0112-KDIL3.4012.372.2020.2.PM - VAT przy sprzedaży działki rolnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2020 r. (data wpływu 1 czerwca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 lipca 2020 r. (data wpływu 6 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki rolnej - jest prawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki rolnej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 lipca 2020 r. (data wpływu 6 lipca 2020 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu xx sierpnia 2010 r. Wnioskodawca wraz z żoną (...), w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej, zakupili do majątku wspólnego działkę rolną o powierzchni 2515 m² z przeznaczeniem na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej pod firmą (...) z siedzibą w (...), zajmującej się w tym czasie sprzedażą środków do produkcji rolnej, w tym materiałów budowlanych.

Od momentu zakupu przedmiotowej działki rolnej wykorzystywali ją wyłącznie w celach prywatnych. Ponadto okazało się, że nie można jej wykorzystać w działalności gospodarczej, ponieważ przedmiotowa działka stanowi obszar chroniony i korytarz ekologiczny dla zwierząt.

W związku z powyższym Wnioskodawca i jego żona nie ponieśli żadnych kosztów związanych z tą działką w działalności gospodarczej. Nie poczynili żadnych zmian inwestycyjnych itp. mogących podnieść atrakcyjność i zbywalność działki, działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, ani jakichkolwiek innych działań.

W obrębie działki nigdy nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza. Działka nie widniała też nigdy w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nie była przedmiotem dzierżawy, najmu, bądź innej formy użytkowania przez osoby trzecie. Z działki nie były czerpane żadne pożytki. Grunt zaspokajał wyłącznie prywatne potrzeby. Działka nie była również przedmiotem dopłat z ARiMR.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 2 lipca 2020 r. (data wpływu 6 lipca 2020 r.) w odpowiedzi na pytania o treści:

1. "Czy Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT? Jeżeli tak, to z tytułu prowadzenia jakiej działalności?" - Wnioskodawca wskazał, że "Jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą (...). Jego działalność gospodarcza obejmuje handel środkami do produkcji rolnej (np. pasze, koncentraty paszowe, dodatki paszowe, materiał siewny, materiały budowlane, folia do sianokiszonek), transport usługowy oraz recykling. Działalność gospodarczą prowadzi w miejscowości (...), w hali magazynowej".

2. "Czy oprócz opisanej nieruchomości, Wnioskodawca planuje w przyszłości dostawę innego gruntu? Należy wskazać kiedy i w jakiej ilości?" - Wnioskodawca wskazał, że "Poza działką rolną, która jest przedmiotem niniejszego wniosku, i którą wraz z żoną chciałby sprzedać, znajdującą się w (...), gmina (...), nie posiada innej działki, która mogłaby być w przyszłości przedmiotem dostawy. Działka, o której mowa we wniosku, jest jedyną, jaka jest w ich posiadaniu i jedyną, którą chcą sprzedać działką rolną".

3. "Czy Wnioskodawca dokonywał sprzedaży gruntów w przeszłości? Jeśli tak, należy wskazać kiedy i w jakiej ilości?" - Wnioskodawca wskazał, że "W przeszłości nie dokonywał sprzedaży gruntów".

4. "Czy transakcja nabytej działki była opodatkowana, korzystała ze zwolnienia, czy też nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?" - Wnioskodawca wskazał, że "Działka została nabyta od osoby fizycznej, na podstawie aktu notarialnego. Od przedmiotowej transakcji Wnioskodawca wraz z żoną zapłacili 2% podatek od czynności cywilnoprawnych. Zatem działka nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT".

5. "Czy Wnioskodawcy, z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości, przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT?" - Wnioskodawca wskazał, że "Z tytułu nabycia przedmiotowej działki nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT. Zakup działki nie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT".

