0112-KDIL3-3.4011.47.2017.1.MC

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie praktyki lekarskiej. Uzyskane dochody z działalności gospodarczej opodatkowuje na zasadach ogólnych wg stawki 19%. Jej mąż będzie właścicielem lokalu użytkowego. Lokal zakupiony zostanie ze środków własnych męża, uzyskanych w drodze darowizny (z ojca na syna) i do jego majątku osobistego. Przez cały okres małżeństwa Wnioskodawczyni wraz z mężem pozostaje we wspólności majątkowej małżeńskiej. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawczyni zawrze z mężem umowę najmu lokalu użytkowego, będącego własnością męża, w którym będzie prowadziła swój gabinet w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Czynsz najmu ustalony zostanie według cen rynkowych. Oprócz czynszu, zgodnie z umową, Wnioskodawczyni będzie obowiązana ponosić opłaty niezależne (media) w części przypadającej na wynajmowany lokal. Z tytułu zawartej umowy najmu lokalu mąż będzie wystawiał jej faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej kwot wynikających z faktur wystawionych przez męża z tytułu najmu lokalu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ponoszone przez Wnioskodawczynię koszty z tytułu najmu lokalu użytkowego od męża są niewątpliwie kosztami poniesionymi w celu uzyskania przychodów. Koszty najmu lokalu (w tym od współmałżonka) na cele działalności gospodarczej nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatki, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Poniesienie kosztu będzie właściwie udokumentowane wystawioną fakturą.

W związku z powyższym w przypadku Wnioskodawczyni spełnione będą wszystkie przesłanki warunkujące zaliczenie ponoszonych wydatków na najem lokalu użytkowego od męża do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa natomiast obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie praktyki lekarskiej. Jej mąż będzie właścicielem lokalu użytkowego, który zostanie zakupiony ze środków własnych, uzyskanych w drodze darowizny (z ojca na syna) i do jego majątku osobistego. Przez cały okres małżeństwa Wnioskodawczyni wraz z mężem pozostaje we wspólności majątkowej małżeńskiej. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawczyni zawrze z mężem umowę najmu lokalu użytkowego, będącego własnością męża, w którym będzie prowadziła swój gabinet lekarski. Czynsz najmu zostanie ustalony według cen rynkowych. Oprócz czynszu, zgodnie z umową, Wnioskodawczyni będzie obowiązana ponosić opłaty niezależne (media) w części przypadającej na wynajmowany lokal. Z tytułu zawartej umowy najmu lokalu mąż będzie wystawiał Wnioskodawczyni faktury.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że do wydatków z tytułu czynszu najmu lokalu i opłat za media, związanych z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie i jednocześnie nie są wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów, ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. Wydatki te mogą więc stanowić koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy bowiem zauważyć, że wskazana we wniosku umowa najmu lokalu użytkowego zostanie zawarta między dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. między jednym podmiotem - mężem Wnioskodawczyni prowadzącym jednoosobową działalność w zakresie wynajmu i zarządzania (najemcą) oraz drugim podmiotem - Wnioskodawczynią (wynajmującą).

Należy jednak podkreślić, że obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów z tej działalności (lub na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Reasumując - Wnioskodawczyni ma prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej kwot wynikających z faktur wystawionych przez męża z tytułu najmu lokalu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.