0112-KDIL4.4012.197.2019.1.JKU - Zwolnienie z VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2019 r. (data wpływu 24 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca na mocy zawartej umowy kupna - sprzedaży z dnia 29 stycznia 2008 r., objętej aktem notarialnym (...) nabył na rzecz i w ramach własnej działalności gospodarczej prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowych oraz prawo własności wzniesionych na tychże nieruchomościach gruntowych budynków i budowli, łącznie przeznaczonych - zgodnie z obowiązującym prawem miejscowym - na prowadzenie działalności przemysłowej. W ramach rzeczonej umowy Wnioskodawca zakupił prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych, oznaczonych jako działki ewidencyjne nr: 250/49, 250/54, 250/56 oraz prawo własności budynków i budowli o charakterze przemysłowym, opisanych w akcie zakupu jako: budynek bukaciarni, budynek chlewni, stodoła, trzy szopy narzędziowe, stajnia - garaż, obora, dwa magazyny, warsztat, wiata - objętych pierwotnie księgą wieczystą, prowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych. Sprzedający, tj. Zakład A. zgodnie z obowiązującym prawem wystawił w dacie zawarcia rzeczonej umowy sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT obejmującą przedmiotowo cały zakres praw zbywanych na rzecz Wnioskodawcy, w tym obejmującą całą kwotę zapłaty z tytułu przeniesienia tychże praw na Wnioskodawcę. Wnioskodawca, realizując zamierzenia inwestycyjno-biznesowe swojego przedsiębiorstwa przeznaczył następczo wskazane powyżej nieruchomości gruntowo-budynkowe na sprzedaż, dokonując w tym celu prawem zakreślonych czynności, polegających na geodezyjnym przygotowaniu wstępnego planu podziału części wskazanych powyżej nieruchomości, obejmującego substancję działki ewidencyjnej nr 250/49. Wykorzystując wszczęte postępowania administracyjne, zmierzające do ustalenia trwałego podziału geodezyjnego przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca zawarł umowy przedwstępne z przedsiębiorcami chętnymi do nabycia poszczególnych, wydzielonych części tejże nieruchomości, które zostały objęte następującymi aktami notarialnymi:

* z dnia 8 czerwca 2018 r., (aneks zmieniający zasady wpłat zaliczki i zadatku),

* z dnia 5 marca 2019 r., (aneks zmieniający oznaczenia numeryczne wydzielanych nieruchomości gruntowych po dokonanej zmianie wstępnego podziału nieruchomości oraz ich powierzchni),

vide: z działki ewidencyjnej nr 250/49 wydzielono działki:

250)59 o pow. 0,1179 ha - zabudowaną budynkiem o pow. całkowitej 689 mkw,

250)60 o pow. 0,3948 ha - zabudowaną budowlami rampy betonowej, wagi i utwardzonego betonem placu,

250)61 o pow. 0,0747 ha - zabudowaną budynkiem o pow. całkowitej 395,72 mkw.

2. z dnia 26 czerwca 2018 r., wraz z późniejszym aneksem, tj.:

* z dnia 5 marca 2019 r., (aneks zmieniający oznaczenia numeryczne wydzielanych nieruchomości gruntowych po dokonanej zmianie wstępnego podziału nieruchomości oraz ich powierzchni),

vide: z działki ewidencyjnej nr 250/49 wydzielono działkę:

250)58 o pow. 0,1217 ha - zabudowaną budynkiem o pow. całkowitej 654,8 mkw.

3. z dnia 18 października 2018 r., wraz z późniejszym aneksem, tj.:

* z dnia 5 marca 2019 r., (aneks zmieniający oznaczenia numeryczne wydzielanych nieruchomości gruntowych po dokonanej zmianie wstępnego podziału nieruchomości oraz ich powierzchni),

vide: z działki ewidencyjnej nr 250/49 wydzielono działkę;

250)62 o pow. 0,1614 ha - zabudowaną budynkiem o pow. całkowitej 454 mkw,

4. z dnia 25 czerwca 2018 r., wraz z późniejszym aneksem, tj.:

* z dnia 5 marca 2019 r., (aneks zmieniający oznaczenia numeryczne wydzielanych nieruchomości gruntowych po dokonanej zmianie wstępnego podziału nieruchomości oraz ich powierzchni):

vide: z działki ewidencyjnej nr 250/49 wydzielono działkę;

250)57 o pow. 0,0701 ha - zabudowaną budynkiem o pow. całkowitej 246 mkw.

Jak powyżej wspomniano, rzeczone nieruchomości gruntowo-budynkowe i budowlane były i są obecnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej, objętej podatkiem od towarów i usług (VAT), jak również żadna ze wskazanych powyżej nieruchomości nie była wykorzystywana w obrocie gospodarczym do czynności zwolnionych z tego podatku.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że przez okres samoistnego posiadania rzeczonych nieruchomości gruntowo-budynkowych i budowlanych, w tym przez okres ich pozostawania w posiadaniu zależnym, na zasadzie zawieranych umów najmu z podmiotami trzecimi tj. przedsiębiorcami, nie zostały poniesione żadne nakłady na substancję tychże nieruchomości.

Uwzględniając okoliczność i czas wzniesienia budynków i budowli posadowionych na wskazanych powyżej nieruchomościach gruntowych, tj. okres lat 1950-1975, należy wprost przyjąć, iż upłynął okres dwuletni, w którym zostały wprowadzone do obrotu i wykorzystywane na potrzeby Sprzedającego, tj. Zakładu A. Niezależnie od powyższego, licząc od daty zakupu przedmiotowych nieruchomości upłynęło niemal jedenaście lat, a Wnioskodawca począwszy właśnie od daty zakupu wykorzystywał te nieruchomości dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Objęte umowami przedwstępnymi nieruchomości gruntowo-budynkowe i budowlane były w latach uprzednich (tj. przed zamierzonym podziałem) oraz są obecnie (w różnych wariantach powierzchniowych, wypadających w związku z zamierzonym podziałem) przedmiotem umów najmu, zawieranych na tę okoliczność z przedsiębiorcami. Zatem, działki ustalone w zamierzonym, wstępnym podziale nieruchomości oznaczonej pierwotnie jako działka 250/49 były i są objęte w części lub w całości stosownymi umowami najmu:

Ad. I

250)59 umowy; od dnia 1 września 2010 r. do 31 stycznia 2015 r., od dnia 1 września 2010 r. do 31 lipca 2016 r., od dnia 2 listopada 2015 r. do 31 lipca 2017 r., od dnia 9 listopada 2015 r. i nadal,

od dnia 21 stycznia 2015 r. do 1 stycznia 2016 r., od dnia 1 lipca 2018 r. i nadal,

250)60 umowy z dnia; brak umów najmu lub innych umów o podobnym charakterze,

250)61 umowy z dnia; od dnia 21 września 2017 r. do 16 listopada 2017 r., od dnia 1 lipca 2018 r., i nadal.

Ad. 2

250)58 umowy; od dnia 2 lutego 2009 r. do 30 września 2009 r., od dnia 1 września 2010 r. do 31 stycznia 2015 r., od dnia 9 listopada 2015 r. i nadal,

od dnia 1 sierpnia 2018 r. i nadal.

Ad.3

250)62 umowy; od dnia 15 sierpnia 2008 r. i nadal.

Ad. 4

250)57 umowy; od dnia 1 stycznia 2011 r. do 30 czerwca 2014 r., od dnia 17 marca 2018 r. i nadal.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zastosowanie regulacji z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług jest zasadne i właściwe?

Zdaniem Wnioskodawcy, Zainteresowany nabywając wskazane we wniosku nieruchomości gruntowo-budynkowe i budowlane, skorzystał w dacie zawieranej, w formie aktu notarialnego, umowy kupna-sprzedaży ze zwolnienia przedmiotowego od obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług (VAT) - na zasadzie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującym w 2008 r. Uwzględniając charakter wskazanych nieruchomości, wzniesionych w latach 1950-1975, zasiedlonych - przeznaczonych do użytkowania wiele lat wstecz, nie objętych żadnymi nakładami na podniesienie ich wartości, obecnie opisanych jako części wydzielane z działki ewidencyjnej nr 250/49 Wnioskodawca przedstawia własne stanowisko w sprawie, zakreślone na:

* uznanie za słuszne zastosowanie w stosunku do rzeczonych nieruchomości (objętych umowami przedwstępnymi sprzedaży) instytucji zwolnienia przedmiotowego, umożliwiającego zbycie tychże nieruchomości gruntowo-budynkowych i budowlanych, na zasadzie zawartych w przyszłości umów końcowych, przenoszących prawo użytkowania wieczystego gruntu i prawo własności budynków i budowli, bez konieczności naliczania z tego tytułu podatku od towarów i usług (VAT), vide: regulacja z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT".

W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powyższego "pierwsze zasiedlenie" budynku (budowli lub ich części) - po jego wybudowaniu - należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku (budowli lub ich części), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek/budowla został/została ulepszony/ulepszona, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku/budowli - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Z kolei, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba, że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - po spełnieniu określonych warunków - możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Ponadto w przypadku towarów (do których zaliczają się również nieruchomości) może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, o ile zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków/budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis dotyczy również prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których znajdują się budynki i budowle.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na mocy zawartej umowy kupna - sprzedaży z dnia 29 stycznia 2008 r., objętej aktem notarialnym nabył na rzecz i w ramach własnej działalności gospodarczej prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowych oraz prawo własności wzniesionych na tychże nieruchomościach gruntowych budynków i budowli, łącznie przeznaczonych - zgodnie z obowiązującym prawem miejscowym - na prowadzenie działalności przemysłowej. W ramach rzeczonej umowy Wnioskodawca zakupił prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych, oznaczonych jako działki ewidencyjne nr: 250/49, 250/54, 250/56, oraz prawo własności budynków i budowli o charakterze przemysłowym, opisanych w akcie zakupu jako: budynek bukaciarni, budynek chlewni, stodoła, trzy szopy narzędziowe, stajnia garaż, obora, dwa magazyny, warsztat, wiata - objętych pierwotnie księgą wieczystą. Sprzedający, zgodnie z obowiązującym prawem wystawił w dacie zawarcia rzeczonej umowy sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy fakturę, obejmującą przedmiotowo cały zakres praw zbywanych na rzecz Wnioskodawcy, w tym obejmującą całą kwotę zapłaty z tytułu przeniesienia tychże praw na Wnioskodawcę. Wnioskodawca, realizując zamierzenia inwestycyjno-biznesowe swojego przedsiębiorstwa przeznaczył następczo wskazane powyżej nieruchomości gruntowo-budynkowe na sprzedaż, dokonując w tym celu prawem zakreślonych czynności, polegających na geodezyjnym przygotowaniu wstępnego planu podziału części wskazanych powyżej nieruchomości, obejmującego substancję działki ewidencyjnej nr 250/49. Wykorzystując wszczęte postępowania administracyjne, zmierzające do ustalenia trwałego podziału geodezyjnego przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca zawarł umowy przedwstępne z przedsiębiorcami chętnymi do nabycia poszczególnych, wydzielonych części tejże nieruchomości, które zostały objęte następującymi aktami notarialnymi:

* z dnia 8 czerwca 2018 r., (aneks zmieniający zasady wpłat zaliczki i zadatku),

* z dnia 5 marca 2019 r., (aneks zmieniający oznaczenia numeryczne wydzielanych nieruchomości gruntowych po dokonanej zmianie wstępnego podziału nieruchomości oraz ich powierzchni),

vide: z działki ewidencyjnej nr 250/49 wydzielono działki:

250)59 o pow. 0,1179 ha - zabudowaną budynkiem o pow. całkowitej 689 mkw,

250)60 o pow. 0,3948 ha - zabudowaną budowlami rampy betonowej, wagi i utwardzonego betonem placu,

250)61 o pow. 0,0747 ha - zabudowaną budynkiem o pow. całkowitej 395,72 mkw.

2. z dnia 26 czerwca 2018 r., wraz z późniejszym aneksem, tj.:

* z dnia 5 marca 2019 r., (aneks zmieniający oznaczenia numeryczne wydzielanych nieruchomości gruntowych po dokonanej zmianie wstępnego podziału nieruchomości oraz ich powierzchni),

vide: z działki ewidencyjnej nr 250/49 wydzielono działkę:

250)58 o pow. 0,1217 ha - zabudowaną budynkiem o pow. całkowitej 654,8 mkw.

