0112-KDIL3.4012.240.2020.2.WB - Kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które będą wystawiane przez spółkę na poczet otrzymywanej od województwa rekompensaty za realizację usług publicznych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 2 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2020 r. (data wpływu 16 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które będą wystawiane przez Spółkę na poczet otrzymywanej od Województwa rekompensaty za realizację usług publicznych - jest nieprawidłowe

W dniu 2 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które będą wystawiane przez Spółkę na poczet otrzymywanej od Województwa rekompensaty za realizację usług publicznych. Pismem z dnia 10 czerwca 2020 r. uzupełniono wniosek o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Województwo jest samorządową jednostką budżetową, działającą w oparciu o ustawę z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, tj. z dnia 4 kwietnia 2019 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 869), powołaną do realizacji zadań należących do kompetencji administracji terenowej. Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa, tj. z dnia 22 lutego 2019 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 512), do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej. Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu. Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Ponadto Województwo, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, tj. z dnia 9 grudnia 2019 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 2475), występuje jako organizator publicznego transportu zbiorowego na obszarze województwa, natomiast zadania organizatora realizuje zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy Marszałek Województwa. Jak wynika z ustawy o publicznym transporcie zbiorowym (art. 8 ww. ustawy), do zadań organizatora należy:

Organizator - Województwo, w ramach władztwa publicznego, zawiera umowy cywilnoprawne na świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Jako organ wykonawczy Sejmik Województwa powierzył odpowiednią uchwałą Spółce X Sp. z o.o. realizację zadania organizatora publicznego transportu zbiorowego, w zakresie budowy (etap inwestycyjny), oraz wdrożenia i zarządzania (etap operacyjny) - wielofunkcyjnym systemem informacji pasażerskiej (planerem podróży) oraz jednolitym systemem poboru opłat - stanowiącymi łącznie Platformę Zintegrowanych Usług Mobilności.

X Sp. z o.o. w ramach powierzenia realizacji usług publicznych wykonywanych w ogólnym interesie gospodarczym świadczyć będzie usługę, w której skład wchodzą elementy polegające na:

X Sp. z o.o. otrzymywać będzie m.in. od Województwa tzw. rekompensatę z tytułu świadczenia usług publicznych, w związku z czym X Sp. z o.o. wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku VAT w zakresie opodatkowania świadczenia powierzonych usług publicznych j.w.

W stosunku do X Sp. z o.o. Dyrektor Krajowej Informacji podatkowej wydał (...) stycznia 2019 r. interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego o sygnaturze (...), z której wynika, że rekompensata otrzymywana przez Spółkę z tytułu świadczenia usług publicznych j.w. powierzonych m.in. uchwałą Sejmiku Województwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy dodać, że Województwo w zakresie transportu zbiorowego realizowało i realizuje szereg działań m.in. zakupiło nowoczesny tabor kolejowy. Celem tego zakupu, było przyczynienie się do poprawy bezpieczeństwa, jakości podróżowania, zwiększenia przepustowości, a w efekcie skrócenia czasu podróży. Ponadto, lepszej obsługi transportowej mieszkańców województwa oraz ich możliwości mobilnych. W konsekwencji, do zmniejszenia różnic społeczno-gospodarczych pomiędzy dynamicznymi ośrodkami miejskimi, a peryferyjnymi regionami słabo rozwiniętymi pod względem strukturalnym. Województwo oddaje tabor kolejowy w dzierżawę przewoźnikom, co uzasadniało odliczenie podatku naliczonego VAT związanego z zakupem, a także poniesionymi wydatkami bieżącymi takimi jak tłumaczenia, działania promocyjne oraz audyt finansowy (w powyższym zakresie ww. odliczenie potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia (...) lipca 2017 r., znak (...)).

Obecnie Województwo ma zawarte umowy dzierżawy taboru kolejowego z dwoma przewoźnikami i z tego tytułu rozlicza podatek należny VAT.

