0112-KDIL3-3.4011.395.2018.3.AA - Rozliczenie przychodów oraz kosztów podatkowych z tytułu uczestnictwa w konsorcjum.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2018 r. (data wpływu 16 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych rozliczenia przychodów oraz kosztów ich uzyskania z tytułu uczestnictwa w konsorcjum - jest prawidłowe.

W dniu 16 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek - uzupełniony pismem z 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 grudnia 2018 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych rozliczenia przychodów oraz kosztów ich uzyskania z tytułu uczestnictwa w konsorcjum.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

1. Wnioskodawca wraz z żoną prowadzą działalności gospodarcze w zakresie budowy dróg. Małżonkowie chcą zawrzeć umowę konsorcjum, której celem byłoby wspólne uczestnictwo w przetargu na realizację zamówienia publicznego polegającego na przebudowie drogi powiatowej wraz z budową kanalizacji i chodnika. Liderem konsorcjum byłaby firma Wnioskodawcy. Jednocześnie wszyscy partnerzy konsorcjum ponoszą wobec zamawiającego solidarną odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z umowy konsorcjum. Zgodnie z umową małżonkowie chcą podzielić swoje udziały nie procentowo, a zadaniowo (każdy z małżonków będzie wykonywał określone w umowie roboty budowlane o podanej wartości). Zgodnie z umową lider konsorcjum będzie jedynym podmiotem wystawiającym faktury VAT dla zamawiającego. Partnerzy konsorcjum będą posiadać swój zakres obowiązków (prac) w ramach projektu. Po zakończeniu zadania lider konsorcjum wystawi zamawiającemu tzw. fakturę całościową, która dotyczyć będzie towarów dostarczonych i usług świadczonych przez konsorcjum.

2. Wnioskodawca wraz z żoną prowadzą działalności gospodarcze w zakresie budowy dróg. Małżonkowie chcą zawrzeć umowę konsorcjum, której celem byłoby wspólne uczestnictwo w przetargu na realizację zamówienia publicznego polegającego na przebudowie drogi powiatowej wraz z budową kanalizacji i chodnika. Wszyscy partnerzy konsorcjum ponoszą wobec zamawiającego solidarną odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z umowy konsorcjum. Zgodnie z umową małżonkowie chcą podzielić swoje udziały nie procentowo, a zadaniowo (każdy z nich będzie wykonywał określone w umowie roboty budowlane o podanej wartości). Partnerzy konsorcjum będą posiadać swój zakres obowiązków (prac) w ramach zadania. Realizacja tych robót realizowana będzie bezpośrednio na rzecz Inwestora. Po zakończeniu zadania każdy z członków konsorcjum rozliczy się z wykonanych robót z inwestorem odrębnie.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca na wstępie wskazał, że przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe w podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące umowy konsorcjum opisanej w pkt 1. W dalszej części pisma uzupełniającego wniosek Wnioskodawca wskazał - co następuje: umowa konsorcjum zostanie podpisana w celu wspólnego uczestnictwa w przetargu na realizację zadania publicznego polegającego na przebudowie drogi powiatowej. Wnioskodawca i jego żona prowadzą osobne działalności gospodarcze w zakresie:

- 42.11.Z - Roboty związane z budową dróg i autostrad,

42.11.Z., 16.10.Z, 16.23.Z, 41.10.Z, 41.20.Z, 42.12.Z, 42.13.Z, 42.21.Z, 42.22.Z, 42.91.Z, 42.99.Z, 43.11.Z, 43.12.Z, 43.13.Z, 43.21.Z, 43.22.Z, 43.29.Z, 43.31.Z, 43.32.Z, 43.33.Z, 43.34.Z, 43.39.Z, 43.99.Z.

Oboje małżonkowie są czynnymi podatnikami VAT.

Zainteresowani są czynnymi podatnikami VAT.

Umowa konsorcjum zawarta między małżonkami prowadzącymi odrębne działalności gospodarcze będzie prawnie skuteczna. W zawartej umowie konsorcjum pełnomocnikiem w reprezentowaniu przed zamawiającym oraz podpisaniu umowy będzie lider konsorcjum - w tym przypadku Wnioskodawca.

