0112-KDIL3-2.4011.75.2019.2.AK

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2019 r. (data wpływu 21 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2019 r. (data wpływu 5 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 20 marca 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.75.2019.1.AK, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 20 marca 2019 r., skutecznie doręczono 25 marca 2019 r., natomiast w dniu 5 kwietnia 2019 r. (data nadania 1 kwietnia 2019 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni mieszka w S. przy ul. od 1978 r.

Firma X zgodnie z uchwałą Zarządu w sprawie ustalania zasad uwalniania powierzchni wykorzystywanych na cele mieszkaniowe i sprzedaży lokali mieszkalnych zapłaciła Zainteresowanej 60% wartości mieszkania. Pierwszą wpłatę dokonano 30 grudnia 2018 r., drugą wpłatę uiszczono 30 stycznia 2019 r.

X nie zaproponowała Wnioskodawczyni możliwości pierwokupu mieszkania mimo że Zainteresowana mieszka w nim ponad 40 lat.

Środki pieniężne otrzymane od X Wnioskodawczyni zmuszona jest przeznaczyć na zakup mieszkania i chciałaby skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Ponadto Wnioskodawczyni nadmienia, że nie posiada mieszkania ani żadnych innych nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że przedmiotowy lokal mieszkalny zajmowała na podstawie umowy najmu nr. Środki pieniężne zapłacone przez firmę X za opuszczenie mieszkania wypłacone zostały w związku z zawartym między stronami porozumieniem.

Przedmiotowe porozumienie zostało zawarte w formie aktu notarialnego.

Zainteresowana podała również, że otrzymany przychód zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, tj. na nabycie lokalu mieszkalnego w S., ponieważ od miesiąca lipca zostaje bez "dachu nad głową".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymany przychód będzie korzystał ze zwolnienia od opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131, ponieważ zostanie wydatkowany na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, X uwalniając powierzchnie wykorzystywane na cele mieszkaniowe i sprzedając lokale mieszkalne zobowiązała się wypłacić 183 884,18 zł w dwóch ratach: I - sza rata wpłynęła 30 grudnia 2018 r., II - ga rata wpłynęła 30 stycznia 2019 r.

Wnioskodawczyni zapłacono za opuszczenie mieszkania do dnia 30 czerwca 2019 r.

Przedstawiciel firmy X w rozmowie z Zainteresowaną nie poinformował jej, że od tej kwoty będzie musiała odprowadzić podatek dochodowy.

Wnioskodawczyni jest wdową od 2006 r. Na emeryturę przeszła w 2015 r. z Y.

X nie zaproponowała Wnioskodawczyni możliwości pierwokupu tego mieszkania.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że uzyskany przez nią przychód będzie korzystał ze zwolnienia od opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowy od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 przychodami - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. - z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródłem przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są m.in. wymienione:

* w pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* w pkt 9 - inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyty we wskazanym przepisie zwrot "w szczególności" oznacza, że katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, co oznacza, że do tej kategorii przychodów można zaliczyć również inne niż te, które zostały w nim wymienione. Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie, których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie umowy najmu zajmowała lokal mieszkalny. Właściciel lokalu - X zawarł w formie aktu notarialnego z Zainteresowaną porozumie w sprawie opuszczenia lokalu. Na podstawie zawartego porozumienia wypłacono w dniu 30 grudnia 2018 r. oraz w dniu 30 stycznia 2019 r. Wnioskodawczyni środki pieniężne odpowiadające 60% wartości mieszkania. Wnioskodawczyni otrzymane środki pieniężne zamierza przeznaczyć na zakup lokalu, w którym będzie zamieszkiwała.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy przychód uzyskany za opuszczenie lokalu mieszkalnego przeznaczony na zakup innego lokalu będzie mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, a w szczególności fakt, że Wnioskodawczyni otrzymała świadczenie za opuszczenie najmowanego lokalu mieszkalnego wyjaśnić należy, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Zatem osoby, które najmują mieszkanie odpłatnie jedynie je użytkują, nie posiadają do nich tytułu własności. W konsekwencji Wnioskodawczyni w wyniku opuszczenia ww. lokalu mieszkalnego uzyskała przychód, który nie może być kwalifikowany do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem Wnioskodawczyni nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. - wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl natomiast przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. - wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z zacytowanego przepisu wynika zatem wprost, że zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje swoją dyspozycją wyłącznie dochody uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Otrzymane przez Wnioskodawczynię świadczenie, jak już wyżej wskazano, nie może być kwalifikowane jako przychód z ww. wymienionego źródła. Wnioskodawczyni nie dokonała bowiem - jako właściciel - sprzedaży mieszkania, a jedynie wydatkuje otrzymane kwoty za opuszczenie lokalu mieszkalnego na zakup innego lokalu mieszkalnego. Z tego względu nie ma możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota za opuszczenie lokalu mieszkalnego będzie stanowiła przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

Zatem, skoro Wnioskodawczyni w wyniku opuszczenia lokalu mieszkalnego uzyskała przychód, który nie może być kwalifikowany do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to tym samym Zainteresowana nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od otrzymanych kwot.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.