0112-KDIL4.4012.590.2018.1.JSK - Prawo do odliczenia VAT w związku z nabyciem składników majątkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2018 r. (data wpływu 30 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie składników majątkowych nie stanowiących zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie składników majątkowych nie stanowiących zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany dalej również: "Zainteresowanym") jest polską spółką akcyjną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług dla branży energetycznej. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca działa w ramach grupy kapitałowej (zwanej dalej: "Grupa X", "Grupa").

Niniejszy wniosek dotyczy transakcji nabycia infrastruktury oświetleniowej (dalej: "Transakcja"), dokonanej na podstawie umowy Sprzedaży Infrastruktury Oświetleniowej zawartej pomiędzy (...) S.A. (dalej: "Spółka") a Wnioskodawcą dnia 27 czerwca 2018 r. (dalej: "Umowa").

Nabycie majątku oświetleniowego związane jest z częścią Projektu "..." realizowanego w Spółkach Grupy i wpisującego się w realizację przyjętego w dniu 25 kwietnia 2016 r. nowego "Modelu...". Zgodnie z założeniami Projektu realizacja reorganizacji zarządzania majątkiem oświetleniowym i sprzedaż aktywów do Wnioskodawcy nastąpiły dnia 1 lipca 2018 r.

Celem projektu jest m.in. doprowadzenie do zwiększenia efektywności obszaru oświetlenia ulicznego, poprzez:

W ramach Transakcji Spółka przeniosła poprzez sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy posiadaną infrastrukturę oświetlenia ulicznego (dalej: Infrastruktura Oświetleniowa), na którą składały się prawa własności środków trwałych (w szczególności budowli), prowadzonych inwestycji w toku oraz wartości niematerialnych i prawnych w postaci dokumentacji projektowych.

W stosunku do wyszczególnionych w Umowie nieruchomości, które zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT podlegają (fakultatywnemu) zwolnieniu z VAT, Wnioskodawca i Spółka przed dniem zawarcia Umowy złożyli do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla Wnioskodawcy oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia oraz wyborze opodatkowania. Oświadczenie zostało złożone w terminie i trybie przewidzianym w art. 43 ust. 10 ustawy VAT oraz z zachowaniem warunków przewidzianych w tym przepisie.

Wraz z własnością składników majątku związanego z Infrastrukturą Oświetleniową, na podstawie Umowy zostały na Wnioskodawcę przeniesione wszelkie związane z nabywanymi aktywami uprawnienia z tytułu rękojmi i gwarancji oraz dokumentacje techniczno-prawne. Ponadto zgodnie z zapisami Umowy, Spółka przeniosła na Wnioskodawcę ciężary i korzyści związane z Infrastrukturą Oświetleniową.

Cześć spośród będących przedmiotem zawartej Umowy sprzedaży aktywów majątkowych przed wdrożoną reorganizacją zostały poddane wycenie przez powołanego przez Spółkę rzeczoznawcę majątkowego. Pozostała cześć z tych składników majątkowych, w szczególności nabyte w ramach Transakcji inwestycje w toku, zostały sprzedawane zgodnie z ich wartością księgową.

Przed dokonaniem transakcji działalność w zakresie świadczenia usług oświetlenia ulicznego, była realizowana przez Spółkę. Wytyczne z zakresu obszaru regulowane były na poziomie Centrali Spółki, a obsługa umów wraz z procesem ich negocjowania i zawierania była na poziomie Oddziałów Spółki realizowana przez Wydziały Przygotowania i Rozliczeń (SR). Wykonywanie usług odbywało się za pomocą systemu własnego oraz zleconego (wykonawcy na rynku zewnętrznym). Na obsługiwaną Infrastrukturę Oświetleniową składały się m.in. słupy oświetleniowe wraz z punktami świetlnymi (oprawami) oraz niezbędnym zasilaniem. Zadania z zakresu obszaru oświetleniowego realizowane były systemem własnym z rosnącym udziałem systemu zleconego.

Niezależnie od opisanej powyżej Umowy sprzedaży majątku, w ramach reorganizacji, na podstawie zawartego pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką porozumienia transferowego 1 stycznia 2018 r. do Wnioskodawcy przeszli, w trybie art. 23 <sup.1< up> Kodeksu pracy, pracownicy umysłowi odpowiedzialni za zawieranie i realizację umów w obszarze oświetlenia. Przejęci pracownicy byli w Spółce rozproszeni w różnych jednostkach organizacyjnych (działach, oddziałach), nie byli zorganizowani pod wspólnym kierownictwem.

