0112-KDIL4.4012.474.2019.4.HW - Uznanie części samochodowych do pojazdów zabytkowych za przedmioty kolekcjonerskie. Podstawa opodatkowania podatkiem VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2019 r. (data wpływu 14 października 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 22 listopada 2019 r. (data wpływu 26 listopada 2019 r.) oraz z dnia 9 stycznia 2020 r. (data wpływu 10 i 14 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy części samochodowe do pojazdów zabytkowych mogą być uznane za przedmioty kolekcjonerskie w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy oraz podstawy opodatkowania w przypadku dostawy ww. części samochodowych - jest prawidłowe.

W dniu 14 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy części samochodowe do pojazdów zabytkowych mogą być uznane za przedmioty kolekcjonerskie w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy oraz podstawy opodatkowania w przypadku dostawy ww. części samochodowych. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 22 listopada 2019 r. oraz z dnia 9 stycznia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży części samochodowych do pojazdów samochodowych zabytkowych - kolekcjonerskich.

Wnioskodawca nabywa części samochodowe od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w tzw. paczkach - zestawach, co implikuje sytuację, w której Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie wyodrębnić wartości poszczególnych zakupionych części samochodowych.

Do tej pory Wnioskodawca opodatkowuje sprzedaż części samochodowych podatkiem VAT na zasadach ogólnych. Niemniej jednak aktualnie rozważa, czy w przypadku przyszłych dostaw część samochodowych może być stosowana procedura VAT marża.

Ponadto w piśmie z dnia 11 października 2019 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Zainteresowany wskazał, co następuje:

1. Wskazane w opisie sprawy części samochodowe są używane, tzn. takie, które zostały już choć raz użyte.

2. Ww. części nadają się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie.

3. Części te nadają się do wielokrotnego wykorzystania, tj. nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku.

4. Ww. części samochodowe są przeznaczone do pojazdów kolekcjonerskich, tj. pojazdów mechanicznych:

o w swoim oryginalnym stanie, bez znacznych zmian podwozia, układu kierowniczego lub hamulcowego, silnika itp.,

o będących modelami lub typami, których już się nie produkuje,

o będących stosunkowo rzadkimi, które nie są normalnie stosowane do ich oryginalnych celów,

o będących przedmiotami specjalnych transakcji poza normalnym handlem podobnymi artykułami użytkowymi,

o posiadających znaczną wartość,

o mających co najmniej 30 lat.

W związku z powyższym ww. warunki są spełnione łącznie.

5. Wskazane w opisie sprawy części samochodowe nie są przeznaczone do pojazdów kolekcjonerskich - historycznych, tj.:

o pojazdów mechanicznych, niezależnie od ich produkcji, które brały udział w wydarzeniu historycznym;

o samochodów wyścigowych, które zostały zaprojektowane, zbudowane i wykorzystane wyłącznie do zawodów i osiągnęły znaczące sportowe sukcesy w prestiżowych krajowych lub międzynarodowych wydarzeniach.

6. Wskazane w opisie sprawy części samochodowe są przeznaczone do instalowania w ww. pojazdach z pkt 1 i 2, niemniej jednak Wnioskodawca nie posiada odpowiedniej dokumentacji potwierdzającej, że same w sobie są egzemplarzami kolekcjonerskimi.

W tym miejscu należy wskazać, że istnieje tylko i wyłącznie dokumentacja w postaci publikacji informacyjnych oraz literatury specjalistycznej potwierdzająca, że dany samochód jest pojazdem kolekcjonerskim. Natomiast nie istnieje jakakolwiek dokumentacja odnosząca się do części samochodowych w tym zakresie.

Ponadto w piśmie z dnia 9 stycznia 2020 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Zainteresowany wskazał w opisie sprawy, że części samochodowe są przedmiotami kolekcjonerskimi o wartości historycznej i są sklasyfikowane wg Nomenklatury Scalonej pod kodem CN 9705 00 00.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy nabywane przez Wnioskodawcę części samochodowe, w opisanym stanie faktycznym, mogą być uznane za przedmioty kolekcjonerskie w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT?

2. Czy w przypadku dostawy części samochodowych do pojazdów samochodowych zabytkowych - kolekcjonerskich podstawą opodatkowania może być marża zgodnie z art. 120 ust. 4 w zw. z ust. 5 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Nabywane części samochodowe w zaistniałym stanie faktycznym stanowią przedmiot kolekcjonerski w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 lit, b ustawy VAT, przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. pkt 7.

Przepisy Ustawy VAT nie zawierają definicji przedmiotów kolekcjonerskich, jednakże wskazują, że należy je identyfikować za pomocą klasyfikacji CN (powinny one być objęte pozycją CN 9705 00 00).

W związku z powyższym należałoby wskazać, na treść not wyjaśniających do nomenklatury scalonej Unii Europejskiej (2011/C 137/01).

W świetle powyższych Not Wyjaśniających pojazd kolekcjonerski to pojazd mechaniczny który:

Ponadto, również zgodnie z treścią przedmiotowych NOT artykuły, w rodzaju stosowanych jako część lub akcesoria do wyżej wzmiankowych pojazdów, klasyfikowane są w tej pozycji, jeśli same w sobie są egzemplarzami kolekcjonerskimi, nawet przeznaczone do instalowania w tych pojazdach.

Dodatkowo, nie można również zapominać o treści przepisu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, zgodnie z którym zabytek to nieruchomość lub rzecz ruchoma, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową.

Nadto należy dodatkowo także wskazać, iż zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d. ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - ochronie i opiece podlegają, bez względu na stan zachowania zabytki ruchome będące, w szczególności: wytworami techniki, a zwłaszcza urządzeniami, środkami transportu oraz maszynami i narzędziami świadczącymi o kulturze materialnej, charakterystycznymi dla dawnych i nowych form gospodarki, dokumentującymi poziom nauki i rozwoju cywilizacyjnego.

W tym miejscu należy również wskazać, że zgodnie z przepisami ustawy - Prawo o ruchu drogowym pojazdem zabytkowym jest pojazd, który na podstawie odrębnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków, a także pojazd wpisany do inwentarza muzealiów, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedawane przez Wnioskodawcę części samochodowe do pojazdów samochodowych zabytkowych - kolekcjonerskich są przedmiotami kolekcjonerskimi w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dostaw, w zaistniałym stanie faktycznym, części samochodowych do pojazdów zabytkowych - kolekcjonerskich podstawą opodatkowania może być marża zgodnie z art. 120 ust. 4w. z ust. 5 ustawy o VAT.

Innymi słowy, Wnioskodawca ma możliwość dokonywania dostaw przedmiotowych części samochodowych do pojazdów samochodowych zabytkowych - kolekcjonerskich w systemie VAT marża, jednak po spełnieniu warunków wynikających z art. 120 ust. 5 ustawy o VAT, tj. za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, bowiem Wnioskodawca przy nabywaniu przedmiotowych części samochodowych nie jest w stanie wyodrębnić wartość nabycia poszczególnych części samochodowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 5a ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 października 2019 r. (a stosowanym do 31 marca 2020 r.) - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Natomiast art. 5a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r. (a stosowanym od 1 kwietnia 2020 r.) - towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jednakże w stosunku do dostawy przedmiotów kolekcjonerskich ustawa o podatku od towarów i usług zawiera szczególne procedury w zakresie obliczania podstawy opodatkowania.

Procedura marży uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale XII ustawy Rozdziale 4 "Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków".

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się:

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Definicję kwoty sprzedaży zawarto w treści przepisu art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym, przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym (art. 120 ust. 5 ustawy).

Przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika - art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży części samochodowych do pojazdów samochodowych zabytkowych - kolekcjonerskich. Wnioskodawca nabywa części samochodowe od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w tzw. paczkach - zestawach, co implikuje sytuację, w której Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie wyodrębnić wartości poszczególnych zakupionych części samochodowych.

Wskazane w opisie sprawy części samochodowe są używane, tzn. takie, które zostały już choć raz użyte. Ww. części nadają się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie. Części te nadają się do wielokrotnego wykorzystania, tj. nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku.

Ww. części samochodowe są przeznaczone do pojazdów kolekcjonerskich, tj. pojazdów mechanicznych: w swoim oryginalnym stanie, bez znacznych zmian podwozia, układu kierowniczego lub hamulcowego, silnika itp., będących modelami lub typami, których już się nie produkuje, będących stosunkowo rzadkimi, które nie są normalnie stosowane do ich oryginalnych celów, będących przedmiotami specjalnych transakcji poza normalnym handlem podobnym artykułami użytkowymi, posiadających znaczną wartość, mających co najmniej 30 lat. W związku z powyższym ww. warunki są spełnione łącznie.

Wskazane w opisie sprawy części samochodowe nie są przeznaczone do pojazdów kolekcjonerskich - historycznych, tj.: pojazdów mechanicznych, niezależnie od ich produkcji, które brały udział w wydarzeniu historycznym; samochodów wyścigowych, które zostały zaprojektowane, zbudowane i wykorzystane wyłącznie do zawodów i osiągnęły znaczące sportowe sukcesy w prestiżowych krajowych lub międzynarodowych wydarzeniach.