W związku z tym, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 12 maja 2020 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wnioskodawca w dniu 16 czerwca 2020 r. wskazał:

na pytanie tutejszego organu "Czy realizacja "zadania organizatora publicznego transportu zbiorowego, w zakresie budowy (etap inwestycyjny), oraz wdrożenia i zarządzania (etap operacyjny) - wielofunkcyjnym systemem informacji pasażerskiej (planerem podróży) oraz jednolitym systemem poboru opłat - stanowiącymi łącznie Platformę Zintegrowanych Usług Mobilności" stanowi zadanie w ramach zawartej ze Spółką umowy na świadczenie usług w zakresie publicznego transportu publicznego, czy też jest to odrębne niezależne zadanie - zlecenie?", że realizacja zadania organizatora publicznego transportu zbiorowego, mieszcząca się w zakresie wykonywania zadań własnych Województwa z zakresu lokalnego transportu zbiorowego, polegające na realizacji obowiązków organizatora publicznego transportu zbiorowego w zakresie budowy (etap inwestycyjny), oraz wdrożenia zarządzania (etap operacyjny) - wielofunkcyjnym systemem informacji pasażerskiej (plenerem podróży) oraz jednolitym systemem poboru opłat stanowiących Platformę Zintegrowanych Usług Mobilności stanowi zadanie w ramach zawartej ze Spółką X umowy o nazwie "Porozumie wykonawcze w zakresie usług publicznych świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym".

Na pytanie tutejszego organu o treści: "Jeżeli będą to dwa niezależne zadania należy jednoznacznie wskazać jakiego zdania dotyczy przedstawione we wniosku pytanie?" Wnioskodawca wskazał, że jest to jedno zadanie realizowane w dwóch etapach.

Natomiast na pytanie organu o treści: "Należy wskazać jakich dokładnie czynności dotyczy opisana we wniosku rekompensata?" wskazano, że Spółka X zobowiązana do świadczenia powierzonych zadań, będzie beneficjentem finansowania w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, stanowiącej pomoc publiczną. Pomoc taka może być przyznawana zgodnie z Decyzją Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (Dz.Urz.UE. L 713 z dnia 11 stycznia 2012 r.). Rekompensata otrzymywana przez Spółkę X to wszelkie przysporzenia spełniając, przesłanki z art. 107 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej otrzymywane w dowolnej formie, wyłącznie z tytułu lub w celu pokrycia kosztów lub zapewnienia Rozsądnego Zysku w związku z realizacją zadania organizatora publicznego transportu zbiorowego w zakresie realizacji obowiązków organizatora publicznego transportu zbiorowego polegających na budowie (etap inwestycyjny), oraz wdrożeniu i zarządzeniu (etap operacyjny) - wielofunkcyjnym systemem Informacji pasażerskiej (planerem podróży) oraz Jednolitym systemem poboru opłat stanowiących Platformę Zintegrowanych Usług Mobilności. Ponadto, jak wynika z Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z (...) stycznia 2019 r. (...) skierowanej do Spółki X: "Analiza przedstawionego opisu sprawy w kontekście przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że "rekompensata" z tytułu świadczenia usług publicznych, którą otrzymuje Spółka, stanowi podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29. ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak bowiem wskazano we wniosku, Spółka wykonywać będzie usługi organizatora publicznego transportu zbiorowego. Zatem pomiędzy płatnością, którą Spółka otrzymuje w postaci "rekompensaty" od Gminy Miasta (...), Gniny Miasta (...) i Województwa, a świadczeniem na rzecz ww. podmiotów, zachodzi bezpośredni związek, ponieważ płatność następuje w zamian za to świadczenie. Z tych też względów, wymienione czynności, które świadczone są na rzecz Gminy Miasta (...), Gminy Miasta (...) i Województwa (...), stanowią określone w art. 6 ust. 1 ustawy odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji, w świetle zapisów art. 29a ust. 1 ustawy, otrzymane świadczenie pieniężne, opisane przez strony umownie jako "rekompensata", jest podstawą opodatkowania, ponieważ stanowi w istocie zapłatę za świadczone przez Spółkę usługi. Należy również zaznaczyć, że stopień zależności Spółki od Gminy Miasta (...), Gminy Miasta (...) i Województwa (...), czyli występowanie w roli tzw. podmiotu wewnętrznego nie może automatycznie przesądzać o braku możliwości uznania wykonywanych powierzonych Spółce zadań za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka, co prawda, wykonuje czynności z katalogu zadań własnych Gminy Miasta (...), Gminy Miasta (...) i Województwa, niemniej jednak sama nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą jako odrębny od jednostki samorządu terytorialnego podatnik podatku od towarów i usług".

