0112-KDIL4.4012.533.2018.2.EB - VAT w zakresie odzyskania podatku naliczonego od wydatków związanych z budową hali i wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali w związku z realizacją projektu pn. "Budowa sali sportowej z zapleczem przy Zespole Szkół".

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2018 r. (data wpływu 26 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2018 r. (data wpływu 20 listopada 2018 r.) oraz z dnia 15 listopada 2018 r. (data wpływu 21 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku naliczonego od wydatków związanych z budową hali i wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali w związku z realizacją projektu pn. "Budowa sali sportowej z zapleczem przy Zespole Szkół (...)"- jest nieprawidłowe.

W dniu 26 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku naliczonego od wydatków związanych z budową hali i wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali w związku z realizacją projektu pn. "Budowa sali sportowej z zapleczem przy Zespole Szkół (...)". Wniosek uzupełniono w dniu 20 listopada 2018 r. o informacje niebędące przedmiotem zapytania i w dniu 21 listopada 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Wnioskodawca lub Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina zrealizowała budowę projektu pn. "Budowa sali sportowej z zapleczem przy Zespole Szkół (...)", zlokalizowanej bezpośrednio przy Szkole Podstawowej. Główna hala obejmuje boisko pełnowymiarowe, dzielone na 2 boiska treningowe stanowiące jednocześnie salę widowiskową, trybuny, zaplecze szatniowe, salę do ćwiczeń korekcyjnych. Hala będzie służyć do prowadzenia zajęć z wychowania fizycznego (wykorzystywana głównie przez szkoły). Popołudniami i w dni wolne od zajęć szkolnych pomieszczenia hali (boisko główne, sala do ćwiczeń korekcyjnych) służyć będą mieszkańcom, stowarzyszeniom, klubom sportowym. Główna sala będzie mogła być wykorzystywana do organizacji widowisk i koncertów (do 120 miejsc siedzących). Gmina nie ma możliwości samodzielnie zajmować się zarządzaniem działalnością związaną obsługą hali. Wiąże się to bowiem z szeregiem czynności administracyjnych i handlowych (np. pozyskiwaniem klientów, podpisywanie umów najmu, negocjacje biznesowe, reklama, promocja, zlecenia bieżących usług zewnętrznych). Gmina po wybudowaniu hali zamierza odpłatnie wynająć cały obiekt na rzecz jednoosobowej spółki gminnej (Zakład Usług Komunalnych Sp.z.o.o. wykonującej zadania w zakresie zagadnień wodno-kanalizacyjnych (z zamiarem rozszerzenia o działalność obiektów sportowych).

Spółka gminna będzie odpłatne udostępniała halę korzystającym, będzie ją utrzymywała itp. Spółka gminna będzie prowadziła wyłącznie działalność komercyjną według ustalonego cennika, na podstawie odpowiednich umów najmu w zakresie udostępniania korzystającym np. szkołom, mieszkańcom, lokalnym firmom. Spółka gminna będzie płaciła na rzecz Gminy czynsz najmu oraz refakturowała ewentualne koszty zgodne z przepisami i umową dzierżawy. Taki schemat działania ma zapewnić osiągnięcie celu w postaci przeznaczenia hali w 100% na działalność opodatkowaną VAT.

Wniosek uzupełniono w dniu 21 listopada 2018 r. o następujące informacje:

1. Faktury związane z realizacją projektu pn. "Budowa Sali sportowej z zapleczem przy Zespole Szkół (...)" są wystawiane na Gminę, która realizuje budowę obiektu.

2. Gmina przystąpiła do realizacji inwestycji z zamiarem wykorzystania budynków w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

3. Gmina nie dysponuje dokumentami, w których wskazała na wykorzystanie budynków do czynności opodatkowanych VAT. Wójt ustnie informował radnych o zamiarze wydzierżawienia sali sportowej.

4. Wydatki w związku z realizacją projektu pn. "Budowa Sali sportowej z zapleczem przy Zespole Szkół (...)" Gmina ponosi od roku 2016.

5. Gmina nie odliczała podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją ww. projektu z uwagi na brak jednoznacznych przepisów i ustaleń wewnętrznych dotyczących wynajmu.

6. Sala sportowa została już oddana do użytku (26 września 2018 r.) i użytkowana jest przez uczniów Szkoły Podstawowej w (...) na zajęcia sportowe, a nadzór pełni dyrektor szkoły.

7. Gmina w przyszłości zamierza w całości wydzierżawić obiekt spółce WOD-KAN, która wykona wszystkie czynności administracyjne i handlowe, tj. (pozyskiwanie klientów, podpisywanie umów najmu, negocjacje biznesowe, reklama promocja, zlecenia bieżących usług zewnętrznych). Będą to tylko czynności opodatkowane podatkiem VAT.

8. Po wybudowaniu i ustaleniach hala będzie w 100% wykorzystywana na cele wynajmu. Spółka WOD-KAN będzie w całości gospodarowała obiektem.

9. Miesięczny obrót z tytułu odpłatnego wynajmu sali na rzecz spółki WOD-KAN ma wynieść około 28 000,00 zł.

10. Planuje się zawarcie Umowy bezterminowo.

11. Nakłady na budowę sali sportowej wyniosły 4.252.255,41 zł, a czynsz wstępnie ma wynosić około 28.000,00 zł.

12. Czynsz z tytułu odpłatnej umowy najmu nie pokryje wartości poniesionych kosztów na budowę Sali. Kwota czynszu ma wynieść około 28.000,00 zł (m-c) x 12= 336.000,00 zł rocznie. W stosunku do poniesionych kosztów na budowę (4.252.255,41 zł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie wskazane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 15 listopada 2018 r.).

Czy Gmina ma prawo do odzyskania podatku naliczonego od wydatków związanych z budową hali i wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina będzie miała pełne prawo do odzyskania w całości podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych i wydatków bieżących związanych z funkcjonowaniem hali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto, ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego", która wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym, podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s.1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Nadmienić należy, że kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie wyżej powołanego przepisu art. 86, nie jest jednak ostateczna. Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonywania korekty, zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r., po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy.

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług (zmiany przeznaczenia), tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wykorzystanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku. Jak wynika z art. 91 ust. 2 ustawy dla nieruchomości, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł i które zostały zaliczone do środków trwałych, ustawodawca przewidział 10-letni okres korekty licząc od roku, w którym nieruchomość oddana została do użytkowania.

W tym miejscu należy jednocześnie podkreślić, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym, bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Gmina) jest jednostką samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina zrealizowała budowę projektu pn. "Budowa sali sportowej z zapleczem przy Zespole Szkół (...)", zlokalizowanej bezpośrednio przy Szkole Podstawowej. Główna hala obejmuje boisko pełnowymiarowe, dzielone na 2 boiska treningowe stanowiące jednocześnie salę widowiskową trybuny, zaplecze szatniowe salę do ćwiczeń korekcyjnych. Hala będzie służyć do prowadzenia zajęć z wychowania fizycznego (wykorzystywana głównie przez szkoły). Popołudniami i w dni wolne od zajęć szkolnych pomieszczenia hali (boisko główne, sala do ćwiczeń korekcyjnych) służyć będą mieszkańcom, stowarzyszeniom, klubom sportowym. Główna sala będzie mogła być wykorzystywana do organizacji widowisk i koncertów (do 120 miejsc siedzących). Gmina nie ma możliwości samodzielnie zajmować się zarządzaniem działalnością związaną obsługą hali. Wiąże się to bowiem z szeregiem czynności administracyjnych i handlowych (np. pozyskiwaniem klientów, podpisywanie umów najmu, negocjacje biznesowe, reklama, promocja, zlecenia bieżących usług zewnętrznych). Gmina po wybudowaniu hali zamierza odpłatnie wynająć cały obiekt na rzecz jednoosobowej spółki gminnej (Zakład Usług Komunalnych Sp.z.o.o.) wykonującej zadania w zakresie zagadnień wodno-kanalizacyjnych (z zamiarem rozszerzenia o działalność obiektów sportowych).

