0112-KDIL4.4012.411.2018.4.JK - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup odzieży służbowej z wszytym na trwałe widocznym na zewnątrz logo Spółki (koszulki polo, kurtki typu softshell).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 30 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2018 r. (data wpływu 20 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup odzieży służbowej z wszytym na trwałe widocznym na zewnątrz logo Spółki (koszulki polo, kurtki typu softshell) (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) - jest prawidłowe;

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup odzieży służbowej z wszytym na trwałe, lecz niewidocznym na zewnątrz logo Spółki (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) - jest nieprawidłowe;

* ustalenia, czy przekazanie pracownikom odzieży służbowej będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 lub art. 8 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup odzieży służbowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) oraz ustalenia, czy przekazanie pracownikom odzieży służbowej będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 lub art. 8 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 4). Wniosek uzupełniono w dniu 20 września 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

S.A. (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") jest wiodącym autoryzowanym dealerem samochodów marki A i B w Polsce.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej także jako: "VAT"). Jednym z podstawowych profili działalności Wnioskodawcy jest handel hurtowy i detaliczny pojazdami samochodowymi; naprawa pojazdów samochodowych (PKD 45.11.Z). Jako autoryzowana stacja dealerska Spółka zajmuje się profesjonalną sprzedażą i serwisem m.in. samochodów osobowych.

Spółka prowadzi działalność jako autoryzowany dealer samochodowy. Spółka sprzedaje samochody luksusowe oraz samochody marki premium. W ciągu 10 latach działalności Spółka osiągnęła silną pozycję na dealerskim rynku. Również w dziedzinie obsługi klienta Spółka może poszczycić się najwyższą jakością.

Strategia sprzedaży i marketingu realizowana przez Wnioskodawcę opiera się na budowaniu długoterminowych relacji. Strategia ta opiera się także na odpowiednim podejściu do strony wizualnej, która w tej branży odgrywa kluczową rolę. W tym celu Spółka w roku 2014 ukończyła przebudowę prestiżowego salonu sprzedaży samochodów. Spółka koncentruje swoją uwagę na najbardziej wymagających klientach, którym dostarcza ekskluzywne i wyjątkowe samochody. Przewagą konkurencyjną Wnioskodawcy w stosunku do innych dealerów samochodowych jest posiadanie samochodów trudno dostępnych, limitowanych serii. Spółka jest wiodącym sprzedawcą marki (...) w ramach A. Wnioskodawca osiąga doskonałe wyniki sprzedaży poprzez wiedzę i spełnianie najbardziej wyrafinowanych potrzeb i oczekiwań klientów.

Od roku 2003 z rynku dealerów samochodowych ubywa średnio 20 podmiotów, co w okresie 11 lat dało liczbę blisko 250. To oznacza, że co czwarta spółka, która zajmowała się sprzedażą samochodów już dziś nie istnieje albo funkcjonuje w ramach większej grupy.

Spółka zatrudnia personel, który odpowiada za sprzedaż samochodów. Wywiązywanie się przez zatrudniony personel z tego zadania wymaga codziennych i ciągłych spotkań z klientami oraz dobrej prezencji na spotkaniach biznesowych. Na wizerunek salonu Wnioskodawcy ma wpływ nie tylko konkretny handlowiec, który prowadzi rozmowę z klientem, ale także pozostali handlowcy, którzy zajmują stanowiska obok. Także oni muszą wyglądać profesjonalnie. Kontynuując wypełnianie strategii wizualnej, której elementem jest budowanie ujednoliconego i profesjonalnego wizerunku Spółka zamierza nabyć ubiór pracowniczy m.in. garnitur, koszule, krawat i nieodpłatnie przekazać go ww. personelowi, celem odpowiedniej prezentacji w trakcie spotkań z klientami. Każdy członek zatrudnionego personelu będzie przechodził szkolenie z zakresu zasad i wskazówek na temat ubioru w konkretnym miejscu pracy i na konkretnym stanowisku (dress code). Wszystkie te działania są niezbędne, aby Wnioskodawca mógł utrzymać się na silnie konkurencyjnym rynku premium. Obecnie firmy, które myślą o budowaniu ujednoliconego i profesjonalnego wizerunku muszą zadbać nie tylko o wiedzę i kompetencje swoich pracowników, ale także o to, jak oni wyglądają. Dotyczy to szczególnie stanowisk, które mają bezpośredni kontakt z klientami, kontrahentami czy partnerami. Odpowiedni ubiór buduje profesjonalny wizerunek pracownika i co za tym idzie całej firmy, a jak wiadomo każdy chce współpracować z profesjonalistami. Wymagający klienci, jakimi są klienci Spółki oczekują od personelu stosownego ubioru. Klient zrezygnuje z zakupu luksusowego samochodu, jeżeli personel nie będzie elegancko ubrany. Wygląd personelu ma więc bezpośrednie przełożenie na wyniki handlowe Spółki.

Konkludując powyższe, nabycie przez Spółkę odpowiednich strojów biznesowych dla personelu stało się wręcz koniecznością. Wspomniany strój biznesowy przyczyni się zatem do zabezpieczenia źródła przychodów Spółki i jego zachowania na przyszłość oraz pośrednio pozyskania nowych klientów dla Wnioskodawcy oraz do wzrostu sprzedaży samochodów. W konsekwencji wydatki na zakup strojów biznesowych wpłyną pozytywnie na rozwój Spółki.

Wnioskodawca zleci wykonanie strojów biznesowych wyspecjalizowanej profesjonalnej firmie z ugruntowaną wieloletnią pozycją na rynku, która zajmuje się realizacją tego typu usług. W strojach zostanie wszyte na trwałe oznaczenie wskazujące na Spółkę. Pracownicy będą wykorzystywali odzież służbową wyłącznie do wykonywania czynności zawodowych. Noszenie odzieży służbowej będzie obowiązkiem pracownika wynikającym z regulaminu Spółki dotyczącego obowiązującego dress code.

