0112-KDIL4.4012.369.2017.2.AR - Brak opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2017 r. (data wpływu 8 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 października 2017 r. (data wpływu 9 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości gruntowej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 października 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 24 kwietnia 1998 r. Wnioskodawca nabył na prawach wspólności ustawowej wraz z małżonką, nieruchomość niezabudowaną - działkę oznaczoną nr (...) o powierzchni (...) ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę Wieczystą. Na podstawie umowy kupna Zainteresowany wraz z żoną są właścicielami 1/3 części tejże nieruchomości.

Wnioskodawca nieruchomość nabył jako osoba fizyczna, z majątku prywatnego i do dziś stanowi ona majątek prywatny Zainteresowanego.

Grunt ten był sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako użytek rolny i z tego tytułu Zainteresowany opłaca podatek rolny od tejże nieruchomości.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren ten został przeznaczony na cele budownictwa jednorodzinnego jako osiedle - zatwierdzony Uchwałą Rady Miejskiej. W związku z tym Prezydent Miasta zlecił dokonanie podziału nieruchomości Zainteresowanego. Celem podziału było wydzielenie działki przeznaczonej zgodnie z ww. planem na poszerzenie drogi, działki pod budowę drogi publicznej oraz działki na poszerzenie ulicy.

Wnioskodawca zaznaczył, że podział nieruchomości nastąpił z inicjatywy Prezydenta Miasta.

Następnie małżonkowie wystąpili o bardziej szczegółowy podział działek, co Prezydent Miasta zaopiniował pozytywnie.

Następną czynnością związaną z ww. nieruchomością była decyzja Prezydenta Miasta dotycząca przyznania odszkodowania za działki, które z mocy prawa stały się własnością Gminy o statusie miejskim na realizację inwestycji drogowej. Odszkodowanie Wnioskodawca otrzymał.

Z kolei w dniu (...) Prezydent Miasta ustalił opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek podziału nieruchomości. Opłatę adiacencką Zainteresowany uiścił.

Ponadto, na wniosek Wnioskodawcy, małżonkowie otrzymali zgodę na wycinkę zadrzewienia, które znajduje się na działce i tejże wycinki drzew dokonali. Były to tzw. samosiejki, które należało usunąć.

W tak opisanym stanie prawnym nieruchomość pozostaje do dnia dzisiejszego. Obecnie Zainteresowany zamierza sprzedać całość swoich udziałów w ww. opisanej nieruchomości jednemu nabywcy.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, nie jest też podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 października 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy o poniższe informacje:

1. Przy nabyciu nieruchomości Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca zakupu dokonał jako osoba fizyczna (prywatnie), niebędąca podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Sprzedającymi były osoby prywatne. Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT. Obecnie Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalono z inicjatywy Prezydenta Miasta. Zainteresowany nie wnioskował o objęcie przedmiotowej nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego.

3. Dla opisanej nieruchomości lub działek powstałych w wyniku jej podziału nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

4. Nieruchomość od chwili zakupu aż do chwili obecnej nie była przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywana. Po prostu przez cały ten czas "ziemia leżała odłogiem". Jest to jeden wielki, piaszczysty ugór zarośnięty trawą, wrzosem i samosiejkami.

5. Ziemia ta nie była w żaden sposób wykorzystywana, tym bardziej w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym również w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy.

6. Działki będące przedmiotem zapytania nie były udostępniane innym osobom do wykorzystania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź też użyczenia.

7. W celu sprzedaży działek Zainteresowany nie dokonał ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności ani też nie ponosił żadnych nakładów, w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży, poza opisanym we wniosku ORD-IN wycięciem tzw. samosiejek.

8. Sprzedaż działek Wnioskodawca zlecił właścicielowi Biura Nieruchomości (...). Umowa była zawarta na dwa lata i już wygasła. Umowy tej Zainteresowany nie przedłużył. Zupełnie niespodziewanie, na prywatnym spotkaniu znalazł się chętny do zakupu tej nieruchomości gruntowej, w całości. Jednak warunkiem zakupu jest informacja, czy ta transakcja będzie podlegała podatkowi od towarów i usług VAT. Stąd zapytanie Wnioskodawcy o udzielenie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Jednak gdyby ta transakcja nie doszła do skutku, to aby sprzedać powyższą nieruchomość gruntową Zainteresowany będzie korzystał z usług biura nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanej w punkcie G nieruchomości gruntowej jednemu nabywcy, której Zainteresowany dokona jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i niebędąca podatnikiem podatku od towarów i usług będzie podlegała podatkowi od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając nieruchomość gruntową opisaną w punkcie G jednemu nabywcy, której Zainteresowany dokona jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i niebędąca podatnikiem podatku od towarów i usług - nie będzie z tytułu tej sprzedaży podlegał podatkowi od towarów i usług.

Dopiero 3 lata po zakupie teren ten został ujęty w planie zagospodarowania przestrzennego, Uchwałą Rady Miejskiej. Dokonano tego "z urzędu", w tej sprawie Wnioskodawca nie składał żadnego wniosku.

To Prezydent Miasta zlecił dokonanie podziału nieruchomości Zainteresowanego, w celu wyodrębnienia dróg publicznych.

Złożony później przez Wnioskodawcę wniosek o podział działek jedynie "uszczegółowił" wcześniej dokonany we wniosku Prezydenta Miasta podział nieruchomości.

Zainteresowany nie wykonywał żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawca uważa, że Jego aktywność w przedmiocie zbycia opisywanego gruntu nie jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem ziemią.