Spółka gminna będzie odpłatne udostępniała halę korzystającym, będzie ją utrzymywała itp. Spółka gminna będzie prowadziła wyłącznie działalność komercyjną według ustalonego cennika, na podstawie odpowiednich umów najmu w zakresie udostępniania korzystającym np. szkołom, mieszkańcom lokalnym firmom. Spółka gminna będzie płaciła na rzecz Gminy czynsz najmu oraz refakturowała ewentualne koszty zgodne z przepisami i umową dzierżawy. Taki schemat działania ma zapewnić osiągnięcie celu w postaci przeznaczenia hali w 100% na działalność opodatkowaną VAT. Faktury związane z realizacją projektu pn. "Budowa Sali sportowej z zapleczem przy Zespole Szkół (...)" są wystawiane na Gminę, która realizuje budowę obiektu. Gmina przystąpiła do realizacji inwestycji z zamiarem wykorzystania budynków w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Gmina nie dysponuje dokumentami, w których wskazała na wykorzystanie budynków do czynności opodatkowanych VAT. Wójt ustnie informował radnych o zamiarze wydzierżawienia sali sportowej. Wydatki w związku z realizacją projektu pn. "Budowa Sali sportowej z zapleczem przy Zespole Szkół (...)" Gmina ponosi od roku 2016. Gmina nie odliczała podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją ww. projektu z uwagi na brak jednoznacznych przepisów i ustaleń wewnętrznych dotyczących wynajmu. Sala sportowa została już oddana do użytku (26 września 2018 r.) i użytkowana jest przez uczniów Szkoły Podstawowej na zajęcia sportowe, a nadzór pełni dyrektor szkoły.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Gmina ma wątpliwości, czy ma prawo do odzyskania podatku naliczonego od wydatków związanych z budową hali i wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali w związku z realizacją projektu pn. "Budowa sali sportowej z zapleczem przy Zespole Szkół (...)".

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali nie są spełnione, ponieważ co prawda Wnioskodawca działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jednakże nabyte towary i usługi w związku z bieżącymi wydatkami związanymi z utrzymaniem hali nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Z opisu sprawy bowiem wynika, że sala będąca przedmiotem inwestycji została oddana już do użytku w dniu 26 września 2018 r. i jest użytkowana przez uczniów Szkoły Podstawowej na zajęcia sportowe, czyli nie jest wykorzystywana obecnie do czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy, należy stwierdzić, że Gmina nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od bieżących wydatków związanych z utrzymaniem hali (sali) od dnia oddania hali do użytku, tj. 26 września 2018 r., bowiem hala w tym okresie jak wskazał Wnioskodawca - użytkowana jest przez Uczniów Szkół Podstawowych, tym samym do czynności, które nie są czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Natomiast z okoliczności sprawy wynika, że Gmina w przyszłości zamierza w całości wydzierżawić obiekt Spółce gminnej, która wykona wszystkie czynności administracyjne i handlowe, tj. pozyskiwanie klientów, podpisywanie umów najmu, negocjacje biznesowe, reklama promocja, zlecenia bieżących usług zewnętrznych. Będą to tylko czynności opodatkowane podatkiem VAT. Spółka będzie w całości gospodarowała obiektem. Nakłady na budowę sali sportowej wyniosły 4.252.255,41 zł. Kwota czynszu ma wynieść około 28.000,00 zł (m-c) x 12= 336.000,00 zł rocznie. Jednocześnie Gmina przystąpiła do realizacji inwestycji z zamiarem wykorzystywania budynku w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Jednakże od rozpoczęcia inwestycji nie odliczała podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją ww. inwestycji. Ponadto od oddania do użytku, tj. 26 września 2018 r. sala jest użytkowana przez uczniów Szkoły Podstawowej, bowiem w założeniach miała służyć do prowadzenia zajęć z wychowania fizycznego (miała być wykorzystywana przez szkoły). Zatem do czasu, gdy obiekt nie będzie wykorzystywany do działalności opodatkowanej Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową ww. sali sportowej.

Natomiast w przypadku kiedy obiekt zacznie być wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej, tj. wynajmowany, Gmina uzyska prawo do odliczenia podatku naliczonego:

* w pełnej wysokości - od wydatków, które będą ponoszone na bieżące jego utrzymanie przez Wnioskodawcę,

* w drodze korekty w odpowiedniej proporcji (o ile nie upłynie okres korekty) - od wydatków poniesionych na budowę Sali sportowej.

Podsumowując, Gmina nie ma prawo do odzyskania w całości podatku naliczonego od wydatków związanych z budową hali i wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali w związku z realizacją inwestycji pn.: "Budowa sali sportowej z zapleczem przy Zespole Szkół (...)".

Zatem oceniając stanowisko Gminy w tym zakresie całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Należy zaznaczyć, że interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku opisu okoliczności sprawy, w szczególności w interpretacji przyjęto wyjaśnienia Wnioskodawcy co do elementów mających służyć do ustalenia czynszu dzierżawnego, zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie ustalone, że wysokość czynszu odbiega od realiów rynkowych, czy też uniemożliwia zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych i skalkulowana jest na zbyt niskim poziomie lub tez, że inwestycja nie jest wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych, (a np. do realizacji zadań własnych gminy), interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.