6. "Czy działka będąca przedmiotem sprzedaży, na moment zbycia będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego? Jeśli tak, to jakie będzie przeznaczenie ww. działki wynikające z tego dokumentu?" - Wnioskodawca wskazał, że "Z zapisu w akcie notarialnym (na dzień zakupu działki) wynika, że zgodnie z zaświadczeniem wydanym z upoważnienia Wójta Gminy (...) w dniu 21 lipca 2010 r., przedmiotowa działka leży na terenie nie objętym obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy. Z wypisu z rejestru gruntów wydanego przez Starostę (...) w dniu 22 lipca 2010 r. (co zapisano w akcie notarialnym) wynikało, że działka jest niezabudowana oraz oznaczona jest jako pastwiska trwałe i nieużytki. Aktualnie dla działki rolnej, będącej przedmiotem niniejszego zapytania, w dalszym ciągu nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Zatem na dzień zbycia działka nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz w dalszym ciągu będzie figurowała jako pastwiska trwałe i nieużytki".

7. "Czy dla działki będącej przedmiotem sprzedaży, na moment zbycia będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu? Jeśli tak, to jakie będzie przeznaczenie ww. działki wynikające z tego dokumentu?" - Wnioskodawca wskazał, że "Dla działki będącej przedmiotem sprzedaży, na moment zbycia nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Działka będzie sprzedawana jako działka rolna (pastwiska trwałe i nieużytki)".

8. "Czy Wnioskodawca zawarł/zawrze z Nabywcą umowę przedwstępną? Jeśli tak, to czy na jej podstawie Sprzedający udzieli pełnomocnictwa Nabywcy do występowania w jego imieniu np.: przed organami administracji publicznej, do podejmowania w jego imieniu działań faktycznych i prawnych, niezbędnych do uzyskania wszelkich decyzji i pozwoleń, składania wniosków, odbioru decyzji i postanowień itp. - należy wskazać jaki jest zakres oraz jakie są postanowienia takiego pełnomocnictwa." - Wnioskodawca wskazał, że "Uprzejmie wyjaśnia, że jeszcze nie znalazł Nabywcy. Nie wie, czy Nabywca będzie oczekiwał zawarcia umowy przedwstępnej. Oświadcza, że nie udzieli potencjalnemu Nabywcy żadnego pełnomocnictwa do występowania przed organami administracji publicznej, do podejmowania w jego imieniu działań mających na celu uzyskanie decyzji czy pozwoleń. Działka będzie sprzedawana jako działka rolna".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zakupiona przez Wnioskodawcę i jego żonę, jako osoby fizyczne w ramach wspólności majątkowej, działka rolna z zamiarem wykorzystania jej w przyszłości w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, w momencie jej sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej, czy stanowi jednorazową sprzedaż przez nich, jako osoby prywatne, która nie podlega VAT? Działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej a wyłącznie zaspokajała ich prywatne potrzeby jako działka rolna.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży działki, jakiej Wnioskodawca wraz z żoną chce dokonać nie nosi znamion działalności gospodarczej, mimo iż Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą. W świetle ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i usług. Jak stanowi art. 15 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na jej cel lub rezultat. Transakcja ta może stanowić część działalności gospodarczej pod warunkiem, że jest powtarzalna i ma charakter ciągły. Sprzedaż działki jest planowaną przez Wnioskodawcę i jego żonę jednorazową czynnością i nie zmierzają nadać jej stałego charakteru. Okazjonalne transakcje nie czynią więc z Wnioskodawcy i jego żony profesjonalnych handlowców. Wykorzystanie majątku (działki) do sprzedaży nie charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku. Jest to pierwsza sprzedaż działki, zakupionej przez Wnioskodawcę i jego żonę, choć z planowanym zamiarem wykorzystania jej w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, nie wskazuje, że należy traktować ją jako związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą. Od momentu nabycia, tj. od 2010 r. do chwili obecnej, nie zmieniło się przeznaczenie działki, nadal jest działką rolną. Tak więc praktycznie w całym okresie posiadania tej działki Wnioskodawca wraz z żoną wykorzystywali ją w celach prywatnych w ramach majątku osobistego (zaspokojenie własnych potrzeb osobistych). Na działce nie były podjęte żadne działania od chwili jej nabycia. Tak więc nie doszło do jej uatrakcyjnienia przy sprzedaży. Nie uzbrojono jej, nie wydzielono dróg wewnętrznych. Wnioskodawca i jego żona nie wykonali żadnych czynności, które mogłyby wskazywać na profesjonalny obrót ziemią, tj. uatrakcyjnienie jej i przygotowanie gruntu do sprzedaży. Nie podejmowali czynności mających na celu przystosowanie nieruchomości do sprzedaży, nie podzielili działki, nie dokonali jej uzbrojenia oraz nie podejmowali działań reklamowych w celu sprzedaży działki. Zdaniem Wnioskodawcy i jego żony jednorazowa sprzedaż nie czyni z nich podatników VAT.