Ponadto w piśmie z dnia 18 września 2018 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na poniższe pytania:

1. Czy Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług?

Odp. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

2. W związku ze stwierdzeniem w opisie sprawy, że "Spółka zamierza nabyć ubiór pracowniczy m.in. garnitur, koszule, krawat i nieodpłatnie przekazać go ww. personelowi, celem odpowiedniej prezentacji w trakcie spotkań z klientami", należy wskazać, jakie konkretnie elementy ubioru będzie nabywała Spółka?

Odp. Garnitur, koszula, krawat, koszulka polo, kurtka typu softshell.

3. W jakim miejscu w strojach zostanie wszyte na trwałe oznaczenie wskazujące na Spółkę?

Odp. W przypadku garniturów oraz koszuli po wewnętrznej stronie ubioru (metka). W przypadku koszulki polo oraz kurtki typu softshell będzie ono zlokalizowane po lewej stronie klatki piersiowej.

4. Czy oznakowanie to będzie widoczne dla klientów, kontrahentów czy partnerów Spółki, z którymi kontakt będą mieli pracownicy ubrani w strój biznesowy, tj. odzież służbową?

Odp. Będzie widoczne w przypadku koszulki polo oraz kurtki typu softshell.

5. Jakim grupom pracowników dokładnie zostanie przekazany strój biznesowy, tj. odzież służbowa? W ramach odpowiedzi na powyższe pytanie należy wymienić stanowiska.

Odp. Zarząd, Dyrektorzy, Kierownicy, Doradcy handlowi, Doradcy Serwisowi, Logistycy, Recepcja.

6. Czy przekazanie pracownikom odzieży służbowej będzie nieodpłatne?

Odp. Przekazanie pracownikom odzieży służbowej będzie nieodpłatne.

7. Czy przekazana odzież służbowa przez cały czas jej przekazania pracownikom będzie własnością Wnioskodawcy?

Odp. Spółka kupi strój służbowy na swoją własność. Stroje służbowe następnie zostaną przekazane pracownikom do użytkowania, ale pozostaną własnością Spółki. Przy czym, jeżeli pracownik zwolni się z własnej woli w terminie krótszym niż 12 miesięcy od dnia otrzymania stroju służbowego, to będzie zobowiązany do zwrotu równowartości otrzymanego stroju służbowego.

8. Czy pracownik będzie posiadał prawo do rozporządzania przekazaną mu odzieżą służbową jak właściciel, czy też prawo do rozporządzania ww. odzieżą jak właściciel przysługiwać będzie Wnioskodawcy a związku z czym pracownik będzie zobowiązany do zwrotu odzieży po ustaniu stosunku pracy?

Odp. Pracownik będzie posiadał prawo do rozporządzania przekazaną mu odzieżą służbową jak właściciel. Pracownik nie będzie zobowiązany do zwrotu Wnioskodawcy stroju służbowego. Jeżeli pracownik zwolni się z własnej woli w terminie krótszym niż 12 miesięcy od dnia otrzymania stroju służbowego, to będzie zobowiązany do zwrotu równowartości otrzymanego stroju służbowego, jednakże zachowa strój służbowy. Stroje służbowe są szyte na miarę, w związku z czym zwrot przedmiotowych strojów służbowych traciłby sens.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. odzieży służbowej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

2. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie pracownikom odzieży służbowej będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 lub art. 8 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. odzieży służbowej.

2. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie pracownikom odzieży służbowej nie będzie stanowiło czynność podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 lub art. 8 ustawy o VAT.

Ad. 1

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

W doktrynie (Michalik T., 2017, VAT Komentarz, wyd. C. H. Beck) wskazuje się, że "Ustawodawca nie precyzuje, w jaki sposób i w jakim zakresie towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby umożliwiało to podatnikowi dokonanie odliczenia podatku naliczonego. W związku z tym należy podkreślić, że związek ten może być pośredni, co więcej, dany zakup może wiązać się z wykonaniem czynności niepodlegającej opodatkowaniu, która jest jednak niezbędna lub tylko potrzebna do prowadzenia działalności opodatkowanej".

Potwierdza to TSUE w wyroku z dnia 8 lutego 2007 r., sygn. akt C-435/05, który zważył, co następuje:

"Prawo do odliczenia zostaje zatem również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty omawianych usług stanowią część jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią element cenotwórczy dla dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te w rzeczywistości zachowują bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika".

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka prowadzi działalność jako autoryzowany dealer samochodowy. Spółka sprzedaje samochody luksusowe oraz samochody marki premium. W ciągu 10 latach działalności Spółka osiągnęła silną pozycję na dealerskim rynku. Również w dziedzinie obsługi klienta Spółka może poszczycić się najwyższą jakością.

Strategia sprzedaży i marketingu realizowana przez Wnioskodawcy opiera się na budowaniu długoterminowych relacji. Strategia ta opiera się także na odpowiednim podejściu do strony wizualnej, która w tej branży odgrywa kluczową rolę. Spółka koncentruje swoją uwagę na najbardziej wymagających klientach, którym dostarcza ekskluzywne i wyjątkowe samochody. Przewagą konkurencyjną Wnioskodawcy w stosunku do innych dealerów samochodowych jest posiadanie samochodów trudno dostępnych, limitowanych serii. Spółka jest wiodącym sprzedawcą marki (...) w ramach A. Wnioskodawca osiąga doskonałe wyniki sprzedaży poprzez wiedzę i spełnianie najbardziej wyrafinowanych potrzeb i oczekiwań klientów.

Od roku 2003 z rynku dealerów samochodowych ubywa średnio 20 podmiotów, co w okresie 11 lat dało liczbę blisko 250. To oznacza, że co czwarta spółka, która zajmowała się sprzedażą samochodów już dziś nie istnieje albo funkcjonuje w ramach większej grupy.

