem nabywanych przez Wnioskodawcę usług gospodarowania odpadami.

Wnioskodawca w celu wyświadczenia usługi będącej przedmiotem wniosku wykonuje poniższe czynności:

(...).

Wnioskodawca tego rodzaju usługi świadczy między innymi dla (...) i do tej transakcji przedstawił dokumenty. Jednakże Wnioskodawca zaznaczył, że świadczy takie usługi dla kilku podmiotów. Dlatego też dla Wnioskodawcy bardzo istotne jest prawidłowe określenie usługi oraz stosowanie prawidłowej stawki VAT do świadczonych usług.

Nabywca usługi oczekuje utylizacji odpadu zgodnie z przepisami, co oznacza, że nabywca otrzyma stosowne dokumenty potwierdzające, że odpady za który ponosi on (nabywca, czyli producent) odpowiedzialność, zostały unieszkodliwione.

Główną działalnością nabywcy jest (...). Nabywca posiada stosowne (...), jednakże nabywca nie jest w stanie składować odpadów w długim okresie czasu. Dodatkowo w przypadku (...). Wnioskodawca posiada dział sprzedaży, jednakże w tym konkretnym przypadku nie pamięta, czy współpracę zainicjował nabywca czy też Wnioskodawca zaoferował swoje usługi (...). Jednak - w opinii Wnioskodawcy - to nie jest istotne dla sprawy. Nabywca jak i inne podmioty nie posiadają odpowiednich instalacji (...), a tym bardziej (...). Korzystając z usług Wnioskodawcy bazują na przygotowanych już rozwiązaniach, know how, znajomości odpowiednich jednostek zajmujących się unieszkodliwieniem (...). W każdym przypadku podmioty w trakcie trwania współpracy są w stałym kontakcie, by planować ilość odbieranego towaru. Wnioskodawca koordynuje ilość, którą jest w stanie przyjąć dana jednostka zajmująca się utylizacją (odbiorca), jak i ilość, którą jest w stanie przygotować i załadować nabywca (producent). Nabywca (producent) sam deklaruje ilość, którą w danym okresie chce przekazać do unieszkodliwienia.

Jak wskazał Wnioskodawca, celem usługi jest unieszkodliwienie lub odzysk odpadu. Wnioskodawca poprzez (...), a następnie przedstawienie odpowiedniej dokumentacji związanej z utylizacją odpadu w postaci (...), ponosi odpowiedzialność za te odpady, choć na żadnym etapie nie staje się ich właścicielem. Wnioskodawca jest wprost wymieniony w decyzji wydanej przez (...). Dodatkowo, zgodnie z umową (...). Wnioskodawca nie posiada (...).W (...), transportem odpadów mogą zajmować się jedynie firmy przewozowe, które posiadają odpowiedni wpis w (...) uprawniające je do transportu odpadów.

Na skalkulowaną cenę którą nabywca (producent) płaci Wnioskodawcy za usługę składają się: (...). Wnioskodawca szacuje swoją marżę na przeliczoną na tonę zutylizowanego odpadu. Po analizie podejmowane są decyzje o opłacalności współpracy i jej podjęciu. (...). Cena, którą płaci nabywca jest to cena za tonę unieszkodliwienia odpadu, wraz z kosztami transportu oraz innymi powiększonymi o marżę Wnioskodawcy.

Odpady o których mowa są odpadami innymi niż niebezpieczne, nienadającymi się do recyklingu. Zostają one rozdrobnione przez profesjonalną rozdrabniarkę i w tej formie mogą zostać unieszkodliwione poprzez (...), zastępując (...) przy jednoczesnym usunięciu z obiegu odpadów. Przedsiębiorstwa takie muszą posiadać odpowiednie zaplecze techniczne, z tego też względu zgodę muszą wyrazić (...).