</sup.1<>

Na podstawie Porozumienia transferowego, Wnioskodawca - jako nowy pracodawca-zobowiązał się co najmniej przez okres jego obowiązywania do stosowania wobec przejętych pracowników postanowień ZUZP. - jako zakładowy układ zbiorowy pracy dotychczasowego pracodawcy. Dodatkowo, Wnioskodawca oraz Spółka zobowiązały się do prowadzenia wspólnej działalności socjalnej - tak, aby przekazywani pracownicy korzystali m.in. z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na zasadach obowiązujących przed tym przejęciem. Wnioskodawca jako nowy pracodawca w stosunku do przejętych pracowników zobowiązał się również do wypłaty tym pracownikom premii rocznej - z zastrzeżeniem, iż środki te będą pochodzić od dotychczasowego pracodawcy.

Wnioskodawca jednocześnie dodał, że pracownicy fizyczni wykonujący w Spółce zadania związane z utrzymaniem i serwisowaniem Infrastruktury Oświetleniowej, nie przeszli do Wnioskodawcy. Zgodnie z przyjętym modelem, pozostaną oni zatrudnieni w Spółce, która będzie nadal świadczyć usługi związane z utrzymaniem i eksploatacją Infrastruktury Oświetleniowej, jako podwykonawca.

Mając na uwadze przeprowadzoną restrukturyzację działalności w zakresie świadczenia usług oświetleniowych, tj. przekazanie osób zajmujących się negocjowaniem i zarzadząniem usługami oraz zbycie Infrastruktury Oświetleniowej do Wnioskodawcy, nie jest możliwe kontunuowanie wcześniejszej działalności w Spółce. Jednocześnie, fizyczna obsługa zleceń eksploatacyjnych na sieci oświetleniowej, pozostała na obecną chwilę w Spółce, która będzie świadczyć te usługi na rzecz Wnioskodawcy. Zgodnie z długofalowymi założeniami Projektu nastąpi jednak stopniowe zmniejszanie zaangażowania służb Spółki, w wykonywanie tego rodzaju usług, na rzecz rynku zewnętrznego.

Majątek sprzedany przez Spółkę do Wnioskodawcy był wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby świadczenia usług oświetleniowych na rzecz podmiotów trzecich, w szczególności jednostek samorządu terytorialnego. W związku z przeprowadzoną reorganizacją oraz nabyciem Infrastruktury Oświetleniowej, Wnioskodawca zawarł ze Spółką również porozumienia w przedmiocie cesji (przejęcia praw i obowiązków) z umów na świadczenie usług oświetleniowych, wiążących Spółkę z podmiotami trzecimi.

Jednocześnie, na mocy Umowy, ani też zawartych ze Spółką porozumień, Wnioskodawca nie przejął od Spółki żadnych wymagalnych zobowiązań.

Przenoszone składniki majątkowe składające się na Infrastrukturę Oświetleniową, przeniesieni do Wnioskodawcy pracownicy oraz umowy będące przedmiotem cesji nie były w żaden sposób strukturalnie zorganizowane w ramach Spółki, w szczególności nie stanowiły w Spółce wyodrębnionego oddziału.

Dla ww. składników majątkowych wykorzystywanych w Spółce do prowadzenia działalności serwisowej nie był prowadzony osobny rachunek bankowy ani subkonto, Spółka nie sporządzała dla aktywności podejmowanej w obszarze działalności serwisowej osobnego bilansu, nie weryfikowała również na bieżąco wyniku bilansowego dla tego obszaru. Co prawda, zgodnie z zaprowadzoną w Spółce polityką rachunkowości, ma ona rozbudowany plan kont księgowych, w tym system określający miejsca powstawania kosztów (MPK), do których alokowane są poszczególne wydatki. Także prowadzona w Spółce działalność w zakresie eksploatacji oświetlenia, z którą związany był nabyty przez Wnioskodawcę majątek, posiadała w strukturze księgowej Spółki odpowiednio przyporządkowane MPK. Spółka przed Transakcją nie prowadziła takiego systemu rejestracji zdarzeń gospodarczych, który pozwalał na odrębne, bezpośrednie przypisywanie przychodów i kosztów dla tego obszaru działalności. Zbywany majątek nie posiadał ponadto wyodrębnionych służb finansowo-księgowych, czy kadrowo-płacowych.

W ramach Transakcji nie zostały przeniesione na Wnioskodawcę przez Spółkę inne składniki przedsiębiorstwa Spółki, w tym takie, które mogą być uznane za ekonomicznie i funkcjonalnie związane ze sprzedawanym majątkiem, m.in.:

* materiały eksploatacyjne i części zamienne Infrastruktury Oświetleniowej,

* firma Spółki ani nazwa przedsiębiorstwa,

* prawa niematerialne w postaci licencji,

* środki pieniężne Spółki (w kasie i na rachunkach bankowych),

* know-how Spółki,

* księgi handlowe Spółki,

* wymagalne zobowiązania obciążające Spółkę,

* należności i zobowiązania handlowe Spółki.

