0112-KDIL3-3.4011.392.2019.1.GM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 listopada 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL3-3.4011.392.2019.1.GM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2019 r. (data wpływu 17 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z przewagą dochodów wynikających z PKD: 49.31.Z (transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski) oraz PKD: 49.39.Z (pozostały transport lądowy pasażerski gdzie indziej nie sklasyfikowany). Firma zatrudnia pracowników (głównie kierowców) na umowy o pracę i okazjonalnie na zlecenie.

Przedsiębiorca rozlicza się z Urzędem Skarbowym co miesiąc, stałą stawką podatku liniowego i jest płatnikiem VAT.

Przedsiębiorca posiada licencję krajową oraz międzynarodową dotyczącą autobusowego i autokarowego zarobkowego przewozu osób oraz zezwolenia na linie regularne w krajowym publicznym transporcie drogowym. W ramach swojej działalności Wnioskodawca zawiera umowę z Urzędem Marszałkowskim dot. "dopłat do przewozów z tytułu stosowania ustawowych ulg".

Wnioskodawca otrzymuje refundację z budżetu państwa strat ponoszonych w związku ze stosowaniem w regularnych, krajowych przewozach autobusowych ulg, które przysługują uprzywilejowanym na mocy ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami transportu publicznego.

Kwotę dopłaty stanowi różnica pomiędzy wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających przepisowe ulgi.

Podstawę do rozliczenia stanowią raporty z programów powiązanych z kasami fiskalnymi, na których ewidencjonowana jest sprzedaż biletów. Każdego miesiąca, na podstawie złożonych do Urzędu Marszałkowskiego raportów, określających ilość oraz wartość sprzedanych biletów, przedsiębiorca otrzymuje na konto zwrot kwoty wynikającej z dopłaty do biletów ulgowych. Od tych kwot odprowadzany jest podatek dochodowy i VAT.

Wnioskodawca zawarł umowę z Gminą na sprzedaż biletów miesięcznych ulgowych, dla dzieci dojeżdżających do szkół. Dodatkowo przy użyciu kas fiskalnych sprzedaje jednorazowe bilety ulgowe (wg obowiązujących ulg). Środki wpływające w ramach dopłat do biletów ulgowych wykorzystywane będą do pokrycia kosztów prowadzenia działalności, tj. naprawy, zakup paliwa, ubezpieczenia. Wynagrodzenie oraz dochód Wnioskodawcy pochodzi ze środków otrzymanych w ramach innych umów i zleceń przewozowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dotacja otrzymana z Urzędu Marszałkowskiego, stanowiąca dopłatę do przewozów pasażerskich z tytułu stosowania obowiązujących ulg ustawowych powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy dotacja otrzymana z Urzędu Marszałkowskiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy - źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do przepisu art. 14 ust. 2 pkt 2 powołanej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również: dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Co do zasady, wszelkie otrzymywane przez podatnika dotacje i dopłaty związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą stanowią przychód z tej działalności. Wyjątek stanowią te dotacje (dopłaty), które przeznaczone są na nabycie lub wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Jednak w myśl art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36.

Zgodnie z art. 21 ust. 36 ww. ustawy: zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 129, nie ma zastosowania do tej części dotacji otrzymanej na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, która została przeznaczona, na podstawie odrębnych przepisów, na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej tę działalność.

Ww. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące otrzymanej dotacji należy interpretować w powiązaniu z ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 124 ust. 1 pkt 1 tej ustawy - wydatki budżetu państwa dzielą się m.in. na grupę wydatków dotacje i subwencje.

W myśl art. 126 ww. ustawy: dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Stosownie do art. 127 ust. 1 pkt 1 ustawy o finansach publicznych: dotacje celowe są to środki przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie:

a.

zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami,

b.

ustawowo określonych zadań, w tym zadań z zakresu mecenatu państwa nad kulturą, realizowanych przez jednostki inne niż jednostki samorządu terytorialnego,

c.

bieżących zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego,

d.

zadań agencji wykonawczych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b,

e.

zadań zleconych do realizacji organizacjom pozarządowym,

f.

kosztów realizacji inwestycji.

