0112-KDIL4.4012.497.2019.2.HW

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2019 r. (data wpływu 26 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2019 r. (data 28 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonywanych dostaw towarów (przypadki 1-7) - jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonywanych dostaw towarów (przypadki 1-7). Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 listopada 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

(...) z siedzibą w (...) (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży opakowań metalowych.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: "VAT") w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017.1221 t.j., dalej: "ustawa o "VAT"), zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, zarówno na potrzeby transakcji krajowych, jak i na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Spółka dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej również: WDT), w których wszelkie obowiązki związane z organizacją transportu spoczywają na Spółce. Nabywcy towarów posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Dokonane dostawy Spółka dokumentuje fakturami. Transportu towarów dokonuje przewoźnik działający na rzecz Spółki, a Spółka otrzymuje od niego fakturę dokumentującą tę usługę.

W celu zapewnienia możliwości zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT na rzecz nabywców UE, Spółka posiada oraz gromadzi następujące dowody, potwierdzające że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywców UE:

Przypadek nr 1

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku,

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z podpisem i pieczątką nabywcy UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży, ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, miejsce przywozu/odbioru Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, wraz z podpisem nabywcy UE (brak pieczątki) lub wraz z pieczątką (brak podpisu),

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 2

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) podpisany przez nabywcę UE (brak pieczątki), w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów, numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, miejsce przywozu/odbioru Towarów, na terytorium państwa UE innego niż Polska, wraz z podpisem nabywcy UE (brak pieczątki);

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 3

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z pieczątką nabywcy UE (brak podpisu), w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport.

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska,

* miejsce przywozu/odbioru Towarów, na terytorium państwa UE innego niż Polska,

* wraz z pieczątką nabywcy UE (brak podpisu);

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 4

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z podpisem i pieczątką nabywcy UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport,

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 5

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* oświadczenie przewoźnika/spedytora bez podpisu nabywcy UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, numer dostawy, której dotyczy transport widniejący na fakturze sprzedaży,

* numer zlecenia transportowego widniejący na fakturze sprzedaży, podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport.

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 6

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z podpisem i pieczątką podmiotu uprawnionego do odbioru towaru w imieniu nabywcy z UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, miejsce przywozu/odbioru Towarów,

* wraz z podpisem i pieczątką podmiotu uprawnionego do odbioru towaru w imieniu nabywcy z UE;

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 7

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska,

* miejsce przywozu/odbioru Towarów,

* wraz z pieczątką i podpisem nabywcy UE;

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Ponadto w piśmie z dnia 26 listopada 2019 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Zainteresowany wskazał, co następuje.

1. Spółka nie posiada innych, niż podane w opisie stanu faktycznego dowodów potwierdzających, że towary będący przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy w innym kraju członkowskim.

W tym zakresie Spółka zauważa, iż w każdym przypadku wyszczególniła dowody wskazujące na fakt, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, m.in. zawierające oświadczenia odbioru towaru przez kontrahenta, czy potwierdzenie od spedytora i przewoźnika zgodnie z opisami poszczególnych przypadków wskazanych w opisie sprawy (pkt 1-7).

2. Zapłata za towar w większości przypadków następuje po jego dostarczeniu kontrahentowi. Spółka jednocześnie podkreśla, że w przypadkach opisanych w stanie faktycznym (pkt 1-7) dysponuje dodatkowo wskazanymi w nich dokumentami potwierdzającymi, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

3. Opisane dla każdego przypadku (pkt 1-7) dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z Polski i dostarczone nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego mogą znaleźć się w posiadaniu Spółki przed lub po terminie do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres w przypadku poszczególnych transakcji.

Jednocześnie Spółka podkreśliła, że w sytuacji, w której nie posiada dowodów w ustawowo wskazanych terminach, Spółka wykazuje takie dostawy w odpowiednim okresie rozliczeniowym ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie przepisów ustawy o VAT obowiązujących do 31 grudnia 2019 r. Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w przypadku posiadania dokumentów opisanych w stanie faktycznym (przypadki 1-7)?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie przepisów ustawy o VAT obowiązujących do 31 grudnia 2019 r. Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w przypadku posiadania dokumentów opisanych w stanie faktycznym (Przypadki 1-7).