Zarówno Wnioskodawca, jak i Spółka, posiadają status czynnych podatników podatku VAT. Nabycie - w ramach Transakcji - ww. aktywów rzeczowych nastąpiło w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną podatkiem VAT i w ramach tej działalności aktywa te przez Wnioskodawcę będą wykorzystywane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po stronie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że nabyte składniki majątkowe nie stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a tym samym do ich nabycia doszło w wykonaniu czynności opodatkowanej, powstało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących ww. czynność?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, na gruncie Ustawy VAT, przedmiot Transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę ze Spółką nie stanowił przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem Transakcji były jedynie poszczególne składniki majątkowe w postaci środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowiących własność Spółki, które na skutek zawartych umów sprzedaży zostały przeniesione ze Spółki na Wnioskodawcę. W konsekwencji powyższego po stronie Wnioskodawcy powstało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących dokonanie Transakcji.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwestia przysługiwania Zainteresowanemu prawa do odliczenia podatku VAT w pierwszej kolejności zależna jest od potwierdzenia, że transakcja nabycia od Spółki rzeczy ruchomych stanowiła odpłatną dostawę towarów, a tym samym jej przedmiotem nie była zorganizowana część przedsiębiorstwa ("ZCP").

Definicja legalna pojęcia "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" została zawarta w art. 2 pkt 27e Ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem, ZCP to "organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania".

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie orzecznictwa sądowego oraz wydawanych interpretacji indywidualnych dla ustalenia rzeczywistego charakteru przedmiotu danej umowy należy posiłkować się pojęciem przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 55 (1) Kodeksu cywilnego. W myśl tego przepisu, przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

W nawiązaniu do przywołanych powyżej przepisów, przedmiot Transakcji, aby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinien charakteryzować się następującymi cechami:

Wymienione powyżej przesłanki powinny zostać spełnione łącznie.

Ad. 1

Zorganizowana część przedsiębiorstwa to przede wszystkim zespół składników materialnych i niematerialnych. Jak wprost wynika ze sformułowanej w art. 2 pkt 27e Ustawy VAT definicji ZCP, w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinny wchodzić te składniki majątkowe, które - w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych - są niezbędne z punktu widzenia możliwości realizowania przez ZCP przypisanych mu funkcji gospodarczych i które stanowią składniki majątku o charakterze materialnym i niematerialnym. Powyższe oznacza, że o ile wyłączenie niektórych składników z masy majątkowej zmieniającej właściciela nie uniemożliwia przyjęcia, że doszło do zbycia przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to status ZCP posiadać będzie jedynie taka masa majątkowa, która stanowi niezbędne minimum dóbr materialnych i niematerialnych oraz środków i sposobów, jakie konieczne są, aby wyłącznie z ich wykorzystaniem, nabywca miał możliwość prowadzenia takiej działalności gospodarczej, jaką prowadził zbywca. W skład zespołu składników majątkowych i niemajątkowych składających się na przedsiębiorstwo muszą wchodzić, co najmniej oprócz rzeczowych składników majątkowych, prawa niezbędne do prowadzenia określonej działalności (w tym koncesje, licencje czy zezwolenia, o ile są wymagane) - wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 7 listopada 2017 r. (sygn. akt I SA/Rz 611/17).

W tym kontekście należy wskazać, że przedmiotem Transakcji były głównie składniki majątkowe o charakterze materialnym w postaci środków trwałych oraz inwestycji w toku, a także wartości niematerialne i prawne. Przedmiotem Transakcji nie było natomiast przejęcie przez Wnioskodawcę jakichkolwiek wymagalnych zobowiązań Spółki. Co prawda poza analizowaną Transakcją, w ramach wdrażanej reorganizacji pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką doszło do Porozumienia w przedmiocie przejścia części pracowników związanych z obszarem oświetlenia. Jednak, w ocenie Wnioskodawcy, z punktu widzenia definicji ZCP, przejętych pracowników per se nie można traktować jako składnika zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w szczególności - że Wnioskodawca przejął jedynie cześć pracowników umysłowych odpowiedzialnych za zawieranie i realizację umów w obszarze oświetlenia, natomiast pracownicy fizyczni związani z eksploatacją i utrzymaniem Infrastruktury Oświetlenia pozostali w Spółce. Wystąpienie związku przejmowanych pracowników z przenoszonymi składnikami majątkowymi nie jest wystarczające dla przesądzenia, że składniki te stanowiły zorganizowany zbiór składników majątkowych o charakterze materialnym i niematerialnym, w tym zobowiązań. Analogicznie, fakt przejęcia przez Wnioskodawcę praw i obowiązków z części umów łączących Spółkę z podmiotami trzecimi nie powoduje automatycznie, że przenoszone na Spółkę aktywa stanowiły zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych.

