0112-KDIL3-3.4011.273.2018.2.DS - Określenie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2018 r. (data wpływu 20 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek - uzupełniony pismami: z 20 lipca 2018 r. (data wpływu 27 lipca 2018 r.), z 10 sierpnia 2018 r. (data wpływu 10 sierpnia 2018 r.) oraz z 21 września 2018 r. (data wpływu 21 września 2018 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W lutym 2011 r. Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem nieruchomość gruntową, w skład której wchodziło kilka działek o łącznej powierzchni 8464 metrów kwadratowych, do majątku wspólnego, tj. objętego ustawową, małżeńską wspólnością majątkową. W lipcu 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę majątkową małżeńską, w wyniku której działki stały się jej wyłączną własnością. W czerwcu 2016 r. nastąpił rozwód.

1. Zaistniały stan faktyczny.

W styczniu i kwietniu 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała część działek. Sprzedaże z roku 2017 nie nastąpiły w wykonaniu działalności gospodarczej. Od dnia zakupu w 2011 r. do sprzedaży w roku 2017, działki te znajdowały się w majątku prywatnym (najpierw wspólnym z mężem, a potem Wnioskodawczyni) i używane były wyłącznie na prywatne (niezwiązane z jakąkolwiek działalnością gospodarczą) potrzeby.

2. Zdarzenie przyszłe.

W 2018 r. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać kolejną działkę. Sprzedaż nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Od dnia zakupu w 2011 r. do dnia sprzedaży działka ta znajdowała się (i będzie się znajdować) w majątku prywatnym (najpierw wspólnym z mężem, a potem Wnioskodawczyni) i używana była (i będzie) wyłącznie na prywatne (niezwiązane z jakąkolwiek działalnością gospodarczą) potrzeby.

W uzupełnieniu do powyższego opisu Wnioskodawczyni doprecyzowała, że:

Jednocześnie Wnioskodawczyni pragnie zauważyć, że brak działania w zakresie gruntów w ramach działalności gospodarczej zostało we wniosku ORD-IN wskazane jako element stanu faktycznego, nie zaś jako przedmiot zapytania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż działek w 2017 r. stanowiła źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT?

2. Czy sprzedaż działki w 2018 r. stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż działek w 2017 r. nie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT. Także sprzedaż działki w 2018 r. nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT.

UZASADNIENIE takiego stanowiska jest wspólne dla obu pytań, dlatego Wnioskodawczyni przedstawiła je w odniesieniu do obu łącznie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Sprzedaże, o których mowa w opisie zaistniałego i przyszłego stanu faktycznego nie nastąpiły (nie nastąpi) w wykonaniu działalności gospodarczej, co jest elementem stanu faktycznego, więc nie podlega uzasadnianiu. Wątpliwość Wnioskodawczyni dotyczy natomiast momentu, od którego powinna obliczać wskazany w przepisie pięcioletni termin, czy od końca roku 2011, w którym nabyła działki do małżeńskiego majątku wspólnego, czy od końca roku 2014, kiedy to - na skutek intercyzy - stały się one jej wyłączną własnością.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nabycie o którym mowa w przedmiotowym przepisie, nastąpiło w całości w roku 2011, bowiem skutkiem intercyzy nie było ponowne ich nabycie ani też nabycie ich połowy lub innej części, gdyż już w momencie nabycia w roku 2011, Wnioskodawczyni była właścicielką całości, co wynika z prawnej właściwości majątkowej wspólnoty małżeńskiej (współwłasność łączna), a więc w roku 2014, na skutek zawarcia małżeńskiej umowy majątkowej, doszło jedynie do zmiany formy prawnej własności działek, a nie do ich nabycia w całości, czy w części.

Omawiane zagadnienie było przez wiele lat przedmiotem kontrowersji, które zostały już jednak definitywnie rozstrzygnięte.

W interpretacji ogólnej z dnia 6 lutego 2018 r. nr DD2.8201.3.2017.KBF Minister Finansów stwierdził, że "jeżeli zbycie nieruchomości nastąpiło po śmierci jednego z małżonków, a nieruchomość nabyta została do majątku objętego wspólnością majątkowa, to pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków".

Niemal identycznie brzmi teza uchwały NSA z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17 "Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków".

Zarówno wyrok, jak i ogólna interpretacja odnoszą się do sytuacji, w której małżonek zbywający nieruchomość stał się jej wyłącznym właścicielem na skutek dziedziczenia po zmarłym małżonku, a uprzednio był jej właścicielem na zasadach małżeńskiej wspólnoty majątkowej.

W przypadku Wnioskodawczyni powodem zmiany formy własności nieruchomości ze współwłasności łącznej na własność wyłączną nie była śmierć małżonka, lecz poprzedzająca rozwód małżeńska umowa majątkowa. Jednakże argumentacja zawarta w ww. wyroku i interpretacji znajduje pełne zastosowanie do wszelkich przyczyn ustania współwłasności małżeńskiej i jej zmianę (w zakresie określonych rzeczy lub praw) w wyłączną własność jednego z małżonków.

I tak, w interpretacji ogólnej czytamy "Nie jest możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości należącej do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, co wynika z istoty tej wspólności. Jest ona bowiem szczególnym rodzajem współwłasności łącznej, bezudziałowej, w której uprawnienia małżonków do poszczególnych składników majątku objętego wspólnością majątkową przysługują niepodzielnie obojgu małżonkom. Skoro, z uwagi na charakter wspólności majątkowej małżeńskiej, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadają w chwili nabycia nieruchomości do majątku wspólnego, nie można również przyjąć, że następuje nabycie udziału w nieruchomości w drodze spadku po śmierci jednego z małżonków. Powyższa interpretacja uwzględnia szczególny charakter wspólności majątkowej małżeńskiej, z której wynika, że małżonkowie mają prawo do całej nieruchomości objętej wspólnością majątkową i nie można określić przypadających na każdego z małżonków udziałów w tej wspólności w czasie jej trwania".

Z kolei w wyroku NSA czytamy "Nie budzi wątpliwości to, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 k.r.o. nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Wspólność majątkowa to rodzaj współwłasności łącznej, a więc bezudziałowej. Z tego powodu w myśl art. 35 k.r.o. w czasie trwania wspólności żadne z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego ani rozporządzać udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w tym majątku. Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 k.r.o oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Co do zasady wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo. Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawarcia między nimi umowy (art. 47 § 1 k.r.o.), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 k.r.o.), orzeczenia separacji (art. 54 k.r.o,) albo z mocy prawa, np. w wyniku ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków (art. 53 k.r.o.). W przypadku ustania wspólności majątkowej, do majątku który był nią objęty, stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f. od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej (...). Jest to - w rozumieniu wskazanego przepisu podatkowego - data przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych, a nie data nabycia prawa majątkowego Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości".

W obu przypadkach łatwo zauważyć, że zwroty dotyczące stania się wyłącznym właścicielem na skutek otrzymania spadku z powodzeniem można zastąpić zwrotami odnoszącymi się do innych przyczyn stania się wyłącznym właścicielem, a w szczególności do małżeńskiej umowy majątkowej. Po dokonaniu takiego zabiegu wszystkie wyżej przytoczone tezy pozostaną w mocy.

Zatem z dniem 31 grudnia 2016 r. minęło 5 lat od końca roku, w którym Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowe nieruchomości. Ich sprzedaż w roku 2017 i następnych nie będzie więc stanowiła źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

I tak - zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy - źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment oraz sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w lutym 2011 r. Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem nieruchomość gruntową, w skład której wchodziło kilka działek, do majątku wspólnego, tj. objętego ustawową, małżeńską wspólnością majątkową. W lipcu 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę majątkową małżeńską, w wyniku której działki stały się jej wyłączną własnością. W czerwcu 2016 r. nastąpił rozwód. W 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała część działek. Sprzedaż ta nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej. Od dnia zakupu w 2011 r. do sprzedaży w 2017 r. działki te znajdowały się w majątku prywatnym (najpierw wspólnym z mężem, a potem Wnioskodawczyni) i używane były wyłącznie na prywatne (nie związane z jakąkolwiek działalnością gospodarczą) potrzeby. W 2018 r. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać kolejną działkę, której sprzedaż również nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Od dnia zakupu w 2011 r. do dnia sprzedaży działka ta znajdowała się (i będzie się znajdować) w majątku prywatnym (najpierw wspólnym z mężem, a potem Wnioskodawczyni) i używana była (i będzie) wyłącznie na prywatne (nie związane z jakąkolwiek działalnością gospodarczą) potrzeby. Wnioskodawczyni nie ponosiła nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży ani nie podejmowała działań marketingowych. Sprzedaż nieruchomości jest prowadzona okazjonalnie, incydentalnie, w sposób przypadkowy i nieregularny.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość odnośnie do momentu, od którego powinna obliczać wskazany w 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pięcioletni termin nabycia, tj. licząc od końca roku 2011, w którym nabyła działki do małżeńskiego majątku wspólnego, czy też od końca roku 2014, kiedy to - na skutek małżeńskiej umowy majątkowej - stały się one jej wyłączną własnością.

Należy wskazać, że w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 682 z późn. zm.): z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich.

Zgodnie z art. 35 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy: w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Z przytoczonej regulacji wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową.

Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie nieruchomości w czasie jej trwania oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA Uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że "dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f. nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków".

Uzasadniając podjętą uchwałę, NSA zaakcentował m.in., że skoro nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości, to nie można przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Zdaniem NSA dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu lub drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Zatem, badając niniejszą sprawę, należy dokonać rozstrzygnięcia, czy argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości dojdzie po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej w wyniku innego zdarzenia niż śmierć jednego z małżonków, np. w wyniku małżeńskiej umowy majątkowej.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w prawomocnym wyroku z dnia 15 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Gl 869/17 " (...) pogląd wyrażony w uchwale ma zastosowanie również do tej sytuacji prawnej.

Skład orzekający w sprawie nie znalazł bowiem przyczyn, żeby w inny sposób traktować podatnika sprzedającego nieruchomość, czy prawo majątkowe, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., przed upływem pięciu lat od dnia uzyskania prawa w wyniku podziału majątku dorobkowego po rozwodzie, a podatnika, który uzyskał to prawo w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków. W obu bowiem przypadkach już wcześniej doszło bowiem do nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego do ustawowej wspólności małżeńskiej, a skoro tak, to za datę nabycia - w świetle ww. uchwały - należy uznać tę właśnie datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego".

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 2012/15, wskazując, że "w rozpoznanej sprawie w pełni podziela stanowisko wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., II FPS 2/17 (dostępna na orzeczenia.nsa.gov.pl - CBOSA), która wprawdzie zapadła w odmiennym stanie faktycznym (nabycie przez małżonka nieruchomości w drodze dziedziczenia po zmarłym małżonku), jednak tezy w niej postawione mają walor uniwersalny i z pewnością pozostają aktualne w okolicznościach tej sprawy.

W przywołanej uchwale stwierdzono, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. Wspólność małżeńska (łączna) to bowiem wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. W przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1694 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.) nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f. od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej.

Nie ma zatem podstaw prawnych, by w warunkach niniejszej sprawy termin nabycia przez skarżącego lokalu mieszkalnego liczyć od daty zawarcia umowy ustanawiającej rozdzielność majątkową lub umowy o częściowym podziale majątku wspólnego. Należy przyjąć jako datę nabycia przez skarżącego tego lokalu, datę nabycia do majątku wspólnego".

Mając na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa, opis sprawy oraz Uchwałę NSA, należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię działek należy uznać datę ich nabycia do majątku wspólnego, tj. 2011 rok. Późniejszy podział tego majątku (tu: w 2014 r. w wyniku małżeńskiej umowy majątkowej) nie stanowi o ponownym nabyciu tego prawa.

Należy także zauważyć, że zbycie działek nie jest/nie będzie dokonywane w ramach działalności gospodarczej, co potwierdza przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis.

Zatem sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek w 2017 r., czy też w 2018 r. nie stanowiło/nie będzie stanowić dla niej źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż za datę nabycia przez Wnioskodawczynię działek należy przyjąć datę ich nabycia do majątku wspólnego małżonków, tj. 2011 r.

Reasumując - sprzedaż działek w 2017 r. stanowiła źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Także sprzedaż działki w 2018 r. nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a tej ustawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.