0112-KDIL3-2.4011.48.2017.1.AK

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2017 r. (data wpływu 29 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W miesiącu lutym 2017 r. wraz ze współwłaścicielem Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży mieszkania zakupionego w miesiącu grudniu 2012 r. W związku ze sprzedażą mieszkania przed upływem 5 lat od jego nabycia zaistniał obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Kwota uzyskana ze sprzedaży łącznie z dochodem wynikającym z różnicy zakupu a sprzedaży mieszkania zostanie przeznaczona w całości na budowę nowego wspólnego budynku mieszkalnego. Zainteresowana wraz ze współwłaścicielem są odrębnymi podmiotami fizycznymi. Nie są w związku małżeńskim, a zatem we wspólności majątkowej małżeńskiej.

Mieszkanie zostało zakupione za środki własne Wnioskodawczyni i współwłaściciela. Kwota uzyskana z jego sprzedaży wyniosła po 1/2 dla każdego z nich. Koszty budowy będą pokrywane solidarnie po 1/2 z uzyskanych środków ze sprzedaży mieszkania.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że sprzedany lokal mieszkalny, o którym mowa we wniosku, został zakupiony ze środków własnych Wnioskodawczyni oraz współwłaściciela solidarnie w udziale po 50%.

Powyższy lokal mieszkalny stanowił własność Zainteresowanej oraz współwłaściciela od dnia zakupu w 2012 r. do dnia sprzedaży w 2017 r. w udziale po 50%.

Środki ze sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego zostaną przeznaczone solidarnie po 50% na budowę nowego budynku mieszkalnego, który będzie położony na terenie Polski. Nieruchomość będzie stanowiła własność Wnioskodawczyni oraz współwłaściciela w udziale po 50%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Zainteresowana i współwłaściciel są zobowiązani w 2018 r. złożyć odrębne deklaracje podatkowe PIT-39?

2. W przypadku konieczności złożenia odrębnych deklaracji wskazać w nich po 1/2 całkowitej kwoty uzyskanej ze sprzedaży mieszkania - po 1/2 przychodu, 1/2 kosztu zakupu, 1/2 dochodu?

3. Czy faktury (rachunki) potwierdzające poniesione wydatki na budowę nowego budynku mieszkalnego mają być wystawione odrębnie na każdego czy wspólnie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, składają ze współwłaścicielem odrębne deklaracje podatkowe PIT-39. W deklaracjach wpisują po 1/2 przychodu, 1/2 kosztu zakupu mieszkania, 1/2 uzyskanego dochodu.

Z uwagi na to, że koszty będą poniesione solidarnie po 1/2 usługodawca wystawia faktury (rachunki) łącznie na Wnioskodawczynię i współwłaściciela.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Należy wyjaśnić, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz ze współwłaścicielem dokonali w 2017 r. sprzedaży mieszkania, które zostało zakupione w 2012 r. z ich własnych środków. Kwotę uzyskaną ze sprzedaży, przypadającą w wysokości 1/2 dla każdego z nich, w całości zamierzają przeznaczyć na budowę nowego wspólnego budynku mieszkalnego.

Biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawczyni wspólnie ze współwłaścicielem zbyła należący do nich lokal mieszkalny przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stwierdzić należy, że sprzedaż ww. lokalu mieszkalnego stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując kwestię będącą przedmiotem pytania nr 1, a więc czy Zainteresowana i współwłaściciel są zobowiązani w 2018 r. do złożenia odrębnych deklaracji PIT-39 w pierwszej kolejności należy wskazać na art. 7 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, w myśl którego podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie natomiast z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy podatkowej, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

Należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie mając na uwadze treść ww. przepisów podatnikiem z tytułu sprzedaży przysługującego jej udziału w mieszkaniu jest Wnioskodawczyni. Zarówno Zainteresowana jak i współwłaściciel lokalu mieszkalnego osiągnęli odrębnie dochód, a zatem u każdego z nich zachodzi zdarzenie powodujące powstanie stosunku podatkowo-prawnego.

Niejako na marginesie można zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje możliwość łącznego opodatkowania osób fizycznych np. małżonków (art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) ale jedynie pod ściśle określonymi warunkami, gdyż nawet małżonkowie co do zasady, jak wynika z art. 6 ust. 1 ww. ustawy podlegają odrębnemu opodatkowaniu z osiąganych przez siebie dochodów.

Podsumowując, skoro w momencie sprzedaży lokalu mieszkalnego Zainteresowanej i współwłaścicielowi przysługiwały udziały w wysokości po 1/2, to należy osiągnięty przychód ze wspólnej własności opodatkować osobno u każdego z nich. Takie uregulowanie opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów ze wspólnej własności oznacza, że obowiązek podatkowy z tytułu tego przychodu obciąża każdego ze współwłaścicieli z osobna w równym stopniu. Każdy ze współwłaścicieli powinien rozliczyć się z uzyskanego ze sprzedaży przychodu przyjmując za Wnioskodawczynią, że wielkość uzyskanego przychodu (jak i przypadających na ten przychód kosztów oraz dochód) ustala się u każdego po połowie.

Zatem Zainteresowana zobowiązana będzie na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do złożenia odrębnego zeznania o wysokości osiągniętego dochodu za rok podatkowy 2017 najpóźniej do 30 kwietnia 2018 r. i wykazania w nim dochodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego proporcjonalnie do udziału jaki przysługiwał Zainteresowanej w lokalu mieszkalnym.

Wnioskodawczyni w złożonym wniosku wskazała, że środki uzyskane z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego zamierza przeznaczyć na budowę domu mieszkalnego. Wątpliwość Wnioskodawczyni wzbudził sposób dokumentowania wydatków ponoszonych na budowę wspólnego domu.

W związku z powyższym wskazać należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na: budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 26 ww. ustawy przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Należy wskazać, że kwestia wydatkowania środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości powinna być dla celów podatkowych udokumentowana rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami. Jednakże ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku. Podkreślić bowiem należy, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, również wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Natomiast organ podatkowy weryfikujący możliwość skorzystania ze zwolnienia uprawniony jest żądać od podatników przedłożenia dokumentów, z których będzie wynikało kiedy i przez kogo wydatki zostały poniesione. Takimi dokumentami mogą być m.in. rachunki, faktury VAT, umowy, bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą w sposób wiarygodny potwierdzić.

W związku z powyższym wydatki poniesione na budowę domu, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winny być udokumentowane rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami, z których w sposób nie budzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, tj. czy środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego faktycznie przeznaczone zostały na cele mieszkaniowe, czy też wydatki na cele mieszkaniowe poczynione zostały z innych źródeł. Podatnik musi zatem jednoznacznie udowodnić, że to środki pochodzące ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, a nie żadne inne, zostały na cel mieszkaniowy przeznaczone.

Nadmienić należy, że regulacje dotyczące tego, co powinna zawierać faktura przedstawione zostały w art. 106e ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710). I tak zgodnie z treścią ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy podatnika/sprzedawcy i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji.

Nadmienić jednak należy, że powołany powyżej przepis art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie zawiera regulacji mówiącej, że dana faktura musi zawierać dane osobowe jedynie jednego nabywcy. Tutejszy Organ nie widzi zatem przeszkód, aby faktury oraz inne dokumenty potwierdzające wydatki na cele mieszkaniowe dokumentowane były na imię i nazwisko Wnioskodawczyni oraz współwłaściciela nieruchomości. W takim przypadku bowiem, uprawnienie do odliczenia przysługiwać będzie Wnioskodawczyni proporcjonalnie do posiadanego udziału we współwłasności nieruchomości.

Zatem odnosząc się do sposobu dokumentowania ponoszonych przez Wnioskodawczynię wydatków na budowę nowego budynku mieszkalnego, mając na uwadze fakt, że zarówno Zainteresowana, jak i współwłaściciel będą ponosić wydatki na wybudowanie wspólnego domu, finansowane środkami pochodzącymi ze sprzedaży należącego do nich lokalu mieszkalnego, każde z nich może dokumentować ponoszone przez siebie wydatki z osobna, jednakże tut. Organ nie widzi również przeszkód, aby obok danych Zainteresowanej na dokumencie potwierdzającym wydatek znajdowały się również dane innej osoby. W takim przypadku bowiem każdej osobie wymienionej na dokumencie potwierdzającym poniesienie wydatku na własne cele mieszkaniowe odliczenie przysługiwać będzie proporcjonalnie do posiadanego udziału we współwłasności wznoszonego budynku mieszkalnego.

Końcowo podkreślić także należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawczynię, zaznacza się, ze interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela nieruchomości.

Zatem współwłaściciel, chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.