Okoliczności planowanego dokonania czynności sprzedaży nie noszą znamion działalności gospodarczej, tzn. nie polegają na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działka nie zmieniła statusu działki od momentu zakupu, bowiem cały czas była i jest działką rolną. Te okoliczności decydują o tym, że nie jest to profesjonalny charakter transakcji. W celu dokonania sprzedaży działki, Wnioskodawca i jego żona nie podjęli działań w zakresie obrotu nieruchomościami.

Działka spełnia definicję towaru, o którym mowa w ustawie o VAT, ale nie można uznać, że Wnioskodawca wraz z żoną działają w tym przypadku w charakterze handlowca. Nie dokonali bowiem żadnych czynności, które wskazywałyby na profesjonalny charakter sprzedaży, wykraczający poza zwykłe wykonywanie prawa własności. W konsekwencji w opinii Wnioskodawcy i jego żony sprzedaż działki nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Sprzedaż działki nie nastąpi w celu uzyskania stałych dochodów, w szczególności czynników wskazujących na zamiar dokonywania tych transakcji w sposób powtarzalny. Wnioskodawca i jego żona nie nabyli jej w celu późniejszej sprzedaży. Cały czas byli właścicielami tej działki w ramach majątkowej wspólności ustawowej, jako osoby prywatne. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej, jest urzędnikiem zatrudnionym na podstawie umowy o pracę.

W orzecznictwie trybunału sprawiedliwości UE przyjmuje się, że z działalnością gospodarczą mamy do czynienia, gdy transakcje są dokonywane w sposób powtarzalny (sprawa C-181/10) oraz gdy mają na celu uzyskanie stałego dochodu (sprawa C-230/94). Okoliczności tej sprawy wskazują, że Wnioskodawca i jego żona zwyczajnie chcą się wyzbyć tej działki, która nie jest im potrzebna.

Nie dokonali podziału tej nieruchomości rolnej na mniejsze działki i nie podjęli się ich stopniowej sprzedaży. Powyższe dowodzi, że nie jest to działalność gospodarcza. Sprzedaż działki nabytej przez Wnioskodawcę i jego żonę z majątku prywatnego (niezwiązanego z działalnością gospodarczą) nie powinna podlegać podatkowi VAT. Sprzedaż ta będzie się bowiem mieściła w zarządzie majątkiem prywatnym, a do nabycia działki nie doszło w celu dalszej odsprzedaży w celach zarobkowych.

W 2020 r. Wnioskodawca i jego żona podjęli decyzję o sprzedaży tej nieruchomości. Środki uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na potrzeby własne, rodziny i dzieci.

W ich opinii w odniesieniu do planowanej sprzedaży działki wskazują, że nie zachowują się w sposób zbliżony do podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Działalność gospodarczą cechuje stałość, powtarzalność i niezależność jej wykonywania. Nie jest nią sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży. Działka nie była związana z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie wykraczała poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Dyrektor izby skarbowej w Katowicach przypomniał też, że zgodnie z orzeczeniem TSUE (sygn. C-180/10 i C-181/10) za podatnika uznać można osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów przejawia zachowania podobne do handlowca - wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym - takie jak, np. wydzielenie dróg wewnętrznych czy działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie wystąpienie pojedynczych z nich.