Regulacje ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów,

o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju

w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Warunki zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wskazane w art. 42 ustawy o VAT:

Dowodami, o których mowa powyżej, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Ustawa wskazuje jednocześnie, iż w przypadku gdy powyżej wskazane dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Istota warunków do zastosowania stawki 0%.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji, jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest zatem w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz analizę stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami dodatkowymi wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2019.900 t.j.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Forma dokumentów.

Zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, który uprawdopodobnia wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. Wobec tego, w ocenie Spółki, może być to forma papierowa, elektroniczna, czy faksowa. Zdaniem Wnioskodawcy, dla zastosowania stawki 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie danego dokumentu w formie papierowej, wystarczy jego wersja elektroniczna.

Dokumenty gromadzone przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Spółki, posiadane przez nią w opisanych w stanie faktycznym przypadkach dokumenty potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Spółka posiada więc dokumenty uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Specyfikacja poszczególnych sztuk załadunku.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, jednym z dokumentów podstawowych potwierdzających dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju jest specyfikacja poszczególnych sztuk załadunku.

Spółka wskazała, iż jest w posiadaniu takiego dokumentu w każdym opisanym w stanie faktycznym przypadku.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli faktura zawiera dane niezbędne do prawidłowej identyfikacji towarów, które są przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dla zastosowania stawki VAT 0% nie jest konieczne sporządzenie odrębnego dokumentu specyfikacji. Specyfikacja nie jest żadnym konkretnym dokumentem, a jedynie pewnego rodzaju wyliczeniem, które podatnik może sporządzić zarówno na odrębnym dokumencie, jak i w ramach wystawionej faktury, z podkreśleniem, że w jednym i w drugim przypadku chodzi o osiągnięcie celu, jakim jest możliwość identyfikacji towaru będącego przedmiotem dostawy. Ponadto ustawodawca nie sprecyzował, jaka powinna być forma specyfikacji wobec czego można uznać, iż wyszczególnienie sztuk ładunku towarów na fakturze spełnia wymagania do uznania za specyfikację poszczególnych sztuk załadunku. Powyższe stanowisko potwierdził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia grudnia 2009 r. sygn. akt I FSK 1388/08. Jego zdaniem podatnicy nie powinni być zmuszani do posiadania w swojej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach WDT towarów, jeśli ta została zawarta w fakturze VAT. Dla udowodnienia faktu dokonania WDT bowiem istotne znaczenie ma treść dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a nie ich liczba. Nie ma zatem przeciwwskazań, aby jeden dokument pełnił tutaj kilka funkcji dowodowych.

Dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika.

Jak stanowi art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, jednym z dokumentów podstawowych uzasadniających zastosowanie stawki 0% do WDT jest dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi).

Zatem dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

W Przypadkach nr 1 i 4 Spółka jest w posiadaniu międzynarodowego listu przewozowego CMR wraz z podpisem i pieczątką nabywcy UE oraz podpisem (i stemplem) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport, w przypadku nr 6 natomiast wraz z podpisem i pieczątką podmiotu uprawnionego do odbioru towaru w imieniu nabywcy z UE oraz podpisem (i stemplem) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport.

W Przypadku nr 2 międzynarodowy list przewozowy CMR jest podpisany przez nabywcę UE, ale brak na nim pieczątki. Zdaniem Spółki taki brak nie przekreśla wartości dowodowej listu przewozowego.

W Przypadku nr 3 międzynarodowy list przewozowy CMR zawiera pieczątkę nabywcy UE, ale brak jest na nim podpisu nabywcy, znajduje się jednak na nim podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport. W Przypadku nr 5 Spółka zamiast dokumentu CMR posiada oświadczenie przewoźnika/spedytora bez podpisu nabywcy UE.

W tych przypadkach Spółka posiada również specyfikację poszczególnych sztuk załadunku jak również dokumenty dodatkowe, o których mowa poniżej, które w razie wątpliwości co do kompletności CMR służą za dowód dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W Przypadku nr 7 Spółka nie posiada dokumentu CMR. Spółka jest jednocześnie w posiadaniu specyfikacji poszczególnych sztuk załadunku, jak również uzupełniających dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej, tj. delivery note oraz potwierdzenia zapłaty za towar. Brak dokumentów przewozowych CMR, przy jednoczesnym posiadaniu wyżej wskazanych dokumentów nie pozbawia możliwości skorzystania ze stawki 0%. Istotne w tym przypadku jest to, aby inne zgromadzone dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2015 r., sygn. IPPP3/4512-470/15-2/RD, jak również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 29 marca 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.120.2019.1.WH.