Zainteresowany nabył grunt prywatnie i uważa, że jego sprzedaż ma cechy czynności mieszczących się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Ponadto, Wnioskodawca dokona odsprzedaży jednemu nabywcy - będzie to jedna transakcja dotycząca wszystkich udziałów Zainteresowanego w ww. nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Na gruncie powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył na prawach wspólności ustawowej wraz z małżonką, nieruchomość niezabudowaną. Na podstawie umowy kupna Zainteresowany wraz z żoną są właścicielami 1/3 części tejże nieruchomości.

Nieruchomość Zainteresowany nabył jako osoba fizyczna, z majątku prywatnego i do dziś stanowi ona majątek prywatny Wnioskodawcy.

Grunt ten był sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako użytek rolny i z tego tytułu Zainteresowany opłaca podatek rolny od tejże nieruchomości.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren ten został przeznaczony na cele budownictwa jednorodzinnego zatwierdzony Uchwałą Rady Miejskiej. W związku z tym Prezydent Miasta zlecił dokonanie podziału nieruchomości Zainteresowanego.

Wnioskodawca zaznaczył, że ww. podział nastąpił z inicjatywy Prezydenta Miasta. Następnie małżonkowie wystąpili o bardziej szczegółowy podział działek, który Prezydent Miasta zaopiniował pozytywnie.

Następną czynnością związaną z ww. nieruchomością była decyzja Prezydenta Miasta dotycząca przyznania odszkodowania za działki, które z mocy prawa stały się własnością Gminy na realizację inwestycji drogowej. Odszkodowanie Wnioskodawca otrzymał.

Ponadto, na wniosek Wnioskodawcy, małżonkowie otrzymali zgodę na wycinkę zadrzewienia, które znajduje się na działce i tejże wycinki drzew dokonali.

W tak opisanym stanie prawnym nieruchomość pozostaje do dnia dzisiejszego. Obecnie Zainteresowany zamierza sprzedać całość swoich udziałów w ww. opisanej nieruchomości jednemu nabywcy.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie jest też podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto, przy nabyciu nieruchomości Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca zakupu dokonał jako osoba fizyczna (prywatnie), niebędąca podatnikiem podatku od towarów i usług. Czynność ta nie była również opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalono z inicjatywy Prezydenta Miasta. Zainteresowany nie wnioskował o objęcie przedmiotowej nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego.

Dla opisanej nieruchomości lub działek powstałych w wyniku jej podziału nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Nieruchomość od chwili zakupu aż do chwili obecnej nie była przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywana - jak wskazano we wniosku - "ziemia leżała odłogiem".

Ziemia ta nie była w żaden sposób wykorzystywana, tym bardziej w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym również w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy.

Działki będące przedmiotem zapytania nie były udostępniane innym osobom do wykorzystania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź też użyczenia.

W celu sprzedaży działek Zainteresowany nie dokonał ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności ani też nie ponosił żadnych nakładów, w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży.

Sprzedaż działek Wnioskodawca zlecił właścicielowi Biura Nieruchomości. Umowa była zawarta na dwa lata i już wygasła. Umowy tej Zainteresowany nie przedłużył.

Wątpliwości Wnioskodawcy w rozpatrywanej sprawie dotyczą tego, czy sprzedaż ww. nieruchomości gruntowej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działek Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Analiza orzecznictwa w przedstawionej kwestii prowadzi do wniosku, że dla uznania danej transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług konieczne jest podjęcie przez sprzedającego dodatkowych działań oznaczających aktywne i stałe zaangażowanie w planowane transakcje poprzez np. podniesienie wartości działek wskutek poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych, czy też poniesienie wydatków, których celem jest zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu tych nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży nieruchomości gruntowej, Zainteresowany nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku gruntów, porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Powyższe stwierdzenie wynika z faktu, że sprzedaż działek niewykorzystywanych do działalności gospodarczej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawca wskazał, że dokonał zakupu działki do majątku prywatnego. Ponadto przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w żadnej działalności gospodarczej. Dodatkowo, wszelkie czynności związane z podziałem działek podejmowane były z inicjatywy Prezydenta Miasta, Wnioskodawca natomiast nie miał wpływu na podjęte decyzje, Zainteresowany wystąpił jedynie z wnioskiem do Prezydenta Miasta o bardziej szczegółowy podział działek. Zainteresowany nie podejmował również działań zmierzających do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nie podejmował także żadnych działań marketingowych. Wnioskodawca - jak wskazano we wniosku - nie udostępniał działek osobom trzecim do wykorzystania na podstawie umów cywilnoprawnych (umowy najmu, dzierżawy bądź użyczenia), a co za tym idzie, nie osiągał z tytułu ich posiadania pożytków. Ponadto, Zainteresowany nie dokonał ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności ani też nie poniósł żadnych nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży. Jedynymi więc działaniami podjętymi w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości był jej szczegółowy podział po podziale wykonanym z inicjatywy Prezydenta Miasta oraz umowa na sprzedaż ww. nieruchomości podpisana z biurem nieruchomości. Jednak, w omawianej sytuacji należy wskazać, że działania Wnioskodawcy polegające na zleceniu sprzedaży właścicielowi biura nieruchomości nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami bowiem umowa z biurem już wygasła.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: "Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (...) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek".

W analizowanej sprawie całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania, wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Nie zmienia tego uznania pojedyncza okoliczność, jaką będzie szczegółowy podział gruntu na działki lub powierzenie jego sprzedaży właścicielowi biura nieruchomości.

Zatem dokonując sprzedaży wskazanej nieruchomości gruntowej, Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanej nieruchomości, a dostawę tej nieruchomości cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Zainteresowany z tytułu dostawy ww. nieruchomości nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawcę, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonki Zainteresowanego. Małżonka Wnioskodawcy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Tut. Organ informuje, że w świetle art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.