Ad. 2

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że składniki majątkowe muszą być połączone czynnikiem organizacyjnym. Zespół przedmiotowych składników w istniejącym przedsiębiorstwie (potencjalnie spełniających definicję ZCP) winien posiadać określone miejsce w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa. Może być nim zarówno oddział, jak i forma w mniejszym stopniu wyodrębniona, jak np. departament, dział, wydział, placówka handlowa itp. W doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Innymi słowy, muszą istnieć procedury (zarządzania, podejmowania decyzji) wskazujące na odrębność potencjalnego ZCP od pozostałych składników i obszarów działalności danego podmiotu.

W odniesieniu do scharakteryzowanej powyżej przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego przeniesionych na Wnioskodawcę aktywów majątkowych związanych z prowadzoną dotychczas przez Spółkę działalnością, należy wskazać, że ten obszar działalności w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa Spółki nie stanowił osobnego oddziału lub zakładu.

O ile zatem możliwe jest stwierdzenie, że aktywa te cechował pewien stopień wyodrębnienia organizacyjnego w strukturze Spółki, to ten element sam w sobie nie jest wystarczający dla przesądzenia, że przedmiotem Transakcji dokonanej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką była zorganizowana część przedsiębiorstwa. W kontekście przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego warto dodatkowo zauważyć, że cały analizowany obszar działalności Spółki nie był osobno zarządzany, w tym sensie, że w strukturze Zarządu Spółki zarządzanie tym obszarem nie zostało powierzone konkretnie wyznaczonej w tym celu osobie. Żadna z tych osób, w związku z Transakcją, nie opuściła zarządu Spółki, w celu pełnienia analogicznych funkcji w Zarządzie Wnioskodawcy.

Ad. 3

Do uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych za jednostkę wyodrębnioną finansowo wystarczy wskazanie istnienia podstawowych przejawów odrębności finansowej od pozostałej części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie finansowe zachodzi już wtedy, gdy możliwe jest, na podstawie prowadzonych przez podatnika ewidencji, przyporządkowanie do ZCP pewnych elementarnych danych finansowych. Co najmniej musi zatem wystąpić sytuacja, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest odrębne określenie podstawowych danych finansowych, takich jak przychody i koszty, aktywa i pasywa, należności i zobowiązania do przedmiotowej części przedsiębiorstwa. W tym sensie finansowe oddzielenie składników materialnych i niematerialnych (łącznie ze zobowiązaniami) rozumiane jest jako wykonywanie działalności lub funkcji w oparciu o osobny bilans i rachunek zysków i strat, tymczasowy bilans lub budżet, itp. O wyodrębnieniu finansowym może również świadczyć posiadanie własnego rachunku bankowego (lub subkonta w ramach rachunku przedsiębiorstwa), czy też sprawowanie okresowej kontroli sytuacji finansowej.

Jak wynika z opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, w Spółce nie występowała jednoznaczna granica pomiędzy finansami dotyczącymi zbywanego majątku, a odnoszącymi się do pozostałych składników majątku Spółki. W szczególności, o braku wyodrębnienia finansowego zbywanego majątku świadczyło to, że na potrzeby tego majątku w Spółce:

* nie była prowadzona odrębna od pozostałej części przedsiębiorstwa księgowość;

* nie był sporządzany odrębny bilans;

* nie występowały odrębne służby finansowo-księgowe, czy kadrowo-płacowe przypisane do zbywanego majątku;

* nie był również prowadzony osobny rachunek bankowy ani subkonto.

Co prawda, zgodnie z zaprowadzoną w Spółce polityką rachunkowości, ma ona rozbudowany plan kont księgowych, w tym system określający miejsca powstawania kosztów (MPK), do których alokowane są poszczególne wydatki. Także prowadzona w Spółce działalność w zakresie eksploatacji oświetlenia, z którą związany był nabyty przez Wnioskodawcę majątek, posiadała w strukturze księgowej Spółki odpowiednio przyporządkowane MPK, co jednak nie może świadczyć, w ocenie Wnioskodawcy, o wystarczającym wyodrębnieniu finansowym omawianych składników majątkowych.

W konsekwencji, w Spółce nie istniała możliwość określenia pozycji finansowej wyłącznie w zakresie majątku nabytego przez Wnioskodawcę (tj. wskazania przychodów i kosztów, aktywów i pasywów dotyczących wyłącznie tego majątku), w tym wyrażająca się możliwością sporządzenia odrębnego sprawozdania finansowego prezentujące w sposób rzeczywisty (tj. w oparciu o rzeczywiste przychody i koszty a nie wartości szacunkowe/statystyczne) wynik dla tego obszaru działalności Spółki. Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przemawia za niemożliwością stwierdzenia, że nabywany przez Wnioskodawcę majątek w Spółce cechowała odrębność finansowa, warunkująca możliwość przypisania temu majątkowi statusu ZCP.

