0112-KDIL4.4012.270.2019.3.MB

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2019 r. (data wpływu 4 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania podatkiem VAT obciążania właścicieli lokali mieszkalnych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) dotyczącymi wyłącznie lokali mieszkalnych na zasadzie refakturowania kosztów (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) - jest prawidłowe;

* opodatkowania podatkiem VAT obciążania właścicieli lokali mieszkalnych opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi na zasadzie refakturowania kosztów (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) - jest nieprawidłowe;

* podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT obciążania właścicieli lokali użytkowych opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi na zasadzie refakturowania kosztów (część pytania oznaczonego we wniosku nr 4) - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r. poz. 701) zaliczek na pokrycie kosztów eksploatacji części wspólnych oraz wpłat na fundusz remontowy pobieranych przez Wspólnotę mieszkaniową od właścicieli lokali mieszkalnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1); podlegania opodatkowaniu zaliczek na pokrycie kosztów eksploatacji części wspólnych oraz wpłat na fundusz remontowy pobieranych przez Wspólnotę mieszkaniową od właścicieli lokali użytkowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2); opodatkowania podatkiem VAT obciążania właścicieli lokali mieszkalnych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) oraz opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi na zasadzie refakturowania kosztów (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) oraz w zakresie podlegania opodatkowaniu obciążania właścicieli lokali użytkowych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) oraz opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi na zasadzie refakturowania kosztów (pytanie oznaczone we wniosku nr 4). Wniosek uzupełniono w dniu 30 lipca 2019 r. o przeformułowanie pytań nr 2 i nr 3, przeformułowanie własnego stanowiska do pytania nr 2, doprecyzowanie opisu sprawy oraz o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa X (dalej: Wspólnota, Wnioskodawca) powstała w dniu 14 września 2017 r. z chwilą ustanowienia odrębnej własności pierwszego lokalu budynku mieszkalno-usługowego, znajdującego się w (...), co zostało usankcjonowane Uchwałą Zebrania Wspólnoty Mieszkaniowej nr (...).

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2019 r. poz. 737), wspólnotę mieszkaniową stanowi ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład nieruchomości.

Wspólnota mieszkaniowa nie posiada osobowości prawnej, a co za tym idzie nie posiada własnego majątku. Zarządza ona jedynie majątkiem swoich członków w takim zakresie, w jakim wchodzi on w skład nieruchomości wspólnej na podstawie ustawy o własności lokali.

Na terenie budynku, objętego zarządem Wspólnoty Mieszkaniowej X, znajdują się zarówno lokale mieszkalne, jak i lokale użytkowe. Części wspólne nieruchomości częściowo zostały przypisane wyłącznie do dyspozycji dla właścicieli lokali mieszkalnych (na podstawie umowy o podziale quoad usum), a w pozostałej części stanowią współwłasność ogółu właścicieli.

Wspólnota mieszkaniowa zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, prowadzi ewidencję księgową dla nieruchomości, w której rozliczane są:

Wspólnota jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT działającym pod numerem (...). Zgodnie z treścią art. 15 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, Wspólnota mieszkaniowa pobiera zaliczki eksploatacyjne od właścicieli lokali na poczet kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości oraz wpłaty na fundusz remontowy. Wysokości tych opłat są corocznie przyjmowane na zebraniu wspólnoty.

Zaliczki eksploatacyjne, z uwagi na zawartą umowę quoad usum, są zróżnicowane: dla właścicieli lokali mieszkalnych obowiązuje jedna stawka, a dla właściciela lokali użytkowych - druga. Zaliczki służą wyłącznie pokryciu kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości. Naliczane są proporcjonalnie do udziałów właścicieli lokali w nieruchomości. Do kosztów utrzymania części wspólnych należą w szczególności:

* opłaty za ochronę obiektu,

* koszty utrzymania czystości,

* koszty obsługi technicznej,

* koszty dostawy ciepła, energii elektrycznej, wody do części wspólnych,

* koszty zarządzania nieruchomością.

Większość z nich dokumentowana jest fakturami VAT wystawionymi na Wspólnotę Mieszkaniową X. Po zakończonym roku wartość przychodów z tytułu zaliczek eksploatacyjnych jest porównywana z poniesionymi przez Wspólnotę kosztami utrzymana części wspólnych, a następnie - w trybie korekt do uprzednich naliczeń - zaliczki te są wyrównywane do rzeczywistych kosztów, tak aby wspólnota nie "zarabiała" na nich.

Zaliczki na fundusz remontowy uchwalane są corocznie na zebraniu właścicieli Wspólnoty Mieszkaniowej. Z uwagi na fakt, że nieruchomość jest nowym obiektem, środki funduszu remontowego na razie nie będą uruchamiane, lecz gromadzone są na poczet przyszłych wydatków.

Ponadto ze względu na brak technicznych uwarunkowań zawarcia indywidualnych umów w zakresie dostawy wody i centralnego ogrzewania do poszczególnych lokali, Wspólnota Mieszkaniowa, w skład której z mocy ustawy o własności lokali wchodzą poszczególni właściciele lokali mieszczących się w danej nieruchomości, dokonuje również rozliczeń z dostawcami ww. mediów; jest ona nabywcą mediów od zewnętrznych dostawców, które kupuje we własnym imieniu, ale na rzecz właścicieli lokali. Koszty dostawy mediów do lokali mieszkalnych i użytkowych wspólnota rozlicza na podstawie rzeczywistych zużyć, według wskazań indywidualnych liczników przypisanych do każdego z lokali. Wspólnota nie dolicza za to żadnej marży. Faktury za te media od ich dostawców wystawiane są jednak na Wspólnotę Mieszkaniową X.

W piśmie z dnia 29 lipca 2019 r. - będącym uzupełnieniem do wniosku - Wnioskodawca poinformował, że:

1. Ani właściciele lokali mieszkalnych, ani też właściciele lokali użytkowych nie mają możliwości zmiany świadczeniodawcy usług, dotyczących dostawy wody, energii cieplnej. W przypadku dostaw wody świadczeniodawcą jest Miejskie Przedsiębiorstwo (...) natomiast dostawy ciepła zapewnia Miejskie Przedsiębiorstwo (...).

2. Zarówno właściciele lokali mieszkalnych, jak i użytkowych mają pełną swobodę w ilości zużycia ciepłej i zimnej wody oraz energii cieplnej.

3. Do każdego lokalu mieszkalnego oraz do każdego lokalu użytkowego przypisane są odrębne liczniki (tzw. podliczniki do licznika głównego budynku), umożliwiające odczyty zużycia wody w tych lokalach, dzięki czemu Wspólnota obciąża właścicieli wyłącznie ich własnym zużycie na zasadzie refakturowania kosztów.

Równocześnie różnica pomiędzy łączną wartością zużycia mediów w całym obiekcie, ustalona na podstawie wskazań licznika głównego budynku, a wartością zużycia mediów w poszczególnych lokalach, ustaloną na podstawie indywidualnych odczytów z tzw. "podliczników", stanowi koszty zużycia mediów w częściach wspólnych. Koszty te, obok innych kosztów zarządu nieruchomością wspólną, tj. utrzymanie czystości, zarządzanie, obsługa techniczna, ubezpieczenia itp., ujęte są w kalkulacji opłaty eksploatacyjnej, obciążającej członków Wspólnoty na podstawie wielkości ich udziałów w nieruchomości wspólnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy obciążanie właścicieli lokali mieszkalnych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) oraz opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi, dotyczącymi wyłącznie ich lokali na zasadzie refakturowania kosztów jest opodatkowane podatkiem VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3 - ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

2. Czy obciążanie właścicieli lokali użytkowych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) oraz opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi, dotyczącymi wyłącznie lokali użytkowych na zasadzie refakturowania kosztów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach określonych w z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Ponosząc wydatki wyłącznie w związku z odrębną własnością lokali (ciepło, ciepła woda użytkowa, zimna woda, opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi), Wspólnota w zakresie nabywanych towarów i usług celem zaopatrzenia poszczególnych lokali występuje w odmiennej roli. Nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. Tym samym Wspólnota zakupując towary i usługi, które następnie przyporządkowuje poszczególnym lokalom, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali. W takiej sytuacji środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią w istocie zapłatę za odsprzedawane im przez Wspólnotę towary i usługi.

