0112-KDIL3-2.4011.79.2017.2.NK - Miejsce opodatkowania renty belgijskiej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 21 kwietnia 2017 r.), uzupełnione pismem (data wpływu 29 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymywanej renty - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymywanej renty.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 1, 14b § 3 oraz 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z 18 maja 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.79.2017.1.NK, organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania - braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie zostało wysłane w dniu 18 maja 2017 r. W dniu 29 maja 2017 r. (data nadania 26 maja 2017 r.) wpłynęła do organu odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 maja 2014 r. Sąd Pracy w Belgii ogłosił wyrok w czasie posiedzenia jawnego z powództwa AX przeciwko Wnioskodawczyni, wdowie po zmarłym w dniu 26 września 20xx r. mężu, występującej w imieniu własnym oraz jako opiekunki swoich małoletnich dzieci - M (ur. 12 września 20ab r.) oraz A (ur. 5 października 20cd r.) w sprawie dot. ustalenia skutków wypadku przy pracy na podstawie elementów podanych we wniosku.

Strony ustaliły, iż skutki wypadku przy pracy są następujące:

1. Zmarły był ofiarą wypadku przy pracy z dnia 26 września 20xx r., gdy w ramach umowy o pracę tymczasową pracował w firmie Y. Zmarł na skutek wypadku przy pracy.

2. Powód jest ustawowym ubezpieczycielem Y, który jest traktowany jako pracodawca.

3. Strony są zgodne w zakresie skutków wypadku przy pracy.

4. Jako osoby uprawnione są Wnioskodawczyni, M. i A., przy czym przyznano następującą rentę:

a. Wnioskodawczyni - renta roczna 27 245,42 euro × 30% = 8 173,63 euro. Co miesiąc wypłacana będzie jedna dwunasta, tj. 681,14 euro przez ubezpieczyciela, coroczna wysokość renty będzie indeksowana o wskaźnik cen konsumpcyjnych, renta będzie wypłacona z zastrzeżeniem art. 42 bis o wypadkach przy pracy w sprawie kumulacji emerytury oraz z zastrzeżeniem art. 45 ustawy o wypłacie kapitału częściowej wartości renty.

b. M. - renta roczna (tymczasowa) od dnia 26 września 2011 r. w wysokości 27 245,42 euro × 15% = 4 086,81 euro. Co miesiąc wypłacana będzie jedna dwunasta, tj. 340,57 euro przez ubezpieczyciela, coroczna wysokość renty będzie indeksowana o wskaźnik cen konsumpcyjnych. Uprawniony będzie otrzymywać rentę na okres przyznania zasiłku rodzinnego, a w każdym razie do 18 roku życia, lecz nie dłużej niż do 25 roku życia.

c. A. - jak wyżej.

Sąd oświadczył, że roszczenie jest zasadne i przekazał stronom akt ugody, o którym mowa powyżej (wyrok). Renta dla rodziny z tytułu wypadku przy pracy nie jest odszkodowaniem dotyczącym korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Przedmiotowe świadczenie ma charakter renty odszkodowawczej z tytułu wypadku przy pracy wypłacanej przez ubezpieczyciela pracodawcy rodzinie zmarłego pracownika. Jest to więc odszkodowanie, którego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, powołanych w ugodzie (ustawa o wypadkach przy pracy w sprawie kumulacji emerytury oraz ustawa o wypłacie kapitału częściowego wartości renty dożywotniej). Renta wypłacana jest także na podstawie ugody sądowej. W dacie otrzymania renty Wnioskodawczyni nie miała miejsca zamieszkania w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy renta Wnioskodawczyni, która wpływa na konto belgijskie jest zwolniona z podatku? Na mocy jakich polskich przepisów?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zaistniałym stanie faktycznym renta wypłacana Zainteresowanej zwolniona jest z opodatkowania w Polsce ze względu na:

stosownie do ustawy o PIT - art. 21 ust. 1 wolne od podatku dochodowego są:

* 3g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe;

* 3b) inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymywane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień;

* 3c) odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Odpowiednikiem tej instytucji w Polsce jest art. 446 § 2 k.c.

§ 2. Osoba, względem której ciążył na zmarłym obowiązek alimentacyjny może żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody renty obliczonej stosownie do potrzeb poszkodowanego oraz do możliwości zarobkowych i majątkowych zmarłego przez czas prawdopodobnego trwania obowiązku alimentacyjnego. Takiej samej renty mogą żądać inne osoby bliskie, którym zmarły dobrowolnie i stale dostarczał środków utrzymania, jeżeli z okoliczności wynika, że wymagają tego zasady współżycia społecznego.

Wnioskodawczyni jest zdania, że w polskiej praktyce nie ma wątpliwości, iż tego typu świadczenie jest zwolnione z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 3 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do ustępu 2a ww. artykułu, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Należy również zaakcentować, że zgodnie z art. 4a ustawy podatkowej, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja z dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ograniczony obowiązek podatkowy jest realizacją zasady źródła, zgodnie z którą dane państwo może opodatkować dochody osiągnięte na jego terytorium.

W realiach badanej sprawy zatem podstawowym kryterium decydującym o zaistnieniu ograniczonego obowiązku podatkowego jest brak miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Osoby fizyczne bowiem, jeśli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Polski.

W konsekwencji powyższego, jeśli osoby fizyczne nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, to podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - jest to tzw. ograniczony obowiązek podatkowy.

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego Zainteresowana wskazała, że w 2014 r. sąd pracy w Belgii przyznał jej oraz jej małoletnim dzieciom rentę roczną, mającą charakter odszkodowawczy. Renta wypłacana jest przez ubezpieczyciela pracodawcy z tytułu wypadku przy pracy, w wyniku którego zmarł mąż Wnioskodawczyni.

Zainteresowana wskazała, że wypłacana jej renta stanowi odszkodowanie, którego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw powołanych w ugodzie (wyroku sądowym), tj. ustawy o wypadkach przy pracy w sprawie kumulacji emerytury oraz ustawy o wypłacie kapitału częściowego wartości renty dożywotniej.

Wnioskodawczyni podała również, iż w dacie otrzymania przedmiotowej renty nie miała miejsca zamieszkania w Polsce.

Należy jeszcze raz podkreślić, że ustalenie miejsca zamieszkania podatnika w momencie uzyskania dochodu (przychodu) decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Jak już wspomniano powyżej, nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik ma miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Oczywiście jeśli takowe posiadał.

Zainteresowana w opisie stanu faktycznego wprost wskazała, iż w dacie otrzymania renty będącej przedmiotem zapytania nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

W konsekwencji uznać należy, że Wnioskodawczyni podlegała w naszym kraju ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a co za tym idzie uzyskana w Belgii renta nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Z uwagi na powyższe stanowisko Zainteresowanej mówiące, że otrzymywana przez nią renta zwolniona jest z opodatkowania w Polsce, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.