0112-KDIL4.4012.255.2019.2.TKU - VAT w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2019 r. (data wpływu 24 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2019 r. (data wpływu 2 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono w dniu 2 sierpnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem i dochody z rolnictwa są głównym źródłem utrzymania Zainteresowanego i jego rodziny. Specjalizuje się w hodowli trzody chlewnej, posiada stado podstawowe składające się z 12 macior. W ciągu roku sprzedaje około 220-250 sztuk tuczników. Posiada około 50 ha gruntów z tego 43 ha to grunty uprawne. Posiada ciągniki rolnicze i komplet maszyn do uprawy i zbioru roślin. W związku z prowadzoną działalnością rolniczą i wyłącznie dla celów działalności rolniczej, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej i nie planuje w przyszłości prowadzić pozarolniczej działalności gospodarczej.

W skład gruntów Wnioskodawcy wchodzi między innymi nieruchomość gruntowa oznaczona geodezyjnie nr 225 o powierzchni 3,9800 ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Nieruchomość tę otrzymał od swoich rodziców na podstawie Umowy przekazania własności i posiadania gospodarstwa rolnego zawartej w styczniu 1980 r. w Urzędzie Miasta i Gminy. Na tej nieruchomości do tej pory prowadził działalność rolną. Decyzją Burmistrza Miasta i Gminy z lutego 2018 r., zatwierdzono podział wyżej wymienionej nieruchomości gruntowej oznaczonej geodezyjnie nr 225, i wyodrębniono z niej 18 (osiemnaście) działek gruntowych niezbędnych do realizacji inwestycji polegającej na budowie osiemnastu budynków mieszkalnych jednorodzinnych z dopuszczeniem funkcji usługowych, wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną.

Powstałe w wyniku podziału działki mają zapewnioną obsługę komunikacyjną projektowanymi zjazdami z drogi gruntowej stanowiącej własność Starosty. Wymienione działki nie są uzbrojone. Dla wymienionych działek Gmina nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Dla ośmiu wyodrębnionych działek Wnioskodawca wystąpił o warunki zabudowy i takie już otrzymał, natomiast dla pozostałych dziesięciu działek planuje wystąpić o warunki zabudowy. Z osiemnastu działek jedna została już sprzedana, natomiast w najbliższym czasie Zainteresowany planuje sprzedać kolejnych siedem działek.

Dokonana sprzedaż jednej działki i planowana sprzedaż kolejnych działek dotyczy wyłącznie jego majątku prywatnego. Wnioskodawca podkreśla, że nie podejmuje żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Działki nie są uzbrojone, na terenie działek nie ma linii energetycznych, sieci wodociągowych ani kanalizacyjnych. Zainteresowany nie nabywał żadnego gruntu rolnego w celu jego sprzedaży. Sprzedawane przez Wnioskodawcę działki pochodzą z gruntu, który wiele lat temu otrzymał od swoich rodziców. Nie podejmował ani nie zamierza podjąć działań marketingowych w skali charakterystycznej dla przedsiębiorców. Nie korzystał ani nie planuje korzystać przy sprzedaży z pośrednictwa biura nieruchomości, nie ogłaszał zamiaru sprzedaży, ani nie planuje ogłaszać zamiaru sprzedaży na portalu internetowym. Jedyną czynnością wykonaną przez Wnioskodawcę było postawienie tablicy o zamiarze sprzedaży na gruncie przeznaczonym do sprzedaży. Za otrzymane pieniądze Zainteresowany nie zamierza kupować następnych gruntów na sprzedaż, lecz wykorzystać je na potrzeby prywatne.

W dniu 2 sierpnia 2019 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

1. Przedmiotem wniosku o interpretację są działki oznaczone geodezyjnie od numeru 225/1 do numeru 225/18.

2. Podział nieruchomości gruntowej oznaczonej geodezyjnie nr 225 na 18 działek został zatwierdzony na wniosek Zainteresowanego.

3. Wchodzące w skład majątku prywatnego działki, które Wnioskodawca planuje sprzedać, a także działka, którą już sprzedał, nigdy nie były, ani nie są udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej. Zawsze były użytkowane wyłącznie rolniczo i wyłącznie przez Zainteresowanego.

4. Opisane przez Wnioskodawcę we wniosku działki, stanowiące jego majątek prywatny, były wykorzystywane wyłącznie rolniczo. Wnioskodawca jest rolnikiem i dochody z rolnictwa są głównym źródłem utrzymania Zainteresowanego i jego rodziny. W związku z prowadzoną działalnością rolniczą i wyłącznie dla celów działalności rolniczej jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. W związku z tym, sprzedaż produktów wytwarzanych w gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy podlegała podatkowi VAT według obowiązujących stawek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek w przedstawionym stanie faktycznym jest działalnością gospodarczą i podlega opodatkowaniu w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialny i prawny w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonana przez niego sprzedaż działki i planowana sprzedaż kolejnych działek jest sprzedażą z jego majątku prywatnego, nie jest działalnością gospodarczą i nie podlega pod ustawę o VAT.

Zdaniem Zainteresowanego, jego stanowisko jest zbieżne ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 12 lipca 2018 r., sygn. akt I FSK 1408/16 w sprawie bardzo zbliżonej do jego stwierdził, że: "Nie można uznać za działalność gospodarczą czynności sprzedaży kilku prywatnych nieruchomości na przestrzeni kilkunastu lat, jeżeli nie stwierdzono w związku z tymi transakcjami jakiejkolwiek aktywności po stronie podatnika w zakresie obrotu nieruchomościami".

Wnioskodawca nie podejmował, nie podejmuje i nie planuje podejmować żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Działka, którą sprzedał, a także działki które planuje sprzedać nie są uzbrojone, na terenie działek nie ma linii energetycznych, sieci wodociągowych, ani kanalizacyjnych.

Sprzedawane działki pochodzą z majątku prywatnego, który Wnioskodawca otrzymał wiele lat temu, co również jednoznacznie świadczy, że ich sprzedaż nie może być kwalifikowana jako profesjonalny obrót. Zainteresowany nie podejmował, nie podejmuje, ani nie planuje podejmować żadnych działań marketingowych w skali charakterystycznej dla przedsiębiorców jak: korzystanie z biura nieruchomości, czy ogłaszanie sprzedaży na portalu internetowym. Wszystkie działania Wnioskodawcy związane z działkami nie wykraczają poza zakres czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, dlatego sprzedaż działek nie może być uznana za wykonywanie działalności gospodarczej i nie podlega podatkowi od towarów i usług VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższych przepisów należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady - "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast na podstawie art. 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając powyższe uwagi na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania transakcji zbycia nieruchomości jako czynności będącej elementem działalności gospodarczej, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 262/14, w którym Sąd stwierdził m.in., że: "(...) co do kryteriów, jakimi należy się kierować przy ocenie charakteru prawnopodatkowego określonej czynności, przyjąć należy, że okoliczności wynikające z działań, które mają być podjęte przez Skarżącą na nabytych działkach o przeznaczeniu aktywizacji gospodarczej w zakresie planowanego i odpłatnego wydzierżawiania gruntu do czasu ich zaplanowanej sprzedaży wskazują raczej na obrót mieniem wykorzystywanym uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej niż na zarządzanie majątkiem osobistym".

Pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem i dochody z rolnictwa są głównym źródłem utrzymania Zainteresowanego i jego rodziny. W skład gruntów Wnioskodawcy wchodzi między innymi nieruchomość gruntowa, oznaczona geodezyjnie nr 225, którą otrzymał od swoich rodziców na podstawie Umowy przekazania własności i posiadania gospodarstwa rolnego zawartej w roku 1980. Na tej nieruchomości do tej pory prowadził działalność rolną. Decyzją Burmistrza Miasta i Gminy, na wniosek Zainteresowanego, zatwierdzono podział wyżej wymienionej nieruchomości i wyodrębniono z niej 18 (osiemnaście) działek gruntowych niezbędnych do realizacji inwestycji polegającej na budowie osiemnastu budynków mieszkalnych jednorodzinnych z dopuszczeniem funkcji usługowych, wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną.

Powstałe w wyniku podziału działki mają zapewnioną obsługę komunikacyjną projektowanymi zjazdami z drogi gruntowej stanowiącej własność Starosty. Działki nie są uzbrojone. Dla wymienionych działek Gmina nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Dla ośmiu wyodrębnionych działek Wnioskodawca wystąpił o warunki zabudowy i takie już otrzymał, natomiast dla pozostałych dziesięciu działek planuje wystąpić o warunki zabudowy. Z osiemnastu działek jedna została już sprzedana, natomiast w najbliższym czasie Zainteresowany planuje sprzedać kolejnych siedem działek.

Dokonana sprzedaż jednej działki i planowana sprzedaż kolejnych działek dotyczy wyłącznie jego majątku prywatnego. Wnioskodawca podkreśla, że nie podejmuje żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Działki nie są uzbrojone, na terenie działek nie ma linii energetycznych, sieci wodociągowych ani kanalizacyjnych. Zainteresowany nie nabywał żadnego gruntu rolnego w celu jego sprzedaży. Sprzedawane przez Wnioskodawcę działki pochodzą z gruntu, który wiele lat temu otrzymał od swoich rodziców. Nie podejmował ani nie zamierza podjąć działań marketingowych w skali charakterystycznej dla przedsiębiorców. Nie korzystał ani nie planuje korzystać przy sprzedaży z pośrednictwa biura nieruchomości, nie ogłaszał zamiaru sprzedaży, ani nie planuje ogłaszać zamiaru sprzedaży na portalu internetowym. Jedyną czynnością wykonaną przez Wnioskodawcę było postawienie tablicy o zamiarze sprzedaży na gruncie przeznaczonym do sprzedaży. Za otrzymane pieniądze Zainteresowany nie zamierza kupować następnych gruntów na sprzedaż, lecz wykorzystać je na potrzeby prywatne. Wchodzące w skład majątku prywatnego działki, które Wnioskodawca planuje sprzedać, a także działka, którą już sprzedał, nigdy nie były, ani nie są udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej. Zawsze były użytkowane wyłącznie rolniczo i wyłącznie przez Zainteresowanego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż ww. działek jest działalnością gospodarczą i podlega opodatkowaniu na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zauważyć należy, że w rozpatrywanej sprawie, dla rozstrzygnięcia ww. wątpliwości kluczowym jest fakt posiadania przez Zainteresowanego statusu podatnika VAT czynnego z tytułu działalności rolniczej oraz to, że - jak wskazał Wnioskodawca - na nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży do tej pory prowadził działalność rolną.

W takiej bowiem sytuacji przedmiotem planowanej dostawy działek (jak i już dokonanej sprzedaży jednej działki) będzie grunt stanowiący składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą - w rozumieniu ustawy - jest działalność rolnicza.

Należy podkreślić, że wskazane wyżej orzeczenia w sprawach C-180/10 i C-181/10 odnosiły się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od VAT. Jednak gdy sprzedaży działki (działek) należącej (należących) do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma status zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia działalności rolniczej, zatem dokonując ww. transakcji będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. Dodatkowo, w rozpatrywanej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Wnioskodawcę dokonywana będzie w warunkach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zainteresowany wskazał bowiem, że:

* na Jego wniosek zatwierdzono podział nieruchomości gruntowej oznaczonej geodezyjnie nr 225 na 18 działek;

* dla ośmiu wyodrębnionych działek Wnioskodawca wystąpił o warunki zabudowy i takie już otrzymał;

* dla pozostałych dziesięciu działek Zainteresowany planuje wystąpić o warunki zabudowy;

* z osiemnastu działek jedna została już sprzedana, natomiast w najbliższym czasie Zainteresowany planuje sprzedać kolejnych siedem działek;

* podział nieruchomości na 18 działek był niezbędny do realizacji inwestycji polegającej na budowie osiemnastu budynków mieszkalnych jednorodzinnych z dopuszczeniem funkcji usługowych, wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną;

* na nieruchomości będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawca dotychczas prowadził działalność rolniczą.

Powyższego ciągu działań dokonywanych z zamiarem realizacji inwestycji, nie można zatem interpretować inaczej niż jako cel osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc cel zarobkowy. Trudno bowiem ww. działania uznać za charakterystyczne dla rozporządzania majątkiem prywatnym. Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę gruntów stanowiących część jego gospodarstwa rolnego będzie stanowiła dostawę dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu.

Reasumując Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości nr 225 występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działek, wystąpił o podział geodezyjny tych działek, a czynności wykonywane na podzielonej nieruchomości mają na celu umożliwienie realizacji inwestycji polegającej na budowie osiemnastu budynków mieszkalnych jednorodzinnych z dopuszczeniem funkcji usługowych, wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Tak więc Jego działania wykroczyły poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W konsekwencji, w okolicznościach niniejszej sprawy uznać należy, że Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Sprzedaż działek nie będzie zatem stanowiła czynności zwykłego zarządu Wnioskodawcy majątkiem osobistym, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie miałyby zastosowania.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż działek w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym jest dokonywana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy oraz stanowi działalność gospodarczą zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nie objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem analizy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.