Wnioskodawca nie prowadzi cennika, ponieważ ceny są ustalane indywidualnie. Koszt utylizacji jest zależny od (...), koszt transportu zależny od trasy. Nie jest możliwe odgórne ustalenie cen przy zbyt wielu czynnikach wpływających na koszt.

Tonaż, trasa, odbiorca odpadów (...), wytwórca odpadów lub też producent (nabywca w rozumieniu przedstawionego opisu), są wprost określone w (...).Wnioskodawca skrupulatnie wypełnia (...). W przypadku kontroli skarbowej, Wnioskodawca dysponuje wspomnianą dokumentacją. Dodatkowo, potwierdzeniem wykonania usługi utylizacji jest także rozliczenie się z (...) przez Wnioskodawcę (...). Nabywca usługi otrzymuje (...), będące dowodami na zrealizowanie usługi unieszkodliwienia odpadów.

Dodatkowo, na koniec Wnioskodawca ponownie wskazał, że zgodnie z przepisem art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Analogiczne postanowienia zawiera przepis art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/ z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, str. 1), który potwierdza powyższe. Beneficjentem usług jest klient Wnioskodawcy, ponieważ należące do niego odpady zostaną zutylizowane.

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy przyjmuje, że sam wyświadczył usługę w formie kompleksowej zgodnie z wyrokami TSUE i stoi na stanowisku, iż usługa ta winna być kwalifikowana pod numerem PKWiU 38.21.10.0 - Usługi związane z obróbką odpadów innych niż niebezpieczne w celu ich ostatecznego usunięcia, wymienionej w załączniku nr 3 do ustawy.

Wnioskodawca wraz z wnioskiem przesłał m.in.:

(...).

W piśmie z dnia 21 marca 2024 r., stanowiącym uzupełnienia sprawy, Wnioskodawca doprecyzował, że:

* (...);

* przedmiotem złożonego wniosku jest świadczenie kompleksowe, które składa się na jedną czynność podlegająca opodatkowaniu;

* celem wniosku jest uzyskanie WIS dla potrzeb określenia stawki podatku VAT właściwej dla świadczenia będącego przedmiotem wniosku.

Wraz z ww. pismem Wnioskodawca przesłał (...).

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2024 r., znak 0112-KDSL2-2.440.57.2024.2.IM, tutejszy organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało doręczone Wnioskodawcy w dniu 4 kwietnia 2024 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Wnioskodawca nie skorzystał.

UZASADNIENIE występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Na wstępie należy wyjaśnić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem kompleksowym (złożonym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego.

Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., w sprawie nr C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: "Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej".

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku z dnia 27 października 2005 r., w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r., w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy także oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito - Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, wskazując, że "Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)".

Rzecznik Generalna zauważyła także, że "Jeżeli zespół świadczeń i czynności ustala cenę łączną, w świetle orzecznictwa Trybunału jest to również wskazówka świadcząca o istnieniu jednego świadczenia złożonego (30). Odwrotnie natomiast: uzgodnienie odrębnych cen za poszczególne elementy świadczenia również jest jedynie wskazówką przemawiającą za istnieniem kilku niezależnych świadczeń (31)". Należy zauważyć, że powołaną wyżej opinię podzielił TSUE w wydanym w dniu 4 marca 2021 r. wyroku C-581/19.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Do rozstrzygnięcia, czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym, bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Wymaga to wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, w ramach świadczenia będącego przedmiotem wniosku Wnioskodawca wykonuje na rzecz nabywcy (...) szereg czynności, których przedmiotem są odpady inne niż niebezpieczne, nienadające się do recyklingu. Nabywca - wytwórca odpadów - powierza Wnioskodawcy zadanie (...), zorganizowania transportu oraz utylizacji lub odzysku tych odpadów przez podmioty zewnętrzne, które posiadają wymagane prawem uprawnienia oraz infrastrukturę do prowadzenia działalności w zakresie składowania lub unieszkodliwiania odpadów. Główną działalnością nabywcy jest (...). Nabywca posiada (...), jednakże nabywca nie jest w stanie składować odpadów w długim okresie. Dodatkowo w przypadku (...). W każdym przypadku podmioty w trakcie trwania współpracy (nabywca, Wnioskodawca i odbiorca odpadów) są w stałym kontakcie, by planować ilość odbieranego towaru. Wnioskodawca koordynuje ilość, którą jest w stanie przyjąć dana jednostka zajmująca się utylizacją (odbiorca), jak i ilość, którą jest w stanie przygotować i załadować nabywca (wytwórca odpadów). Nabywca sam deklaruje ilość, którą w danym okresie chce przekazać do unieszkodliwienia.