Wskazane w opisie sprawy części samochodowe są przeznaczone do instalowania w ww. pojazdach, niemniej jednak Wnioskodawca nie posiada odpowiedniej dokumentacji potwierdzającej, że same w sobie są egzemplarzami kolekcjonerskimi. Istnieje tylko i wyłącznie dokumentacja w postaci publikacji informacyjnych oraz literatury specjalistycznej potwierdzająca, że dany samochód jest pojazdem kolekcjonerskim. Natomiast nie istnieje jakakolwiek dokumentacja odnosząca się do części samochodowych w tym zakresie.

Części samochodowe są przedmiotami kolekcjonerskimi o wartości historycznej i są sklasyfikowane wg Nomenklatury Scalonej pod kodem CN 9705 00 00.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy nabywane przez Wnioskodawcę części samochodowe, wskazane w opisie sprawy, mogą być uznane za przedmioty kolekcjonerskie w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy.

Zgodnie z powołanym przepisem art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7.

Skoro - jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy - części samochodowe są przedmiotami kolekcjonerskimi o wartości historycznej sklasyfikowanymi według Nomenklatury Scalonej pod kodem CN 9705 00 00, to dla celów stosowania procedury marży są uznawane za przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy. Wynika to z odniesienia się ustawodawcy w tym przepisie do kodu CN 9705 00 00.

Podsumowując, nabywane przez Wnioskodawcę części samochodowe, wskazane w opisanym stanie faktycznym, stanowią przedmioty kolekcjonerskie w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, z uwagi na fakt, że są sklasyfikowane według Nomenklatury Scalonej pod kodem CN 9705 00 00.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 oceniono jako prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w przypadku dostawy części samochodowych do pojazdów samochodowych zabytkowych - kolekcjonerskich, podstawą opodatkowania może być marża zgodnie z art. 120 ust. 4 w zw. z ust. 5 ustawy.

Należy zauważyć, że zastosowanie procedury szczególnej w zakresie obliczania podstawy opodatkowania przy sprzedaży przedmiotów kolekcjonerskich spełniających definicję zawartą w art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, uzależnione jest od statusu dostawcy tego towaru oraz procedury, w jakiej dokonano jego dostawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

Przepisy ustawy przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - między innymi - przedmiotów kolekcjonerskich, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania wszystkiego co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy przedmiotów kolekcjonerskich, które podatnik nabył w celu odsprzedaży, od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marży uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży części samochodowych do pojazdów samochodowych zabytkowych - kolekcjonerskich. Jak wskazano wyżej, części samochodowe nabywane przez zainteresowanego, sklasyfikowane do kodu CN 9705 00 00, stanowią przedmioty kolekcjonerskie w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy. Zainteresowany nabywa części samochodowe od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to oznacza, że nabywa ww. towary od pomiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy.

Jak wskazano wyżej, opodatkowanie sprzedaży towarów nabywanych w systemie VAT marża stanowi wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania wszystkiego, co stanowi zapłatę. Jednocześnie zauważyć należy, że wymagane jest od podatnika prowadzenie rzetelnej ewidencji zawierającej w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, o której mowa w powołanych wyżej przepisach. Należy zwrócić uwagę, że w tej sytuacji konieczne jest ustalenie kwoty nabycia poszczególnych towarów.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że nabywa części samochodowe (przedmioty kolekcjonerskie) od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w tzw. paczkach - zestawach, co - zdaniem Zainteresowanego - implikuje sytuację, w której Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie wyodrębnić wartości poszczególnych zakupionych części samochodowych.

Stosownie do powołanego przepisu art. 120 ust. 5 ustawy, jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.

Tym samym przepis ten odnosi się wyłącznie do dostaw przedmiotów kolekcjonerskich, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem do określenia marży przy sprzedaży części samochodowych, wskazanych w opisie sprawy, stanowiących przedmioty kolekcjonerskie w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, Wnioskodawca może stosować rozwiązanie przewidziane w art. 120 ust. 5 ustawy, które umożliwia za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczanie marży jako różnicy pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania procedury VAT marża przy sprzedaży używanych części samochodowych stanowiących przedmioty kolekcjonerskie w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, nabywanych od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 pkt 1 ustawy, czyli osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, pod warunkiem prowadzenia rzetelnej ewidencji zawierającej w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędnych do określenia kwoty marży, według zasad określonych w art. 120 ust. 5 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 uznano za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W tym miejscu należy jeszcze raz należy wskazać, że w myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Zatem w niniejszej interpretacji dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy w świetle przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego wyłącznie w oparciu o kod CN 9705 00 00 wskazany przez Zainteresowanego dla przedmiotowych części samochodowych.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.