Na pytanie o treści: "Czy z tytułu realizacji ww. zadań Spółka otrzymuje jedną rekompensatę za świadczone usługi, czy też odrębne rekompensaty za każde z ww. zadań?" Wnioskodawca wskazał, że Spółka X otrzymuje jedną rekompensatę w tym sensie, że przekazywane jej kwoty nazywane są rekompensatą (transferów środków pieniężnych może być duże liczba).

Na pytanie "Czy dla świadczonych usług realizowanych w ramach przedmiotowych zadań Spółka wystawia Wnioskodawcy jedną fakturę dokumentującą wydatki poniesione na ww. zadania, czy też wystawia odrębne faktury na każde z przedmiotowych zadań?" Wnioskodawca wskazał, że Spółka X będzie wystawiała sukcesywnie faktury na poczet rekompensaty w relacji do stopnia realizacji zadania.

Na pytanie tutejszego organu o treści: "Czy opisane we wniosku zadania świadczone przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy są/będą realizowane/świadczone w imieniu i na rzecz Województwa?" Wnioskodawca wskazał, że Spółka realizuje zadanie opisane we wniosku we własnym imieniu i na swoją rzecz gdyż owo zadanie świadczone przez Spółkę jest zadaniem zleconym Spółki X jako podmiotowi wewnętrznemu Województwa, w drodze powierzenia realizacji zadania publicznego na podstawie art. 2 i art. 4 ust. 1 pkt 1 ustaw z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej, które to powierzenie jest precyzyjnie opisane w "Porozumieniu wykonawczym w zakresie usług publicznych świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym" już wcześniej przywołanym w niniejszych wyjaśnieniach.

Na zadane przez tutejszy organ pytanie o następującej treści: "Czy Spółka, o której mowa we wniosku jest/będzie czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?" Wnioskodawca wskazał, że Spółka X jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na pytanie organu "Czy obrót uzyskiwany z tytułu świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego stanowi bezpośredni obrót Województwa, czy też Spółki?" Wnioskodawca wskazał, że jak wynika z Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z (...) stycznia 2019 r. (...) skierowanej do Spółki X: Analiza przedstawionego opisu sprawy w kontekście przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych, którą otrzymuje Spółka, stanowi podstawę opodatkowania (a zatem obrót - dopisek Wnioskodawcy) w rozumieniu art. 29. ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług".

Natomiast na pytanie: "Jeżeli obrót z tytułu realizacji ww. usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego stanowi obrót Spółki, a nie Województwa należy wskazać z jakimi czynnościami u Wnioskodawcy będzie związana realizacja ww. zadania którego dotyczy przedstawione we wniosku pytanie? (należy szczegółowo opisać wskazując przy tym czy są to czynności opodatkowane)" Wnioskodawca wskazał, że odnośnie pytania nr 9 Wnioskodawca wyjaśnia, że opisał przedmiotowe czynności we wniosku złożonym do dyrektora KIS i zawarty tam opis wyczerpuje listę ww. czynności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Województwu przysługiwać będzie odliczenie podatku naliczonego VAT z faktur, które będą wystawione przez X Sp. z o.o. na poczet otrzymania rekompensaty za realizację usług publicznych wykonywanych w ogólnym interesie gospodarczym przedstawionych w opisie zdarzenie przyszłego.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługiwać będzie mu odliczenie podatku naliczonego VAT z faktur, które będą wystawione przez X Sp. z o.o. na poczet otrzymania rekompensaty za realizację usług publicznych wykonywanych w ogólnym interesie gospodarczym przedstawionym w opisanym zdarzeniu przyszłym.