Zgodnie z przepisem art. 8a ust. 1a ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 295): koszty związane z finansowaniem ustawowych uprawnień do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów pokrywane są z budżetu państwa.

Przy czym - w myśl art. 8a ust. 2 tej ustawy: samorządy województw, z zastrzeżeniem ust. 2a, przekazują przewoźnikom wykonującym krajowe autobusowe przewozy pasażerskie dopłaty do tych przewozów z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerskich, z zastrzeżeniem ust. 4. Kwotę dopłaty, o której mowa w ust. 2, stanowi różnica pomiędzy wartością sprzedaży biletów obliczoną według cen nieuwzględniających ustawowych ulg a wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających te ulgi (art. 8a ust. 3 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 8a ust. 4 ww. ustawy: uprawnienie do otrzymywania dopłat, o których mowa w ust. 2, nabywa przewoźnik, który:

1.

posiada zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych osób w krajowym transporcie drogowym, wydane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2200 oraz z 2018 r. poz. 12);

2.

stosuje kasy rejestrujące posiadające pozytywną opinię ministra właściwego do spraw finansów publicznych, które umożliwiają określenie kwoty dopłat do przewozów w podziale na poszczególne kategorie ulg ustawowych;

3.

zawarł umowę z samorządem województwa określającą zasady przekazywania przewoźnikom dopłat.

Z powyższych przepisów wynika, że samorządy województw przekazują przewoźnikom dopłaty do krajowych autobusowych przejazdów pasażerskich z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w tych przewozach.

Kwotę dopłaty stanowi różnica między wartością sprzedaży biletów obliczoną według cen nieuwzględniających ustawowych ulg a wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających te ulgi. Oznacza to, że dopłaty do ceny biletów mieszczą się w zakresie zadań własnych województwa i stanowią dotacje w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, które stanowią przychód podatkowy, podlegający zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z przewagą dochodów wynikających z PKD: 49.31.Z (transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski) oraz PKD: 49.39.Z (pozostały transport lądowy pasażerski gdzie indziej nie sklasyfikowany). Wnioskodawca posiada licencję krajową oraz międzynarodową dotyczącą autobusowego i autokarowego zarobkowego przewozu osób oraz zezwolenia na linie regularne w krajowym publicznym transporcie drogowym. W ramach swojej działalności Wnioskodawca zawiera umowę z Urzędem Marszałkowskim dot. "dopłat do przewozów z tytułu stosowania ustawowych ulg". W związku z tym faktem Wnioskodawca otrzymuje refundację z budżetu państwa strat ponoszonych w związku ze stosowaniem w regularnych, krajowych przewozach autobusowych ulg, które przysługują uprzywilejowanym na mocy ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami transportu publicznego. Podstawę do rozliczenia stanowią raporty z programów powiązanych z kasami fiskalnymi, na których ewidencjonowana jest sprzedaż biletów. Każdego miesiąca, na podstawie złożonych do Urzędu Marszałkowskiego raportów określających ilość oraz wartość sprzedanych biletów, Wnioskodawca otrzymuje na konto zwrot kwoty wynikającej z dopłaty do biletów ulgowych. Od tych kwot odprowadzany jest podatek dochodowy i podatek od towarów i usług. Ze środków wpływających w ramach dopłat do biletów ulgowych Wnioskodawca pokrywa koszty prowadzenia działalności, tj. naprawy, zakup paliwa, ubezpieczenia. Wynagrodzenie oraz dochód Wnioskodawcy pochodzi ze środków otrzymanych w ramach innych umów i zleceń przewozowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne, należy stwierdzić, że otrzymane z Urzędu Marszałkowskiego dopłaty do sprzedaży biletów ulgowych korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na mocy wyżej wskazanego art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując - dotacja otrzymana z Urzędu Marszałkowskiego, stanowiąca dopłatę do przewozów pasażerskich z tytułu stosowania obowiązujących ulg ustawowych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl