0112-KDIL3-2.4011.427.2019.2.DJ - Koszty uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2019 r. (data wpływu 12 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 31 października 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.427.2019.1.DJ, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 31 października 2019 r., skutecznie doręczono 4 listopada 2019 r., natomiast 12 listopada 2019 r. (data nadania 7 listopada 2019 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 28 kwietnia 2016 r. zmarła matka Wnioskodawczyni H.W. pozostawiając spadek w postaci prawa wieczystego użytkowania nieruchomości położonej w (...) - działka nr 1 o pow. 0,1010 ha wraz z prawem własności budynku mieszkalnego na niej posadowionego. Szacunkowa wartość spadku wynosi 150 000 zł.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w (...) sygn. akt (...) z dnia 15 grudnia 2016 r. spadek po zmarłej mamie został nabyty przez Wnioskodawczynię i siostrę Wnioskodawczyni B.F. - każda po 1/3 części, przez D.P. w 1/6 części oraz przez P.P. i W.P. - każde po 1/12 części.

Wobec braku porozumienia pomiędzy Wnioskodawczynią, a D.P., P.P., W.P. co do wartości nieruchomości odziedziczonej po zmarłej, Wnioskodawczyni wystąpiła do sądu o dokonanie działu spadku. Postanowieniem z dnia 29 grudnia sygn. akt (...) Sąd Rejonowy w (...) dokonał działu spadku w ten sposób, że prawo użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynku przyznano Wnioskodawczyni z obowiązkiem spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców kwot: 24 619,75 na rzecz D.P. oraz po 12 439,88 zł na rzecz P.P. i W.P. Kwoty te są niższe niż sumy wynikające z przemnożenia wartości nieruchomości przez ułamek określający dział spadku, ponieważ do czasu działu spadku ponosiła wydatki na utrzymanie nieruchomości oraz na zgromadzenie dokumentacji i złożenie wniosku o dział spadku. Wydatki te zostały uznane przez sąd i pomniejszono o nie spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców. W postanowieniu tym Sąd Rejonowy w (...) postanowił nie orzekać o obowiązku spłat na rzecz siostry Wnioskodawczyni B.F. pomimo, iż z treści załączonego do akt sprawy pełnomocnictwa udzielonego dla Wnioskodawczyni przez jej siostrę wynikało prawo wyłącznie do zbycia nieruchomości. Z treści pełnomocnictwa nie wynikało zrzeczenie się spadku bądź też zgoda na jego przejęcie przez Wnioskodawczynię. Sąd w tym względzie popełnił błąd naruszając prawo siostry Wnioskodawczyni do nabytego spadku.

W całym postępowaniu przed sądem działał w imieniu Wnioskodawczyni pełnomocnik, który złożył skargę na postanowienie sądu o wznowienie postępowania w sprawie działu spadku po H.W. o zmianę postanowienia działu spadku dotyczącą siostry Wnioskodawczyni B.F.

Sąd Rejonowy w (...) na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 października 2018 r. odrzucił skargę, jako nieopartą na ustawowej podstawie prawnej, co w obliczu stanu powstałego pozbawiało siostrę Wnioskodawczyni należnego jej spadku.

W sprawie wartości przedmiotu spadku od początku siostry były zgodne, że nieruchomość jest warta 150 000 zł, a zatem na podstawie nabycia spadku wartość spadku jej należna w kwocie 50 000 zł nie była nigdy sporna. Działając w dobrej wierze, a także w oparciu o postanowienie sądu o nabyciu spadku, w dniu 19 marca 2018 r. Wnioskodawczyni przekazała na wskazany przez siostrę rachunek kwotę 45 443,97 zł. Kwota ta stanowi różnicę pomiędzy należną kwotą spadku 50 000 zł, a uzgodnionymi z siostrą wydatkami dokonanymi przez Wnioskodawczynię przed postanowieniem o dział spadku, w tym koszty pomnika po zmarłej mamie.

Mając na względzie fakt, że siostra Wnioskodawczyni nigdy nie zrzekła się należnego jej spadku, ani też nie przekazała go innej osobie, działając w zgodzie z postanowieniem Sądu Rejonowego w (...) sygn. akt (...) z dnia 15 grudnia 2016 r. o nabyciu spadku, Wnioskodawczyni dokonała spłaty siostry ze sprzedaży nieruchomości w należnej jej kwocie 45 443,97 zł.