W konsekwencji w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali, ponoszonych m.in. z tytułu zakupu przez wspólnotę towarów i usług do tych lokali, zastosowanie znajdą przepisy o podatku od towarów i usług. Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, iż Wspólnota dokonując odsprzedaży właścicielom lokali, zakupionych uprzednio w tym celu, towarów i usług związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali, działa jako podatnik podatku od towarów i usług, i dokonywane przez nią czynności w ww. zakresie winny być dokumentowane fakturami, wystawianymi zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 106a-q ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisach do niej wykonawczych.

Jednakże w trybie art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, w którym w § 3 ust. 1 pkt 10 uregulował, iż zwalnia się z podatku czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę. A tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, obciążanie właścicieli lokali mieszkalnych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) oraz opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi, dotyczącymi wyłącznie ich lokali na zasadzie refakturowania kosztów podlega zwolnieniu przedmiotowemu.

2. Zwolnienie określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów usług oraz warunków stosowania tych zwolnień nie dotyczy rozliczeń należnych od właściciela lokali użytkowych, dlatego też obciążanie właścicieli lokali użytkowych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) oraz opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi, dotyczącymi wyłącznie lokali użytkowych na zasadzie refakturowania kosztów, podlegać winno opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z zastosowaniem odpowiednich stawek podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* opodatkowania podatkiem VAT obciążania właścicieli lokali mieszkalnych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) dotyczącymi wyłącznie lokali mieszkalnych na zasadzie refakturowania kosztów (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) - jest prawidłowe;

* opodatkowania podatkiem VAT obciążania właścicieli lokali mieszkalnych opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi na zasadzie refakturowania kosztów (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) - jest nieprawidłowe;

* podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT obciążania właścicieli lokali użytkowych opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi na zasadzie refakturowania kosztów (część pytania oznaczonego we wniosku nr 4) - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Podatek od towarów i usług obciąża konsumpcję, czyli dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą, ponieważ nie ma wówczas żadnej konsumpcji. Odbiorcą świadczenia musi być inny podmiot niż wykonujący usługę.

Należy zauważyć, że w świetle art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Ponadto, jak stanowi art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zgodnie z cytowanym wyżej art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są między innymi wszelkie postacie energii w tym energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej oraz chłodniczej. Oznacza to, że w przypadku wykonywania świadczeń dotyczących tych mediów na gruncie podatku od towarów i usług będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów. Jeśli chodzi o inne media (objęte zakresem opodatkowania), będzie to świadczenie usług.

Podkreślenia wymaga, że aby dana czynność - stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy - podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, iż zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednak, zgodnie z art. 146aa pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Przy czym zwolnienia te mogą mieć charakter podmiotowy - dotyczyć wymienionych w przepisach podatników lub grup podatników - albo też przedmiotowy (określony m.in. w art. 43 ustawy).

Stosownie do dyspozycji zawartej w art. 82 ust. 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

Odpowiednio do zapisu § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r. poz. 701), dalej rozporządzenie, zwalnia się od podatku czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.

Podkreślić należy, że zwolnienie od podatku w oparciu o ww. przepis możliwe jest wyłącznie w odniesieniu do opłat pobieranych przez Wspólnotę od członków tej wspólnoty lub innych użytkowników zamieszkujących w lokalach będących własnością członków tej wspólnoty.

Wskazać należy, że zastosowanie zwolnienia od podatku w oparciu o cyt. wyżej przepis uzależnione jest od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru danego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia tego lokalu (cel mieszkaniowy). Zatem zwolnieniem określonym w ww. przepisie rozporządzenia objęto tylko towary i usługi związane z lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi wyłącznie na cele mieszkaniowe. Użyty przez ustawodawcę w ww. przepisie zwrot "wyłącznie" wskazuje, że warunkiem koniecznym do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest wykorzystywanie lokali na cele mieszkaniowe.