Zdaniem Wnioskodawcy i jego żony sprzedaż ww. działki nie powinna podlegać podatkowi VAT w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ponieważ jej zbycie mieści się w zarządzie majątkiem prywatnym, a ponadto nie można w wyżej opisanym stanie faktycznym stwierdzić, że do nabycia działki doszło w celu dalszej odsprzedaży w celach zarobkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "zwanej dalej Dyrektywą 112", państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem, jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży udziału w działkach istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że dniu xx sierpnia 2010 r. Wnioskodawca wraz z żoną w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej, zakupili do majątku wspólnego działkę rolną o powierzchni 2515 m² z przeznaczeniem na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zakup działki nie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT. Z tytułu nabycia przedmiotowej działki nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT. Jednak od momentu zakupu przedmiotowa działka rolna wykorzystywana była wyłącznie w celach prywatnych. Ponadto okazało się, że nie można jej wykorzystać w działalności gospodarczej, ponieważ przedmiotowa działka stanowi obszar chroniony i korytarz ekologiczny dla zwierząt.

Dla działki będącej przedmiotem sprzedaży, na moment zbycia nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy. Działka nie będzie też objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działka będzie sprzedawana jako działka rolna.

Wnioskodawca i jego żona nie poczynili żadnych zmian inwestycyjnych mogących podnieść atrakcyjność i zbywalność działki. Z wniosku wynika, że działka nie została uzbrojona, nie podzielono jej na mniejsze działki, nie wydzielono dróg wewnętrznych oraz nie podjęto działań reklamowych w celu sprzedaży. W obrębie działki nigdy nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza. Działka nie widniała też nigdy w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nie była przedmiotem dzierżawy, najmu, bądź innej formy użytkowania przez osoby trzecie. Z działki nie były czerpane żadne pożytki. Grunt zaspokajał wyłącznie prywatne potrzeby. Wnioskodawca nie znalazł jeszcze Nabywcy. Zainteresowany oświadczył, że nie udzieli potencjalnemu Nabywcy żadnego pełnomocnictwa do występowania przed organami administracji publicznej, do podejmowania w jego imieniu działań mających na celu uzyskanie decyzji czy pozwoleń. Wnioskodawca w przeszłości nie dokonywał sprzedaży gruntów. Poza działką rolną, która jest przedmiotem niniejszego wniosku, Wnioskodawca i jego żona, nie posiadają innej działki, która mogłaby być w przyszłości przedmiotem dostawy.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, jednak nie działalności rolniczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż działki rolnej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanych we wniosku czynności sprzedaży działki, Wnioskodawca spełnia przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy na tle powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w związku z planowaną sprzedażą działki rolnej Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowa sprzedaż będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności w stosunku do ww. działki rolnej stanowiącej część majątku prywatnego, które jak wynika z treści wniosku - nie była oddana w dzierżawę, w najem, czy użytkowanie innym podmiotom oraz nie była też prowadzona żadna działalność gospodarcza na tej działce. Od momentu zakupu przedmiotowa działka rolna wykorzystywana była wyłącznie w celach prywatnych. Wnioskodawca i jego żona nie poczynili żadnych zmian inwestycyjnych mogących podnieść atrakcyjność i zbywalność działki. Z wniosku wynika, że działka nie została uzbrojona, nie podzielono jej na mniejsze działki, nie wydzielono dróg wewnętrznych oraz nie podjęto działań reklamowych w celu sprzedaży. Tym samym transakcja zbycia działki nie będzie podlegała przepisom ustawy, ponieważ przedmiotem transakcji będzie majątek osobisty.

W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego sprzedaż działki rolnej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż działki rolnej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działał w charakterze - zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy - podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stwierdzenia, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę działki rolnej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż przez żonę Wnioskodawcy działki rolnej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT załatwiono odrębnym pismem.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.