Spółka zatrudnia personel, który odpowiada za sprzedaż samochodów. Wywiązywanie się przez zatrudniony personel z tego zadania wymaga codziennych i ciągłych spotkań z klientami oraz dobrej prezencji na spotkaniach biznesowych. Na wizerunek salonu Wnioskodawcy ma wpływ nie tylko konkretny handlowiec, który prowadzi rozmowę z klientem, ale także pozostali handlowcy, którzy zajmują stanowisko obok. Także oni muszą wyglądać profesjonalnie. Kontynuując wypełnianie strategii wizualnej, której elementem jest budowanie ujednoliconego i profesjonalnego wizerunku Spółka zamierza nabyć ubiór pracowniczy m.in. garnitur, koszule, krawat i nieodpłatnie przekazać go ww. personelowi, celem odpowiedniej prezentacji w trakcie spotkań z klientami. Każdy członek zatrudnionego personelu będzie przechodził szkolenie z zakresu zasad i wskazówek na temat ubioru w konkretnym miejscu pracy i na konkretnym stanowisku (dress code). Wszystkie te działania są niezbędne, aby Wnioskodawca mógł utrzymać się na silnie konkurencyjnym rynku premium. Obecnie firmy, które myślą o budowaniu ujednoliconego i profesjonalnego wizerunku muszą zadbać nie tylko o wiedzę kompetencje swoich pracowników, ale także o to, jak oni wyglądają. Dotyczy to szczególnie stanowisk, które mają bezpośredni kontakt z klientami, kontrahentami czy partnerami. Odpowiedni ubiór buduje profesjonalny wizerunek pracownika i co za tym idzie całej firmy, a jak wiadomo każdy chce współpracować z profesjonalistami. Wymagający klienci, jakimi są klienci Spółki oczekują od personelu stosownego ubioru. Klient zrezygnuje z zakupu luksusowego samochodu, jeżeli personel nie będzie elegancko ubrany. Wygląd personelu ma więc bezpośrednie przełożenie na wyniki handlowe Spółki.

Nabycie przez Spółkę odpowiednich strojów biznesowych dla personelu stało się wręcz koniecznością. Wspomniany strój biznesowy przyczyni się zatem do zabezpieczenia źródła przychodów Spółki i jego zachowania na przyszłość oraz pośrednio pozyskania nowych klientów dla Wnioskodawcy oraz do wzrostu sprzedaży samochodów. W konsekwencji wydatki na zakup strojów biznesowych wpłyną pozytywnie na rozwój Spółki.

Wnioskodawca zleci wykonanie strojów biznesowych wyspecjalizowanej profesjonalnej firmie z ugruntowaną wieloletnią pozycją na rynku, która zajmuje się realizacją tego typu usług. W strojach zostanie wszyte na trwałe oznaczenie wskazujące na Spółkę. Pracownicy będę wykorzystywali odzież służbową wyłącznie do wykonywania czynności zawodowych. Noszenie odzieży służbowej będzie obowiązkiem pracownika wynikającym z regulaminu Spółki dotyczącego obowiązującego dress code.

Powyższe oznacza, że Spółka nie przekaże nabytych towarów innemu podmiotowi, lecz wykorzysta, zużyje przedmiotowe towary na potrzeby własnej działalności gospodarczej, tj. ubrania pracownikom będą udostępniane w celu wykorzystania podczas pełnienia obowiązków służbowych. Pracownicy będą wykorzystywali przekazane im stroje do prowadzenia rozmów z klientami Spółki w celu dokonania transakcji sprzedaży samochodów. Stroje służbowe będą więc wykorzystywane do działalności gospodarczej Spółki, do czynności opodatkowanych w VAT. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupionych strojów służbowych.

Zostaną bowiem spełnione przesłanki formalne i materialne warunkujące prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Jeżeli zostaną spełnione ww. warunki, podatnik nabywa ubrania dla pracowników w celu wykonywania czynności opodatkowanych w VAT, to wówczas przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu tych zakupów. Wskazuje na to np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2015 r. ITPP1/4512-651/15/KM: "Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zatrudnia pracowników, bez których "nie mogłaby wykonywać czynności będących przedmiotem jej działalności gospodarczej (czynności opodatkowane)". Spółka dokonuje zakupu środków ochrony w postaci ubrań roboczych, kombinezonów, koszul flanelowych, obuwia skórzanego lub gumowego, czapek, rękawic, kasków i maseczek ochronnych, a także kurtek ocieplanych i płaszczy przeciwdeszczowych, oraz garniturów, koszul wyjściowych i krawatów, na których będzie nadrukowane logo lub nazwa Wnioskodawcy. Obowiązujące w Spółce zasady przydziału oraz gospodarowania odzieżą i obuwiem roboczym oraz środkami ochrony indywidualnej zostały określone w załączniku do zawartego Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy. (...) Należy zatem stwierdzić, że Spółce - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu wskazanych we wniosku środków ochrony, w tym odzieży ochronnej, roboczej i odzieży z logo firmy wykorzystanych przez pracowników w trakcie pracy, w zakresie, w jakim te zakupione środki ochrony będą związane z czynnościami opodatkowanymi".

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie więc miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. odzieży służbowej.

Ad. 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się zasadniczo każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu VAT zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 oraz w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

* wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z uwagi na powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Z powyższych uregulowań wynika, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Opodatkowaniu podlega również zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z kolei na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

* użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,

* nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu VAT.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka prowadzi działalność jako autoryzowany dealer samochodowy. Spółka sprzedaje samochody luksusowe oraz samochody marki premium. W ciągu 10 latach działalności Spółka osiągnęła silną pozycję na dealerskim rynku. Również w dziedzinie obsługi klienta Spółka może poszczycić się najwyższą jakością.