Wnioskodawca przedstawił wykonywane przez siebie czynności w celu wykonania świadczenia będącego przedmiotem wniosku, w następujący sposób:

(...).

Wnioskodawca jest nabywcą usług transportowych oraz odbiorcą usług utylizacyjnych lub odzysku, które wraz ze skalkulowaną prowizją fakturuje na nabywcę, zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami. Nabywca (wytwórca odpadów) otrzymuje od Wnioskodawcy fakturę za każdą odebraną tonę odpadów.

W przedmiotowej sprawie, dla oceny czy mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym oraz dla prawidłowej identyfikacji świadczenia istotne jest ustalenie celu zawieranej (...), zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a (...) (nabywcą świadczenia) - zwanej dalej umową z nabywcą świadczenia, a także (...) zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a (...) (odbiorcą odpadów) - zwanej dalej umową z odbiorcą odpadu.

Tutejszy organ dokonał zatem analizy zapisów ww. umów.

(...)

Przeprowadzona przez tutejszy organ analiza zapisów umowy z odbiorcą odpadu jednoznacznie wykazała, że dotyczy ona dostawy towarów (odpadów), dla których Wnioskodawca - strona umowy z odbiorcą odpadów - występuje jako ich dostawca.

(...)

Jak wynika z dokonanej przez tutejszy organ analizy materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie (w tym zapisów umowy z nabywcą świadczenia), wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, tj. odbiór, transport, (...) (dokumentacja) oraz przekazanie do utylizacji (...) odpadów (zagospodarowanie) są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość.

Zapisy zawartej z nabywcą świadczenia umowy jednoznacznie wskazują, że poszczególne wykonywane przez Wnioskodawcę czynności są niezbędne i prowadzą do realizacji celu tej umowy. Nabywca - wytwórca odpadów - jest zainteresowany nabyciem jednego (kompleksowego) świadczenia, dla którego określono (...).

Realizacja celu umowy z nabywcą świadczenia wymaga podjęcia przez Wnioskodawcę kilku czynności, które nie stanowią celu samego w sobie i nie stanowią odrębnych świadczeń podlegających odrębnym stawkom podatkowym, lecz są środkami służącymi każdorazowo do wykonania ww. świadczenia kompleksowego. Czynności te są funkcjonalnie i ekonomicznie (gospodarczo) powiązane.

Wnioskodawca wskazał, że przedstawiona przez niego działalność będzie wypełniać - w jego opinii - definicję "pośrednika" zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 20 ustawy o odpadach, który stanowi, że pod pojęciem pośrednika należy rozumieć każdego, kto organizuje przetwarzanie odpadów w imieniu innych podmiotów, w tym również podmiot, który nie obejmuje odpadów fizycznie w posiadanie.

W związku z powyższym, w tym miejscu konieczne jest zdefiniowanie pojęcia "usługi pośrednictwa". W celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa - dla celów podatku od towarów i usług - należy oprzeć się na wykładni językowej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji.

Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku TSUE z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde (ECLI:EU:C:2007:369), w którym TSUE stwierdził, że " (...) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową" (pogrubienie tutejszego organu).

