0112-KDIL3.4012.503.2020.1.MŁ - Brak prawa do odliczenia VAT od wydatków na realizację projektu wyposażenia pracowni dentystycznej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2020 r. (data wpływu 30 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT dotyczącego nabycia urządzeń i usług dofinansowanych w ramach opisanego programu - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi dentystyczne (kod PKD: 86.23.Z). Specjalizuje się w kompleksowym leczeniu stomatologicznym ze szczególnym uwzględnieniem okluzji, protetyki i implantoprotetyki. W zakresie realizowanej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, ponieważ wykonuje czynności wymienione w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, a więc czynności zwolnione od opodatkowania. Sporadycznie Wnioskodawca wykonuje również czynności nieobjęte żadnym ze zwolnień z art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, np. usługi medycyny estetycznej (wybielanie zębów), aczkolwiek w tym zakresie korzysta on ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (Wnioskodawca w latach poprzednich oraz w roku bieżącym nie przekroczył limitów uprawniających do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT). Wnioskodawca nie zatrudnia innych lekarzy dentystów, aczkolwiek planuje podjęcie współpracy z innymi lekarzami dentystami po uzyskaniu wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą (współpraca może odbywać się na zasadach B2B lub w innych dopuszczalnych formach zatrudnienia). Obecnie Wnioskodawca zatrudnia osoby na stanowiskach asystentki, technika dentystycznego oraz higienistki stomatologicznej.

Wnioskodawca wystąpił o przyznanie dofinansowania w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 na realizację projektu " (...)". W ramach programu Wnioskodawca wystąpił o przyznanie dotacji bezzwrotnej na zakup:

Urządzenia i usługi, o których mowa powyżej będą wykorzystywane wyłącznie w ramach realizowanych przez Wnioskodawcę usług dentystycznych. Instalacja fotowoltaiczna zasilać będzie budynek przeznaczony wyłącznie do wykonywania działalności dentystycznej. Zakup wymienionych urządzeń oraz usług zostanie udokumentowany fakturami VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem urządzeń i usług dofinansowanych w ramach opisanego programu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT "W zakresie, w jakim towary usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124." W przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowanie żadne z zastrzeżeń, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie.

Zgodnie z zasadą ogólną prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z tym, że Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte urządzenia i usługi wyłącznie do czynności zwolnionych od opodatkowania, nie będzie przysługiwać mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonanych transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

c. usług ubezpieczeniowych - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi dentystyczne (kod PKD: 86.23.Z). Zainteresowany specjalizuje się w kompleksowym leczeniu stomatologicznym ze szczególnym uwzględnieniem okluzji, protetyki i implantoprotetyki. W zakresie realizowanej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, ponieważ korzysta on ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy (Wnioskodawca w latach poprzednich oraz w roku bieżącym nie przekroczył limitów uprawniających do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje czynności wymienione w art. 43 ust. 1 ustawy, a więc czynności zwolnione przedmiotowo. Sporadycznie wykonuje czynności nieobjęte żadnym ze zwolnień z art. 43 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca wystąpił o przyznanie dofinansowania w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 na realizację projektu " (...)". Urządzenia i usługi, które Wnioskodawca zakupi w ramach projektu będą wykorzystywane wyłącznie w ramach realizowanych przez Wnioskodawcę usług dentystycznych. Instalacja fotowoltaiczna zasilać będzie budynek przeznaczony wyłącznie do wykonywania działalność dentystycznej. Zakup wymienionych urządzeń oraz usług zostanie udokumentowany fakturami VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Wnioskodawca z tytułu nabycia urządzeń i usług dofinansowanych w ramach opisanego programu będzie miał możliwość odliczenia podatku VAT.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie warunki te nie zostały spełnione, ponieważ - jak wynika z opisu sprawy - Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej część usług korzysta dodatkowo ze zwolnienia przedmiotowego.

W konsekwencji Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem urządzeń i usług dofinansowanych w ramach opisanego programu. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będzie spełniona - wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. poniesione wydatki w celu realizacji ww. programu nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.