Strategia sprzedaży i marketingu realizowana przez Wnioskodawcę opiera się na budowaniu długoterminowych relacji. Strategia ta opiera się także na odpowiednim podejściu do strony wizualnej, która w tej branży odgrywa kluczową rolę. Spółka koncentruje swoją uwagę na najbardziej wymagających klientach, którym dostarcza ekskluzywne i wyjątkowe samochody. Przewagą konkurencyjną Wnioskodawcy w stosunku do innych dealerów samochodowych jest posiadanie samochodów trudno dostępnych, limitowanych serii. Spółka jest wiodącym sprzedawcą marki (...) w ramach A. Wnioskodawca osiąga doskonałe wyniki sprzedaży poprzez wiedzę i spełnianie najbardziej wyrafinowanych potrzeb i oczekiwań klientów.

Od roku 2003 z rynku dealerów samochodowych ubywa średnio 20 podmiotów, co w okresie 11 lat dało liczbę blisko 250. To oznacza, że co czwarta spółka, która zajmowała się sprzedażą samochodów już dziś nie istnieje albo funkcjonuje w ramach większej grupy.

Spółka zatrudnia personel, który odpowiada za sprzedaż samochodów. Wywiązywanie się przez zatrudniony personel z tego zadania wymaga codziennych i ciągłych spotkań z klientami oraz dobrej prezencji na spotkaniach biznesowych. Na wizerunek salonu Wnioskodawcy ma wpływ nie tylko konkretny handlowiec, który prowadzi rozmowę z klientem, ale także pozostali handlowcy, którzy zajmują stanowisko obok. Także oni muszą wyglądać profesjonalnie. Kontynuując wypełnianie strategii wizualnej, której elementem jest budowanie ujednoliconego i profesjonalnego wizerunku Spółka zamierza nabyć ubiór pracowniczy m.in. garnitur, koszule, krawat i nieodpłatnie przekazać go ww. personelowi, celem odpowiedniej prezentacji w trakcie spotkań z klientami. Każdy członek zatrudnionego personelu będzie przechodził szkolenie z zakresu zasad i wskazówek na temat ubioru w konkretnym miejscu pracy i na konkretnym stanowisku (dress code). Wszystkie te działania są niezbędne, aby Wnioskodawca mógł utrzymać się na silnie konkurencyjnym rynku premium. Obecnie firmy, które myślą o budowaniu ujednoliconego i profesjonalnego wizerunku muszą zadbać nie tylko o wiedzę i kompetencje swoich pracowników, ale także o to, jak oni wyglądają. Dotyczy to szczególnie stanowisk, które mają bezpośredni kontakt z klientami, kontrahentami czy partnerami. Odpowiedni ubiór buduje profesjonalny wizerunek pracownika i co za tym idzie całej firmy, a jak wiadomo każdy chce współpracować z profesjonalistami. Wymagający klienci, jakimi są klienci Spółki oczekują od personelu stosownego ubioru. Klient zrezygnuje z zakupu luksusowego samochodu, jeżeli personel nie będzie elegancko ubrany. Wygląd personelu ma więc bezpośrednie przełożenie na wyniki handlowe Spółki.

Wnioskodawca zleci wykonanie strojów biznesowych wyspecjalizowanej profesjonalnej firmie z ugruntowaną wieloletnią pozycją na rynku, która zajmuje się realizacją tego typu usług. W strojach zostanie wszyte na trwałe oznaczenie wskazujące na Spółkę. Pracownicy będę wykorzystywali odzież służbową wyłącznie do wykonywania czynności zawodowych. Noszenie odzieży służbowej będzie obowiązkiem pracownika wynikającym z regulaminu Spółki dotyczącego obowiązującego dress code.

Powyższe oznacza, że Spółka nie przekaże nabytych towarów innemu podmiotowi, lecz wykorzysta, zużyje przedmiotowe towary na potrzeby własnej działalności gospodarczej, tj. ubrania pracownikom będą udostępniane w celu wykorzystania podczas pełnienia obowiązków służbowych. W przedmiotowej sprawie nie mamy w ogóle do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

To stanowisko potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2017 r., sygn. akt 1462-IPPP2.4512.879.2016.1.DG, w której stwierdził, że "W przedmiotowej sprawie nie mamy w ogóle do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel gdyż Wnioskodawca nie przekaże nabytych towarów innemu podmiotowi lecz wykorzysta, zużyje przedmiotowe towary na potrzeby własnej działalności gospodarczej, tj. ubrania pracownikom/zleceniobiorcom będą udostępniane w celu wykorzystania podczas pełnienia obowiązków służbowych. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 1 ustawy o VAT".

Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie można mówić o jakimkolwiek zużyciu lub przekazaniu towarów na cele osobiste Wnioskodawcy czy jego pracowników, gdyż towary (stroje służbowe) wykorzystane zostaną przez pracowników wyłącznie w związku z realizacją zadań służbowych. Obowiązek noszenia strojów służbowych będzie wynikał z obowiązującego w Spółce regulaminu.

Wprawdzie przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych", jednak za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

W związku z tym należy stwierdzić, że przekazanie strojów służbowych z logo firmy pracownikom, nie będzie nosiło znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób.

Osoby te należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, lecz wykorzystanie strojów służbowych z zamieszczonym logo firmy, które Wnioskodawca przekaże swoim pracownikom nie będą służyły celom prywatnym tych osób, gdyż ich wykorzystanie związane będzie niewątpliwie z reklamą i promocją marki firmy Wnioskodawcy i będzie miało użycie w związku z wykonywaniem czynności służbowych. Ponadto w ramach udostępnienia nie dochodzi do dostawy strojów, gdyż przez cały okres wyposażania pracowników pozostają one własnością Wnioskodawcy.

A zatem czynności udostępnienia pracownikom strojów służbowych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

To stanowisko potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2017 r., sygn. akt 1462-IPPP2.4512.879.2016.1.DG orzekając, iż "Osoby te (pracownicy/zleceniobiorcy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz wykorzystanie strojów służbowych z zamieszczonym logo firmy, które Wnioskodawca przekaże swoim pracownikom /zleceniobiorcom nie będą służyły celom prywatnym tych osób, gdyż ich wykorzystanie związane będzie niewątpliwie z reklamą i promocją marki firmy Wnioskodawcy i będzie miało użycie zasadniczo w godzinach pracy. Ponadto w ramach udostępnienia nie dochodzi do dostawy strojów, gdyż przez cały okres wyposażania pracowników/zleceniobiorców pozostają one własnością Wnioskodawcy. A zatem czynności udostępnienia pracownikom/zleceniobiorcom strojów służbowych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 cyt. ustawy o VAT".

Przekazania strojów służbowych nie można również uznać za podlegające opodatkowaniu świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z tym, że podczas wyposażenia pracowników w stroje służbowe, pozostają one własnością Spółki (stanowią jej towar) należy w analizowanym przypadku odnieść się do treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Aby uznać dane świadczenie za zrównane z odpłatnym świadczeniem usług muszą być spełnione następujące warunki:

* towary muszą być częścią przedsiębiorstwa podatnika;

* towary muszą być użyte do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika;

* podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tylko łączne zaistnienie wszystkich ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Spółka nie powinna opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia.

W tym zakresie szczególnie istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

Jak wskazano wyżej udostępnienie strojów służbowych z logo firmy pracownikom jest niewątpliwie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ubrania te będą wykorzystywane przez pracowników praktycznie wyłącznie do czynności służbowych i zgodnie z polityką Spółki oraz jej regulaminem w sprawie dress code stanowić będą formę reklamy i promocję marki. Stroje służbowe nie będą użyte do innych celów niż działalność gospodarcza. W spółce będzie obowiązywał regulamin/procedura przydziału i gospodarowania odzieżą służbową. W rezultacie pracownicy będą zobowiązani do noszenia stroju służbowego z oznaczeniem firmy Spółki.

Ubrania będą wykorzystywane głównie podczas pełnienia obowiązków służbowych i wykonywania zadań przez konkretne osoby w zakresie sprzedaży samochodów. Udostępnianie strojów służbowych pracownikom wpisuje się w ogólną strategię biznesową i reklamową Spółki, skutkiem czego ma służyć zwiększeniu rozpoznawalności marki Wnioskodawcy a tym samym wzrostowi sprzedaży samochodów.

Zatem nie można uznać, że udostępnienie strojów służbowych będzie miało cel osobisty (prywatny) pracownika niezwiązany z działalnością Spółki.

W rezultacie, biorąc pod uwagę, że głównym celem będzie promowanie marki firmy, wykorzystanie przedmiotowych strojów służbowych do celów prywatnych praktycznie nie będzie miało miejsca (z uwagi na zamieszczone logo).

Zatem czynności udostępnienia pracownikom strojów służbowych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o VAT.

Tak też Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2017 r., sygn. akt 1462-IPPP2.4512.879.2016.1.DG: "W rezultacie, biorąc pod uwagę, że głównym celem będzie promowanie marki firmy, wykorzystanie przedmiotowych strojów służbowych do celów prywatnych praktycznie nie będzie miało miejsca (z uwagi na zamieszczone logo). Zatem czynności udostępnienia pracownikom strojów służbowych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o VAT".

Podsumowując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie pracownikom odzieży służbowej nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 lub art. 8 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup odzieży służbowej z wszytym na trwałe widocznym na zewnątrz logo Spółki (koszulki polo, kurtki typu softshell) (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) - jest prawidłowe;

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup odzieży służbowej z wszytym na trwałe, lecz niewidocznym na zewnątrz logo Spółki (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) - jest nieprawidłowe;

* ustalenia, czy przekazanie pracownikom odzieży służbowej będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 lub art. 8 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) - jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. I tak, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością. Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest wiodącym autoryzowanym dealerem samochodów marki A i B w Polsce.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednym z podstawowych profili działalności Wnioskodawcy jest handel hurtowy i detaliczny pojazdami samochodowymi; naprawa pojazdów samochodowych (PKD 45.11.Z). Jako autoryzowana stacja dealerska Spółka zajmuje się profesjonalną sprzedażą i serwisem m.in. samochodów osobowych.

Spółka prowadzi działalność jako autoryzowany dealer samochodowy. Spółka sprzedaje samochody luksusowe oraz samochody marki premium. W ciągu 10 latach działalności Spółka osiągnęła silną pozycję na dealerskim rynku. Również w dziedzinie obsługi klienta Spółka może poszczycić się najwyższą jakością.

Strategia sprzedaży i marketingu realizowana przez Wnioskodawcy opiera się na budowaniu długoterminowych relacji. Strategia ta opiera się także na odpowiednim podejściu do strony wizualnej, która w tej branży odgrywa kluczową rolę. W tym celu Spółka w roku 2014 ukończyła przebudowę prestiżowego salonu sprzedaży samochodów. Spółka koncentruje swoją uwagę na najbardziej wymagających klientach, którym dostarcza ekskluzywne i wyjątkowe samochody. Przewagą konkurencyjną Wnioskodawcy w stosunku do innych dealerów samochodowych jest posiadanie samochodów trudno dostępnych, limitowanych serii. Spółka jest wiodącym sprzedawcą marki (...) w ramach A. Wnioskodawca osiąga doskonałe wyniki sprzedaży poprzez wiedzę i spełnianie najbardziej wyrafinowanych potrzeb i oczekiwań klientów.

Od roku 2003 z rynku dealerów samochodowych ubywa średnio 20 podmiotów, co w okresie 11 lat dało liczbę blisko 250. To oznacza, że co czwarta spółka, która zajmowała się sprzedażą samochodów już dziś nie istnieje albo funkcjonuje w ramach większej grupy.

