0112-KDIL3-3.4011.62.2018.1.MM - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2018 r. (data wpływu 9 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca na dzień złożenia niniejszego wniosku prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną pod numerem REGON / NIP. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz rozlicza podatek dochodowy na zasadzie liniowej.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w P (KW prowadzonej przez Sąd Rejonowy). W skład wskazanej nieruchomości wchodzą działki o numerach 1368/7 oraz 1370/2 oraz posadowione na nich budynki i budowle. Wnioskodawca stał się współwłaścicielem gruntu poprzez darowiznę otrzymaną od swoich rodziców. Darowizna została dokonana w formie dwóch aktów notarialnych:

* z dnia 24 listopada 2006 r., kiedy to Wnioskodawca otrzymał 1/4 omawianej nieruchomości, wycenionego na moment aktu na wartość 72.500,00 zł

* z dnia 31 lipca 2007 r., kiedy to Wnioskodawca otrzymał 1/4 omawianej nieruchomości, wycenionego na moment aktu na wartość 72.500,00 zł wraz z infrastrukturą techniczną wycenioną na moment aktu na wartość 5.130,78 zł.

Na wskazanym gruncie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (handlowo-usługową), jednakże wskazany grunt nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Znajdują się jednak na nim następujące środki trwałe, wykazane w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy:

* pawilon handlowy (wartość początkowa 350.989,00 zł, data przyjęcia 2 stycznia 1998 r.),

* pawilon handlowy (wartość początkowa 52.620,59 zł, data przyjęcia 1 września 2007),

* warsztat ogumienia (wartość początkowa 37.982,36 zł, data przyjęcia 1 września 2007),

* warsztat samochodowy (wartość początkowa 16.212,83 zł, data przyjęcia 1 września 2007),

* hala magazynowa (wartość początkowa 28.280,00 zł, data przyjęcia 1 września 2007).

Na wskazane środki trwałe (budynki i budowle) w okresie od dnia oddania do użytkowania nie zostały dokonane jakiekolwiek nakłady modernizacyjne - zwiększające wartość środków trwałych).

Z tytułu użytkowania nieruchomości Wnioskodawca ponosi obciążenia z tytułu podatku od nieruchomości.

W związku z planami zakończenia działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza sprzedać swoją część opisanej nieruchomości obejmującą wraz z posadowionymi na niej budynkami/budowlami. Wnioskodawca zakłada, iż w momencie sprzedaży nieruchomości w akcie notarialnym zostanie dokładnie określona wartość za jaką dochodzi do sprzedaży gruntu, a jaka dotyczy sprzedawanych budynków i budowli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z przedstawioną sytuacją Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych przychód ze sprzedaży posiadanej części gruntu nie będzie stanowił przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej u.p.d.o.f.)?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (...). Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca posiada udział w gruncie (1/2) oraz jest właścicielem posadowionych na tym gruncie budynków i budowli. Zaznaczyć należy, że tylko budynki i budowle były przez Wnioskodawcę wykazywane w ewidencji środków trwałych. W przypadku gruntu wprawdzie była prowadzona na nim działalność gospodarcza (Wnioskodawca od posiadanej części gruntu płaci podatek od nieruchomości wg stawki właściwej dla gruntów wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej), jednakże grunt nigdy nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż planowane zbycie części gruntu nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Będzie to sytuacja odmienna od sprzedaży budynków / budowli na tym gruncie posadowionych, które w związku z faktem, iż są wykazane w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, zostaną zbyte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Analizując jednakże stricte sprzedaż posiadanej przez Wnioskodawcę części gruntu oraz fakt, że jak to już zostało zaznaczone zdaniem Wnioskodawcy odpłatne zbycie części gruntu nie nastąpi w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to biorąc pod uwagę, że licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycia przez Wnioskodawcę części gruntu do dnia zbycia upłynął okres dłuższy niż 5 lat, to przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu zbycia posiadanej części gruntu nie będzie stanowił źródła przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f., a zatem nie zrodzi powstania obowiązku uiszczenia podatku dochodowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy środki uzyskane z odpłatnego zbycia części gruntu nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 200 z późn. zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy: źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na podstawie natomiast art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy: źródłem przychodów jest działalność gospodarcza.

Wyodrębnienie w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w pkt 3 i pkt 8 jako dwóch różnych źródeł przychodów - pozarolniczej działalności gospodarczej oraz odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części, udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów i innych rzeczy - wskazuje, że odpłatne zbycie rzeczy i określonych praw może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przywołanym wyżej przepisie ustawodawca ustanowił reguły, w oparciu o które do przychodu z działalności gospodarczej zalicza się przychód z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą określonych składników.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W konsekwencji odpłatne zbycie wykorzystywanego w działalności gospodarczej składnika majątku (z wyłączeniem nieruchomości mieszkalnych) nawet jeśli nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będzie skutkować powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości, w skład której wchodzą działki oraz posadowione na nich budynki i budowle. Wnioskodawca stał się współwłaścicielem gruntu poprzez darowiznę otrzymaną od swoich rodziców. Darowizna została dokonana w formie dwóch aktów notarialnych w 2006 i 2007 r. Na wskazanym gruncie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (handlowo-usługową), jednak wskazany grunt nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Znajdują się na nim następujące środki trwałe, wykazane w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, takie jak: pawilony handlowe, warsztat ogumienia, warsztat samochodowy, hala magazynowa. W związku z planami zakończenia działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza sprzedać swoją część opisanej nieruchomości wraz z posadowionymi na niej budynkami/budowlami. Wnioskodawca zakłada, że w momencie sprzedaży nieruchomości w akcie notarialnym zostanie dokładnie określona wartość za jaką dochodzi do sprzedaży gruntu, a jaka dotyczy sprzedawanych budynków i budowli.

O tym, jaki składnik majątku stanowi środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 ww. ustawy: amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

Zgodnie z art. 22c, amortyzacji nie podlegają:

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej). Wynika z nich również, że grunty oraz wybudowane na nich budynki stanowią odrębne środki trwałe.

Zatem należy stwierdzić, że skoro wskazany w opisie sprawy grunt był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej (i spełniał warunki do zakwalifikowania go do środków trwałych podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych) to - zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychód z jego odpłatnego zbycia będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Na powyższe nie ma wpływu fakt, że ww. grunt nie został ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Jednocześnie Organ dodaje, że w niniejszej sprawie należy mieć na uwadze art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Reasumując - na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych przychód ze sprzedaży przez Wnioskodawcę posiadanej części gruntu będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.