W wyniku wygranego postępowania zostanie zawarta umowa z inwestorem. W związku z pracami wykonywanymi w ramach realizacji zadania wynikającego z Kontraktu przysługuje wynagrodzenie, którego wysokość określona została w treści zawartego Kontraktu. Powyższe wynagrodzenie dokumentowane jest fakturą VAT wystawioną przez Lidera Konsorcjum na rzecz Zamawiającego, łącznie z tytułu prac wykonywanych w ramach konsorcjum oraz wypłacane będzie na wskazany rachunek bankowy Lidera Konsorcjum.

W związku z powyższym jako partnerzy konsorcjum małżonkowie dokonają podziału zadań przy realizacji umowy z inwestorem. Każdy z nich będzie wykonywał swoją część prac budowlanych przy pomocy własnych pracowników. Inwestor będzie zlecał wykonanie zadań liderowi - jako osobie reprezentującej konsorcjum i osobie wyznaczonej do kontaktu z zamawiającym. Jednocześnie wszyscy partnerzy konsorcjum będą ponosić solidarną odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z umowy konsorcjum, a także zarówno lider konsorcjum, jak również członek konsorcjum uznawani będą przez zamawiającego jako wykonawcy.

Zakres przedmiotowy realizowanych prac przez partnera konsorcjum (żonę Wnioskodawcy) obejmować będzie:

PKWiU:

* 42.11.20.0 - Roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych,

* 43.22.11.0 - Roboty związane z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych i odwadniających (poz. 4, 24 załącznika nr 14 do ustawy o VAT).

Partner konsorcjum wykona usługę polegającą na ułożeniu korytek odwadniających oraz ułożeniu chodnika z kostki brukowej wzdłuż jezdni.

Zakres zadań wykonywanych przez lidera:

* 42.11.20.0 - Roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych,

* 43.12.12.0 - Roboty ziemne: roboty związane z kopaniem rowów i wykopów oraz przemieszczaniem ziemi.

Lider konsorcjum wykona pozostałe usługi związane z przebudową drogi powiatowej: roboty przygotowawcze, roboty rozbiórkowe, roboty ziemne, frezowanie nawierzchni jezdni, wykonanie podbudowy pod jezdnie, nawierzchnie z mieszanki asfaltowej oraz roboty wykończeniowe.

Wszelkie koszty ponoszone na zakup materiałów potrzebnych w celu wykonania zamówienia będzie ponosił lider konsorcjum. W ramach konsorcjum nie będą ponoszone jakiekolwiek wspólne koszty. Miedzy liderem a partnerem konsorcjum nie będą miały miejsca rozliczenia niestanowiące wynagrodzenia za świadczenie usług.

Po zakończeniu prac, lider konsorcjum wystawi fakturę VAT na zasadach ogólnych dla zamawiającego na całość wykonanych prac. Na podstawie wystawionej faktury lider konsorcjum otrzyma od zamawiającego należność za wykonane roboty, która stanowić będzie dla Wnioskodawcy podstawę do opodatkowania podatkiem dochodowym oraz będzie on zobowiązany wykazać obrót i VAT w swojej deklaracji.

Partner konsorcjum w związku ze świadczeniem usługi będzie działał jako podwykonawca lidera, w związku z czym wystawi dla Wnioskodawcy (jako lidera) fakturę VAT na odwrotne obciążenie za wykonaną usługę. Wystawiona faktura przez żonę będzie stanowiła jej dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Na Wnioskodawcy (jako na liderze konsorcjum) będzie spoczywał obowiązek rozliczenia VAT zgodnie z otrzymaną fakturą na odwrotne obciążenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy wystawiona faktura przez partnera konsorcjum (żonę) będzie stanowiła dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu zgodnie z Ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 22-23?

2. Czy należność otrzymana przez Wnioskodawcę od zamawiającego za całość wykonanych prac zgodnie z wystawioną fakturą będzie stanowiła dla niego w całości przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Treść powyższych pytań wynika z pisma z 18 grudnia 2018 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Dlatego w ocenie Wnioskodawcy wystawiona faktura przez jego żonę za wykonane przez nią usługi będzie dla niego stanowiła koszt uzyskania przychodu, ponieważ bez wykonania przez partnera konsorcjum usługi nie osiągnąłby przychodu od zamawiającego za całość wykonanych prac.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że zgodnie z umową konsorcjum lider będzie odpowiedzialny za wystawienie faktury i rozliczenie całości wykonanych prac z zamawiającym, w związku z czym należność otrzymana przez Wnioskodawcę za wykonanie prac objętych umową o udzielenie zamówienia będzie w całości stanowiła przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Należność ta będzie stanowić wynagrodzenie za wykonanie usługi zgodnie z podpisanym kontraktem z zamawiającym, a nie będzie stanowić zysku do podziału (jako wypadkowa przychodów i kosztów) w ramach konsorcjum. Kosztem uzyskania przychodu będzie wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę dla partnera za wykonaną przez niego usługę.