Z brzmienia wskazanych przepisów ustawy o VAT wynika, iż prawo podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% przy realizacji WDT uzależnione jest m.in. od posiadania dokumentów potwierdzających, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go na terytorium innego kraju UE. Z przepisów tych nie wynika, że posiadanie przez podatnika oryginału listu przewozowego (np. stosowanego w międzynarodowym transporcie drogowym listu przewozowego CMR), na którym brak jest jednak potwierdzenia (np. w formie podpisu) odbioru towaru przez nabywcę stanowi warunek konieczny do zastosowania stawki VAT 0% przy realizacji WDT. W konsekwencji, jeżeli podatnik otrzymał dokumenty transportowe od przewoźnika, które nie potwierdzają jednoznacznie odbioru towaru przez nabywcę, podstawą do zastosowania preferencyjnych zasad opodatkowania VAT mogą być inne dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy do innego kraju UE.

Dokumenty dodatkowe.

W sytuacji, gdy powyżej wymienione dokumenty podstawowe zawierają jakiekolwiek braki WDT może zostać każdorazowo potwierdzone przez dokumenty uzupełniające będące w posiadaniu Spółki. tj. dokumenty potwierdzające zapłatę za towar czy dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Spółka bowiem zauważa, iż w każdym z opisanych przypadków dysponuje dokumentami potwierdzającymi zapłatę za towar oraz jednym z dokumentów podstawowych (specyfikacją warunków zamówienia i/lub CMR). Dodatkowo w opisanych przypadkach Spółka otrzymuje od przewoźnika działającego na rzecz Spółki fakturę dokumentującą usługę transportu. Ponadto w Przypadkach nr 1, 2, 3, 6 i 7 posiada dodatkowo dokument Delivery Note, który potwierdza doręczenie określonego towaru do określonego nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Braki formalne znajdujące się w niektórych przypadkach na tym dokumencie, tj. brak pieczątki lub podpisu w przypadkach nr 1, 2, 3 nie powinny przekreślać wiarygodności tego dokumentu, który dodatkowo jest potwierdzony dokumentami podstawowymi oraz uzupełniającymi opisanymi w poszczególnych przypadkach. Powyższe stanowisko potwierdza uchwała NSA z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, zgodnie z którą w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W tym miejscu należy również odnieść się do orzecznictwa jakie w tym zakresie wypracował TSUE na gruncie implementowanego do polskiej ustawy VAT art. 28 VI Dyrektywy. Przepisy VI Dyrektywy, obecnie Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, nie wskazują bezpośrednio na rodzaj dokumentów, jakie podatnicy muszą przedstawić w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej. Z utrwalonego orzecznictwa wynika, że przepisy, do przyjęcia których państwa członkowskie są upoważnione na podstawie art. 22 ust. 8 VI Dyrektywy w celu zapewnienia prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych nie powinny wykraczać poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tychże celów. Przepisy te nie mogą być wykorzystywane w sposób, który podważałby neutralność podatku VAT, stanowiącą podstawową zasadę wspólnego systemu podatku VAT ustanowionego przez przepisy wspólnotowe w tej dziedzinie. W konsekwencji oznacza to, że jeżeli fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od podatku VAT zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne, co z kolei zostało potwierdzone przez TSUE w wyroku z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-146/05 Aert Colkee przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych:

* Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 kwietnia 2018 r., sygn. S-ILPP4/443- 337/14/17-S/EWW, w której organ wskazał, że: "Dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem";

* Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 czerwca 2019 r., sygn. 0114-KDIP1- 2.4012.187.2019.1.WH: "Wobec tego, zasadniczą kwestią w niniejszej sprawie jest to, aby posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty jednoznacznie świadczyły o tym, że towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, jak wskazano powyżej, dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 ustawy stanowią podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, które w przypadku, gdy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, mogą być uzupełnione dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie jest wymagane łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego";

* Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 marca 2019 r., sygn. 0114-KDIP1- 2.4012.31.2019.2.WH, w której organ stwierdził, że: "Zasadniczą kwestią w niniejszej sprawie jest to aby posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty jednoznacznie świadczyły o tym, że towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, jak wskazano powyżej, dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 ustawy stanowią podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, które w przypadku, gdy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, mogą być uzupełnione dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie jest wymagane łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego".

Podsumowując, zdaniem Spółki, w Przypadkach nr 1-7 opisanych w stanie faktycznym jest ona w posiadaniu dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Dodatkowo, przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby dostawca towaru był podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy, zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Zatem zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wg stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, wg stawki 0% (z prawem do odliczenia) powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei art. 41 ust. 3 ustawy stanowi, że w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej za pośrednictwem zewnętrznej firmy /przewoźnika mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

4. (uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, zarówno na potrzeby transakcji krajowych, jak i na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Wnioskodawca dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w których wszelkie obowiązki związane z organizacją transportu spoczywają na Spółce. Nabywcy towarów posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Dokonane dostawy Spółka dokumentuje fakturami. Transportu towarów dokonuje przewoźnik działający na rzecz Spółki, a Spółka otrzymuje od niego fakturę dokumentującą tę usługę.

W celu zapewnienia możliwości zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT na rzecz nabywców UE, Spółka posiada oraz gromadzi następujące dowody, potwierdzające że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywców UE:

Przypadek nr 1

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku,

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z podpisem i pieczątką nabywcy UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży, ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, miejsce przywozu/odbioru Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, wraz z podpisem nabywcy UE (brak pieczątki) lub wraz z pieczątką (brak podpisu),

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 2

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) podpisany przez nabywcę UE (brak pieczątki), w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów, numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, miejsce przywozu/odbioru Towarów, na terytorium państwa UE innego niż Polska, wraz z podpisem nabywcy UE (brak pieczątki);

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 3

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z pieczątką nabywcy UE (brak podpisu), w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport.

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska,

* miejsce przywozu/odbioru Towarów, na terytorium państwa UE innego niż Polska,

* wraz z pieczątką nabywcy UE (brak podpisu);

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 4

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z podpisem i pieczątką nabywcy UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport,

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 5

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* oświadczenie przewoźnika/spedytora bez podpisu nabywcy UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, numer dostawy, której dotyczy transport widniejący na fakturze sprzedaży,

* numer zlecenia transportowego widniejący na fakturze sprzedaży, podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport.

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 6

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z podpisem i pieczątką podmiotu uprawnionego do odbioru towaru w imieniu nabywcy z UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, miejsce przywozu/odbioru Towarów,

* wraz z podpisem i pieczątką podmiotu uprawnionego do odbioru towaru w imieniu nabywcy z UE;

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Przypadek nr 7

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska,

* miejsce przywozu/odbioru Towarów,

* wraz z pieczątką i podpisem nabywcy UE;

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Spółka nie posiada innych, niż podane w opisie stanu faktycznego dowodów potwierdzających, że towary będący przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy w innym kraju członkowskim.

Zapłata za towar w większości przypadków następuje po jego dostarczeniu kontrahentowi. Spółka jednocześnie podkreśla, że w przypadkach opisanych w stanie faktycznym (pkt 1-7) dysponuje dodatkowo wskazanymi w nich dokumentami potwierdzającymi, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Opisane dla każdego przypadku (pkt 1-7) dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z Polski i dostarczone nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego mogą znaleźć się w posiadaniu Spółki przed lub po terminie do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres w przypadku poszczególnych transakcji.

Jednocześnie Spółka podkreśliła, że w sytuacji, w której nie posiada dowodów w ustawowo wskazanych terminach, Spółka wykazuje takie dostawy w odpowiednim okresie rozliczeniowym ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy na podstawie przepisów ustawy o VAT obowiązujących do 31 grudnia 2019 r. Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w przypadku posiadania dokumentów opisanych w stanie faktycznym (przypadki 1-7).

W przedmiotowej sprawie wskazany wyżej warunek pierwszy dotyczący aspektu prawnego transakcji jest spełniony, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i dokonuje dostaw określonych towarów na rzecz nabywców, zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT UE, które w wyniku tych dostaw są transportowane z terytorium kraju na terytoria państw członkowskich innych niż terytorium kraju.

Z kolei w odniesieniu do drugiego warunku dotyczącego aspektu faktycznego transakcji należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia "dokumentu przewozowego", o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Zatem dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10, Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Niewątpliwie celem przyjętej regulacji, określającej dokumenty podstawowe (art. 42 ust. 3 i 4 ustawy) oraz uzupełniające (art. 42 ust. 11 ustawy) dla wykazania wywozu towarów i ich dostawy na terytorium innego państwa członkowskiego, co stanowi przesłankę konieczną dla zastosowania stawki 0% w przypadku WDT, jest przede wszystkim ochrona budżetu państwa przed ewentualnymi nadużyciami polegającymi na wykazaniu dostaw krajowych czy też dostaw, które nie zostały nigdy dokonane, jako transakcji wewnątrzwspólnotowych objętych stawką 0%. Zdaniem NSA, przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczenia przekonywującego dowodu na to, że towary będące przedmiotem WDT fizycznie opuściły Polskę, jako kraj dostawy, nie mogą wykraczać w swojej treści oraz ich wykładni poza to, co niezbędne jest do wykazania tej okoliczności. Przepis krajowy nie może zatem pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej jedynie z uwagi na niespełnienie przez niego obowiązków formalnych wymagających przedstawienia dokumentów zawierających ściśle określone dane, jeżeli fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy), został przez niego wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa dokumentami. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, w przypadku nr 1, że w celu zapewnienia możliwości zastosowania stawki 0% dla transakcji WDT na rzecz nabywców UE, Spółka posiada oraz gromadzi następujące dowody:

* kopię faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku,

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z podpisem i pieczątką nabywcy UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży, ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, miejsce przywozu/odbioru Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, wraz z podpisem nabywcy UE (brak pieczątki) lub wraz z pieczątką (brak podpisu),

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Należy stwierdzić, że ww. dokumenty wskazane w przypadku nr 1 (w szczególności kopia faktury z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku, międzynarodowy list przewozowy CMR podpisany przez przewoźnika oraz nabywcę towarów, dokument Delivery Note) łącznie potwierdzają wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Tym samym, Spółka w przypadku nr 1 ma prawo do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w przypadku posiadania ww. dokumentów, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2019 r.)

Natomiast dokumenty gromadzone dla transakcji WDT na rzecz nabywców UE w przypadku nr 2, to:

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) podpisany przez nabywcę UE (brak pieczątki), w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów, numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, miejsce przywozu/odbioru Towarów, na terytorium państwa UE innego niż Polska, wraz z podpisem nabywcy UE (brak pieczątki);

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Ww. dokumenty wskazane w przypadku nr 2 (w szczególności kopia faktury, międzynarodowy list przewozowy CMR bez pieczątki nabywcy, ale z jego podpisem, dokument Delivery Note) łącznie potwierdzają wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zatem Spółka w przypadku nr 2 ma prawo do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w przypadku posiadania ww. dokumentów, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy (w stanie prawnym do dnia 31 grudnia 2019 r.).

Z kolei w przypadku nr 3 wskazanym w opisie sprawy, Wnioskodawca wymienił dla transakcji WDT na rzecz nabywców UE następujące dokumenty potwierdzające te czynności:

* kopię faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z pieczątką nabywcy UE (brak podpisu), w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport.

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska,

* miejsce przywozu/odbioru Towarów, na terytorium państwa UE innego niż Polska,

* wraz z pieczątką nabywcy UE (brak podpisu);

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Należy stwierdzić, że skoro zestawienie wyżej wymienionych dokumentów wskazanych w przypadku nr 3 (w szczególności kopia faktury, międzynarodowy list przewozowy CMR nieposiadający podpisu nabywcy, ale jego pieczątkę oraz podpis przewoźnika, oraz dokument Delivery Note) potwierdza jednoznacznie wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium kraju, Wnioskodawca w przypadku nr 3 ma prawo do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w przypadku posiadania ww. dokumentów, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy (w stanie prawnym do dnia 31 grudnia 2019 r.).

Natomiast w przypadku nr 4 Spółka posiada następujące dokumenty potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów:

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z podpisem i pieczątką nabywcy UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport,

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Skoro powyższe dokumenty wskazane w przypadku nr 4 (w szczególności kopia faktury z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku, międzynarodowy list przewozowy CMR wraz z podpisem i pieczątką nabywcy UE oraz potwierdzenie zapłaty za towar) łącznie potwierdzają jednoznacznie wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, Wnioskodawca w przypadku nr 4 ma prawo do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w przypadku posiadania ww. dokumentów, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy (w stanie prawnym do dnia 31 grudnia 2019 r.).