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotą podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Regulacja zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość odliczania podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalności osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

W myśl ust. 6 tego artykułu, nie uznaje się, za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadania oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenia organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego.

Aby to wyłączanie miło miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

* dotyczy ono wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

* odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszania zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter, cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa, organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy.

Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rzędowej (art. 2 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, samorząd województwa:

Według ust. 2 przywołanego artykułu, województwo ma osobowość prawną.

Samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych oraz bezpieczeństwa publicznego, o czym stanowi art. 14 ust. 1 pkt 10 i 14 tejże ustawy.

Nie budzi zatem wątpliwości, że transport zbiorowy i bezpieczeństwo obywateli mieszczą się zarówno w sferze działań publicznych województwa, jak i w interesie społeczności lokalnej.

Należy zauważyć, że istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami, a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347 str. 1, z późn. zm.). Przepisy Rozdziału 1-4 Tytułu X Dyrektywy (art. 167 i nast.) wprowadzają podstawową regułę wspólnego systemu podatku VAT, zgodnie z którą podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, natomiast prawo takie nie przysługuje w przypadku dokonywania transakcji zwolnionych lub nieopodatkowanych.

Warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r., (w sprawie C-4/94, BLP Group pic v. Commissioners of Customs & Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank pic), TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy I artykuł 17 ust. 2, 3 i5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika podatku VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a danę transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia (podobnie: wyroki TSUE w sprawach C-29/08 SKF, C-435/05 Investrand). Uzupełnienie tej reguły stanowi przyznanie podatnikowi prawa do odliczenia, gdy taki bezpośredni i ścisły związek nie występuje, lecz poniesione wydatki należą do kosztów ogólnych tego podatnika i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów i usług. Takie wydatki mają bowiem bezpośredni związek z całością działalności gospodarczej podatnika (por. wyrok TSUE w sprawie C-126/14 Sveda UAB). Z orzecznictwa TSUE wynika ponadto, że krajowe organy podatkowe i sądy, stosując owe kryteria bezpośredniego związku, powinny brać pod uwagę wszelkie okoliczności, w jakich przebiegały rozpatrywane transakcje i uwzględnić tylko te z pośród nich, które były w sposób obiektywny związane z opodatkowaną działalnością podatnika (por. wyrok TSUE w sprawie C-104/12 Becker).

Innymi słowy, prawo do odliczenia powstaje zarówno wtedy, gdy dany wydatek pozostaje w ścisłym związku z konkretną czynnością opodatkowaną, jak również, gdy jest związany z większą liczbą takich czynności, a także, gdy zostaje poniesiony w związku z ogółem czynności, kształtujących zakres działalności gospodarczej podatnika. W każdym bowiem z tych przypadków podatek naliczony zapłacony w cenie nabytych towarów lub usług stanowi, w sposób pośredni lub bezpośredni, element cenotwórczy czynności opodatkowanych, pozostając z nimi w ten sposób ścisłym związku, wynikającym zarówno z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku jednostek samorządu terytorialnego, opisany powyżej mechanizm znajduje pełne zastosowanie. Aby prawo do odliczenia powstało, jednostka taka musi bowiem wykorzystywać nabyte dobra do czynności opodatkowanych. Należy jeszcze raz zaznaczyć, że w przypadku czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jednostka samorządu terytorialnego, działająca jako organ władzy publicznej, występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług).

Dokonując wykładni przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że poszczególne elementy składające się na definicję prawa do odliczenia tworzą pewną całość, w oparciu o którą realizuje się istota podatku neutralnego dla przedsiębiorców, a obciążającego de facto ostatecznego nabywcę (konsumenta) towarów i usług.