Ad. 4

Jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 7 listopada 2017 r. (sygn. akt I SA/Rz 611/17): "Co do zasady sam zespół składników materialnych zwykle nie jest wystarczający do uznania za zorganizowane przedsiębiorstwo". Zespół składników majątkowych, aby stanowić ZCP, powinien nie tylko być wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej i finansowej w istniejącym przedsiębiorstwie, lecz również powinien być przeznaczony do realizowania określonych zadań gospodarczych oraz być zdolny do funkcjonowania w sposób samodzielny zarówno w ramach przedsiębiorstwa, jak i poza nim. Powyższe oznacza, że ZCP stanowi taki zespół aktywów, jaki jest wystarczający do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 listopada 2017 r. (sygn. akt I FSK 327/16) podkreślił, że "Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy". O funkcjonalnej całości nie można mówić w odniesieniu do składników, które można wykorzystać do prowadzenia działalności, funkcjonalną całość stanowią takie, które funkcjonalnie nie wymagają w tym celu podejmowania żadnych dodatkowych (istotnych) działań.

Na ocenę możliwości funkcjonowania danego zbioru składników majątkowych jako niezależnego przedsiębiorstwa nie ma przy tym znaczenia ani wartość, ani ilość zbywanych składników majątkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, nabyte przez Niego składniki majątkowe nie posiadały samodzielnie zdolności do funkcjonowania w obrocie jako niezależne przedsiębiorstwo. Dla możliwości prowadzenia działalności z wykorzystaniem nabytych składników majątkowych konieczne jest bowiem ich funkcjonowanie w ramach struktury przedsiębiorstwa bądź Spółki bądź Wnioskodawcy, tj. jego uzupełnienie o dodatkowe elementy.

Rekapitulując przedstawione powyżej argumenty, zdaniem Wnioskodawcy, wobec niespełnienia przez nabyte składniki majątkowe warunków wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego w ramach przedsiębiorstwa Spółki, przedmiotem Transakcji nie była ZCP w rozumieniu przepisów Ustawy VAT. Tym samym sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy stanowiących własność Spółki składników majątkowych stanowiła odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT.

Jednocześnie, jak wskazano w opisie stanu faktycznego w ramach Transakcji Wnioskodawca nabył środki trwałe, w skład których wchodziły również nieruchomości. W stosunku do wyszczególnionych w Umowie nieruchomości, które zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, podlegały (fakultatywnemu) zwolnieniu z VAT, Wnioskodawca i Spółka przed dniem zawarcia Umowy złożyli do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla Wnioskodawcy oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia oraz wyborze opodatkowania VAT. Oświadczenie zostało złożone w terminie i trybie przewidzianym w art. 43 ust. 10 ustawy VAT oraz z zachowaniem warunków przewidzianych w tym przepisie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wynika to z faktu, że ciężarem podatku VAT nie powinni być obciążeni podatnicy VAT w tym zakresie, w jakim wykorzystują zakupione towary i usługi do wykonywania działalności opodatkowanej tym podatkiem.

Prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi, pod warunkiem istnienia związku pomiędzy wydatkami, w związku z którymi występuje podatek VAT naliczony, a sprzedażą opodatkowaną VAT realizowaną przez podatnika. Przepisy nie wskazują jednak, jaki charakter (pośredni czy bezpośredni) ma mieć związek pomiędzy zakupami (podatkiem naliczonym) a sprzedażą opodatkowaną. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży, ponieważ bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast, ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Transakcji występuje związek ze sprzedażą opodatkowaną realizowaną przez Wnioskodawcę. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, nabyte składniki majątkowe Wnioskodawca będzie wykorzystywał do wykonywania działalności opodatkowanej. Z wykorzystaniem nabytych składników majątkowych Wnioskodawca rozwinie swoją działalność w obszarze oświetlenia ulicznego, co będzie miało bezpośredni wpływ na generowany u Wnioskodawcy z tego tytułu obrót z tytułu opodatkowanych usług świadczonych na rzecz podmiotów trzecich.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, nie powinno ulegać wątpliwości, iż, na gruncie przedstawionego stanu faktycznego, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie opisanych w treści wniosku aktywów majątkowych wykazywały związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT oraz, że w związku z tym przysługiwało Mu prawo do odliczenia podatku VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w ramach Transakcji Wnioskodawca nabył od Spółki aktywa niestanowiące zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a tym samym po stronie Wnioskodawcy powstało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie przez Niego od Spółki składników majątkowych w postaci środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, a to z uwagi na fakt, że czynność w ramach, której doszło do nabycia przez Wnioskodawcę ww. aktywów stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT, a ich nabycie przez Wnioskodawcę nastąpiło w związku z prowadzoną przez Niego działalnością opodatkowaną VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska odnoszącego się do opisanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów, wydatki te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny.