Natomiast w wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. (ECLI:EU:C:2001:696) TSUE orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

TSUE w orzeczeniu tym uznał, że znaczenie słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

W konsekwencji, żeby dla potrzeb podatku od towarów i usług uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest, aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności:

- wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy;

- uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę;

- prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji;

- nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

W przedmiotowej sprawie z taką sytuacją nie mamy jednak do czynienia. Wnioskodawca jest bowiem stroną zarówno umowy z nabywcą świadczenia, jak i umowy z odbiorcą odpadów, a zatem w obu przypadkach działa we własnym interesie i na swoją rzecz. Ponadto, wykonywane przez niego czynności - jak wynika z (...) - nie ograniczają się jedynie do uczynienia wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę.

W przedmiotowej sprawie - wbrew opinii Wnioskodawcy - nie będzie on także dokonywał odsprzedaży usług "zagospodarowania i przetwarzania odpadów" do swojego klienta, na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy. Jak jednoznacznie wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, Wnioskodawca nie "odsprzedaje" nabywcy (...) jedynie jednej usługi, lecz stanowi ona jedną z czynności wykonywanych w ramach całego świadczenia kompleksowego.

W tym miejscu należy dokonać analizy wykonywanego na rzecz nabywcy świadczenia kompleksowego pod kątem ustalenia jego elementu (usługi) dominującego.

W tym celu należy powołać kluczowe zapisy zawartych przez Wnioskodawcę umów, podkreślając, że Wnioskodawca jest stroną nie tylko umowy z nabywcą świadczenia, ale także umowy z odbiorcą odpadów.

I tak:

(...).

Zdaniem tutejszego organu, elementem (usługą) dominującą wykonywanego na rzecz nabywcy świadczenia kompleksowego (...) jest odbiór odpadów. Bowiem w umowie z ww. nabywcą wskazano, że (...).Co ważne, (...) jednoznacznie określono, że nabywca wypłacać będzie Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu odbioru odpadów.

Zatem w ramach świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem analizy, wykonywanego na rzecz nabywcy (...), to usługa odbioru odpadów stanowi usługę dominującą w odniesieniu do pozostałych wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności. Powyższe wywołuje skutki w zakresie jednolitego opodatkowania wszystkich czynności wchodzących w skład tego świadczenia, zgodnie z usługą dominującą. W związku z powyższym, w dalszej części decyzji dokonano klasyfikacji oraz określono stawkę podatku od towarów i usług dla usługi odbioru odpadów (usługi dominującej).

UZASADNIENIE klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji - jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych - stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Wnioskodawca w złożonym wniosku przedstawił, jako proponowaną przez siebie klasyfikację opisanego świadczenia wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) 38.21.10.0 - Usługi związane z obróbką odpadów innych niż niebezpieczne w celu ich ostatecznego usunięcia.

Zgodnie z tytułem, Sekcja E Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje "USŁUGI DOSTARCZANIA WODY, ŚCIEKI I ODPADY ORAZ USŁUGI ZWIĄZANE Z ICH REKULTYWACJĄ".

Na podstawie wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), sekcja E obejmuje:

- wodę w postaci naturalnej,

- wodę leczniczą i wody termalne,

- usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody,

- handel wodą za pośrednictwem sieci wodociągowej,

- usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków,

- osady ze ścieków kanalizacyjnych,

- odpady,

- pellety i brykiety, z odpadów komunalnych,

- pellety i brykiety wytwarzane z różnych rodzajów odpadów przemysłowych,

- usługi związane ze zbieraniem odpadów,

- usługi związane z infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów,

- usługi związane ze składowaniem odpadów,

- usługi związane z przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów,

- usługi w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych,

- surowce wtórne,

- transport, jeżeli jest on integralną częścią zbierania odpadów,

- usługi związane z odkażaniem i czyszczeniem gleby i wód gruntowych, wód powierzchniowych, powietrza, odkażaniem budynków, zakładów i terenów przemysłowych i inne usługi związane z rekultywacją.