3. z dnia 18 października 2018 r., wraz z późniejszym aneksem, tj.:

* z dnia 5 marca 2019 r., (aneks zmieniający oznaczenia numeryczne wydzielanych nieruchomości gruntowych po dokonanej zmianie wstępnego podziału nieruchomości oraz ich powierzchni),

vide: z działki ewidencyjnej nr 250/49 wydzielono działkę;

250)62 o pow. 0,1614 ha - zabudowaną budynkiem o pow. całkowitej 454 mkw,

4. z dnia 25 czerwca 2018 r., wraz z późniejszym aneksem, tj.:

* z dnia 5 marca 2019 r., (aneks zmieniający oznaczenia numeryczne wydzielanych nieruchomości gruntowych po dokonanej zmianie wstępnego podziału nieruchomości oraz ich powierzchni):

vide: z działki ewidencyjnej nr 250/49 wydzielono działkę;

250)57 o pow. 0,0701 ha - zabudowaną budynkiem o pow. całkowitej 246 mkw.

Rzeczone nieruchomości gruntowo-budynkowe i budowlane były i są obecnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej, objętej podatkiem od towarów i usług (VAT), jak również żadna ze wskazanych powyżej nieruchomości nie była wykorzystywana w obrocie gospodarczym do czynności zwolnionych od tego podatku.

Przez okres samoistnego posiadania rzeczonych nieruchomości gruntowo-budynkowych i budowlanych, w tym przez okres ich pozostawania w posiadaniu zależnym, na zasadzie zawieranych umów najmu z podmiotami trzecimi, tj. przedsiębiorcami, nie zostały poniesione żadne nakłady na substancję tychże nieruchomości.

Uwzględniając okoliczność i czas wzniesienia budynków i budowli posadowionych na wskazanych powyżej nieruchomościach gruntowych, tj. okres lat 1950-1975, należy wprost przyjąć, iż upłynął okres dwuletni, w którym zostały wprowadzone do obrotu i wykorzystywane na potrzeby Sprzedającego. Niezależnie od powyższego, licząc od daty zakupu przedmiotowych nieruchomości upłynęło niemal jedenaście lat, a Wnioskodawca począwszy właśnie od daty zakupu wykorzystywał te nieruchomości dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Objęte umowami przedwstępnymi nieruchomości gruntowo-budynkowe i budowlane były w latach uprzednich (tj. przed zamierzonym podziałem) oraz są obecnie (w różnych wariantach powierzchniowych, wypadających w związku z zamierzonym podziałem) przedmiotem umów najmu, zawieranych na tę okoliczność z przedsiębiorcami. Zatem, działki ustalone w zamierzonym, wstępnym podziale nieruchomości oznaczonej pierwotnie jako działka 250/49 były i są objęte w części lub w całości stosownymi umowami najmu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stwierdzenia, czy zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dla dostawy nieruchomości jest zasadne i właściwe.

W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w odniesieniu do budynków znajdujących się na nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak, to w którym momencie.

Należy wskazać, że planowana sprzedaż, o której mowa we wniosku, nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż - jak wynika z opisu sprawy - budynki i budowle znajdujące się na nieruchomości zostały już zasiedlone, a ich zajęcie (używanie) trwa dłużej niż 2 lata. Nieruchomości gruntowo-budynkowe i budowlane były i są obecnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej, objętej podatkiem od towarów i usług, jak również żadna ze wskazanych powyżej nieruchomości nie była wykorzystywana w obrocie gospodarczym do czynności zwolnionych z tego podatku. Zakup nastąpił w roku 2008, nieruchomości gruntowo-budynkowe i budowlane były w latach uprzednich (tj. przed zamierzonym podziałem) oraz są obecnie (w różnych wariantach powierzchniowych, wypadających w związku z zamierzonym podziałem) przedmiotem umów najmu, zawieranych na tę okoliczność z przedsiębiorcami.

Jednocześnie z uwagi na fakt, że nie zostały poniesione żadne nakłady na substancję tychże nieruchomości przez Zainteresowanego, ani najemców zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Ponadto dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym budynki i budowle są posadowione, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, co wynika z treści art. 29a ust. 8 ustawy.

Podsumowując, zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dla dostawy nieruchomości gruntowo-budynkowych i budowlanych jest zasadne i właściwe.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.