Powyższa treść własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego także wynika z pisma z 18 grudnia 2018 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Umowa konsorcjum jest umową gospodarczą, co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka. Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze - "umowy konsorcjum" nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie istniejących stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że dwóch lub więcej wspólników przedsięwzięcia jest związanych ustaleniami umownymi oraz, że owe ustalenia umowne ustanawiają sprawowanie współkontroli. Działalność wykonywana w ramach wspólnego przedsięwzięcia może być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, jednak do uznania takiej działalności za wspólne przedsięwzięcie wystarczy jednokrotne jej wykonanie, nie musi to być więc działalność nastawiona na wykonanie w sposób powtarzający się.

Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy, logistyczny, techniczny lub organizacyjny przekracza możliwości jednego podmiotu. Ponieważ prawo nie wyszczególnia umowy konsorcjum, należy ona do tzw. umów nienazwanych. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie ma własnej osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane, nie musi mieć odrębnej nazwy ani też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem.

Zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów, wyrażoną w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025): strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Umowa konsorcjum, jak już wyżej wskazano, należy do tzw. umów nienazwanych. Strony takiej umowy - korzystając z powyższej zasady swobody umów - mogą dowolnie ułożyć swój stosunek zobowiązaniowy, tzn. mogą dowolnie określać wzajemne prawa i obowiązki i - o ile nie jest to sprzeczne z właściwością stosunku zobowiązaniowego, z zasadami współżycia społecznego - mogą traktować zawartą umowę jako nieuregulowaną przepisami Kodeksu cywilnego umowę konsorcjum. Zatem dla uznania konsorcjum za wspólne przedsięwzięcie nie jest konieczne, aby umowa, która konsorcjum to zawiązuje, określała procentowy udział konsorcjantów we wspólnym przedsięwzięciu.

Najprostszą formą konsorcjum może być wspólnie kontrolowana działalność - związek firm powołany zostaje do zaoferowania podmiotom trzecim wspólnego wykonania zadania, z jasno określonym podziałem obowiązków w zakresie realizacji tego zadania, z których poszczególni konsorcjanci wywiązują się na własny koszt. Lider konsorcjum jest umocowany do podpisywania umowy gospodarczej w imieniu konsorcjum, a rozliczenia gospodarcze z zamawiającym, w tym fakturowanie sprzedaży, prowadzone są przez lidera. Pozostałe firmy wystawiają faktury liderowi konsorcjum i w ten sposób ostatecznie uczestniczą w zyskach wspólnego przedsięwzięcia. Tego typu konsorcjum nie wymaga własnej księgowości, a jego działalność jest sumą działań jego uczestników, które to działania, a więc uzyskiwane przychody, ponoszone koszty, podejmowane zobowiązania itp., rejestrowane są w ich księgach i sprawozdaniach finansowych.

Należy zauważyć, że konsorcjum stanowi określony w umowie sposób uregulowania rozliczeń między podmiotami tworzącymi konsorcjum oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny kierować się w swoich kontaktach, zwłaszcza z zamawiającym. Przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni dokonywać podziału kosztów, czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum, np. według zawartej umowy. Rozliczenia między konsorcjantami są sprawą wewnętrzną i pozostają poza sferą rozliczeń z zamawiającym.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że rozliczenia przychodów i kosztów między konsorcjantami, w zależności od ustaleń wynikających z zawartych umów/porozumień w ramach zawiązanego konsorcjum, mogą mieć miejsce na zasadzie procentowej lub zadaniowej.

Należy jednak mieć na względzie, że rozliczenia między podmiotami (fakturowanie, refakturowanie, wystawianie not księgowych) powinny być dokonywane w sposób umożliwiający właściwe i niebudzące wątpliwości określenie kosztów i przychodów podatkowych dla poszczególnych firm realizujących projekt - udokumentowane zgodnie z zasadami wystawiania dowodów księgowych.