Z kolei w przypadku nr 5 Wnioskodawca posiada następujące dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotową dostawę towarów:

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* oświadczenie przewoźnika/spedytora bez podpisu nabywcy UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, numer dostawy, której dotyczy transport widniejący na fakturze sprzedaży,

* numer zlecenia transportowego widniejący na fakturze sprzedaży, podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport.

* potwierdzenie zapłaty za towar.

W tym miejscu należy zauważyć, że jak wskazano wyżej dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zatem dokumentem tym może być zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Trzeba podkreślić, że dokument, który potwierdza daną czynność winien mieć rangę dowodu. Niewątpliwie musi więc w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez niego dowodzoną. Pod pojęciem dokumentu należy rozumieć pismo spisane w celu stwierdzenia określonej okoliczności, świadectwa prawdziwości jakiegoś faktu.

Zasadniczą kwestią w przedstawionej sprawie jest to, aby z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów wynikało, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

W przypadku nr 5 w kontekście powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy uznać posiadany przez Spółkę, wymieniony wyżej dokument (oświadczenie przewoźnika) za dokument przewozowy, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1, który łącznie z fakturą wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzeniem zapłaty za towar uprawdopodobnia przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium tego państwa, innym niż terytorium kraju.

Zatem Wnioskodawca, w przypadku nr 5 ma prawo do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy (w stanie prawnym do dnia 31 grudnia 2019 r.).

W przypadku nr 6 Spółka posiada następujące dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotową dostawę:

* kopię faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* międzynarodowy list przewozowy CMR (transport zlecony jest przewoźnikowi/spedytorowi) wraz z podpisem i pieczątką podmiotu uprawnionego do odbioru towaru w imieniu nabywcy z UE, w treści którego wskazany jest m.in.:

* odbiorca towarów; jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* miejsce dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,

* podpis (i stempel) przewoźnika (spedytora lub kuriera), któremu zlecono transport;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska, miejsce przywozu/odbioru Towarów,

* wraz z podpisem i pieczątką podmiotu uprawnionego do odbioru towaru w imieniu nabywcy z UE;

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Powyższe dokumenty wskazane w przypadku nr 6 (w szczególności kopia faktury z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku, międzynarodowy list przewozowy CMR, dokument Delivery Note) potwierdzają wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do nabywcy (w tym przypadku podmiotu uprawnionego do odbioru towaru w imieniu nabywcy z UE), co istotne dostawa towarów następuje na terytorium państwa UE innego niż Polska.

W konsekwencji Wnioskodawca w przypadku nr 6 ma prawo do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w przypadku posiadania ww. dokumentów, na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy (w stanie prawnym do dnia 31 grudnia 2019 r.).

Dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w przypadku nr 7 to:

* kopia faktury wraz z wyszczególnieniem poszczególnych sztuk ładunku;

* Dokument Delivery Note zawierający m.in. następujące informacje:

* nazwę oraz adres Nabywcy, jest nim dany nabywca UE z siedzibą w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju, wskazany na fakturze sprzedaży,

* ilość/nazwę/rodzaj wywożonych Towarów,

* numer zamówienia,

* numer przesyłki,

* datę odbioru/przywozu Towarów na terytorium państwa UE innego niż Polska,

* miejsce przywozu/odbioru Towarów,

* wraz z pieczątką i podpisem nabywcy UE;

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Wskazać należy, że jeżeli w przypadku nr 7 przedstawionym przez Wnioskodawcę w opisie sprawy, w związku z posiadaniem przez Spółkę dokumentów w postaci: kopii faktury oraz dokumentu Delivery Note i potwierdzenia zapłaty zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy, tj. Spółka będzie w posiadaniu dowodów potwierdzających, że została przez nią dokonana dostawa wewnątrzwspólnotowa, to dokumenty dotyczące dostaw wewnątrzwspólnotowych wskazane w przypadku nr 7, będą uprawniać Spółkę do zastosowania stawki 0% na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy (w stanie prawnym do dnia 31 grudnia 2019 r.).

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytanie, należy stwierdzić, że na podstawie przepisów ustawy obowiązujących do 31 grudnia 2019 r. Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku posiadania dokumentów opisanych w stanie faktycznym (przypadki 1-7).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że to czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięć, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.