Spółka zatrudnia personel, który odpowiada za sprzedaż samochodów. Wywiązywanie się przez zatrudniony personel z tego zadania wymaga codziennych i ciągłych spotkań z klientami oraz dobrej prezencji na spotkaniach biznesowych. Na wizerunek salonu Wnioskodawcy ma wpływ nie tylko konkretny handlowiec, który prowadzi rozmowę z klientem, ale także pozostali handlowcy, którzy zajmują stanowiska obok. Także oni muszą wyglądać profesjonalnie. Kontynuując wypełnianie strategii wizualnej, której elementem jest budowanie ujednoliconego i profesjonalnego wizerunku Spółka zamierza nabyć ubiór pracowniczy m.in. garnitur, koszule, krawat i nieodpłatnie przekazać go ww. personelowi, celem odpowiedniej prezentacji w trakcie spotkań z klientami. Każdy członek zatrudnionego personelu będzie przechodził szkolenie z zakresu zasad i wskazówek na temat ubioru w konkretnym miejscu pracy i na konkretnym stanowisku (dress code). Wszystkie te działania są niezbędne, aby Wnioskodawca mógł utrzymać się na silnie konkurencyjnym rynku premium. Obecnie firmy, które myślą o budowaniu ujednoliconego i profesjonalnego wizerunku muszą zadbać nie tylko o wiedzę i kompetencje swoich pracowników, ale także o to, jak oni wyglądają. Dotyczy to szczególnie stanowisk, które mają bezpośredni kontakt z klientami, kontrahentami czy partnerami. Odpowiedni ubiór buduje profesjonalny wizerunek pracownika i co za tym idzie całej firmy, a jak wiadomo każdy chce współpracować z profesjonalistami. Wymagający klienci, jakimi są klienci Spółki oczekują od personelu stosownego ubioru. Klient zrezygnuje z zakupu luksusowego samochodu, jeżeli personel nie będzie elegancko ubrany. Wygląd personelu ma więc bezpośrednie przełożenie na wyniki handlowe Spółki.

Nabycie przez Spółkę odpowiednich strojów biznesowych dla personelu stało się wręcz koniecznością. Wspomniany strój biznesowy przyczyni się zatem do zabezpieczenia źródła przychodów Spółki i jego zachowania na przyszłość oraz pośrednio pozyskania nowych klientów dla Wnioskodawcy oraz do wzrostu sprzedaży samochodów. W konsekwencji wydatki na zakup strojów biznesowych wpłyną pozytywnie na rozwój Spółki.

Wnioskodawca zleci wykonanie strojów biznesowych wyspecjalizowanej profesjonalnej firmie z ugruntowaną wieloletnią pozycją na rynku, która zajmuje się realizacją tego typu usług. W strojach zostanie wszyte na trwałe oznaczenie wskazujące na Spółkę. Pracownicy będę wykorzystywali odzież służbową wyłącznie do wykonywania czynności zawodowych. Noszenie odzieży służbowej będzie obowiązkiem pracownika wynikającym z regulaminu Spółki dotyczącego obowiązującego dress code.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Spółka celem odpowiedniej prezentacji w trakcie spotkań z klientami będzie nabywała elementy ubioru: garnitur, koszula, krawat, koszulka polo, kurtka typu softshell.

W przypadku garniturów oraz koszuli zostanie wszyte na trwałe oznaczenie wskazujące na Spółkę po wewnętrznej stronie ubioru (metka). W przypadku koszulki polo oraz kurtki typu softshell będzie ono zlokalizowane po lewej stronie klatki piersiowej.

Oznakowanie to będzie widoczne dla klientów, kontrahentów czy partnerów Spółki, z którymi kontakt będą mieli pracownicy ubrani w strój biznesowy, tj. odzież służbową w przypadku koszulki polo oraz kurtki typu softshell.

Strój biznesowy, tj. odzież służbowa, przekazany zostanie grupom pracowników: Zarząd, Dyrektorzy, Kierownicy, Doradcy handlowi, Doradcy Serwisowi, Logistycy, Recepcja.

Przekazanie pracownikom odzieży służbowej będzie nieodpłatne.

Spółka kupi strój służbowy na swoją własność. Stroje służbowe następnie zostaną przekazane pracownikom do użytkowania, ale pozostaną własnością Spółki. Przy czym, jeżeli pracownik zwolni się z własnej woli w terminie krótszym niż 12 miesięcy od dnia otrzymania stroju służbowego, to będzie zobowiązany do zwrotu równowartości otrzymanego stroju służbowego.

Pracownik będzie posiadał prawo do rozporządzania przekazaną mu odzieżą służbową jak właściciel. Pracownik nie będzie zobowiązany do zwrotu Wnioskodawcy stroju służbowego. Jeżeli pracownik zwolni się z własnej woli w terminie krótszym niż 12 miesięcy od dnia otrzymania stroju służbowego, to będzie zobowiązany do zwrotu równowartości otrzymanego stroju służbowego, jednakże zachowa strój służbowy. Stroje służbowe są szyte na miarę, w związku z czym zwrot przedmiotowych strojów służbowych traciłby sens.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. odzieży służbowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

W celu przeanalizowania kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków na odzież służbową, tj. garnitur, koszulę, krawat, koszulkę polo, kurtkę typu softshell należy jeszcze raz zauważyć, że prawo to przysługuje w zakresie, w jakim zakupy bezspornie związane są z realizowaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że fakt istnienia bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r. (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc) TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto Trybunał w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta przesądził, że w sytuacji gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

W orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie CIBO Participations S.A. (C-16/00) Trybunał doszedł do wniosku, że aby możliwe było odliczenie VAT naliczonego, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy wydatkiem a sprzedażą opodatkowaną VAT, co oznacza, że wydatek musi stanowić element kosztowy sprzedaży opodatkowanej. Niemniej TSUE stwierdził, że wydatki na doradztwo związane z procesem przejmowania spółek zależnych przez CIBO stanowią koszty ogólne, mające związek z działalnością opodatkowaną tej spółki.

W świetle powyższego orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. - Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17 (2) (3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć - co do zasady - że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie. Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług, a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 237⁶ § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917, z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami.