Należy również wskazać, że ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia. Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia, np. w formie konsorcjum. Podatnikami podatku dochodowego są poszczególni uczestnicy konsorcjum, zgodnie z zasadą określoną w art. 8 ust. 1 tej ustawy.

Regulacja wskazana w zdaniu poprzednim stanowi, że: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Przepisy te ustalają nadrzędne zasady rozliczeń podatkowych dokonywanych między podmiotami biorącymi udział we wspólnym przedsięwzięciu.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Analizując przepisy art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną - przychód powstaje zatem w momencie jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym na gruncie ww. ustawy przychód powinien cechować się definitywnością i określonością. Zgodnie z takim podejściem - za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym może być uznany tylko definitywny, trwały i ostateczny (bezzwrotny) przyrost majątkowy.

Natomiast zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 22 i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Na podstawie kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z informacji przedstawionych we wniosku i jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną prowadzą osobne działalności gospodarcze w zakresie budowy dróg. Zamierzają zawrzeć umowę konsorcjum (dalej: Umowa), która zostanie podpisana w celu wspólnego uczestnictwa w przetargu na realizację zadania publicznego polegającego na przebudowie drogi powiatowej. W zawartej Umowie pełnomocnikiem w reprezentowaniu przed Zamawiającym będzie lider konsorcjum - Wnioskodawca. W związku z pracami wykonywanymi w ramach realizacji zadania wynikającego z kontraktu przysługuje wynagrodzenie, które dokumentowane jest fakturą VAT wystawioną przez lidera konsorcjum na rzecz Zamawiającego, łącznie z tytułu prac wykonywanych w ramach Umowy. Partnerzy Konsorcjum dokonają podziału zadań przy realizacji umowy z inwestorem. Każdy z nich będzie wykonywał swoją część prac budowlanych przy pomocy własnych pracowników. Wszyscy partnerzy Umowy będą ponosić solidarną odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z Umowy. Po zakończeniu prac lider konsorcjum (Wnioskodawca) wystawi fakturę VAT na rzecz Zamawiającego na całość wykonanych prac. Na jej podstawie Wnioskodawca otrzyma całą należność od Zamawiającego. Natomiast żona Wnioskodawcy (partner konsorcjum) będzie działała jako podwykonawca, w związku z czym wystawi dla Wnioskodawcy fakturę VAT. Ponadto wszystkie koszty w celu wykonania zamówienia będzie ponosił Wnioskodawca - lider konsorcjum, które nie będą podlegały żadnym rozliczeniom między nim a partnerem.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego wątpliwość Wnioskodawcy wiąże się ze sposobem rozliczenia jego przychodów i kosztów ich uzyskania z tytułu uczestnictwa w konsorcjum.

Analizując wykazane wyżej elementy opisu sprawy (przede wszystkim fakt, że wszystkie koszty w ramach konsorcjum będzie ponosił lider - Wnioskodawca, nie będzie żadnych kosztów wspólnych, a co za tym idzie nie będzie żadnych rozliczeń między Wnioskodawcą a jego żoną (partnerem) poza rozliczeniem wynagrodzenia za świadczenie usług, a także fakt, że partner jest podwykonawcą Wnioskodawcy), należy stwierdzić, że opisane konsorcjum nie stanowi wspólnego przedsięwzięcia w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem zasady rozliczeń przychodów i kosztów ich uzyskania w tym przepisie wskazane nie znajdą zastosowania. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z relacją biznesową między wykonawcą (tu: Wnioskodawcą) i podwykonawcą (tu: partnerem). Stąd należy stwierdzić, że wartość wystawionej przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego faktury VAT będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód ze źródła działalność gospodarcza podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie wartość faktury VAT wystawionej przez partnera na rzecz Wnioskodawcy, dokumentującej wykonane przez niego prace w ramach opisanego konsorcjum - będzie stanowić koszt podatkowy Wnioskodawcy, jako wydatek poniesiony w celu uzyskania ww. przychodu z tytułu świadczenia usług polegających na przebudowaniu drogi powiatowej wraz z budową kanalizacji i chodnika.

Reasumując - wystawiona faktura przez partnera konsorcjum (żonę) będzie stanowiła dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należność otrzymana przez Wnioskodawcę od zamawiającego za całość wykonanych prac, zgodnie z wystawioną fakturą, będzie stanowiła dla niego w całości przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto Organ informuje, że w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.