0112-KDIL3.4012.142.2019.1.JK - Opodatkowanie podatkiem VAT nieodpłatnego przeniesienia nakładów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przeniesienia nakładów - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przeniesienia nakładów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego (spółka jawna). Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i rozlicza VAT na zasadach ogólnych. Wnioskodawca prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu VAT, w szczególności w zakresie produkcji (...).

Od sierpnia 2000 r. do grudnia 2019 r. Spółka korzystała z nieruchomości gruntowej na podstawie umowy użyczenia zawartej z właścicielami gruntu. W tym okresie Spółka ponosiła nakłady inwestycyjne i remontowe na budynek gospodarczy. Nakłady miały charakter wybudowania budynku, budowli lub urządzeń na cudzym gruncie. Nieruchomość była wykorzystywana przez Spółkę w działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT. Spółka zgodnie z przysługującym jej prawem dokonywała odliczenia VAT naliczonego od poniesionych nakładów. Przedmiotowe nakłady zostały poniesione w okresie roku 2000 i 2001. W grudniu 2019 r. właściciel gruntu wypowiedział umowę użyczenia ze skutkiem na 31 stycznia 2020 rok.

Nieruchomość zostanie wydana właścicielowi wraz z poniesionymi przez Spółkę nakładami, ponieważ ze względu na charakter wykonanych przez Spółkę prac inwestycyjnych i remontowych, nie było możliwe ani celowe przywrócenie budynku gospodarczego do stanu poprzedniego.

W związku z rozwiązaniem umowy użyczenia i wydaniem nieruchomości wraz z nakładami, Spółka zgodnie z umową użyczenia nie ma roszczenia o zwrot poniesionych nakładów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przeniesienie nakładów na właściciela stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Jak stanowi art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisy art. 7 ust. 3-7 Ustawy VAT wprowadzają wyjątek od zasady opodatkowania nieodpłatnych przekazań dla prezentów małej wartości i próbek, co nie ma w analizowanym stanie faktycznym zastosowania.

Z kolei przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy VAT (art. 8 ust. 1 Ustawy VAT). Zgodnie z art. 8 ust. 2 Ustawy VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Powyższy przepis stanowi implementację art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

* użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu,

* nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Z przywołanych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (por. także m.in. w A. Bartosiewicz, R. Kubacki "VAT Komentarz", WK 2016). Zatem jeżeli nieodpłatnie wyświadczona usługa będzie związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

W analizowanym stanie faktycznym Spółka ponosiła nakłady na nieruchomość w okresie, kiedy korzystała z nieruchomości na podstawie umowy użyczenia. W konsekwencji należy uznać, że przeniesienie na właściciela nakładów będzie miało charakter nieodpłatny. Nie oznacza to jednak zdaniem Spółki, że nieodpłatne przeniesienie nakładów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Nakłady poczynione na nieruchomości nie stanowiły odrębnych od nieruchomości przedmiotów własności.

Zatem nieodpłatne przeniesienie na właściciela nakładów nie może być zdaniem Spółki uznane za nieodpłatną dostawę towarów, która podlegałaby opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 Ustawy VAT.

W ocenie Spółki nieodpłatne przeniesienie na właściciela nakładów nie może być też uznane za nieodpłatne świadczenie usług, które podlegałoby opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 Ustawy VAT.

Spółka korzystała z nieruchomości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy użyczenia. W ocenie Spółki wszystko, co wiąże się z umową użyczenia, ale także jej rozwiązaniem również wykazuje związek z działalnością gospodarczą Spółki.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego. Przykładowo w interpretacji z dnia 27 kwietnia 2016 r. nr ILPP1/4512 -1-182/16-2/HW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał że: "w opisanej sytuacji, nakłady poczynione przez Wnioskodawcą dokonywane są w przedmiocie najmu, który stanowi własność wynajmującego, a nie Wnioskodawcy. Zatem pozostawienie nakładów w wynajmowanym lokalu użytkowym nie stanowi przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, a tym samym dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, bowiem nie stanowią one własności najemcy.

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytanie, należy stwierdzić, że czynność nieodpłatnego pozostawienia niezamortyzowanych nakładów inwestycyjnych ("Inwestycji w obcych środkach trwałych"), w związku z rozwiązaniem umowy najmu i wyjściem z lokalu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie stanowi ani dostawy towarów, ani nieodpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu na mocy art. 8 ust. 2 ustawy".

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, który stwierdził w interpretacji z dnia 31 marca 2016 r. nr IBPP1/4512-236/16/KJ, że pozostawienie przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych na inwestycję w obcym środku trwałym (nabyte od spółki kapitałowej nakłady na wybudowanie budynku) nie będzie stanowić przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż Wnioskodawca posiada jedynie prawo do tych nakładów. Zatem pozostawienie tych nakładów wydzierżawiającemu nie stanowi dostawy towarów. (...) pozostawienie (nieodpłatne) nakładów poniesionych na inwestycję w obcym środku trwałym (do których Wnioskodawca nabył prawa), związane jest z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż nie został spełniony warunek wskazany w tym przepisie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wypowiedział się podobnie również w interpretacjach z 31 marca 2016 r. nr IBPP1/4512-988 -115/KJ oraz z dnia 19 października 2015 r. nr IBPP1/4512-609/15/LSz. Podobne stanowisko zaprezentował także m.in Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 23 grudnia 2015 r. nr ILPP2/4512-1-719/15-4/JK.