Wyjaśnić przy tym należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1, 2, 8 oraz 8a ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r., o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1234, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

* lokatorze - należy przez to rozumieć najemcę lokalu lub osobę używającą lokal na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności (pkt 1);

* właścicielu - należy przez to rozumieć wynajmującego lub inną osobę, z którą wiąże lokatora stosunek prawny uprawniający go do używania lokalu (pkt 2);

* opłatach niezależnych od właściciela - należy przez to rozumieć opłaty za dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych (pkt 8);

* wydatkach związanych z utrzymaniem lokalu - należy przez to rozumieć wydatki, ustalane proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokalu w stosunku do powierzchni użytkowej wszystkich lokali w danym budynku, obciążające właściciela, obejmujące: opłatę za użytkowanie wieczyste gruntu, podatek od nieruchomości oraz koszty (pkt 8a):

Natomiast, przez opłaty pośrednie w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2356, z późn. zm.), należy rozumieć opłaty za energię cieplną, elektryczną, gaz, wodę oraz odbiór nieczystości stałych i płynnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o własności lokali, prowadzi ewidencję księgową dla nieruchomości, w której rozliczane są:

Wspólnota jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Ze względu na brak technicznych uwarunkowań zawarcia indywidualnych umów w zakresie dostawy wody i centralnego ogrzewania do poszczególnych lokali, Wspólnota Mieszkaniowa, w skład której z mocy ustawy o własności lokali wchodzą poszczególni właściciele lokali mieszczących się w danej nieruchomości, dokonuje również rozliczeń z dostawcami ww. mediów; jest ona nabywcą mediów od zewnętrznych dostawców, które kupuje we własnym imieniu, ale na rzecz właścicieli lokali. Koszty dostawy mediów do lokali mieszkalnych i użytkowych wspólnota rozlicza na podstawie rzeczywistych zużyć, według wskazań indywidualnych liczników przypisanych do każdego z lokali. Wspólnota nie dolicza za to żadnej marży. Faktury za te media od ich dostawców wystawiane są jednak na Wspólnotę Mieszkaniową.

Ani właściciele lokali mieszkalnych ani też właściciele lokali użytkowych nie mają możliwości zmiany świadczeniodawcy usług, dotyczących dostawy wody, energii cieplnej. Zarówno właściciele lokali mieszkalnych, jak i użytkowych, mają pełną swobodę w ilości zużycia ciepłej i zimnej wody oraz energii cieplnej. Do każdego lokalu mieszkalnego oraz do każdego lokalu użytkowego przypisane są odrębne liczniki (tzw. podliczniki do licznika głównego budynku), umożliwiające odczyty zużycia wody w tych lokalach, dzięki czemu Wspólnota obciąża właścicieli wyłącznie ich własnym zużycie na zasadzie refakturowania kosztów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT obciążania właścicieli lokali mieszkalnych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) oraz obciążania właścicieli lokali mieszkalnych i lokali użytkowych opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi na zasadzie refakturowania kosztów.

Odnosząc się do wątpliwości Zainteresowanego w odniesieniu do refakturowania kosztów zużycia mediów należy wskazać, że odsprzedaż przez Wnioskodawcę - Wspólnotę Mieszkaniową mediów właścicielom lokali mieszkalnych, w przypadku, gdy lokale te wykorzystywane są wyłącznie na cele mieszkaniowe, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy § 3 ust. 1 pkt 10 wyżej powołanego rozporządzenia.

Podsumowując, obciążanie właścicieli lokali mieszkalnych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) dotyczącymi wyłącznie ich lokali na zasadzie refakturowania kosztów jest zwolnione od podatku na mocy § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości Zainteresowanego dotyczących opodatkowania obciążania właścicieli lokali mieszkalnych opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT obciążania właścicieli lokali użytkowych opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi na zasadzie refakturowania kosztów należy przywołać przepisy ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2018 r. poz. 1454, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 3 i pkt 3b powołanej wyżej ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez m.in.:

* zbieranie powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w regulaminie i przepisach wydanych na podstawie art. 4a;

* pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o właścicielach nieruchomości - rozumie się przez to także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

Jednocześnie należy wskazać, że w myśl art. 2 ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkiem wielolokalowym, w którym ustanowiono odrębną własność lokalu, obowiązki właściciela nieruchomości wspólnej oraz właściciela lokalu obciążają wspólnotę mieszkaniową albo spółdzielnię mieszkaniową.

W myśl art. 6c ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy, gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

Właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi - art. 6h powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 6j ust. 1 ww. ustawy, w przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 1, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi iloczyn:

c. powierzchni lokalu mieszkalnego - oraz stawki opłaty ustalonej na podstawie art. 6k ust. 1.

Na podstawie art. 6m ust. 1 powołanej ustawy, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że obowiązek deklarowania i uiszczania na rzecz gminy opłat za wywóz nieczystości co do zasady ciąży na właścicielu nieruchomości, za którego - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 4, w związku z art. 2 ust. 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach - uznaje się również m.in. współwłaścicieli, podmioty posiadające nieruchomości w zarządzie oraz inne podmioty władające nieruchomością oraz wspólnoty mieszkaniowe.

Z uwagi na powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku budynków wielolokalowych, w których został wybrany zarząd lub zarząd tą nieruchomością został powierzony osobie fizycznej albo prawnej (zarządcy), to na nich spoczywa obowiązek wniesienia w imieniu właścicieli lokali na rzecz gminy opłaty z tytułu wywozu odpadów. Spełnienie tego obowiązku nie oznacza jednak, że zarząd lub też zarządca świadczą lub uczestniczą w świadczeniu na rzecz właścicieli lokali znajdujących się w danej nieruchomości usług w zakresie wywozu odpadów. Oznacza to, że pobierane od właścicieli nieruchomości środki, w części przeznaczonej na wniesienie przedmiotowej opłaty na rzecz gminy, nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług (w szczególności usług świadczonych przez zarząd lub zarządcę na rzecz właścicieli lokali) i nie są obciążone podatkiem od towarów i usług.

Zatem opłaty, które są pobierane od właścicieli lokali mieszkalnych i lokali użytkowych z tytułu wywozu odpadów, nie podlegają opodatkowaniu.

Podsumowując, obciążanie właścicieli lokali mieszkalnych i właścicieli lokali użytkowych opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi, dotyczącymi wyłącznie ich lokali na zasadzie refakturowania kosztów nie podlega po stronie Wspólnoty w ogóle opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe. Wspólnota wskazała bowiem, że obciążanie właścicieli lokali mieszkalnych opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, natomiast obciążanie właścicieli lokali użytkowych opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Tymczasem - jak wynika z rozstrzygnięcia tut. Organu - czynność ta w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji indywidualnej załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie opodatkowania podatkiem VAT obciążania właścicieli lokali mieszkalnych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) oraz opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi na zasadzie refakturowania kosztów (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) i podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT obciążania właścicieli lokali użytkowych opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi na zasadzie refakturowania kosztów (część pytania oznaczonego we wniosku nr 4). Natomiast w części dotyczącej zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r. poz. 701) zaliczek na pokrycie kosztów eksploatacji części wspólnych oraz wpłat na fundusz remontowy pobieranych przez Wspólnotę mieszkaniową od właścicieli lokali mieszkalnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1); podlegania opodatkowaniu zaliczek na pokrycie kosztów eksploatacji części wspólnych oraz wpłat na fundusz remontowy pobieranych przez Wspólnotę mieszkaniową od właścicieli lokali użytkowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2), a także w zakresie podlegania opodatkowaniu obciążania właścicieli lokali użytkowych kosztami zużycia mediów (zimnej wody, ciepłej wody użytkowej, ciepła) dotyczącymi wyłącznie lokali użytkowych na zasadzie refakturowania kosztów (część pytania oznaczonego we wniosku nr 4) wniosek został załatwiony postanowieniem dnia 14 sierpnia 2019 r. nr 0112-KDIL4.4512.371.2019.1.MB.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.