Natomiast w myśl art. 237⁷ § 1 ww. ustawy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:

W analizowanej sprawie Wnioskodawca nabywał będzie odzież służbową, tj. garnitur, koszulę, krawat, koszulkę polo, kurtkę typu softshell. Wnioskodawca zleci wykonanie strojów biznesowych wyspecjalizowanej profesjonalnej firmie z ugruntowaną wieloletnią pozycją na rynku, która zajmuje się realizacją tego typu usług. W strojach zostanie wszyte na trwałe oznaczenie wskazujące na Spółkę. Ponadto w przypadku garniturów oraz koszuli zostanie wszyte na trwałe oznaczenie wskazujące na Spółkę po wewnętrznej stronie ubioru (metka). W przypadku koszulki polo oraz kurtki typu softshell będzie ono zlokalizowane po lewej stronie klatki piersiowej. W przypadku koszulki polo oraz kurtki typu softshell oznakowanie to będzie widoczne dla klientów, kontrahentów czy partnerów Spółki, z którymi kontakt będą mieli pracownicy ubrani w strój biznesowy, tj. odzież służbową. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że noszenie odzieży służbowej będzie obowiązkiem pracownika wynikającym z regulaminu Spółki dotyczącego obowiązującego dress code.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika więc, aby odzież służbowa, tj. garnitur, koszula, krawat, koszulka polo, kurtka typu softshell, była środkami ochrony indywidualnej zabezpieczającymi przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy, czy odzieżą spełniającą wymagania określone w Polskich Normach, jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, które Spółka jako pracodawca musi zapewnić pracownikom na podstawie art. 237⁶ § 1 i art. 237⁷ § 1 ustawy - Kodeks pracy.

Natomiast - jak wskazuje Wnioskodawca - Spółka zatrudnia personel, który odpowiada za sprzedaż samochodów. Wywiązywanie się przez zatrudniony personel z tego zadania wymaga codziennych i ciągłych spotkań z klientami oraz dobrej prezencji na spotkaniach biznesowych. Na wizerunek salonu Wnioskodawcy ma wpływ nie tylko konkretny handlowiec, który prowadzi rozmowę z klientem, ale także pozostali handlowcy, którzy zajmują stanowiska obok. Także oni muszą wyglądać profesjonalnie. Kontynuując wypełnianie strategii wizualnej, której elementem jest budowanie ujednoliconego i profesjonalnego wizerunku Spółka zamierza nabyć ubiór pracowniczy, tj. garnitur, koszule, krawat, koszulkę polo, kurtkę typu softshell i nieodpłatnie przekazać go ww. personelowi, celem odpowiedniej prezentacji w trakcie spotkań z klientami. Wszystkie te działania są niezbędne, aby Wnioskodawca mógł utrzymać się na silnie konkurencyjnym rynku premium. Obecnie firmy, które myślą o budowaniu ujednoliconego i profesjonalnego wizerunku muszą zadbać nie tylko o wiedzę i kompetencje swoich pracowników, ale także o to, jak oni wyglądają. Dotyczy to szczególnie stanowisk, które mają bezpośredni kontakt z klientami, kontrahentami czy partnerami. Odpowiedni ubiór buduje profesjonalny wizerunek pracownika i co za tym idzie całej firmy, a jak wiadomo każdy chce współpracować z profesjonalistami. Wymagający klienci, jakimi są klienci Spółki, oczekują od personelu stosownego ubioru. Klient zrezygnuje z zakupu luksusowego samochodu, jeżeli personel nie będzie elegancko ubrany. Wygląd personelu ma więc bezpośrednie przełożenie na wyniki handlowe Spółki.

Nabycie przez Spółkę odpowiednich strojów biznesowych dla personelu stało się wręcz koniecznością. Wspomniany strój biznesowy przyczyni się zatem do zabezpieczenia źródła przychodów Spółki i jego zachowania na przyszłość oraz pośrednio pozyskania nowych klientów dla Wnioskodawcy oraz do wzrostu sprzedaży samochodów. W konsekwencji wydatki na zakup strojów biznesowych wpłyną pozytywnie na rozwój Spółki.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia stroju firmowego (odzieży służbowej), jednakże dany strój można uznać za ubiór służbowy, gdy jego używanie przez pracownika odbywa się w ramach realizacji nałożonego na niego obowiązku oraz gdy posiada on charakterystyczne cechy, dzięki którym traci charakter osobisty i które uniemożliwiają wykorzystanie go do celów prywatnych (np. logo firmy, charakterystyczny krój i kolor). Takie stroje ułatwiają klientom i kontrahentom identyfikację pracowników firmy. Ponadto poprzez oznaczenie logo mogą być skutecznym narzędziem jej promocji i reklamy, zapewniając w ten sposób spójny przekaz marketingowy. Jeżeli stroje pracownicze spełniają wskazane kryteria, wówczas wydatki na ich nabycie mają związek z prowadzoną działalności gospodarczą.

W tym miejscu należy odnieść się do wykładni językowej pojęcia reprezentacji, reklamy oraz promocji. I tak reprezentacja odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu każdych działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez przedsiębiorcę ma na celu stworzenie o nim takiego wyobrażenia, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego przedmiotu gospodarczego.

Istotne zatem jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika. Ocena ta powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Jednocześnie należy podkreślić, że nie każdy wydatek ma związek z prowadzoną działalności gospodarczą. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy - po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji - przyczynił by się - jak wskazuje Wnioskodawca - do zabezpieczenia źródła przychodów Spółki i jego zachowania na przyszłość oraz pośrednio pozyskania nowych klientów dla Wnioskodawcy oraz na wzrostu sprzedaży samochodów.