Z treści art. 86 ust. 1 jednoznacznie wynika, że ustawodawca uzależnia prawo do odliczenia podatku naliczonego od wykorzystywania towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych. Nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług dla branży energetycznej. Wnioskodawca działa w ramach grupy kapitałowej. Transakcja nabycia Infrastruktury Oświetleniowej, dokonana została na podstawie Umowy Sprzedaży Infrastruktury Oświetleniowej zawartej pomiędzy Spółką a Wnioskodawcą dnia 27 czerwca 2018 r. Nabycie majątku oświetleniowego związane jest z częścią Projektu realizowanego w Spółkach Grupy i wpisującego się w realizację przyjętego w dniu 25 kwietnia 2016 r. nowego Modelu Biznesowego Grupy. Zgodnie z założeniami Projektu realizacja reorganizacji zarządzania majątkiem oświetleniowym i sprzedaż aktywów do Wnioskodawcy nastąpiły dnia 1 lipca 2018 r. W ramach Transakcji Spółka przeniosła poprzez sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy posiadaną Infrastrukturę Oświetlenia ulicznego, na którą składały się prawa własności środków trwałych (w szczególności budowli), prowadzonych inwestycji w toku oraz wartości niematerialnych i prawnych w postaci dokumentacji projektowych. W stosunku do wyszczególnionych w Umowie nieruchomości, które zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy podlegają (fakultatywnemu) zwolnieniu od VAT, Wnioskodawca i Spółka przed dniem zawarcia Umowy złożyli do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego dla Wnioskodawcy oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia oraz wyborze opodatkowania. Oświadczenie zostało złożone w terminie i trybie przewidzianym w art. 43 ust. 10 ustawy oraz z zachowaniem warunków przewidzianych w tym przepisie. Wraz z własnością składników majątku związanego z Infrastrukturą Oświetleniową, na podstawie Umowy zostały na Wnioskodawcę przeniesione wszelkie związane z nabywanymi aktywami uprawnienia z tytułu rękojmi i gwarancji oraz dokumentacje techniczno-prawne. Ponadto zgodnie z zapisami Umowy, Spółka przeniosła na Wnioskodawcę ciężary i korzyści związane z Infrastrukturą Oświetleniową. Przed dokonaniem transakcji działalność w zakresie świadczenia usług oświetlenia ulicznego, była realizowana przez Spółkę. Wytyczne z zakresu obszaru regulowane były na poziomie Centrali Spółki, a obsługa umów wraz z procesem ich negocjowania i zawierania była na poziomie Oddziałów Spółki realizowana przez Wydziały Przygotowania i Rozliczeń (SR). Wykonywanie usług odbywało się za pomocą systemu własnego oraz zleconego (wykonawcy na rynku zewnętrznym). Na obsługiwaną Infrastrukturę Oświetleniową składały się m.in. słupy oświetleniowe wraz z punktami świetlnymi (oprawami) oraz niezbędnym zasilaniem. Zadania z zakresu obszaru oświetleniowego realizowane były systemem własnym z rosnącym udziałem systemu zleconego. Niezależnie od opisanej powyżej Umowy sprzedaży majątku, w ramach reorganizacji, na podstawie zawartego pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką porozumienia transferowego 1 stycznia 2018 r. do Wnioskodawcy przeszli w trybie art. 231 Kodeksu pracy pracownicy umysłowi odpowiedzialni za zawieranie i realizację umów w obszarze oświetlenia. Przejęci pracownicy, byli w Spółce rozproszeni w różnych jednostkach organizacyjnych (działach, oddziałach) nie byli zorganizowani pod wspólnym kierownictwem. Na podstawie Porozumienia transferowego, Wnioskodawca - jako nowy pracodawca - zobowiązał się co najmniej przez okres jego obowiązywania do stosowania wobec przejętych pracowników postanowień ZUZP X. - jako zakładowy układ zbiorowy pracy dotychczasowego pracodawcy. Dodatkowo, Wnioskodawca oraz Spółka