Kwotę tą, która w przeliczeniu przez bank na euro w dniu 19 marca 2018 r. wyniosła 10 506,79 euro, Wnioskodawczyni przekazała przelewem na rachunek wskazany przez siostrę. W treści przelewu widnieje zapis: dla B.F. spłata spadku po H.W. 50 000 - 1 131 (utrzymanie nieruchomości), 2 800 (pomnik), 495 (p.c.c.-3), 130 (opłata za wykonanie przelewu). Kwotę tą Wnioskodawczyni przelała na rachunek W.P. (syn B.F.). Przelewu Wnioskodawczyni dokonała z rachunku osobistego w banku (...).

Jako dowód przekazania należnej kwoty spadku dla swojej siostry B.F. - zlecenie wykonania polecenia wypłaty przedkłada Wnioskodawczyni w załączeniu.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana doprecyzowała, że sprzedaży nieruchomości, o której mowa we wniosku Wnioskodawczyni dokonała w dniu 16 lutego 2018 r. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię na utrzymanie nieruchomości są wydatkami udokumentowanymi, jednakże nie zwiększały one wartości nieruchomości, były jedynie kosztami związanymi z utrzymaniem nieruchomości do czasu jej zbycia.

Tymi wydatkami były:

* koszty podatków od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie w kwocie 886,74 zł,

* koszty utrzymania (woda, ścieki, energia elektryczna, ubezpieczenie OC) w kwocie 681,97 zł.

Łącznie poniesione wydatki wyniosły 1 268,71 zł.

Koszty gromadzenia i wytworzenia dokumentacji w kwocie 1 664,58 zł obejmowały:

* koszty opłaty od czynności cywilnych i wniosku do sądu (p.c.c.-3, opłaty sądowe związane ze sprawą) w kwocie 813,00 zł,

* opłata do Urzędu Miasta i Gminy (...) za wyrys z planu - 30,00 zł,

* opłata do Urzędu Miasta w (...) za wypis z rejestru gruntów - 50,00 zł,

* opłata za wystąpienie do (...) - Księgi Wieczyste w (...) o wydanie informacji w sprawie opłaty za wieczyste użytkowanie - 83,18 zł,

* opłata za wypis z Księgi Wieczystej - 371,40 zł,

* opłata do Starostwa Powiatowego w (...) za wydanie zaświadczenia o zalesieniu - 17,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w skład kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości wchodzą poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki wynikające z postanowienia Sądu Rejonowego w (...) sygn. akt (...) z dnia 29 grudnia 2017 r. obejmujące wypłacone tytułem działu spadku: dla D.P. w kwocie 24 619,75 zł, dla P.P. i W.P. każdemu po 12 439,88 zł, wypłacona na wskazany rachunek swojej siostrze kwota 45 443,97 zł tytułem należnego jej spadku po mamie pomniejszona o wspólnie uzgodnione wydatki przez Wnioskodawczynię poniesione?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości będącej przedmiotem spadku stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, co Wnioskodawczyni rozumie przez wszelkie koszty jakie zostały przez Wnioskodawczynię poniesione w związku z utrzymaniem nieruchomości do czasu jej odpłatnego zbycia oraz koszty należnych spłat poszczególnych spadkobierców zarówno tych wymienionych w postanowieniu Sądu Rejonowego w (...) o dział spadku sygn. akt (...) z dnia 29 grudnia 2017 r., jak tych wskazanych w Postanowieniu Sądu Rejonowego w (...) o stwierdzeniu nabycia spadku sygn. akt (...) z dnia 15 grudnia 2016 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości będącej przedmiotem spadku są wszelkie udokumentowane wydatki jakie poniosła Wnioskodawczyni w związku z przedmiotem sprawy.