Sekcja ta nie obejmuje:

- sprzedaży hurtowej odpadów i złomu, włącznie z segregowaniem, magazynowaniem, pakowaniem, itp., ale bez procesu dalszego przekształcania, sklasyfikowanej w 46.77.10.0,

- usług doradztwa w sprawach środowiska, sklasyfikowanych w 74.90.13.0.

W sekcji E zawarty jest m.in. dział 38 "USŁUGI ZWIĄZANE ZE ZBIERANIEM, PRZETWARZANIEM I UNIESZKODLIWIANIEM ODPADÓW; ODZYSK SUROWCÓW", który obejmuje:

- usługi związane ze zbieraniem:

- stałych odpadów (śmieci), takich jak: odpady pochodzące z gospodarstw domowych lub odpady przemysłowe z pojemników na odpady, kontenerów itp., które mogą zawierać różne materiały nadające się do odzysku,

- surowców wtórnych,

- odpadów z koszy na śmieci w miejscach publicznych,

- odpadów pochodzących z budowy lub rozbiórki,

- resztek typu zarośla, krzewy, gruz, tłuczeń,

- odpadów z produkcji zakładów tekstylnych,

- stałych i niestałych odpadów niebezpiecznych, takich jak: substancje wybuchowe, utleniające się, łatwopalne, toksyczne, drażniące, szkodliwe, rakotwórcze, żrące, zakaźne oraz inne substancje i środki szkodliwe dla zdrowia ludzkiego i środowiska. Usługa ta może obejmować także identyfikację, przetwarzanie, pakowanie i oznakowanie odpadów dla celów transportowych,

- usługi związane z demontażem wyrobów zużytych,

- usługi związane z odzyskiem surowców z materiałów segregowanych,

- usługi składowisk odpadów niebezpiecznych,

- odpady niebezpieczne i inne niż niebezpieczne,

- surowce wtórne.

Dział ten obejmuje także:

- odpady komunalne pochodzące z gospodarstw domowych, hoteli, restauracji, szpitali, sklepów, biur itp., zmiotek z dróg i chodników, a także odpadów budowlanych i z rozbiórek; odpady komunalne zawierają zazwyczaj dużą różnorodność materiałów, takich jak: tworzywa sztuczne, guma, drewno, papier, materiały włókiennicze, szkło, metale, żywność, połamane meble i inne uszkodzone lub wybrakowane wyroby,

- odzysk tj. jakikolwiek proces, którego głównym celem jest to, aby odpady służyły użytecznemu zastosowaniu, przez zastąpienie innych materiałów, które w przeciwnym przypadku zostałyby użyte do spełnienia danej funkcji, lub w wyniku, którego odpady są przygotowywane do spełnienia takiej funkcji w danym zakładzie lub ogólnie w gospodarce,

- recykling - odzysk, w ramach, którego odpady są ponownie przetwarzane na produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach; obejmuje ponowne przetwarzanie materiału organicznego (recykling organiczny), ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane, jako paliwa lub do celów wypełniania wyrobisk,

- recykling organiczny polegający na obróbce tlenowej, w tym kompostowaniu, lub obróbce beztlenowej odpadów, które ulegają rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu mikroorganizmów, w wyniku, której powstaje materia organiczna lub metan.

Składowanie na składowisku odpadów nie jest traktowane, jako recykling organiczny.

Dział ten nie obejmuje: - usług związanych z odkażaniem i sprzątaniem skażonych budynków, miejsc po eksploatacji górniczej, gleby, wód gruntowych, np. usuwania azbestu, sklasyfikowanych w 39.00.

W dziale PKWiU 38 znajduje się klasa 38.21 "USŁUGI ZWIĄZANE Z OBRÓBKĄ I USUWANIEM ODPADÓW INNYCH NIŻ NIEBEZPIECZNE".

Jednak jak wynika z dokonanej powyżej przez tutejszy organ analizy świadczenia będącego przedmiotem wniosku, usługa odbioru odpadów stanowi usługę dominującą w odniesieniu do pozostałych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy świadczenia.

