0112-KDIL3-3.4011.300.2019.5.AA - Zaliczenie do kosztów podatkowych wynagrodzenia za usługi nabywane od męża.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek - uzupełniony pismami: z 21 października 2019 r. (data wpływu 21 października 2019 r.) i 4 listopada 2019 r. (data wpływu 4 listopada 2019 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Reprezentowany podatnik - Pani X - zajmuje się produkcją i sprzedażą welurowych i gumowych dywaników samochodowych. Podatnik prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki 19% na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.f.) oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Osobą współpracującą w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.) przy prowadzeniu działalności gospodarczej przez X jest Y - mąż Wnioskodawczyni. X Y przed zawarciem związku małżeńskiego zawarli umowę majątkową małżeńską, w wyniku czego małżonkowie nie posiadają wspólnego majątku, a jedynie majątki osobiste.

Aktualnie Y w toku działalności prowadzonej przez X zajmuje się zasadniczo:

* kreowaniem i wdrażaniem kierunków rozwoju przedsiębiorstwa,

* administrowaniem personelem, infrastrukturą techniczną i szeroko pojętą logistyką,

* kierowaniem produkcją i sprzedażą,

* prowadzeniem właściwej polityki finansowo-majątkowej,

* inicjowaniem działalności inwestycyjnej,

* tworzeniem planów finansowych, sprzedażowych i produkcyjnych i ich realizacją.

* rozbudową sieci dystrybucyjnej.

Wobec faktu, iż Y w istotnym zakresie poprzez podejmowane przez siebie działania ma wpływ na zyski przedsiębiorstwa prowadzonego przez X, zważywszy także, że pomiędzy małżonkami panuje ustrój małżeńskiej rozdzielności majątkowej, zdecydowali oni, że właściwym działaniem przez pryzmat budowania przez każdego z małżonków własnego dorobku majątkowego będzie takie ukształtowanie wzajemnych relacji finansowo-majątkowych, w wyniku którego dochód osiągany przez przedsiębiorstwo prowadzone na nazwisko X dzielony będzie docelowo w ten sposób, że ok. 50-60% dochodu przypisane winno być X, a ok. 40-50% dochodu - Y. Ponadto Y ma w planach podjęcie innych aktywności o charakterze zarobkowym, nie związanych z przedsiębiorstwem X, które najpewniej wymagały będą pozyskania zewnętrznych źródeł finansowania. Ponieważ jednak aktualnie do osoby Y nie są przypisywane żadne dochody - pozyskanie takiego finansowania nie jest możliwe z uwagi na brak zdolności kredytowej. Okoliczność tę Y chciałby zmienić. Ponadto małżonkowie chcieliby ograniczyć swoją ew. odpowiedzialność wobec jednostek, z którymi jest podejmowana współpraca, jedynie do części wypracowanego zysku, który pozostałby przy X (poza oczywiście innymi składnikami majątkowymi, stanowiącymi własność X). Zainteresowani nie chcą natomiast w takim celu tworzyć żadnych mniej lub bardziej skomplikowanych konstrukcji, jak przykładowo spółka komandytowa z udziałem spółki z o.o. w charakterze komplementariusza.

Małżonkowie w pierwszej kolejności rozważali zawiązanie w wyżej opisanym celu spółki jawnej (z wyłącznym udziałem małżonków), do której X miałaby wnieść w formie wkładu niepieniężnego prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo. Zaakcentować należy, że przedsiębiorstwo X od momentu jego powstania (wpisu do CEiDG) było sukcesywnie i konsekwentnie budowane wspólnie przez każdego z małżonków, gdzie rola żadnego z nich w procesie tej budowy nie miała pomniejszego charakteru. Udziały w zyskach spółki jawnej miałyby zostać ukształtowane w równych częściach, tj. po 50%, bądź X miałaby mieć udział wynoszący do 60%, a Y udział wynoszący nie mniej, aniżeli 40%.

W procesie oceny przedsięwzięcia polegającego na przeniesieniu prowadzonej działalności gospodarczej do spółki jawnej zidentyfikowano szereg kwestii, które wymagałyby odpowiedniego ich dostosowania do nowej formy organizacyjno-prawnej. Zaznaczyć też należy, że w zasadzie dalsze prowadzenie działalności w formie spółki jawnej nie jest podyktowane żadnymi innymi uzasadnionymi potrzebami. Tymi rozlicznymi kwestiami wymagającymi odpowiedniego dostosowania do nowej formy organizacyjno-prawnej są:

* konieczność założenia przez spółkę jawną nowych rachunków bankowych w Polsce, Czechach i Niemczech, w miejsce takich rachunków prowadzonych aktualnie na rzecz przedsiębiorstwa X,

* konieczność dokonania przez spółkę jawną rejestracji dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec w związku z korzystaniem z opcji określonej w art. 23 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, z której to opcji korzysta aktualnie X,

* konieczność utworzenia filii przedsiębiorstwa spółki jawnej na terytorium Niemiec, która to filia jest aktualnie wykorzystywana w toku prowadzonej przez X działalności gospodarczej,

* konieczność przeniesienia wszystkich aktualnie wiążących X stosunków pracy (31 umów) na nową jednostkę,

* konieczność odpowiedniego dostosowania szeregu umów z odbiorcami i dostawcami, przy czym w wielu przypadkach konieczne okazać się może ponowne negocjowanie warunków obowiązujących już umów,

* konieczność dokonania cesji umów leasingowych (7 szt.) dot. maszyn, urządzeń i środków transportu, która wiązać by się miała z koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów,

* konieczność utworzenia nowych kont na portalach aukcyjnych (...), co zasadniczo wiązało się będzie z niemożnością zachowania historii transakcji, co ma niebagatelny wpływ na ocenę wiarygodności przedsiębiorcy przez potencjalnych nabywców jej produktów;

* konieczność nabycia nowych licencji na oprogramowanie, z którego aktualnie korzysta przedsiębiorstwo X.

Ponadto szczególnie palącym problemem jest kwestia finansowania zewnętrznego jednostki, którego bank udzielił X. X przewiduje problemy z pierwszym po zmianie formy prowadzonej działalności odnowieniem umowy na finansowanie, co będzie miało swoje źródło w tym, że dokonane przekształcenie będzie przekształceniem w sensie organizacyjnym, nie będzie już jednak przekształceniem w sensie prawnym. Zachodzi w związku z tym uzasadniona obawa, że w toku ubiegania się o coroczne przedłużenie finansowania nowa jednostka nie będzie mogła posłużyć się danymi finansowymi osoby fizycznej, a dostępne do oceny historii kredytowej dane finansowe spółki jawnej będą z okresu krótszego, aniżeli 12 pełnych miesięcy. To z kolei może mieć wpływ na odmowę dalszego finansowania albo przynajmniej na istotne zmniejszenie poziomu zaangażowania banku w finansowanie bieżącej działalności. Okoliczność ta, wiążąca się z koniecznością niemal natychmiastowej spłaty udzielonego X finansowania stanowiłaby istotną przeszkodę nie tylko dla dalszego rozwoju przedsiębiorstwa spółki jawnej, ale także dla jej bieżącej działalności operacyjnej. W tej sytuacji małżonkowie biorą pod uwagę inne rozwiązanie prowadzące do ich równego lub zbliżonego do równego ukształtowania prawa do udziału w zysku przedsiębiorstwa osoby fizycznej. Rozwiązanie to sprowadzać by się miało do podjęcia przez Y działalności gospodarczej na podstawie wpisu do CEiDG. W związku z podjętą działalnością gospodarczą część pracowników zatrudnionych aktualnie w przedsiębiorstwie X miałaby stać się pracownikami przedsiębiorstwa Y. Chodzi o grupę ok. 8-10 osób zatrudnionych aktualnie na stanowiskach nieprodukcyjnych, a związanych z administrowaniem produkcją, sprzedażą i logistyką. Taki podział pracowników ma swoje uzasadnienie w fakcie, iż przenoszeni pomiędzy jednostkami pracownicy zaangażowani są operacyjnie bezpośrednio w procesy, których wykonanie leży z kolei bezpośrednio w gestii Y. Y w ramach prowadzonej działalności miałby świadczyć usługi wyłącznie na rzecz X. Przynajmniej na początku działalności małżonkom takie założenie przyświeca, aczkolwiek nie można w bliższej lub dalszej przyszłości wykluczyć rozszerzenia kręgu odbiorców na usługi świadczone przez przedsiębiorstwo Y.

Ponadto w uzupełnieniu z 21 października 2019 r. Wnioskodawczyni wskazała, że

1. Mąż Wnioskodawczyni z momentem podjęcia działalności gospodarczej i rozpoczęcia świadczenia usług na rzecz Wnioskodawczyni zaprzestanie wykonywania jakichkolwiek czynności w charakterze osoby współpracującej, czemu da wyraz m.in. przez to, że w trybie przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1373 z późn. zm.) zrezygnuje z tego tytułu z opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne. Skutkiem tego jedynym tytułem otrzymywanego przez Y wynagrodzenia, jak i jedyną więzią formalno-prawną łączącą go z żoną w kontekście wykonywanej przez małżonków działalności zarobkowej będzie pozarolnicza działalność gospodarcza. Niezależnie od tego Wnioskodawczyni informuje również, że istotny zakres czynności wykonywanych przez Y w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pokrywał się będzie z czynnościami wykonywanymi wcześniej w charakterze osoby współpracującej, jakkolwiek jednak okoliczność przeformułowania wzajemnych zasad współpracy wiązała się będzie z podziałem części obowiązków w sposób odmienny od dotychczasowego, jednak zmiana taka pozostanie bez jakiegokolwiek wpływu na ocenę w zakresie tego, czy wykonywane czynności spełniają przesłanki uznania ich za koszt podatkowy bądź czy uprawniają do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego w fakturach dokumentujących wykonane czynności.