zobowiązały się do prowadzenia wspólnej działalności socjalnej - tak, aby przekazywani pracownicy korzystali m.in. z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na zasadach obowiązujących przed tym przejęciem. Wnioskodawca jako nowy pracodawca w stosunku do przejętych pracowników zobowiązał się również do wypłaty tym pracownikom premii rocznej - z zastrzeżeniem, iż środki te będą pochodzić od dotychczasowego pracodawcy. Wnioskodawca jednocześnie dodał, że pracownicy fizyczni wykonujący w Spółce zadania związane z utrzymaniem i serwisowaniem Infrastruktury Oświetleniowej, nie przeszli do Wnioskodawcy. Zgodnie z przyjętym modelem, pozostaną oni zatrudnieni w Spółce, która będzie nadal świadczyć usługi związane z utrzymaniem i eksploatacją Infrastruktury Oświetleniowej, jako podwykonawca. Mając na uwadze przeprowadzoną restrukturyzację działalności w zakresie świadczenia usług oświetleniowych, tj. przekazanie osób zajmujących się negocjowaniem i zarzadzaniem usługami oraz zbycie Infrastruktury Oświetleniowej do Wnioskodawcy, nie jest możliwe kontunuowanie wcześniejszej działalności w Spółce. Jednocześnie, fizyczna obsługa zleceń eksploatacyjnych na sieci oświetleniowej, pozostała na obecną chwilę w Spółce, która będzie świadczyć te usługi na rzecz Wnioskodawcy. Zgodnie z długofalowymi założeniami Projektu nastąpi jednak stopniowe zmniejszanie zaangażowania służb Spółki, w wykonywanie tego rodzaju usług, na rzecz rynku zewnętrznego. Majątek sprzedany przez Spółkę do Wnioskodawcy był wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby świadczenia usług oświetleniowych na rzecz podmiotów trzecich, w szczególności jednostek samorządu terytorialnego. W związku z przeprowadzoną reorganizacją oraz nabyciem Infrastruktury Oświetleniowej, Wnioskodawca zawarł ze Spółką również porozumienia w przedmiocie cesji (przejęcia praw i obowiązków) z umów na świadczenie usług oświetleniowych, wiążących Spółkę z podmiotami trzecimi. Jednocześnie, na mocy Umowy, ani też zawartych ze Spółką porozumień, Wnioskodawca nie przejął od Spółki żadnych wymagalnych zobowiązań. Przenoszone składniki majątkowe składające się na Infrastrukturę Oświetleniową, przeniesieni do Wnioskodawcy pracownicy oraz umowy będące przedmiotem cesji nie były w żaden sposób strukturalnie zorganizowane w ramach Spółki, w szczególności nie stanowiły w Spółce wyodrębnionego oddziału. Dla ww. składników majątkowych wykorzystywanych w Spółce do prowadzenia działalności serwisowej nie był prowadzony osobny rachunek bankowy ani subkonto, Spółka nie sporządzała dla aktywności podejmowanej w obszarze działalności serwisowej osobnego bilansu, nie weryfikowała również na bieżąco wyniku bilansowego dla tego obszaru. Co prawda, zgodnie z zaprowadzoną w Spółce polityką rachunkowości, ma ona rozbudowany plan kont księgowych, w tym system określający miejsca powstawania kosztów (MPK), do których alokowane są poszczególne wydatki. Także prowadzona w Spółce działalność w zakresie eksploatacji oświetlenia, z którą związany był nabyty przez Wnioskodawcę majątek posiadała w strukturze księgowej Spółki odpowiednio przyporządkowane MPK. Spółka przed Transakcją nie prowadziła takiego systemu rejestracji zdarzeń gospodarczych, który pozwalał na odrębne, bezpośrednie przypisywanie przychodów i kosztów dla tego obszaru działalności. Zbywany majątek nie posiadał ponadto wyodrębnionych służb finansowo-księgowych, czy kadrowo-płacowych. W ramach Transakcji nie zostały przeniesione na Wnioskodawcę przez Spółkę inne składniki przedsiębiorstwa Spółki, w tym takie, które mogą być uznane za ekonomicznie i funkcjonalnie związane ze sprzedawanym majątkiem, m.in.:

* materiały eksploatacyjne i części zamienne Infrastruktury Oświetleniowej,

* firma Spółki ani nazwa przedsiębiorstwa,

* prawa niematerialne w postaci licencji,

* środki pieniężne Spółki (w kasie i na rachunkach bankowych),

* know-how Spółki,

* księgi handlowe Spółki,

* wymagalne zobowiązania obciążające Spółkę,

* należności i zobowiązania handlowe Spółki.

Zarówno Wnioskodawca, jak i Spółka, posiadają status czynnych podatników podatku VAT. Nabycie - w ramach Transakcji - ww. aktywów rzeczowych nastąpiło w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną podatkiem VAT i w ramach tej działalności aktywa te przez Wnioskodawcę będą wykorzystywane.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy po stronie Zainteresowanego, z uwagi na fakt, że nabyte składniki majątkowe nie stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a tym samym do jego nabycia doszło w wykonaniu czynności opodatkowanej, powstało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących czynność nabycia składników majątkowych.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - według art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące "część przedsiębiorstwa" powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w "istniejącym przedsiębiorstwie", a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Odnosząc powołane powyżej przepisy do przedstawionego opisu sprawy należy w pierwszej kolejności zgodzić się z Wnioskodawcą, że nabycie składników majątkowych nie było wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT. Jak wynika z opisu sprawy, będące przedmiotem sprzedaży składniki majątkowe nie stanowiły przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W szczególności aktywa nie stanowiły odrębnej jednostki organizacyjnej w strukturze przedsiębiorstwa Sprzedającego (np. oddziału, działu, wydziału). Przenoszone składniki majątkowe składające się na Infrastrukturę Oświetleniową, przeniesieni do Wnioskodawcy pracownicy oraz umowy będące przedmiotem cesji nie były w żaden sposób strukturalnie zorganizowane w ramach Spółki, w szczególności nie stanowiły w Spółce wyodrębnionego oddziału. Pracownicy fizyczni wykonujący w Spółce zadania związane z utrzymaniem i serwisowaniem Infrastruktury Oświetleniowej, nie przeszli do Wnioskodawcy. Zgodnie z przyjętym modelem, pozostaną oni zatrudnieni w Spółce, która będzie nadal świadczyć usługi związane z utrzymaniem i eksploatacją Infrastruktury Oświetleniowej, jako podwykonawca. Jednocześnie, na mocy Umowy, ani też zawartych ze Spółką porozumień, Wnioskodawca nie przejął od Spółki żadnych wymagalnych zobowiązań. Dla ww. składników majątkowych wykorzystywanych w Spółce do prowadzenia działalności serwisowej nie był prowadzony osobny rachunek bankowy ani subkonto, Spółka nie sporządzała dla aktywności podejmowanej w obszarze działalności serwisowej osobnego bilansu, nie weryfikowała również na bieżąco wyniku bilansowego dla tego obszaru. Spółka przed Transakcją nie prowadziła takiego systemu rejestracji zdarzeń gospodarczych, który pozwalał na odrębne, bezpośrednie przypisywanie przychodów i kosztów dla tego obszaru działalności. Zbywany majątek nie posiadał ponadto wyodrębnionych służb finansowo-księgowych, czy kadrowo-płacowych. W ramach Transakcji nie zostały przeniesione na Wnioskodawcę przez Spółkę również inne składniki przedsiębiorstwa Spółki, w tym takie, które mogą być uznane za ekonomicznie i funkcjonalnie związane ze sprzedawanym majątkiem, m.in.:

* materiały eksploatacyjne i części zamienne Infrastruktury Oświetleniowej,

* firma Spółki ani nazwa przedsiębiorstwa,

* prawa niematerialne w postaci licencji,

* środki pieniężne Spółki (w kasie i na rachunkach bankowych),

* know-how Spółki,

* księgi handlowe Spółki,

* wymagalne zobowiązania obciążające Spółkę,

* należności i zobowiązania handlowe Spółki.

Przedstawione okoliczności jednoznacznie wskazują, że zbywane aktywa nie zostały wyodrębnione ani pod względem organizacyjnym, ani pod względem finansowym. Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że przedmiotem transakcji sprzedaży są same aktywa (składniki majątkowe), a nie całe przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

W analizowanej sprawie nie znajduje zatem zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy, w związku z czym dostawa ww. składników majątkowych odbyła się w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących czynności nabycia ww. składników majątkowych należy po raz kolejny wskazać, że jak wynika z treści art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jak wskazano w opisie sprawy zarówno Wnioskodawca, jak i Spółka, posiadają status czynnych podatników podatku VAT, a nabycie - w ramach Transakcji - ww. aktywów rzeczowych nastąpiło w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną podatkiem VAT i w ramach tej działalności aktywa te przez Wnioskodawcę będą wykorzystywane.

W związku z zaprezentowanym we wniosku opisem sprawy, z którego wynika, że zakup przez Wnioskodawcę - czynnego podatnika podatku VAT - aktywów nastąpił w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną podatkiem VAT i w ramach tej działalności aktywa te przez Wnioskodawcę będą wykorzystywane, stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących zakupu ww. składników majątkowych. Prawo to przysługuje Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy.

Podsumowując, po stronie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że nabyte składniki majątkowe nie stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a tym samym do ich nabycia doszło w wykonaniu czynności opodatkowanej, powstało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących ww. czynność. Prawo to przysługuje Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego (opisanego zdarzenia przyszłego) podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Okoliczność, że nabycie aktywów rzeczowych przez Wnioskodawcę nastąpiło w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną podatkiem VAT i w ramach tej działalności aktywa te przez Wnioskodawcę będą wykorzystane, przyjęto jako element przedstawionego przez Zainteresowanego opisu sprawy. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, to interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.