W ocenie Zainteresowanej, kosztami uzyskania przychodu będą spłaty na rzecz spadkobierców D.P., P.P., W.P., a także dokonana przelewem spłata na rzecz swojej siostry B.F. na rachunek wskazany przez nią, gdzie widnieje tytuł płatności: "Dla B.F. spłata spadku po H.W. 50 000 - 1131 (utrzymanie nieruch.) - 2 800 (pomnik) - 495 (p.c.c.-3) - 130 (opłata za wykonanie przelewu), co daje kwotę do wypłaty w przeliczeniu na euro na dzień zlecenia wypłaty 19 marzec 2019 r. w wysokości 10 506,79 euro. Zlecenia wypłaty Wnioskodawczyni dokonała w Banku (...). 10 506,79 euro stanowi równowartość 45 443,97 pln.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment jej nabycia.

W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że pod pojęciem nabycia należy rozumieć wszelkie prawem przewidziane formy przeniesienia tytułu własności z jednego podmiotu na drugi. W szczególności będą to czynności cywilnoprawne: odpłatne, np. umowa sprzedaży czy umowa zamiany, a także nieodpłatne, np. umowa darowizny czy dziedziczenie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w spadku po zmarłej w dniu 28 kwietnia 2016 r. matce udział w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynku mieszkalnego (dalej nieruchomość). Na podstawie postanowienia z dnia 29 grudnia 2017 r. w związku z dokonaniem działu spadku Wnioskodawczyni przyznana została nieruchomość oraz został nałożony obowiązek spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców kwot: 24 619,75 na rzecz D.P. oraz po 12 439,88 zł na rzecz P.P. i W.P. Z uwagi na fakt, że do czasu działu spadku Zainteresowana ponosiła wydatki w związku z utrzymaniem nieruchomości, zgromadzeniem dokumentacji i złożeniem wniosku o dział spadku, kwoty te zostały uwzględnione przez sąd przy ustalaniu wielkości spłat na rzecz pozostałych spadkobierców. Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia nieruchomości w 2018 r.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W postanowieniu o stwierdzeniu nabycia praw do spadku sąd nie określa składników masy spadkowej i nie dokonuje podziału tych składników pomiędzy poszczególnych spadkobierców. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku jest więc czynnością wtórną do nabycia spadku, nie można bowiem nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez nabycia spadku.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Natomiast zgodnie z art. 211 ww. kodeksu, każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Stosownie do art. 212 ww. kodeksu:

§ 1. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi.

§ 2. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

§ 3. Jeżeli ustalone zostały dopłaty lub spłaty, sąd oznaczy termin i sposób ich uiszczenia, wysokość i termin uiszczenia odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia. W razie rozłożenia dopłat i spłat na raty terminy ich uiszczenia nie mogą łącznie przekraczać lat dziesięciu. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie sąd na wniosek dłużnika może odroczyć termin zapłaty rat już wymagalnych.

Podsumowując zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli w wyniku działu spadku udział w nieruchomości lub prawie zwiększa się, tj. przekracza udział nabyty uprzednio w spadku, to data działu spadku będzie również datą nabycia tej części nieruchomości lub prawa, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu działu spadku.

Zatem nabycie w wyniku działu spadku części majątku spadkowego, który należał do innych spadkobierców, tj. otrzymanie z tego majątku udziałów przekraczających pierwotny udział spadkowy stanowi nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego uznać należy, że prawo wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynku Zainteresowana nabyła w różnym czasie i w różny sposób, tj.:

* w części w 2016 r. w drodze spadku po mamie,

* w części w 2017 r. w wyniku działu spadku.

Biorąc powyższe pod uwagę, odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w 2018 r. nieruchomości stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, zaś dochód uzyskany z tej sprzedaży będzie opodatkowany według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 wykazać:

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy, w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy w skład kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości wchodzą poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki wynikające z postanowienia Sądu Rejonowego w (...) sygn. akt (...) z dnia 29 grudnia 2017 r. obejmujące wypłacone tytułem działu spadku: dla D.P. w kwocie 24 619,75 zł, dla P.P. i W.P. każdemu po 12 439,88 zł, wypłacona na wskazany rachunek swojej siostrze kwota 45 443,97 zł tytułem należnego jej spadku po mamie pomniejszona o wspólnie uzgodnione wydatki przez Wnioskodawczynię poniesione.

Mając na uwadze fakt, że Wnioskodawczyni nabyła prawo wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynku na niej posadowionego w części w drodze spadku to koszty uzyskania przychodów z tytułu zbycia przedmiotowego prawa oraz budynku w tej części należy określić na podstawie wyżej cytowanego art. 22 ust. 6d.