2. Wnioskodawczyni chciałaby zauważyć, iż wskazanie w treści wniosku o wydanie interpretacji, jako elementu stanu faktycznego, że nabywane przez Nią usługi będą ponoszone w celu uzyskania przez Wnioskodawczynię przychodów z działalności gospodarczej bądź będą służyły zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, jakim jest jej działalność gospodarcza, przekreślałoby sens ubiegania się o wydanie interpretacji w tym zakresie, albowiem ocena taka, jako element stanu faktycznego, byłaby wiążąca dla organu interpretacyjnego, wobec czego, dokonując egzegezy stanu faktycznego i konfrontując go z treścią art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. nr 1387 z późn. zm.), uznać by musiał, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku wartość usług udokumentowanych przez Y stanowi dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów. Wniosek o wydanie interpretacji zawiera obszerny i kompletny opis czynności, jakie miałyby być wykonywane przez Y i Wnioskodawczyni spodziewa się, że opis taki stanowi dostateczny materiał do oceny, czy z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że usługi realizowane przez Y będą ponoszone w celu uzyskania przez Wnioskodawczynię przychodów z działalności gospodarczej bądź będą służyły zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Oceny w tym zakresie Wnioskodawczyni oczekuje od organu interpretacyjnego, z ostrożności zaś wskazując, jako element własnego stanowiska w sprawie, że nabywane przez Nią usługi będą ponoszone w celu uzyskania przez Wnioskodawczynię przychodów z działalności gospodarczej bądź będą służyły zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, jakim jest jej działalność gospodarcza. Wystosowane wezwanie nie wskazuje, że zakres czynności, jakie opisane są we wniosku o wydanie interpretacji, są nieostre lub nie dość precyzyjne, co uniemożliwiałoby ich ocenę w kontekście ich związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni, czy szerzej - ich wpływu na uzyskiwane przychody i na fakt zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Również z treści wezwania nie sposób wywieść, że sposób przedstawienia zakresu planowanych usług nie jest dostatecznie wszechstronny, dogłębny, szczegółowy, gruntowny i dokładny.

Natomiast w piśmie z 4 listopada 2019 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku wskazano, że Wnioskodawczyni, nabywając od Y usługi, będzie je wykorzystywała w sposób następujący:

* kreowanie i wdrażanie kierunków rozwoju przedsiębiorstwa - w celu analizy produktów, które potencjalnie mogłyby zostać wprowadzone do oferty Wnioskodawczyni i wdrażania ich do produkcji, dzięki czemu będzie mogła uzyskiwać wyższe łączne kwoty dochodów;

* administrowanie personelem, infrastrukturą techniczną i szeroko pojętą logistyką - w celu identyfikacji zapotrzebowania na środki produkcji (szczególnie: surowce, pracownicy, maszyny) i realizacji tego zapotrzebowania, stosownie do skali produkcji bieżącej i przyszłej, co ma zapewnić adekwatny poziom kosztów (jak najniższy poziom kosztów) do wielkości realizowanej produkcji;

* kierowanie produkcją i sprzedażą - w celu optymalizacji procesu produkcji sprzedaży, co ma zaowocować doprowadzeniem do możliwie najniższych kosztów, jakie producent ma ponieść od momentu zamówienia towarów do produkcji do momentu dostarczenia produktu gotowego na magazyn i dalej w procesie sprzedaży, tj. logistycznej obsługi procesu przemieszczania towarów gotowych z magazynu do klienta i towarzyszących temu czynności sprzedażowo-administracyjnych;

* prowadzenie właściwej polityki finansowo-majątkowej - w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu finansowania (dostępu do kapitału), dzięki czemu Wnioskodawczyni będzie mogła realizować potrzeby produkcyjne i inwestycyjne, w rezultacie czego osiągnie możliwie najwyższe wykorzystanie potencjału produkcyjnego, gwarantującego możliwie najwyższy możliwy dochód;

* inicjowanie działalności inwestycyjnej - w celu obniżenia jednostkowych kosztów produkcji i zwiększenia efektywności produkcyjnej, co ma spowodować zwiększenie marży jednostkowej na produktach, a także zwiększenie skali działalności, mającej zagwarantować coraz wyższy skwantyfikowany poziom zysku operacyjnego;

* tworzenie planów finansowych, sprzedażowych i produkcyjnych i ich realizacja - w celu właściwej koordynacji wszystkich istotnych aspektów działalności operacyjnej, mającej zapewnić zabezpieczenie źródła przychodów przed niekorzystnymi tendencjami rynkowymi i działaniami konkurencji;

* rozbudowa sieci dystrybucyjnej - w celu zwiększenia sprzedaży, a co za tym idzie - przychodów ze sprzedaży, w rezultacie pozyskiwania nowych rynków zbytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym X będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość usług objętych fakturami wystawionymi przez Y?

Zdaniem Wnioskodawczyni w opisanym zdarzeniu przyszłym X będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość usług objętych fakturami wystawionymi przez Y.

W ocenie Wnioskodawczyni do wyświadczonych usług, udokumentowanych fakturami wystawionymi przez Y, stosując normy z art. 22-23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wywieść należy, że wydatki poniesione przez X będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej w pełnej wysokości, pod warunkiem jednak dokonania płatności przy zastosowaniu dyspozycji z art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągniecie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym - związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem tego źródła przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki; kosztem uzyskania przychodów jest jednak wynagrodzenie małżonka podatnika i małoletnich dzieci podatnika, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki, należne z tytułów określonych w art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, 8 i 9 lub z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. z 2018 r. poz. 1244), z zastrzeżeniem pkt 55 i art. 22 ust. 6ba.

Powyższy przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci. Przy czym użyty w nim termin "wartość pracy" należy rozumieć jako wartość wszelkiego rodzaju pracy, niezależnie od tego, czy praca jest świadczona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej (umowy zlecenia, umowy o dzieło), czy też bez podstawy prawnej (bezumownie). Pojęcie to należy jednak traktować ściśle, co oznacza, że trzeba tu rozdzielać - dla celów nie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów - składniki wynagrodzenia za świadczoną pracę od dodatkowych świadczeń ze strony pracodawcy - takich, które nie mają wpływu na wartość pracy własnej (czyli są przez pracodawcę ponoszone niezależnie od tego, jaki jest wkład pracy pracownika, np. ekwiwalent za narzędzia, świadczenia BHP). Nie ma tu znaczenia, czy między małżonkami istnieje wspólność, czy odrębność majątkowa.

W przypadku, gdy każdy z małżonków prowadzi odrębną działalność gospodarczą i w jej ramach wykonuje usługi na rzecz firmy małżonka, to wykonanie tych usług nie stanowi pracy własnej małżonka. Mamy tu bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi, każdy z małżonków jako odrębny przedsiębiorca będzie wykonywał usługi dla firmy drugiego małżonka i wystawiał faktury za wykonane usługi.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży welurowych i gumowych dywaników samochodowych. Obecnie osobą współpracującą przy prowadzeniu działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię jest jej mąż. Jednak mąż Wnioskodawczyni planuje podjąć działalność gospodarczą, w ramach której będzie świadczył usługi na rzecz firmy Wnioskodawczyni. Nabywając usługi od męża, Wnioskodawczyni będzie je wykorzystywała do:

* kreowania i wdrażania kierunków rozwoju swojego przedsiębiorstwa,

* administrowania personelem, infrastrukturą techniczną i szeroko pojętą logistyką,

* kierowania produkcją i sprzedażą,

* prowadzenia polityki finansowo-majątkowej,

* inicjowania działalności inwestycyjnej,

* tworzenia planów finansowych, sprzedażowych i produkcyjnych i ich realizacji,

* rozbudowy sieci dystrybucyjnej.

Co do wszystkich ww. usług Wnioskodawczyni opisała ich wpływ na prowadzoną przez nią działalność gospodarczą, uzyskiwane przychody z tej działalności oraz zabezpieczenie tego źródła przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni oraz jej małżonek będą prowadzić odrębnie działalność gospodarczą, a mąż w ramach prowadzonej działalności będzie świadczył usługi na rzecz firmy Wnioskodawczyni, to tych usług nie należy kwalifikować jako pracy własnej małżonka, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Będą to bowiem usługi świadczone przez odrębny podmiot gospodarczy - odrębnego przedsiębiorcę. W takiej sytuacji wartość usług świadczonych przez firmę męża na rzecz firmy prowadzonej przez Wnioskodawczynię będzie mogła stanowić dla niej koszty uzyskania przychodów, pomniejszające osiągnięty z działalności gospodarczej przychód.

Reasumując - wartość usług wykonanych przez męża w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, udokumentowana prawidłowymi fakturami będzie stanowić dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.