Charakteryzując transakcję, która rodzi prawo do odliczenia należy zatem stwierdzić, że nabywcą towarów i usług musi być przedsiębiorcą, konkretnie rzecz ujmując, podmiot występujący w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiot świadczenia powinien być natomiast wykorzystany w zasadniczej sferze działań tego przedsiębiorcy, w zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalności gospodarczej. Ponieważ jednak prawo do odliczenia realizuje się poprzez obniżenie kwoty podatku należnego o podatek naliczony, ustawodawca w art. 86 ust. 1 nie mówi w sposób ogólny o działalności gospodarczej podatnika, lecz posługuje się pojęciem czynności opodatkowanych. Wynika to z faktu, że to właśnie wymienione czynności generują kwoty podatku należnego, które podatnik otrzymuje wraz z zapłatą za dokonywane świadczenia.

Prawo do odliczenia powstaje zatem jako konsekwencja dokonania określonych zakupów, które są następnie wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Z czynnością opodatkowaną mamy natomiast do czynienia wtedy, gdy podlega ona opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy oraz jest dokonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zakupy muszą więc dotyczyć towarów lub usług bezpośrednio lub pośrednio wykorzystywanych do czynności opodatkowanych. Jedynie bowiem w takim przypadku można mówić o nakładach dotyczących działania organu władzy publicznej (np. województwa) w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Analiza opisu zdarzenia przyszłego w kontekście przywołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że Województwu przysługiwać będzie odliczenie podatku naliczonego VAT z faktur, które będą wystawione przez X Sp. z o.o. na poczet otrzymania rekompensaty za realizację usług publicznych wykonywanych w ogólnym interesie gospodarczym. Należy bowiem zauważyć, że ww. faktury związane będą z realizacją przez Województwo działań organizatora transportu publicznego w ramach, których wydzierżawia tabor kolejowy ale także powierzyło Spółce X Sp. z o.o. realizację zadania w zakresie budowy oraz wdrożenia i zarządzania wielofunkcyjnym systemem Informacji pasażerskiej (planerem podróży) oraz jednolitym systemem poboru opłat - stanowiącymi łącznie Platformę Zintegrowanych Usług Mobilności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Mając na uwadze, że konstrukcja całego systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich UE podlega ścisłej harmonizacji, co oznacza, że polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług muszą być zgodne z przepisami wspólnotowymi, w szczególności z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), przy interpretowaniu przepisów dotyczących funkcjonowania podatku VAT należy brać pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje jak prawidłowo powinny być stosowane przepisy tego podatku.

W wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hongkong Trade Development Council dotyczącym interpretacji przepisów drugiej Dyrektywy Rady 67/228 Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji gdy "działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT" (pkt 10 wyroku). Ponadto w wyroku z dnia 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÖ Trybunał zaznaczył, że "podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest "odpłatnie" w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy" (pkt 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÖ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie "pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÖ nie działa jednak na żadnym rynku" (pkt 24).

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest więc odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 512, z późn. zm.), organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy. Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Natomiast art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie województwa stanowi, że samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2475, z późn. zm.) regulujące kwestię publicznego transportu zbiorowego.

Operatorem publicznego transportu zbiorowego, stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, jest samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, publiczny transport zbiorowy może być wykonywany przez operatora publicznego transportu zbiorowego, zwanego dalej "operatorem", lub przewoźnika spełniających warunki do podejmowania i wykonywania działalności w zakresie przewozu osób (...).

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy, publiczny transport zbiorowy odbywa się na zasadach konkurencji regulowanej, o której mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie oraz z uwzględnieniem potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, publiczny transport zbiorowy może odbywać się na podstawie:

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej "organizatorem", właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest województwo:

Organizator może bezpośrednio zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w przypadku gdy świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ma być wykonywane przez podmiot wewnętrzny, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007, powołany do świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym).