Natomiast w stosunku do części przedmiotowego prawa oraz budynku nabytego w drodze odpłatnego działu spadku do ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą nieruchomości w tej części znajdzie zastosowanie wyżej cytowany art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Mając na uwadze fakt, że dział spadku, który był podstawą nabycia części nieruchomości, miał charakter odpłatny w rezultacie co do zasady spłata na rzecz spadkobierców będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości w części nabytej na podstawie postanowienia sądu przyznającego Wnioskodawczyni wyłączne prawo własności nieruchomości.

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawczyni na podstawie postanowienia o dział spadku, nabyła na wyłączną własność prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budynku z obowiązkiem spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców oraz została zobowiązana do spłaty trojga spadkobierców. Przy czym faktyczna kwota spłaty została pomniejszona o wydatki, poniesione przed działem spadku, związane z utrzymaniem nieruchomości oraz zgromadzeniem dokumentacji i złożeniem wniosku o dział spadku poniesione przez Wnioskodawczynię. Wydatki te zostały uznane przez sąd.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że postanowienie sądu nie rozstrzygało co do wysokości spłaty na rzecz siostry. Zainteresowana wraz z siostrą były zgodne co do faktu, że nieruchomość jest warta 150 000,00 zł i w związku z tym siostrze przysługuje prawo do spłaty w wysokości 1/3 jej wartości, tj. 50 000 zł. Faktycznie przekazana siostrze kwota została pomniejszona o przypadające na siostrę wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię przed orzeczeniem o dział spadku oraz inne wydatki poniesione w imieniu siostry i uzgodnione z nią (np. koszt pomnika dla zmarłej spadkodawczyni).

Wyjaśnić należy, że w myśl wyżej cytowanego art. 212 Kodeksu cywilnego, jeżeli zniesienie współwłasności (tu odpłatny dział spadku) następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana poprzez dopłaty pieniężne. Natomiast, w sytuacji, gdy rzeczy podlegającej podziałowi nie da się podzielić rzecz tą sąd przyznaje jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłat pozostałych. Tym samym to postanowienie sądu w sprawie działu spadku określa zasady na jakich dochodzi do zniesienia współwłasności w masie spadkowej oraz określa wysokość spłat jakich winien dokonać spadkobierca nabywający prawo do przedmiotu spadku wobec pozostałych spadkobierców.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że orzeczone przez sąd, w postanowieniu w sprawie działu spadku, spłaty na rzecz trojga spadkobierców (D.P., P.P., W.P.) stanowią koszt nabycia prawa do nieruchomości. Wobec tego Wnioskodawczyni przysługuje prawo odliczenia od przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości kwoty dokonanych spłat na rzecz pozostałych spadkobierców powiększonych o uznane przez sąd wydatki poniesione przez Zainteresowaną w imieniu tych spadkobierców związane z utrzymaniem nieruchomości oraz gromadzeniem i wytworzeniem dokumentów w związku z działem spadku.

Ze względu na to, że sąd w postanowieniu o dziale spadku nie rozstrzygnął o obowiązku spłaty wobec siostry, skutkiem tego postanowienie stanowiło o przeniesieniu na rzecz Wnioskodawczyni udziału w nieruchomości należącego wcześniej do siostry, jednakże nie stanowiło o odpłatności na rzecz siostry w zamian za przeniesienie tego udziału - przekazanej siostrze kwoty nie można utożsamiać z odpłatnym działem spadku. W konsekwencji przekazana siostrze kwota nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu, tym samym Wnioskodawczyni ustalając dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie może uwzględnić tej kwoty.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawczyni, wskazujące na sposób ustalenia kwoty kosztów uzyskania przychodu, jakie przysługują Zainteresowanej do odliczenia od przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawczyni. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do dokonywania samodzielnych ustaleń faktycznych ponad to, co podała we wniosku Strona, jak również do samodzielnego wyjaśniania występujących w konkretnej sprawie niejasności. Stąd też należy wskazać - o czym poinformowano już Wnioskodawczynię w wysłanym wezwaniu - że dołączone do wniosku dokumenty nie podlegały analizie w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.