0112-KDIL3-3.4011.422.2019.1.WS - Zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2019 r. (data wpływu 31 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu I - jest prawidłowe,

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu II - jest prawidłowe,

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu III - jest prawidłowe,

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu IV - jest prawidłowe,

* możliwości wprowadzenia do ewidencji środków trwałych lokalu V w momencie, gdy będzie on gotowy do najmu i możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu I,

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu II,

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu III,

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu IV,

* możliwości wprowadzenia do ewidencji środków trwałych lokalu V w momencie, gdy będzie on gotowy do najmu i możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: "Wnioskodawca" lub "Podatnik") uzyskuje przychody między innymi z tytułu najmu lokali, które od 2018 r. rozlicza w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym.

W przypadku jednego z lokali (dalej: "lokal I") Wnioskodawca wraz z małżonką nabył własnościowe spółdzielcze prawo do tego lokalu mieszkalnego kilkanaście lat temu. Lokal I był zamieszkiwany przed nabyciem przez okres ponad 60 miesięcy, jednak w momencie nabycia nie było dla niego wyodrębnionej osobnej księgi wieczystej. Po kilku latach od nabycia Wnioskodawca nabył własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu I na wyłączną własność w wyniku umowy o podział majątku wspólnego. Następnie po upływie kolejnych kilku lat aktem notarialnym nastąpiło przekształcenie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu I w odrębną własność tego lokalu, która to własność została przeniesiona na Wnioskodawcę. Dopiero na podstawie tego aktu notarialnego dla lokalu I została założona odrębna księga wieczysta.

Wnioskodawca zaczął wynajmować lokal I i osiągać z tego tytułu przychody jeszcze przed przekształceniem własnościowego spółdzielczego prawa w odrębną własność tego lokalu. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu I nie zostało wprowadzone przez Podatnika jako wartość niematerialna i prawna do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i nie dokonywano jego amortyzacji. Podatnik planował przekształcić prawo do tego lokalu we własność i w związku z tym nie przewidywał używania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu I w prowadzonej działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż rok. Lokal I został po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych po przekształceniu w odrębną własność i zaczął być amortyzowany jako środek trwały.

W przypadku drugiego z lokali (dalej: "lokal II") Wnioskodawca nabył własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, dla którego w momencie nabycia była wyodrębniona od ponad 5 lat osobna księga wieczysta. Wnioskodawca wprowadził własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu II jako wartość niematerialną i prawną do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i dokonywał amortyzacji z tego tytułu, ponieważ przewidywał, że będzie użytkował to prawo w działalności gospodarczej przez okres ponad 12 miesięcy. Następnie nastąpiło przekształcenie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu II w odrębną własność tego lokalu, która to własność została przeniesiona na Wnioskodawcę. Na skutek tego zdarzenia Wnioskodawca zlikwidował wartość niematerialną i prawną i wprowadził prawo własności lokalu II jako środek trwały do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i rozpoczął amortyzację tego środka trwałego. W przypadku lokalu II Wnioskodawca zaczął wynajmować ten lokal i osiągać z tego tytułu przychody jeszcze przed przekształceniem własnościowego spółdzielczego prawa w odrębną własność tego lokalu.

Oba lokale (lokal I i lokal II) stanowią i stanowiły przez okres ponad 60 miesięcy przed nabyciem samodzielne lokale mieszkalne w myśl art. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 737 z późn. zm.), znajdowały się w zasobach spółdzielni mieszkaniowej przez okres ponad 60 miesięcy przed nabyciem i były zamieszkiwane przez okres ponad 60 miesięcy przed nabyciem.

Podatnik przewiduje w przyszłości możliwość zakupu kolejnego lokalu mieszkalnego, przy czym mogą wystąpić przypadki inne niż opisane wyżej w zaistniałym stanie faktycznym.

W pierwszym z możliwych przyszłych przypadków Podatnik zakłada, że Podatnik zakupi własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu (dalej: "lokal III"), dla którego przed nabyciem nie było wyodrębnionej księgi wieczystej. Podatnik zacznie osiągać przychód z najmu lokalu III jeszcze przed przekształceniem własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu w prawo własności i wprowadzi własnościowe spółdzielcze prawo do tego lokalu jako wartość niematerialną i prawną do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i będzie dokonywał amortyzacji z tego tytułu. Następnie po przekształceniu nastąpi likwidacja wartości niematerialnej i prawnej i Wnioskodawca wprowadzi prawo własności lokalu III jako środek trwały do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i rozpocznie amortyzację tego środka trwałego.

W drugim z możliwych przyszłych przypadków Podatnik zakłada, że Podatnik zakupi własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu (dalej: "lokal IV"), dla którego przed nabyciem przez okres co najmniej 5 lat była prowadzona odrębna księga wieczysta. Podatnik zacznie osiągać przychód z najmu lokalu IV jeszcze przed przekształceniem własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu w prawo własności, ale nie wprowadzi własnościowego spółdzielczego prawa do tego lokalu jako wartości niematerialnej i prawnej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i nie będzie dokonywał amortyzacji z tego tytułu, nie przewidując wykorzystywania własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu IV przez okres co najmniej 12 miesięcy. Dopiero po przekształceniu prawa do tego lokalu we własność Wnioskodawca wprowadzi prawo własności lokalu IV jako środek trwały po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i rozpocznie amortyzację tego środka trwałego.

Podatnik przewiduje również w przyszłości możliwość wystąpienia takiego przypadku, w którym nabędzie w ramach działalności gospodarczej własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego (dalej: "lokal V"), a następnie przekształci je w prawo własności i dopiero po przekształceniu zacznie ten lokal wynajmować i osiągać z tego tytułu przychód. Lokal V jeszcze przed ww. przekształceniem, tj. od razu po nabyciu lub po przeprowadzeniu niezbędnego remontu będzie gotowy do wynajmu, ale pomimo podejmowanych od momentu nabycia lokalu prób znalezienia najemcy, pierwszy najemca podpisze umowę najmu i zacznie zamieszkiwać lokal dopiero po ww. przekształceniu. W czasie poszukiwania najemcy lokal nie będzie wykorzystywany przez Podatnika w celach innych niż prowadzona przez niego działalność gospodarcza.

W przypadku lokali, o których mowa w przedstawionym stanie przyszłym (lokale III, IV, V), Podatnik zakłada, że będą one stanowić w momencie zakupu i przez okres ponad 60 miesięcy przed nabyciem samodzielne lokale mieszkalne w myśl art. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. Z 2019 r. poz. 737 z późn. zm.), będą one znajdowały się w zasobach spółdzielni mieszkaniowej przez okres ponad 60 miesięcy przed nabyciem i będą zamieszkiwane przez okres ponad 60 miesięcy przed ich nabyciem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo zastosować na podstawie art. 22j ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) indywidualną stawkę amortyzacyjną do lokalu w wysokości 10% rocznie w przypadku lokalu I?

2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo zastosować na podstawie art. 22j ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) indywidualną stawkę amortyzacyjną do lokalu w wysokości 10% rocznie w przypadku lokalu II?

3. Czy w przedstawionym stanie przyszłym Wnioskodawca będzie miał prawo zastosować na podstawie art. 22j ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) indywidualną stawkę amortyzacyjną do lokalu w wysokości 10% rocznie w przypadku lokalu III?

4. Czy w przedstawionym stanie przyszłym Wnioskodawca będzie miał prawo zastosować na podstawie art. 22j ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) indywidualną stawkę amortyzacyjną do lokalu w wysokości 10% rocznie w przypadku lokalu IV?

5. Czy w przedstawionym stanie przyszłym, w momencie gdy lokal V będzie gotowy do wynajmu, ale nie będzie jeszcze pierwszego najemcy, Wnioskodawca będzie miał prawo wprowadzić własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu V jako wartość niematerialną i prawną do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i dokonywać z tego tytułu amortyzacji, a następnie (tj. po przekształceniu własnościowego spółdzielczego prawa do tego lokalu w prawo własności, zlikwidowaniu wartości niematerialnej i prawnej i wprowadzeniu tego lokalu jako środka trwałego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych) będzie mógł dokonywać amortyzacji z zastosowaniem na podstawie art. 22j ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu w wysokości 10% rocznie?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym oraz stanie przyszłym ma/będzie miał on prawo stosować do amortyzacji lokalu indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% rocznie na podstawie art. 22j ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.f.") we wszystkich przypadkach, o których mowa w pytaniach 1-5.

Stosownie do art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o u.p.d.o.f., z uwzględnieniem art. 23 u.p.d.o.f.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a-22o u.p.d.o.f.

W myśl art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f. amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c u.p.d.o.f., stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f., zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z 22b ust. 1 u.p.d.o.f. amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c u.p.d.o.f., nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f., zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak stanowi art. 22h ust. 2 u.p.d.o.f. podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł u.p.d.o.f., dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k u.p.d.o.f. dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 u.p.d.o.f. odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł u.p.d.o.f., dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.

Stosownie do treści art. 22j ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I u.p.d.o.f., mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:

a. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,

b. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych - dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata.

W myśl art. 22j ust. 3 u.p.d.o.f. środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

W przedstawionym stanie faktycznym i stanie przyszłym w wyniku przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo własności powstały/powstaną nowe składniki majątku stanowiące środki trwałe, które zostały/zostaną przez Wnioskodawcę jako środek trwały po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W opinii Wnioskodawcy dla rozstrzygnięcia możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu w wysokości 10% rocznie po przekształceniu w prawo własności nie ma znaczenia fakt, czy Wnioskodawca zaczął/zacznie wynajmować mieszkanie jeszcze przed przekształceniem własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo własności.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 u.p.d.o.f. wartością niematerialną i prawną możemy nazwać jedynie takie spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, dla którego przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok.

W zaistniałym stanie faktycznym w przypadku lokalu I Wnioskodawca planował przekształcić prawo do tego lokalu we własność i w związku z tym nie przewidywał używania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu I w prowadzonej działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż rok. W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy, dopiero gdyby faktyczny okres używania przekroczył rok, na podstawie art. 22e ust. 1 u.p.d.o.f. Podatnik miałby obowiązek zaliczyć nabyte spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego do wartości niematerialnych i prawnych i przyjąć je do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w pierwszym miesiącu po upływie roku. W przedmiotowym stanie faktycznym w przypadku lokalu I nie mamy do czynienia z taką sytuacją, ponieważ przed upływem roku nastąpiło przekształcenie w prawo własności.

W przypadku lokalu II Wnioskodawca wprowadził własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu II jako wartość niematerialną i prawną do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i dokonywał amortyzacji z tego tytułu, ponieważ przewidywał, że będzie użytkował to prawo w działalności gospodarczej przez okres ponad 12 miesięcy. W opinii Wnioskodawcy fakt, że prawo do lokalu II zostało przed przekształceniem wprowadzone już raz do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jako wartość niematerialna i prawna nie ma wpływu na możliwość spełnienia warunku wprowadzenia używanego środka trwałego po raz pierwszy do ewidencji, o czym mowa w treści art. 22j ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. W momencie przekształcenia przestaje bowiem istnieć spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu stanowiące wartość niematerialną i prawną, a powstaje odrębna własność lokalu stanowiąca nowy środek trwały.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zbieżne ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażonym w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia z dnia 9 maja 2018 r., sygn. 0115-KDIT2-3.4011.112.2018.1.JG.

W podobnym tonie wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji z dnia 18 stycznia 2013 r., sygn. IBPBI/1/415-1298/12/ZK oraz w indywidualnej interpretacji z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. IBPBII/2/415-19/12/MM.

Zdaniem Wnioskodawcy dla stwierdzenia, czy lokal był wykorzystywany przed nabyciem przez okres co najmniej 60 miesięcy i co za tym idzie dla spełnienia jednego z warunków zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej nie ma znaczenia fakt, czy dla lokalu przed nabyciem była prowadzona wyodrębniona księga wieczysta, czy też nie.

Przepisy nie narzucają, w jaki sposób podatnik ma udowodnić, że lokal był wykorzystywany przed nabyciem przez okres co najmniej 60 miesięcy. W opinii Wnioskodawcy, jeżeli budynek, w którym znajduje się dany lokal, został oddany do użytku ponad 60 miesięcy przed nabyciem lokalu przez podatnika i podatnik jest w stanie udowodnić na podstawie innych dowodów, że nabywany lokal był zamieszkiwany przez co najmniej 60 miesięcy przed jego nabyciem, to sam fakt, że nie dokonano czynności wyodrębnienia księgi wieczystej dla spółdzielczego własnościowego prawa do przedmiotowego lokalu nie powinien mieć decydującego znaczenia dla rozstrzygnięcia kwestii, czy lokal spełnia definicję lokalu używanego, o którym mowa w art. 22j ust. 3 u.p.d.o.f. W przywołanych wyżej interpretacjach indywidualnych również nie warunkowano spełnienia definicji lokalu używanego od tego, czy dla lokalu była w trakcie używania prowadzona odrębna księga wieczysta.

Odnosząc się do pytania piątego, w opinii Wnioskodawcy, w momencie, gdy lokal V będzie już gotowy do wynajmu (co może mieć miejsce od razu po zakupie lokalu lub po wykonaniu niezbędnego remontu w zależności od stanu lokalu), ale nie będzie jeszcze pierwszego najemcy, Wnioskodawca będzie miał prawo wprowadzić własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu V jako wartość niematerialną i prawną do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i dokonywać z tego tytułu amortyzacji, a następnie (tj. po przekształceniu własnościowego spółdzielczego prawa do tego lokalu w prawo własności, zlikwidowaniu wartości niematerialnej i prawnej i wprowadzeniu tego lokalu jako środka trwałego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych) będzie mógł dokonywać amortyzacji z zastosowaniem, na podstawie art. 22j ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu w wysokości 10% rocznie.

Zarówno w art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f., jak i art. 22b ust. 1 u.p.d.o.f. ustawodawca użył sformułowania, że amortyzacji podlegają lokale "wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy". Zdaniem Wnioskodawcy sformułowanie to pozwala określić, które lokale w ogóle można amortyzować, a które nie podlegają amortyzacji. Wywodzenie z ww. przepisów, że amortyzację podatkową należy zawiesić w okresie, gdy czasowo lokal stoi pusty pomimo podjętych działań celem znalezienia najemcy byłoby zinterpretowaniem wątpliwości na niekorzyść Podatnika. Zgodnie natomiast z art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika.

Na tej podstawie należy uznać, że jeśli lokal jest gotowy do wynajmu i został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Podatnika, to Podatnik ma prawo dokonywać amortyzacji niezależnie od tego, czy w danym momencie jest on wynajmowany, czy aktualnie Podatnik poszukuje najemcy. Wyjątkiem byłaby sytuacja, gdyby Podatnik w czasie gdy nie ma najemcy, wykorzystywał przedmiotowy lokal do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych w zakresie:

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu I - jest prawidłowe,

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu II - jest prawidłowe,

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu III - jest prawidłowe,

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej do lokalu IV - jest prawidłowe,

* możliwości wprowadzenia do ewidencji środków trwałych lokalu V w momencie, gdy będzie on gotowy do najmu i możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku interpretacje zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń,

* zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.