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stwierdzenia, czy Województwu przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które będą wystawiane przez Spółkę na poczet otrzymywanej rekompensaty za realizacje usług publicznych.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Województwo na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu. Natomiast Województwo, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, występuje jako organizator publicznego transportu zbiorowego na obszarze województwa. Organizator - Województwo w ramach władztwa publicznego, zawiera umowy cywilnoprawne na świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Jako organ wykonawczy Sejmik Województwa powierzył odpowiednią uchwałą Spółce realizację zadania organizatora publicznego transportu zbiorowego, w zakresie budowy (etap inwestycyjny), oraz wdrożenia i zarządzania (etap operacyjny) - wielofunkcyjnym systemem informacji pasażerskiej (planem podróży) oraz jednolitym systemem poboru opłat - stanowiącymi łącznie Platformę Zintegrowanych Usług Mobilności.

Spółka w ramach powierzenia realizacji usług publicznych wykonywanych w ogólnym interesie gospodarczym świadczyć będzie usługę, w której skład wchodzą elementy polegające na:

Spółka otrzymywać będzie m.in. od Województwa tzw. rekompensatę z tytułu świadczenia usług publicznych. Jak wskazał Wnioskodawca realizacja zadania organizatora publicznego transportu zbiorowego, mieszcząca się w zakresie wykonywania zadań własnych Województwa z zakresu lokalnego transportu zbiorowego, polegające na realizacji obowiązków organizatora publicznego transportu zbiorowego w zakresie budowy (etap inwestycyjny), oraz wdrożenia zarządzania (etap operacyjny) - wielofunkcyjnym systemem informacji pasażerskiej (plenerem podróży) oraz jednolitym systemem poboru opłat stanowiących Platformę Zintegrowanych Usług Mobilności stanowi zadanie w ramach zawartej ze Spółką umowy. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jest to jedno zadanie realizowane w dwóch etapach. Spółka zobowiązana do świadczenia powierzonych zadań, będzie beneficjentem finansowania w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, stanowiącej pomoc publiczną. Spółka otrzymuje jedną rekompensatę. Spółka będzie wystawiała sukcesywnie faktury na poczet rekompensaty w relacji do stopnia realizacji zadania. Co istotne w analizowanej sprawie Spółka realizuje zadanie opisane we wniosku we własnym imieniu i na swoją rzecz. Z informacji zawartych we wniosku wynika również, że obrót uzyskiwany z tytułu świadczenia usług w zakresie transportu zbiorowego stanowi obrót Spółki.

W tym miejscu wskazać należy, że rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie podatnika od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego. Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane przez podatnika towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie wynika, aby występował związek między wydatkami ponoszonymi w ramach wykonywania zadań własnych Województwa (wypłata rekompensaty), a sprzedażą opodatkowaną. Jak wskazał Wnioskodawca realizacja zadania organizatora publicznego transportu zbiorowego opisanego we wniosku, mieści się w zakresie wykonywania zadań własnych Województwa z zakresu lokalnego transportu zbiorowego. Ponadto co istotne w analizowanej sprawie Spółka realizuje zadanie opisane we wniosku we własnym imieniu i na swoją rzecz. Z informacji zawartych we wniosku wynika również, że obrót uzyskiwany z tytułu świadczenia usług w zakresie transportu zbiorowego stanowi obrót Spółki. W kontekście powyższego stwierdzić należy, że - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - w analizowanej sprawie nie wystąpi po stronie Wnioskodawcy związek między ponoszonymi w ramach wykonywania zadań własnych województwa a sprzedażą opodatkowaną. Sprzedaż opodatkowana w analizowanej sprawie będzie występowała u Spółki nie natomiast u Województwa.

Jak wyjaśniono powyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji, w opisanym przypadku Województwu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych od Spółki faktur dokumentujących rekompensaty za świadczone usługi.

Podsumowując, Województwu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Spółkę z tytułu rekompensaty za świadczone przez nią usługi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.