Mając na uwadze przedstawione wyżej argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że prawidłowe jest zaprezentowane przez niego stanowisko, zgodnie z którym nieodpłatne przeniesienie na właściciela nakładów nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - według art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów. Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", a "świadczenie" - to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś na czyjąś rzecz.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

W myśl regulacji art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zatem dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Aby zatem nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a co za tym idzie za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Z informacji wskazanych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i rozlicza VAT na zasadach ogólnych. Wnioskodawca prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu VAT, w szczególności w zakresie produkcji (...).

Od sierpnia 2000 r. do grudnia 2019 r. Wnioskodawca korzystał z nieruchomości gruntowej na podstawie umowy użyczenia zawartej z właścicielami gruntu. W tym okresie Wnioskodawca ponosił nakłady inwestycyjne i remontowe na budynek gospodarczy. Nakłady miały charakter wybudowania budynku, budowli lub urządzeń na cudzym gruncie. Nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca zgodnie z przysługującym mu prawem dokonywał odliczenia VAT naliczonego od poniesionych nakładów. Przedmiotowe nakłady zostały poniesione w roku 2000 i 2001. W grudniu 2019 r. właściciel gruntu wypowiedział umowę użyczenia ze skutkiem na 31 stycznia 2020 rok. Nieruchomość zostanie wydana właścicielowi wraz z poniesionymi przez Wnioskodawcę nakładami, ponieważ ze względu na charakter wykonanych przez Wnioskodawcę prac inwestycyjnych i remontowych, nie jest możliwe ani celowe przywrócenie budynku gospodarczego do stanu poprzedniego. W związku z rozwiązaniem umowy użyczenia i wydaniem nieruchomości wraz z nakładami, Wnioskodawca zgodnie z umową użyczenia nie ma roszczenia o zwrot poniesionych nakładów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy nieodpłatne przeniesienie nakładów na rzecz właściciela nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy ustalić, czy poniesione nakłady inwestycyjne i remontowe na budynek gospodarczy - w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług poczynione na nieruchomości będącej własnością odrębnego podmiotu - należy traktować jako towar. W tym celu niezbędne staje się odwołanie do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.).

Na podstawie art. 45 § 1 Kodeksu cywilnego, rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z kolei z treści § 2 cyt. przepisu wynika, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego).

Na mocy art. 710 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Po zakończeniu użyczenia biorący do używania obowiązany jest zwrócić użyczającemu rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże biorący nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania (art. 718 § 1 Kodeksu cywilnego).

Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy należy zatem przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić - zdefiniowany w art. 2 pkt 6 ustawy - towar.

W opisanej sytuacji, nakłady poczynione przez Wnioskodawcę dokonywane były na przedmiocie użyczonym - nieruchomości, która stanowi własność użyczającego, a nie Wnioskodawcy. Zatem pozostawienie nakładów nie będzie stanowić przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, bowiem nie stanowią one własności Wnioskodawcy.

Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do tych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

W świetle powołanych przepisów Kodeksu cywilnego wskazać należy, iż Wnioskodawca w momencie nieodpłatnego przekazania poniesionych nakładów nie będzie właścicielem przedmiotowej inwestycji, bowiem stanowi ona już część składową gruntu. Tym samym, nieodpłatne przekazanie poniesionych nakładów inwestycyjnych i remontowych na budynek gospodarczy należy traktować jako świadczenie usług (w przedmiotowej sytuacji nieodpłatne), bowiem jest to w istocie przekazanie jedynie poniesionych nakładów, a nie budynku gospodarczego wraz z gruntem.

Wskazać przy tym należy również, że nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów uznaje się za odpłatne świadczenie usług, jeżeli nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca rozpoczął czynności inwestycyjne i remontowe związane budynkiem gospodarczym, który wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, wszystko co wiąże się z przedmiotowymi czynnościami inwestycyjnymi i remontowymi związanymi z budynkiem gospodarczym, wiąże się z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w tym także z ustaniem umowy użyczenia.

Tym samym przedmiotowe nakłady były realizowane z myślą o interesie gospodarczym Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie, nie zostanie spełniony warunek wskazany w przepisie art. 8 ust. 2 ustawy - w przedmiotowej sprawie istnieje związek czynności nieodpłatnego przekazania nakładów z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zatem, czynność przekazania przez Wnioskodawcę poczynionych przez niego nakładów na rzecz właściciela nieruchomości, na której poniesiono nakłady, nie będzie stanowić nieodpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu, w myśl art. 8 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że nieodpłatne przeniesienie nakładów na rzecz właściciela nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.