Zatem w analizowanej sprawie wydatki związane z zakupem odzieży oznaczonej logo firmy w miejscu widocznym dla klientów, kontrahentów czy partnerów Spółki, z którymi kontakt będą mieli pracownicy ubrani w odzież służbową (koszulki polo, kurtki typu softshell - oznakowane w sposób wykluczający używanie ich na potrzeby osobiste), wykorzystanej przez pracowników w sposób wynikający z regulaminu Spółki można zaliczyć do wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, bowiem wykazują one charakter promocyno-reklamowy. Odzież służbowa z logo firmy widocznym dla klientów, kontrahentów czy partnerów Spółki jednoznacznie kojarzona jest z firmą i wyróżnia pracowników Spółki spośród innych osób. Ponadto zakupiona przez Wnioskodawcę odzież tj. koszulki polo, kurtki typu softshell, jako pozbawiona waloru osobistego, nie będzie nadawała się do wykorzystania w innym miejscu niż w pracy w firmie prowadzonej przez Wnioskodawcę, a stanowi swoiste dodatkowe narzędzie do rozpowszechniania i utrwalania znajomości marki Spółki.

Natomiast w odniesieniu do pozostałych części odzieży służbowej, gdzie jak wynika z opisu sprawy logo Spółki znajdować się będzie po wewnętrznej stronie ubioru (metka), jak również oznakowanie to nie będzie widoczne dla klientów, kontrahentów czy partnerów Spółki, należy wskazać, że odzież ta nie wykazuje charakteru promocyno-reklamowego, bowiem klienci, kontrahenci czy partnerzy Spółki nie będą jednoznacznie kojarzyć jej z firmą Wnioskodawcy. Nie można bowiem stwierdzić, że wydatki poniesione na ww. odzież służbową pośrednio wpłyną na pozyskanie nowych klientów dla Wnioskodawcy oraz na wzrost sprzedaży samochodów. Dodatkowo zauważyć należy, że oznakowanie odzieży w taki sposób, że nazwa firmy nie jest widoczna na zewnątrz nie wyklucza używania jej przez pracowników na potrzeby osobiste pracowników, którym zostanie przekazana odzież.

Końcowo należy bowiem zauważyć, że w szerokim ujęciu każdy wydatek ma wpływ na działalność Spółki. W takim ujęciu każdy wydatek mógłby więc pośrednio podlegać odliczeniu. Natomiast nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim daje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że od wydatków poniesionych na zakup odzieży służbowej z wszytym na trwałe widocznym na zewnątrz oznaczeniem wskazującym na Spółkę, która wykorzystywana będzie przez pracowników wyłącznie do wykonywania czynności zawodowych Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. W przypadku natomiast wydatków na zakup odzieży służbowej z wszytym na trwałe lecz niewidocznym na zewnątrz logo Spółki stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 3 w zakresie:

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup odzieży służbowej z wszytym na trwałe widocznym na zewnątrz logo Spółki (koszulki polo, kurtki typu softshell) należy uznać za prawidłowe,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup odzieży służbowej z wszytym na trwałe, lecz niewidocznym na zewnątrz logo Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy nieodpłatne przekazanie pracownikom odzieży służbowej będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 lub art. 8 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Z powyższych uregulowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), jak również nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Opodatkowaniu podlega również zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z kolei na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej z uregulowań art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega przede wszystkim odpłatna dostawa towarów, ale również nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że powyżej stwierdzono, iż od wydatków na zakup odzieży służbowej z wszytym na trwałe lecz niewidocznym na zewnątrz logo Spółki, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że nieodpłatne przekazanie pracownikom odzieży służbowej z wszytym na trwałe, lecz niewidocznym na zewnątrz logo Spółki, nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2, w związku z tym nie został spełniony jeden z dwóch podstawowych warunków określonych w art. 7 ust. 2 ustawy, powodujących uznanie tej czynności za dostawę towarów objętą opodatkowaniem podatkiem VAT.

Natomiast w odniesieniu do odzieży służbowej z wszytym na trwałe widocznym na zewnątrz oznaczeniem wskazującym na Spółkę, stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie pracownikom ww. odzieży również nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy, ponieważ - jak wynika z opisu sprawy-odzież ta wykorzystywana będzie przez pracowników wyłącznie do wykonywania czynności zawodowych, a ponadto noszenie odzieży służbowej będzie obowiązkiem pracownika wynikającym z regulaminu Spółki dotyczącego obowiązującego dress code. Zatem przekazanie odzieży służbowej z wszytym na trwałe widocznym na zewnątrz oznaczeniem wskazującym na Spółkę nie będzie nosiło znamion przekazania lub zużycia na cele osobiste (prywatne) pracowników Spółki.

Należy bowiem podkreślić, że przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazywane towary w ogóle podlegają podatkowi VAT należy określić, czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie ma dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, nieodpłatne przekazanie pracownikom Spółki odzieży służbowej z wszytym na trwałe widocznym na zewnątrz oznaczeniem wskazującym na Spółkę nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie zostaną spełnione warunki wynikające z art. 7 ust. 2 ustawy, pozwalające na uznanie nieodpłatnego przekazania ubrań na rzecz pracowników Spółki za odpłatną dostawę towarów.

Ponadto w opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że pracownik będzie posiadał prawo do rozporządzania przekazaną mu odzieżą służbową jak właściciel, jak również pracownik nie będzie zobowiązany do zwrotu Wnioskodawcy stroju służbowego. W związku z powyższym rozpatrywanie ww. przekazania, jako świadczenia usług wynikającego z art. 8 ust. 2 ustawy, jest nieuzasadnione.

Podsumowując, w analizowanej sprawie przekazanie pracownikom odzieży służbowej nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 lub art. 8 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 4, należy uznać za prawidłowe, jednakże w oparciu o inne uzasadnienie prawne niż wskazane przez Zainteresowanego.

Odnośnie powołanych przez Zainteresowanego interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej zdarzeń przyszłych w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup odzieży służbowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) oraz ustalenia, czy przekazanie pracownikom odzieży służbowej będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 lub art. 8 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 4). Natomiast w kwestiach dotyczących zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podatku dochodowym od osób prawnych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.