W związku z powyższym należy wskazać, że w dziale PKWiU 38 mieści się klasa 38.11 "USŁUGI ZWIĄZANE ZE ZBIERANIEM ODPADÓW INNYCH NIŻ NIEBEZPIECZNE", która obejmuje także:

- usługi związane ze zbieraniem odpadów pochodzących z budowy lub rozbiórki,

- usługi związane ze zbieraniem i usuwaniem gruzu, tłucznia,

- usługi związane ze zbieraniem odpadów pochodzących z zakładów tekstylnych.

W klasie 38.11 mieści się kategoria 38.11.1 "USŁUGI ZWIĄZANE ZE ZBIERANIEM ODPADÓW INNYCH NIŻ NIEBEZPIECZNE, NADAJĄCYCH SIĘ DO RECYKLINGU" oraz kategoria 38.11.2 "USŁUGI ZWIĄZANE ZE ZBIERANIEM ODPADÓW INNYCH NIŻ NIEBEZPIECZNE, NIENADAJĄCYCH SIĘ DO RECYKLINGU".

Wnioskodawca doprecyzował, że przedmiotem wykonywanego świadczenia są odpady inne niż niebezpieczne, nienadające się do recyklingu.

Uwzględniając powyższe, usługa kompleksowa będąc przedmiotem analizy spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych kategorią PKWiU 38.11.2 "USŁUGI ZWIĄZANE ZE ZBIERANIEM ODPADÓW INNYCH NIŻ NIEBEZPIECZNE, NIENADAJĄCYCH SIĘ DO RECYKLINGU".

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

UZASADNIENIE zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615, 1834 i 1872) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 28 wskazano PKWiU 38.11.2 "Usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne, nienadających się do recyklingu".

W związku z powyższym, dla usługi kompleksowej będącej przedmiotem analizy, która mieści się w grupowaniu PKWiU 38.11.2 "USŁUGI ZWIĄZANE ZE ZBIERANIEM ODPADÓW INNYCH NIŻ NIEBEZPIECZNE, NIENADAJĄCYCH SIĘ DO RECYKLINGU", ustawodawca w ustawie przewidział preferencyjną stawkę podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 28 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

W związku z (...), tutejszy organ wyjaśnia, że postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odmiennym niż postępowanie w zakresie wydania wiążącej informacji stawkowej.

Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest postępowaniem specyficznym, w którym składający wniosek o wydanie interpretacji ma obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, a organ wydający interpretację może przyjąć za podstawę swoich rozważań wyłącznie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej organ nie może przeprowadzać postępowania dowodowego, jak to ma miejsce w postępowaniu o wydanie WIS.

W przedmiotowej sprawie, w celu dokonania prawidłowej identyfikacji i klasyfikacji przedmiotu wniosku oraz wskazania prawidłowej stawki podatku od towarów i usług, tutejszy organ nie opierał się tylko na przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie sprawy, lecz w ramach postępowania o wydanie wiążącej informacji stawkowej dokonał analizy przesłanych dokumentów.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

W związku ze wskazaniem przez Wnioskodawcę, że świadczy takie usługi dla kilku podmiotów (nie tylko dla nabywcy świadczenia będącego przedmiotem wniosku), dlatego też bardzo istotne dla niego jest prawidłowe określenie usługi oraz stosowanie prawidłowej stawki VAT tutejszy organ informuje, że Wnioskodawca niniejszą decyzję może stosować do świadczeń wykonywanych na tożsamych - pod każdym względem - warunkach, jak usługa kompleksowa będąca przedmiotem przeprowadzonej przez tutejszy organ analizy.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42 ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42 ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja towaru/usługi, lub

- stawka podatku właściwa dla towaru/usługi lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową.

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: (KIS/SkrytkaESP, lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urząd-skarbowy) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).