0112-KDIL4.4012.589.2017.1.AR - Brak prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: "Mieszkać w B. jest w porządku".

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 15 listopada 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL4.4012.589.2017.1.AR Brak prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: "Mieszkać w B. jest w porządku".

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2017 r. (data wpływu 22 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2017 r. (data wpływu 6 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: "Mieszkać w B. jest w porządku" - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: "Mieszkać w B. jest w porządku". Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 października 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, o podanie adresu ePUAP oraz o dopłatę do wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT. Gmina wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami, dla realizacji których została powołana. Gmina podpisała umowy o przyznanie pomocy w ramach działania "Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 dla poniższych operacji:

1. "A. - wieś przyjazna mieszkańcom" - zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez stworzenie terenu rekreacyjno-wypoczynkowego w miejscowości A.

2. "Mieszkać w B. jest w porządku" - zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez stworzenie terenu rekreacyjno-wypoczynkowego w miejscowości B.

3. " (...) - wieś integrująca mieszkańców" - odnowienie obiektu OSP oraz zagospodarowanie terenu rekreacyjnego wokół budynku.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 446) do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Powstałe w wyniku realizacji operacje polegają na:

1. Budowa placu zabaw w miejscowości A. Celem operacji jest wybudowanie bezpiecznego i przyjaznego miejsca spotkań mieszkańców sołectwa i pobliskich wsi. Ogrodzony plac zabaw będzie pełnił rolę centrum miejscowości, poprawi estetykę wsi i bezpieczeństwo bawiących się dzieci. Dzięki wybudowaniu placu zabaw polepszy się jakość spędzania wolnego czasu na świeżym powietrzu przez społeczność lokalną.

Budowa polegać będzie na wykonaniu urządzeń zabawowych typu: (...) itp. Teren placu zabaw zostanie ogrodzony oraz oznaczony tablicą informacyjną.

2. Zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez stworzenie terenu rekreacyjno-wypoczynkowego w miejscowości B. Celem operacji jest stworzenie przyjaznego i bezpiecznego miejsca spotkań lokalnej społeczności, która będzie mogła czynnie uczestniczyć w przedsięwzięciach organizowanych przez mieszkańców sołectwa B. Zagospodarowanie przestrzeni wokół budynku strażnicy przez społeczność lokalną, wpłynie na rozwój wsi pod względem rekreacyjnym oraz zaspokoi potrzeby społeczne i kulturalne mieszkańców. Prace remontowe (roboty ziemne) mają na celu utrzymanie obiektu - stawu w dobrym stanie, budowie obiektu małej architektury, altany z grillem, placu zabaw.

3. Odnowienie obiektu OSP oraz zagospodarowanie terenu rekreacyjnego wokół budynku. Celem operacji jest stworzenie przyjaznego miejsca spotkań mieszkańców sołectwa. Dzięki wykonanej modernizacji zwiększy się dostępność i atrakcyjność budynku dla mieszkańców, przez co chętniej będą brali udział w organizowanych imprezach, warsztatach i wydarzeniach integrujących. Zagospodarowanie przestrzeni wokół budynku przyczyni się do poprawy jakości spędzania wolnego czasu na świeżym powietrzu przez społeczność lokalną, wpłynie na rozwój wsi pod względem rekreacyjnym oraz zaspokoi potrzeby społeczne i kulturalne mieszkańców.

Realizacja przedsięwzięć pozwoli na poprawienie jakości infrastruktury służącej rozwojowi aktywnej rekreacji, jak również infrastruktury, w oparciu o którą można będzie realizować wydarzenia kulturalne.

Realizacja ww. operacji przewidziana jest do dnia 30 listopada 2017 r.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 października 2017 r. o informację, że realizacja ww. projektów będzie odbywała się zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że efekty planowanych projektów będą służyły Gminie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu. W odniesieniu do ww. projektów nabyte przez Zainteresowanego towary i usługi nie będą wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej i zarobkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina na mocy prawodawstwa krajowego będzie miała możliwość odliczenia podatku od towarów i usług wynikających z otrzymanych faktur w związku z realizacją operacji pn.: "Mieszkać w B. jest w porządku" - zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez stworzenie terenu rekreacyjno-wypoczynkowego w miejscowości B.?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących ponoszone wydatki, w związku z realizacją operacji pn.: "Mieszkać w B. jest w porządku" - zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez stworzenie terenu rekreacyjno-wypoczynkowego w miejscowości B.

Na mocy art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług odliczenie podatku VAT należnego jest możliwe wówczas, gdy nabywane towary lub usługi będą służyły czynnościom opodatkowanym. Jeżeli nabyte towary lub usługi związane są z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT lub z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu, wówczas prawo do odliczenia podatku VAT nie przysługuje. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Gmina realizując powyższe projekty będzie realizowała zadania własne nałożone na JST ustawą o samorządzie gminnym, a tym samym nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT od towarów i usług związanych z realizowanymi inwestycjami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług,

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

a.

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

b.

podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest podatnikiem podatku od towarów usług, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca podpisał umowę o przyznanie pomocy w ramach działania "Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 dla operacji pn.: "Mieszkać w B. jest w porządku" - zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez stworzenie terenu rekreacyjno-wypoczynkowego w miejscowości B.

Celem operacji jest stworzenie przyjaznego i bezpiecznego miejsca spotkań lokalnej społeczności, która będzie mogła czynnie uczestniczyć w przedsięwzięciach organizowanych przez mieszkańców sołectwa. Prace remontowe mają na celu utrzymanie obiektu - stawu w dobrym stanie, budowie obiektu małej architektury, altany z grillem, placu zabaw.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, realizacja ww. projektu będzie odbywała się zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym. Efekty planowanego projektu będą służyły Gminie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu. Nabyte przez Zainteresowanego, w ramach realizacji ww. projektu, towary i usługi nie będą wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej zarobkowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Gmina będzie miała możliwość odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług dokonany w związku z realizacją projektu pn.: "Mieszkać w B. jest w porządku".

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W rozpatrywanej sprawie związek taki nie występuje. Z opisu sprawy wynika bowiem, że Gmina będzie realizowała opisany projekt w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym. Ponadto, jak wskazała Gmina, efekty planowanej inwestycji będą służyły Gminie tylko i wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu. Tym samym w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie będzie ponosił wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary bądź usługi nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT. Zatem w rozpatrywanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione.

W konsekwencji, na mocy prawodawstwa krajowego, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur w związku z realizacją projektu pn.: "Mieszkać w B. jest w porządku".

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie, uznano za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: "Mieszkać w B. jest w porządku". Natomiast w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: "A. - wieś przyjazna mieszkańcom" została wydana interpretacja indywidualna z dnia 15 listopada 2017 r. nr 0112-KDIL4.4012.477.2017.2.AR oraz w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: "(...) - wieś integrująca mieszkańców" została wydana interpretacja indywidualna z dnia 15 listopada 2017 r. nr 0112-KDIL4.4012.590.2017.1.AR.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 cyt. ustawy, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W świetle powyższego tut. Organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja straci zatem swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl