0112-KDIL4.4012.212.2018.2.JK - Określenie stawki podatku VAT dla usług polegających na montażu instalacji urządzeń fotowoltaicznych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2018 r. (data wpływu 10 maja 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 8 czerwca 2018 r. (data wpływu 8 czerwca 2018 r. i 11 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług polegających na montażu instalacji urządzeń fotowoltaicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług polegających na montażu instalacji urządzeń fotowoltaicznych. Wniosek uzupełniono w dniu 8 czerwca 2018 r. i 11 czerwca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz prawidłowy podpis pod wnioskiem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej również Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towarów usług. Gmina będzie realizować projekt pn. "Wytwarzanie i dystrybucja energii ze źródeł odnawialnych w Gminie". Realizacja projektu jest dofinansowana w ramach Osi Priorytetowych 1-7 Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Inwestycja obejmuje koszty instalacji urządzeń solarnych i fotowoltaicznych dla osób fizycznych - mieszkańców Gminy. Instalacje solarne instalowane będą na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych. Instalacje paneli fotowoltaicznych będą montowane zarówno na budynkach mieszkalnych, jak i poza budynkami (na posesji właściciela domu jednorodzinnego). W sytuacji, gdy moduły fotowoltaiczne będą instalowane na gruncie (posesji właściciela), to cały system zamiany energii promieniowania słonecznego na energię elektryczną (inwerter, konektory, okablowanie, licznik energii) będzie znajdował się w budynku mieszkalnym. Żaden z budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w których instalacja będzie montowana, nie przekroczy 300 m² powierzchni użytkowej.

Gmina realizować będzie inwestycję otrzymując za zakupione usługi faktury, na których jako nabywca będzie Wnioskodawca. Wydatki ponoszone przez Gminę na nabycie usług wykorzystywanych do realizacji tej inwestycji - budowa instalacji solarnych i fotowoltaicznych - związane będą z wykonywaniem zadań własnych Gminy. W inwestycji jednym (nie jedynym) ze źródeł finansowych będą wpłaty, w wysokości 40% kosztów kwalifikowanych inwestycji, dokonane przez mieszkańców Gminy biorących udział w programie budowy. Każdy mieszkaniec, u którego będzie znajdowała się wybudowana instalacja, wniesie dobrowolny wkład na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, w których określono prawa i obowiązki stron, a także wysokość partycypacji w kosztach. Kwota udziału każdego mieszkańca jest płatna w dwóch ratach. Wszystkie płatności dokonywane są na rachunek Urzędu w banku za pośrednictwem banku lub poczty.

Inwestycja będzie realizowana tylko dla tych mieszkańców, z którymi Gmina zawarła umowy i którzy uiszczą ustaloną w umowach kwotę udziału własnego w przeprowadzonej inwestycji. Warunki umowy na wykonanie instalacji solarnych i fotowoltaicznych będą jednakowe dla wszystkich mieszkańców, o których mowa we wniosku. Kwota wpłaty udziału finansowego dla każdego mieszkańca uzależniona jest od wartości inwestycji (różne wielkości instalacji solarnej i paneli fotowoltaicznych) i stanowić będzie 40% wartości netto plus VAT od całości kwoty inwestycji. Kwoty wpłacone przez mieszkańców stanowić będą docelowo ich współudział w finansowaniu inwestycji polegającej na montażu instalacji solarnych lub paneli fotowoltaicznych. Klasyfikacja dla budynków mieszkalnych, o których mowa we wniosku, według PKOB 11 obejmuje: budynki mieszkalne jednorodzinne - 111.

Inwestycje po wybudowaniu będą stanowiły własność Gminy. Wnioskodawca po wybudowaniu inwestycji użyczy ją na okres 5 lat nieodpłatnie mieszkańcowi i w związku z tym nie będzie pobierał żadnych opłat, nie będzie wykorzystywał efektów przedmiotowego projektu do żadnych czynności opodatkowanych lub zwolnionych od podatku od towarów i usług. Zestaw solarny i fotowoltaiczny po okresie trwałości projektu (minimum 5 lat) zostanie przekazany mieszkańcowi bez ponoszenia opłat na własność odrębną umową. Gmina otrzyma środki finansowe od osób fizycznych jako partycypacja w kosztach inwestycji - budowa instalacji solarnych i fotowoltaicznych. Klasyfikacja statystyczna dla budowy instalacji fotowoltaicznych - 43.21.10.2, dla budowy instalacji solarnych - 43.22.120.

Ponadto w piśmie z dnia 6 czerwca 2018 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca poinformował, że:

Czynności instalacji paneli fotowoltaicznych na gruncie oraz montaż kompletnego zestawu przetwarzającego energię promieniowania słonecznego na energię elektryczną będą wykonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221). Czynności to: dostawa oraz modernizacja obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, poprzez montaż kompletnego zestawu fotowoltaicznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku instalacji modułu fotowoltaicznego na gruncie, a montaż kompletnego zestawu przetwarzającego energię promieniowania słonecznego z modułu na energię elektryczną (inwerter, konektory, okablowanie) będą zainstalowane w budynku mieszkalnym, to usługa ta będzie opodatkowana stawką VAT 23%, czy stawką VAT 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku instalacji modułu fotowoltaicznego na gruncie, a montaż kompletnego zestawu przetwarzającego energię słoneczną na energię elektryczną będzie w budynku mieszkalnym, to usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu stawką VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej; wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw towarów i świadczenia usług co do zasady odpłatnych). Gmina, w celu wypełnienia nałożonych na nią zadań, organizuje warunki dla innych podmiotów bądź bezpośrednio uczestniczy w obrocie gospodarczym.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina będzie realizować projekt pn. "Wytwarzanie i dystrybucja energii ze źródeł odnawialnych w Gminie". Inwestycja obejmuje koszty instalacji urządzeń solarnych i fotowoltaicznych dla osób fizycznych - mieszkańców Gminy.

Instalacje paneli fotowoltaicznych będą montowane zarówno na budynkach mieszkalnych, jak i poza budynkami (na posesji właściciela domu jednorodzinnego).

Gmina realizować będzie inwestycję otrzymując za zakupione usługi faktury, na których jako nabywca będzie Wnioskodawca. Wydatki ponoszone przez Gminę na nabycie usług wykorzystywanych do realizacji tej inwestycji - budowa instalacji solarnych i fotowoltaicznych - związane będą z wykonywaniem zadań własnych Gminy. W inwestycji jednym (nie jedynym) ze źródeł finansowych będą wpłaty, w wysokości 40% kosztów kwalifikowanych inwestycji, dokonane przez mieszkańców Gminy biorących udział w programie budowy. Każdy mieszkaniec, u którego będzie znajdowała się wybudowana instalacja wniesie dobrowolny wkład na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, w których określono prawa i obowiązki stron, a także wysokość partycypacji w kosztach. Kwota udziału każdego mieszkańca jest płatna w dwóch ratach. Wszystkie płatności dokonywane są na rachunek Urzędu w banku za pośrednictwem banku lub poczty.

Inwestycja będzie realizowana tylko dla tych mieszkańców, z którymi Gmina zawarła umowy i którzy uiszczą ustaloną w umowach kwotę udziału własnego w przeprowadzonej inwestycji. Warunki umowy na wykonanie instalacji solarnych i fotowoltaicznych będą jednakowe dla wszystkich mieszkańców, o których mowa we wniosku. Kwota wpłaty udziału finansowego dla każdego mieszkańca uzależniona jest od wartości inwestycji (różne wielkości instalacji solarnej i paneli fotowoltaicznych) i stanowić będzie 40% wartości netto plus VAT od całości kwoty inwestycji. Kwoty wpłacone przez mieszkańców stanowić będą docelowo ich współudział w finansowaniu inwestycji polegającej na montażu instalacji solarnych lub paneli fotowoltaicznych.

Zatem w niniejszej sprawie Wnioskodawca na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych wykona na rzecz mieszkańców Gminy biorących udział w programie usługę polegającą na budowie i montażu instalacji urządzeń fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych, jak i poza budynkami (na posesji właściciela domu jednorodzinnego). Inwestycja będzie realizowana tylko dla tych mieszkańców, z którymi Gmina zawarła umowy i którzy uiszczą ustaloną w umowach kwotę udziału własnego w przeprowadzonej inwestycji. Kwoty wpłacone przez mieszkańców stanowić będą docelowo ich współudział w finansowaniu inwestycji polegającej na montażu instalacji paneli fotowoltaicznych.

W kontekście ww. okoliczności należy stwierdzić, że wpłaty mieszkańców pozostają w bezpośrednim związku ze świadczeniem usług realizowanym na rzecz tychże mieszkańców. Wpłaty wnoszone przez mieszkańców nie pozostają "w oderwaniu" od czynności, które będą wykonywane przez Wnioskodawcę - zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania usługi polegającej na montażu instalacji paneli fotowoltaicznych. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonaniem wpłaty a zindywidualizowanym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz konkretnego mieszkańca Gminy. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Wnioskodawca zawierając umowy na budowę instalacji fotowoltaicznych, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty otrzymywane przez Gminę od mieszkańców będą stanowiły wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez nią usług na rzecz uczestników projektu.

W związku z powyższym otrzymane przez Gminę środki finansowe od osób fizycznych - mieszkańców Gminy, stanowiące wkład własny w kosztach montażu instalacji paneli fotowoltaicznych, dotyczą usługi w zakresie wybudowania i montażu ww. instalacji fotowoltaicznych na rzecz tych mieszkańców, co wskazuje, że świadczenia, co do których Wnioskodawca zobowiązał się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów, będą stanowić odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika ponadto, że instalacje paneli fotowoltaicznych będą montowane zarówno na budynkach mieszkalnych, jak i poza budynkami (na posesji właściciela domu jednorodzinnego). W sytuacji, gdy moduły fotowoltaiczne będą instalowane na gruncie (posesji właściciela), to cały system zamiany energii promieniowania słonecznego na energię elektryczną (inwerter, konektory, okablowanie, licznik energii) będzie znajdował się w budynku mieszkalnym. Żaden z budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w których instalacja będzie montowana, nie przekroczy 300 m² powierzchni użytkowej. Klasyfikacja dla budynków mieszkalnych, o których mowa we wniosku, według PKOB 11 obejmuje: budynki mieszkalne jednorodzinne - 111.

Klasyfikacja statystyczna dla budowy instalacji fotowoltaicznych - 43.21.10.2, dla budowy instalacji solarnych - 43.22.120.

Czynności instalacji paneli fotowoltaicznych na gruncie oraz montaż kompletnego zestawu przetwarzającego energię promieniowania słonecznego na energię elektryczną będą wykonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy. Czynności to: dostawa oraz modernizacja obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, poprzez montaż kompletnego zestawu fotowoltaicznego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w przypadku instalacji modułu fotowoltaicznego na gruncie, w sytuacji, gdy montaż kompletnego zestawu przetwarzającego energię promieniowania słonecznego z modułu na energię elektryczną (inwerter, konektory, okablowanie) będą zainstalowane w budynku mieszkalnym, to usługa ta będzie opodatkowana stawką VAT 23%, czy stawką VAT 8%.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zauważyć jednak należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania stawki obniżonej czy zwolnienia od podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146a pkt 2 ustawy).

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (ust. 12a ww. artykułu).

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (ust. 12c powołanego artykułu).

Definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego zawiera również art. 2 ust. 12 ustawy. Zgodnie z nim, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dla celów podatku VAT stosuje się przepisy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.). Klasyfikacja ta stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 sklasyfikowane zostały budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje następujące grupy budynków:

* grupa 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne,

* grupa 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe,

* grupa 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania.

Zgodnie z definicją zawartą w rozporządzeniu, budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy zauważyć, że najistotniejsze znaczenie przy ustaleniu prawidłowej stawki podatku VAT, ma zakwalifikowanie wykonywanych przez podatnika czynności do zakresu czynności ujętych w art. 41 ust. 12 ustawy. Czynności te obejmują dostawę, budowę, remont, modernizację, termomodernizację lub przebudowę obiektów budowlanych lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie "modernizacja" oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś, natomiast termomodernizacja to modernizacja dotycząca ocieplenia budynku (pierwszy człon wyrazu wskazuje na związek z ciepłem tego, co oznacza człon drugi) - według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że "czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części".

Natomiast "przebudowa" - zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) - to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji.

Montaż - wg powyższego słownika - to "składanie maszyn, urządzeń z gotowych części; zakładanie instalacji, łączenie oddzielnych części w jedną artystyczną, kompozycyjną całość".

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Natomiast w świetle art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r. poz. 966), przez przedsięwzięcie termomodernizacyjne rozumie się przedsięwzięcie, którego przedmiotem jest:

Dodatkowo należy wskazać, że stosownie do przepisów cyt. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki, to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych; budynkiem natomiast jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 i pkt 2).

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12, w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury budowlanej. W konsekwencji, do pozostałych usług wykonywanych poza bryłą budynku, zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 23%.

W tym miejscu nadmienić należy, że zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, stawkę podatku w wysokości 7% stosowało się m.in. w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Ustawodawca nie zrezygnował z posługiwania się w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług pojęciem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, gdyż art. 146 ustawy nie został uchylony, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy. Jednakże przewidziana na jego podstawie możliwość stosowania obniżonej do 7% stawki dla tego typu robót, ustała z dniem 1 stycznia 2008 r.

W myśl art. 146 ust. 2 ustawy, przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu, stosownie do zapisu art. 146 ust. 3 ustawy obejmuje:

- jeżeli były one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że od dnia 1 stycznia 2008 r. nastąpiła zmiana przepisów prawa w zakresie opodatkowania infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zmieniono stan prawny wynikający z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy, w ramach którego budownictwo mieszkaniowe wraz z infrastrukturą towarzyszącą podlegało opodatkowaniu obniżoną stawką podatku w wysokości 7%. Aktualnie zaś do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się stawkę obniżoną w wysokości 8%, natomiast infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu opodatkowana jest podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Wskazać należy, że z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że montaż instalacji fotowoltaicznej realizowany w ramach czynności, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy, wykonywany w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, dla robót wykonywanych w bryle budynku, będzie opodatkowany preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 8%. Natomiast, jeżeli usługi te wykonywane są poza bryłą budynku, stawka podatku wynosi 23%, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca, wykonując usługę montażu kompletnego zestawu przetwarzającego energię promieniowania słonecznego z modułu na energię elektryczną (inwerter, konektory, okablowanie), który to zestaw będzie zainstalowany w budynku mieszkalnym objętym społecznym programem mieszkaniowym, spełniającym wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 41 ust. 12 w związku z ust. 12a ustawy, będzie mógł zastosować preferencyjną stawkę podatku VAT wynoszącą 8%.

Z kolei do części usługi polegającej na instalacji modułu fotowoltaicznego na gruncie - tj. do robót dotyczących infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, wykonywanych poza bryłą budynku - Wnioskodawca powinien zastosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należy uznać je za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.