0112-KDIL3-3.4011.382.2018.3.AM - Wykup oraz sprzedaż samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest:

* prawidłowe - w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku wykupu samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3),

* prawidłowe - w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 4),

* prawidłowe - w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu przekazanego z majątku osobistego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (pytanie oznaczone we wniosku nr 6).

W dniu 6 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek - uzupełniony pismem z 8 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku wykupu samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3),

* skutków podatkowych sprzedaży samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 4),

* sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu przekazanego z majątku osobistego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (pytanie oznaczone we wniosku nr 6).

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą (Firma przedsiębiorcy: X) na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej od października 2015 r. Podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów opodatkowaną na zasadach ogólnych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, składa deklaracje miesięczne VAT-7. Obecnie głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Na zlecenie klientów świadczy swoje usługi również w ich siedzibie, więc jeździ po kraju. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim i posiada wspólność majątkową.

Wnioskodawca w grudniu 2015 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego, która spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.). Umowa była zawarta na okres 35 miesięcy i przewidywała możliwość wykupu samochodu po zakończeniu okresu umowy w zależności od woli leasingobiorcy. Umowa dotyczyła samochodu osobowego marki A, który Wnioskodawca wykorzystywał w celu świadczenia usług przez cały okres leasingu. W okresie leasingu Wnioskodawca odliczał 50% VAT z każdej faktury otrzymanej od leasingodawcy oraz z faktur dotyczących wydatków eksploatacyjnych i serwisowych dotyczących tego samochodu. Pozostała kwota każdej faktury stanowiła podatkowe koszty uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Zakończenie umowy leasingu nastąpiło w październiku 2018 r. Zapłata za wykup nastąpiła z firmowego rachunku bankowego Wnioskodawcy na podstawie pisemnej oferty Leasingodawcy. Faktura, dokumentująca wykup przedmiotu leasingu, została wystawiona przez Z. Sp. z o.o. dnia 23 października 2018 r. na kwotę 569 zł brutto na Wnioskodawcę jako na przedsiębiorcę.

Wnioskodawca jest w posiadaniu również innego samochodu osobowego - używanego kabrioleta marki B zakupionego w lipcu 2017 r. na fakturę VAT marża wystawioną na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną. Wartość samochodu to 15.787 zł brutto. Dotychczas Wnioskodawca nie używał tego samochodu do prowadzonej działalności gospodarczej, stanowił on majątek osobisty Wnioskodawcy.

Jednak Wnioskodawca podjął decyzję, że wykupionego samochodu z leasingu nie będzie dłużej wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie dla celów prywatnych. W związku z tym, że Wnioskodawca uznaje kabriolet jako samochód bardziej reprezentatywny, budujący wizerunek i markę przedsiębiorcy, w miesiącu październiku 2018 r. wprowadził go na majątek firmowy i będzie używał w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym - gdy Wnioskodawca nie będzie wykorzystywać wykupionego samochodu z leasingu do celów prowadzonej działalności gospodarczej, nie będzie też ujmował faktury dotyczącej wykupu w kosztach podatkowych ani ewidencji środków trwałych i nie odliczy w deklaracji VAT-7 podatku naliczonego z niej wynikającego. Od dnia wykupu samochodu z leasingu Wnioskodawca nie będzie ponosił też innych wydatków eksploatacyjnych tego samochodu związanych z działalnością gospodarczą i ujmowanych w PKPiR oraz ewidencji VAT. Wnioskodawca liczy się z możliwością zbycia tego samochodu w okresie późniejszym - sprzedaży w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy. Dodatkowo Wnioskodawca przekazał też swój prywatny samochód osobowy (kabriolet) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (na podstawie stosownego oświadczenia), wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz będzie amortyzować w okresie wynikającym z przepisów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, w tym:

* dotyczące stanów faktycznych:

1. Czy dotychczasowe koszty uzyskania przychodów wynikające z faktur za miesięczne opłaty leasingowe i z faktur za wydatki eksploatacyjne dotyczące samochodu nie wymagają zmniejszenia? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3);

2. Czy przekazanie innego samochodu osobowego z majątku osobistego na potrzeby działalności gospodarczej i wprowadzenie go do ewidencji środków trwałych uprawnia do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ustalonej na podstawie faktury VAT marża? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6);

* dotyczące zdarzenia przyszłego:

1. Czy sprzedaż samochodu z majątku prywatnego po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy wykupienie samochodu po zakończeniu okresu umowy leasingu nie zmienia tego, że wcześniejsze wydatki dotyczące rat leasingowych oraz wydatki eksploatacyjne i serwisowe na leasingowany samochód pozostaną kosztami uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych między kosztami uzyskania przychodów a przychodami powinien zachodzić związek celowościowy wyrażający się tym, że poniesienie wydatków miało wpływ na powstanie lub zwiększanie przychodów albo na zabezpieczenie źródła przychodów. Ponoszone wcześniej wydatki spełniały powyższe warunki i nic się pod tym względem nie zmieniło po późniejszym podjęciu decyzji o przeznaczeniu pojazdu na cele prywatne Podstawą zaliczenia opłat związanych z umową leasingu jest spełnienie warunków określonych w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak też podstaw, aby ponoszone wydatki zostały wykluczone z podatkowych kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że analogiczne stanowisko wyraził:

* Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej 0113-KDIPT2-3.4011 463.2018.3.RR z dnia 22 października 2018 r.,

* Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej 0113-KDIPT1-3. 4012.82.2018.3.OS z dnia 18 kwietnia 2018 r.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy prywatny samochód osobowy jest kompletny i zdatny do użytku, stanowi współwłasność małżeńską Wnioskodawcy, a przewidywany okres użytkowania do celów działalności gospodarczej będzie dłuższy niż jeden rok.

W związku z tym Wnioskodawca ma prawo przekazać ten prywatny samochód osobowy na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Na tę okoliczność przygotował stosowne oświadczenie o przekazaniu majątku do firmy. Wprowadził ten samochód do ewidencji środków trwałych oraz będzie go amortyzować w czasie począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji (zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1). Podczas ustalania wartości początkowej podstawowym wyznacznikiem był dokument zakupu (faktura VAT marża z 2017 r.) zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1. Przed wprowadzeniem do działalności samochód był użytkowany przez okres ponad 6 miesięcy, więc Wnioskodawca może zastosować liniową indywidualną metodę amortyzacji z maksymalną stawką 40% (zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 2 w związku z art. 22j ust. 2 pkt 1).

Potwierdzenie tego stanowiska znajdziemy w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPBI/1/415-1080/11/AP z dnia 17 stycznia 2012 r.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy po wykupieniu z leasingu samochód stał się składnikiem majątku prywatnego i co istotne nigdy nie był składnikiem majątku w prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli Wnioskodawca zdecyduje się na odpłatne zbycie pojazdu, to taką czynność należy zakwalifikować jako przychód ze źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu nie stanowi źródła przychodów opłatne zbycie m.in. rzeczy ruchomych, poza działalnością gospodarczą, jeśli następuje po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Nie znajdzie tutaj zastosowanie art. 10 ust. 2 pkt 3, gdyż samochód ten nie był wycofany z działalności gospodarczej, a od początku stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Dlatego Wnioskodawca uważa, że sprzedaż samochodu po okresie przytoczonym w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym.

Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że analogiczne stanowisko wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej 0113-KDIPT2-3.4011.543.2018.1.RR z dnia 22 października 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

* prawidłowe - w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku wykupu samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3),

* prawidłowe - w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 4),

* prawidłowe - w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej samochodu przekazanego z majątku osobistego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (pytanie oznaczone we wniosku nr 6).

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy poniesienie wydatku, który nie został wskazany w art. 23 ww. ustawy, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów, pod warunkiem że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Ustawodawca, posługując się zwrotem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu", przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę określenia "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże, że poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź też ma służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Natomiast z treści art. 23b ust. 1 ww. ustawy wynika, że: opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy: jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178) - do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione wydatki związane z przedmiotem umowy leasingu.

Przy ocenie możliwości zaliczenia wydatków związanych z umową leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów należy także mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w cyt. na wstępie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się doradztwem w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Na zlecenie klientów świadczy swoje usługi również w ich siedzibie, więc jeździ po kraju. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a dochody opodatkowuje na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca w grudniu 2015 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego spełniającą warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa była zawarta na okres 35 miesięcy i przewidywała możliwość wykupu samochodu po zakończeniu okresu umowy w zależności od woli leasingobiorcy. Umowa dotyczyła samochodu osobowego marki A, który Wnioskodawca wykorzystywał w celu świadczenia usług przez cały okres leasingu. Kwota wynikająca z każdej faktury otrzymanej od leasingodawcy oraz z faktur dotyczących wydatków eksploatacyjnych i serwisowych dotyczących tego samochodu stanowiła podatkowe koszty uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Zakończenie umowy leasingu nastąpiło w październiku 2018 r. Zapłata za wykup nastąpiła z firmowego rachunku bankowego Wnioskodawcy. Faktura dokumentująca wykup przedmiotu leasingu została wystawiona 23 października 2018 r. na kwotę 569 zł brutto na Wnioskodawcę jako na przedsiębiorcę. Wnioskodawca wskazał, że nie będzie ujmował tej faktury w kosztach podatkowych ani ewidencji środków trwałych, ponieważ podjął decyzję, zgodnie z którą wykupionego samochodu z leasingu nie będzie dłużej wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie dla celów prywatnych. Od dnia wykupu samochodu z leasingu Wnioskodawca nie będzie też ponosił innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących tego samochodu, związanych z działalnością gospodarczą i ujmowanych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W odniesieniu do przedstawionych okoliczności Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w związku wykupem samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego dotychczasowe koszty uzyskania przychodów wynikające z faktur za miesięczne opłaty leasingowe i z faktur za wydatki eksploatacyjne dotyczące tego samochodu będą podlegały zmniejszeniu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że po wykupie i przekazaniu ww. samochodu na cele osobiste Wnioskodawcy nie należy korygować kosztów uzyskania przychodów w zakresie zaliczanych do nich w trakcie trwania umowy leasingu operacyjnego opłat leasingowych oraz wydatków eksploatacyjnych dotyczących ww. samochodu służącego do prowadzonej działalności gospodarczej. Wykupienie samochodu po zakończeniu okresu umowy leasingu operacyjnego nie zmienia faktu, że zapłacone do czasu zakończenia umowy opłaty leasingowe oraz wydatki eksploatacyjne stanowiły koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej Wnioskodawcy, gdyż spełniały warunek celowości, wynikający z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Między wydatkami a przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej zachodził bowiem związek tego typu, że ponoszenie wydatków miało wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie, czy zabezpieczenie źródła przychodu Wnioskodawcy.

Reasumując - dotychczasowe koszty uzyskania przychodów wynikające z faktur za miesięczne opłaty leasingowe i z faktur za wydatki eksploatacyjne dotyczące samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego nie wymagają zmniejszenia.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał również, że liczy się z możliwością zbycia samochodu, który był przedmiotem leasingu operacyjnego, a po jego wykupie został przeznaczony na cele prywatne Wnioskodawcy, przy czym sprzedaż ta nastąpiłaby w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy.

W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą skutków podatkowych sprzedaży tego samochodu.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy wskazać, że w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są wskazane w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na gruncie zacytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 powoływanej ustawy: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jeżeli zatem rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej. Przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, należy wskazać, że skoro w istocie wykupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej i nie został zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychodu z działalności gospodarczej.

Sprzedaż tego samochodu należy zatem rozpatrywać pod kątem możliwości powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie samochodu osobowego będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jej nabycie (wykup z leasingu). Natomiast w przypadku sprzedaży wskazanego we wniosku samochodu przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup z leasingu), powstanie obowiązek podatkowy na podstawie ww. przepisu.

Reasumując - sprzedaż samochodu z majątku prywatnego po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał też, że jest w posiadaniu (obok samochodu będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego) także innego samochodu osobowego - używanego kabrioleta marki B zakupionego w lipcu 2017 r. na fakturę VAT marża wystawioną na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną. Wartość tego samochodu to 15.787 zł brutto. Dotychczas Wnioskodawca nie używał ww. samochodu do prowadzonej działalności gospodarczej, stanowił on majątek osobisty Wnioskodawcy. Jednak w związku z tym, że Wnioskodawca uznaje kabriolet jako samochód bardziej reprezentatywny, budujący wizerunek i markę przedsiębiorcy, w miesiącu październiku 2018 r. wprowadził go na majątek firmowy i będzie używał w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą.

W związku z tym powstała wątpliwość, czy przekazanie innego samochodu osobowego z majątku osobistego na potrzeby działalności gospodarczej i wprowadzenie go do ewidencji środków trwałych uprawnia Wnioskodawcę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ustalonej na podstawie faktury VAT marża.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. W myśl bowiem art. 22f ust. 1 ww. ustawy: podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalania wartość początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych reguluje art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 powoływanej ustawy: za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Natomiast z przepisu art. 22g ust. 8 cyt. ustawy wynika, że: jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Powyższy przepis przewiduje możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Należy również zauważyć, że godnie z art. 22g ust. 11 ww. ustawy: w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz przywołane regulacje prawne, należy stwierdzić, że skoro w niniejszej sprawie samochód został nabyty za określoną cenę, której wysokość wprost wynika z otrzymanej przez Wnioskodawcę faktury VAT Marża, nie zachodzi sytuacja, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe. Zatem, zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny nabycia, która w niniejszej sprawie wynika z faktury VAT marża.

Reasumując - przekazanie innego samochodu osobowego z majątku osobistego Wnioskodawcy na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i wprowadzenie go do ewidencji środków trwałych uprawnia Wnioskodawcę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ustalonej na podstawie faktury VAT marża.

Końcowo należy nadmienić w niniejszej interpretacji indywidualnej nie odniesiono się do sposobu amortyzacji ww. samochodu, ponieważ kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Jednocześnie Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.