0112-KDIL4.4012.48.2017.1.NK

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2017 r. (data wpływu 20 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności udzielania oprocentowanych pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 20 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności udzielania oprocentowanych pożyczek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej: "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. prowadzenia serwisu e-commerce dostępnego w domenie internetowej.

W styczniu 2017 r. Wnioskodawca udzielił oprocentowanej pożyczki (dalej: "Pożyczka") podmiotowi powiązanemu (dalej: "Pożyczkobiorca"), przy czym Pożyczkobiorca nie jest i na moment udzielenia Pożyczki nie był podmiotem zależnym od Wnioskodawcy. Pożyczka udzielona została na okres 84 miesięcy oraz finansowana była ze środków własnych Wnioskodawcy. Umowa pożyczki przewiduje uzyskiwanie przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za udzielenie Pożyczki w formie odsetek.

Wnioskodawca nie wyklucza możliwości udzielania kolejnych oprocentowanych pożyczek w przyszłości, co uzależnione będzie od poziomu nadwyżek środków pieniężnych oraz okoliczności biznesowych. Na ten moment brak jest jednak konkretnych planów w tym zakresie.

Czynność udzielenia Pożyczki (a także ewentualnego udzielania pożyczek w przyszłości) ma (i odpowiednio będzie miało) charakter pomocniczy w stosunku do działalności podstawowej Wnioskodawcy, tj. działalności w zakresie prowadzenia serwisu e-commerce i nie stanowi (nie będzie stanowić) bezpośredniego, stałego oraz koniecznego rozszerzenia lub uzupełnienia zasadniczej działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Co więcej, zasoby ludzkie i materialne Wnioskodawcy wykorzystywane w celu świadczenia ww. czynności nie są (i nie będą) znaczne.

Świadczenie usług finansowych, w tym udzielanie pożyczek, nie znajduje się w katalogu przedmiotu działalności Wnioskodawcy, wymienionym w akcie założycielskim Wnioskodawcy. Działalność w tym zakresie nie została także wskazana w przedmiocie działalności Wnioskodawcy ujawnionym w Krajowym Rejestrze Sądowym. W związku z udzieleniem Pożyczki oraz ewentualnym udzielaniem pożyczek w przyszłości, Wnioskodawca nie planuje dokonać aktualizacji zakresu działalności gospodarczej wskazanego w umowie Wnioskodawcy oraz w Krajowym Rejestrze Sądowym poprzez jego rozszerzenie o usługi polegające na udzielaniu pożyczek.

Do tej pory, poza Pożyczką, Wnioskodawca udzielił jedynie pożyczkę o niewielkiej wartości.

Z uwagi na uwarunkowania biznesowe oraz przeprowadzenie rozliczeń w ramach grupy, do której należy Wnioskodawca i Pożyczkobiorca, Pożyczka została spłacona poprzez wzajemne potrącenia w grupie.

Zarówno Wnioskodawca, jak i Pożyczkobiorca, są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami VAT w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy udzielenie Pożyczki oraz ewentualne przyszłe udzielanie oprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i jednocześnie korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.; dalej: "ustawa o VAT")?

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie Pożyczki oraz ewentualne przyszłe udzielanie oprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i jednocześnie korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Z kolei, art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorąc zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zatem pożyczka jest świadczeniem polegającym na udzieleniu innemu podmiotowi finansowania poprzez przeniesienie na jego własność określonej ilości pieniędzy z obowiązkiem ich zwrotu w ustalonych terminach. Jeżeli takie świadczenie następuje odpłatnie (np. za wynagrodzeniem w postaci odsetek), to - w ocenie Wnioskodawcy - powinno ono stanowić świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Niemniej, nie każda czynność spełniająca definicję dostawy towarów lub świadczenie usług, określona w ustawie o VAT, podlega opodatkowaniu VAT. W ocenie Wnioskodawcy, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika (i działającego w takim charakterze).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, określona w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT definicja ma charakter uniwersalny, co oznacza, że podatnikiem (w rozumieniu ustawy o VAT) są te podmioty, które występują w zawodowym obrocie gospodarczym. Zatem jeżeli podatnik dokona czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej to niezależnie od tego, czy taka czynność zostanie zaklasyfikowana jako typowa dla prowadzonej przez niego działalności, czy też pomocnicza, będzie on podatnikiem VAT z tytułu tej czynności.

Mając na uwadze powyższe - zdaniem Wnioskodawcy - należy uznać, że udzielenie Pożyczki oraz ewentualnych pożyczek w przyszłości stanowi odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę, które - co do zasady - podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższe uzasadnione jest przez fakt, że:

* przedmiotem świadczenia nie są towary, lecz świadczenie polegające na czasowym udostępnieniu środków pieniężnych przez Wnioskodawcę,

* w analizowanym przypadku istnieje usługodawca (tu: Wnioskodawca) oraz usługobiorca (tu: Pożyczkobiorca),

* świadczenie to ma charakter odpłatny, tj. w zamian za udzielenie pożyczki usługodawca (tu: Wnioskodawca) otrzyma wynagrodzenie w postaci odsetek od pożyczki,

* Pożyczka udzielona została z własnych środków finansowych Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, wykorzystanie majątku Wnioskodawcy w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu poprzez udzielanie pożyczki należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Co więcej, udzielenie pożyczki przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Powyższe znajduje m.in. potwierdzenie w interpretacji z dnia 11 lutego 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/443-1058/14-3/JSK, gdzie stwierdzono, że: "Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym".

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt, że udzielanie pożyczek nie jest wymienione w umowie spółki Wnioskodawcy jako jeden z rodzajów prowadzonej działalności gospodarczej, ani nie jest uwzględnione we wpisie w Krajowym Rejestrze Sądowym, nie oznacza, iż udzielone pożyczki nie będą prawnie skuteczne lub udzielone poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Dodatkowo, Wnioskodawca podkreśla, że na bazie art. 40 pkt 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 687) w dziale 3 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się nie więcej niż dziesięć pozycji przedmiotu działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności. Zatem - w ocenie Wnioskodawcy - powyższe podkreśla, że przedmiot działalności uwzględniony we wpisie do Krajowego Rejestru Sądowego ma jedynie charakter informacyjny i powinno pozostać bez wpływu na konsekwencje podatkowe przeprowadzanych transakcji.

W ocenie Wnioskodawcy, warto wskazać, że polski ustawodawca nie uzależnia ważności zawarcia umowy pożyczki od zgody innych organów, ani też wpisu do odpowiednich rejestrów.

Zatem aktualizacja treści umowy spółki oraz wpisu do KRS ma wyłącznie charakter techniczny i nie powinna decydować o konsekwencjach podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W związku z powyższym, udzielenie przez Wnioskodawcę Pożyczki oraz ewentualne przyszłe udzielanie oprocentowanych pożyczek należy zakwalifikować do czynności wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, tj. jako rodzące obowiązki w zakresie podatku VAT.

Na podstawie natomiast art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Z treści przywołanego przepisu wynika, że zwolnienie to ma charakter przedmiotowy, tj. zwolnienie obejmuje świadczenie wspomnianych usług przez każdego podatnika niezależnie od jego statusu. W rezultacie - zdaniem Wnioskodawcy - zwolnienie to powinno znaleźć również zastosowanie do usługi udzielenia przez Wnioskodawcę Pożyczki oraz udzielenia ewentualnych pożyczek w przyszłości.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji z dnia 1 marca 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/4512-1-883/15-2/JKu, gdzie stwierdzono: "Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu, stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału, traktowana jest jako świadczenie usług. (...) Biorąc pod uwagę powyższe, należy zauważyć, że skoro z powołanego wcześniej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, to mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że wskazana we wniosku usługa udzielenia pożyczki będzie stanowiła, jak wskazano wyżej, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku w oparciu ww. przepis".

Analogiczne stanowisko zostało również przedstawione przez m.in.:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 11 kwietnia 2016 r., sygn. ILPP2/4512-1-133/16-2/MN;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 17 lutego 2016 r., sygn. IPPP1/4512-1186/15-6/EK;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 15 maja 2015 r., sygn. ILPP2/4512-1-262/15-2/PR;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 8 stycznia 2015 r., sygn. IBPP3/443-1221/14/ASz;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 21 stycznia 2014 r., sygn. ITPP1/443-136/14/AP.

Reasumując - zdaniem Wnioskodawcy - udzielenie Pożyczki oraz ewentualne przyszłe udzielanie oprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i jednocześnie korzysta ze zwolnienia od tego podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459).

Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

W związku z udzieloną pożyczką pobierane jest wynagrodzenie w postaci ustalonych odsetek i prowizji, czy innych opłat z tytułu udostępnionego kapitału. Opłaty te pobierane przez pożyczkodawcę są ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez pożyczkobiorcę. Zaznaczyć należy, że skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, zatem wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. prowadzenia serwisu e-commerce dostępnego w domenie internetowej. W styczniu 2017 r. Wnioskodawca udzielił oprocentowanej Pożyczki podmiotowi powiązanemu (Pożyczkobiorcy), przy czym Pożyczkobiorca nie jest i na moment udzielenia Pożyczki nie był podmiotem zależnym od Wnioskodawcy. Pożyczka udzielona została na okres 84 miesięcy oraz finansowana była ze środków własnych Wnioskodawcy. Umowa pożyczki przewiduje uzyskiwanie przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za udzielenie Pożyczki w formie odsetek. Wnioskodawca nie wyklucza możliwości udzielania kolejnych oprocentowanych pożyczek w przyszłości, co uzależnione będzie od poziomu nadwyżek środków pieniężnych oraz okoliczności biznesowych. Na ten moment brak jest jednak konkretnych planów w tym zakresie. Czynność udzielenia Pożyczki (a także ewentualnego udzielania pożyczek w przyszłości) ma (i odpowiednio będzie miało) charakter pomocniczy w stosunku do działalności podstawowej Wnioskodawcy, tj. działalności w zakresie prowadzenia serwisu e-commerce i nie stanowi (nie będzie stanowić) bezpośredniego, stałego oraz koniecznego rozszerzenia lub uzupełnienia zasadniczej działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Co więcej, zasoby ludzkie i materialne Wnioskodawcy wykorzystywane w celu świadczenia ww. czynności nie są (i nie będą) znaczne. Świadczenie usług finansowych, w tym udzielanie pożyczek, nie znajduje się w katalogu przedmiotu działalności Wnioskodawcy, wymienionym w akcie założycielskim Wnioskodawcy. Działalność w tym zakresie nie została także wskazana w przedmiocie działalności Wnioskodawcy ujawnionym w Krajowym Rejestrze Sądowym. W związku z udzieleniem Pożyczki oraz ewentualnym udzielaniem pożyczek w przyszłości, Wnioskodawca nie planuje dokonać aktualizacji zakresu działalności gospodarczej wskazanego w umowie Wnioskodawcy oraz w Krajowym Rejestrze Sądowym poprzez jego rozszerzenie o usługi polegające na udzielaniu pożyczek. Do tej pory, poza Pożyczką, Wnioskodawca udzielił jedynie pożyczkę o niewielkiej wartości. Z uwagi na uwarunkowania biznesowe oraz przeprowadzenie rozliczeń w ramach grupy, do której należy Wnioskodawca i Pożyczkobiorca, Pożyczka została spłacona poprzez wzajemne potrącenia w grupie. Zarówno Wnioskodawca, jak i Pożyczkobiorca, są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami VAT w Polsce.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy udzielenie Pożyczki oraz ewentualne przyszłe udzielanie oprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i jednocześnie korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że usługa, którą świadczy oraz zamierza świadczyć Spółka, tj. odpłatna usługa udzielania pożyczek, stanowi/stanowić będzie realizację istniejących pomiędzy stronami stosunków cywilnoprawnych. Stosunki te składają się/będą się składać z dwustronnych zobowiązań stron transakcji do wykonania skonkretyzowanych świadczeń - z jednej strony świadczenia Spółki (które w tym przypadku polegać będą na udzieleniu pożyczki), a z drugiej strony świadczenia usługobiorcy (Pożyczkobiorcy) w zamian za udostępnienie kapitału, tj. zapłata wynagrodzenia w formie odsetek od udzielonej pożyczki, stanowiących wynagrodzenie za wyświadczoną przez Spółkę usługę. O odpłatnym charakterze usług Spółki przesądza zatem istnienie po stronie usługobiorcy (Pożyczkobiorcy) obowiązku spełnienia na jego rzecz świadczenia w zamian za tę usługę, tj. zapłaty wynagrodzenia (odsetek) w zamian za możliwość czasowego korzystania z kapitału udostępnionego przez Spółkę. Zwrot Spółce udostępnionego usługobiorcy kapitału nie może być traktowany jako element świadczenia należnego w zamian (wynagrodzenia) za usługę wyświadczoną przez Spółkę, gdyż nie gwarantuje on pożyczkodawcy nic ponad to, co posiadałby, gdyby danej usługi w ogóle nie wyświadczył. Tym samym powtórne przeniesienie na pożyczkodawcę własności środków udostępnionych w ramach usługi udostępnienia środków pieniężnych, nie przesądza o odpłatnym charakterze świadczonej usługi. Korzyść z tytułu wyświadczonej usługi zapewniają natomiast pożyczkodawcy należne mu odsetki.

Fakt, że działalność w zakresie pożyczek nie została wprost wykazana jako przedmiot działalności Spółki w Rejestrze Przedsiębiorców KRS, nie przesądza, że udzielona Pożyczka oraz udzielane w przyszłości pożyczki nie są/nie będą prawnie skuteczne lub udzielone poza prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z tym, udzielenie przedmiotowych pożyczek jest/będzie wykonywane przez Spółkę jako podatnika podatku VAT.

Udzielanie pożyczek przez podatnika spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy.

W konsekwencji, na podstawie zaprezentowanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynność udzielenia przez Spółkę Pożyczki oraz ewentualnego przyszłego udzielania pożyczek jest/będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13 nie mają zastosowania do:

Powyższe regulacje stanowią implementację do krajowego porządku prawnego zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że skoro z powołanego wcześniej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, to mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że wskazana we wniosku usługa udzielenia Pożyczki oraz ewentualnego przyszłego udzielania pożyczek, stanowi/będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta korzysta/będzie korzystać ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o ww. przepis (art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy).

Podsumowując, udzielenie Pożyczki oraz ewentualne przyszłe udzielanie oprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i jednocześnie korzysta/będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.