0112-KDIL3-2.4011.390.2019.2.KF - Obowiązki płatnika PIT w związku z przejęciem pracowników.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 2 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przejęciem pracowników w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy - jest prawidłowe.

W dniu 2 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie obowiązków płatnika w związku z przejęciem pracowników w trybie art. 23 Kodeksu pracy.

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącego stroną postępowania: (...)

* Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: (...)

reprezentowanych przez Pełnomocnika

przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

T Sp. z o.o. jest spółką kapitałową, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji konstrukcji spawanych o wysokiej wytrzymałości (dalej: Działalność) i będącą czynnym podatnikiem VAT w Polsce (dalej jako: "Wnioskodawca 1" lub "Finansujący").

M Sp. z o.o. (dalej jako: "Wnioskodawca 2" lub "Korzystający") jest spółką kapitałową, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji konstrukcji spawanych.

Wnioskodawca 1 i Wnioskodawca 2 (dalej łącznie jako: "Wnioskodawcy" lub "Strony") są częścią grupy kapitałowej (dalej: Grupa), w której funkcjonują również inne podmioty. Część z nich prowadzi działalność rodzajowo tożsamą z działalnością Wnioskodawcy 2, a istnienie odrębnych podmiotów w ramach Grupy wynika z zaszłości historycznych i faktu, że poszczególne spółki z Grupy tworzone były przez różne gałęzie holdingu, do którego należą Wnioskodawcy. W konsekwencji, w przypadku niektórych segmentów działalności Grupy istnienie odrębnych spółek uznane zostało za niezasadne i podjęto prace zmierzające do konsolidacji działalności tych podmiotów. Mając na uwadze, iż Wnioskodawca 1 prowadzi działalność rodzajową zbieżną z kluczową z perspektywy całej Grupy działalnością produkcyjną wykonywaną przez Wnioskodawcę 2, podjęto decyzję o konsolidacji Działalności Wnioskodawcy 1 z działalnością Wnioskodawcy 2.

Wśród realistycznie dostępnych opcji konsolidacji przeanalizowano możliwość połączenia Wnioskodawców (odrzucona ze względu na czasochłonny proces i fakt, że takie działanie nie pozwoliłoby na ograniczenie ryzyka związanego ze sporem, w który jest zaangażowany Wnioskodawca 1), sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę 1 (odrzucona z tego powodu, że wymagałaby ona poniesienia jednorazowego wydatku, co wiązałoby się z nakładami finansowymi przekraczającymi zdolności jakiegokolwiek podmiotu w ramach Grupy). Rozważono ponadto możliwość dokonania wkładu niepieniężnego przez Wnioskodawcę 1 do Wnioskodawcy 2, niemniej to w sposób niepożądany skomplikowałoby strukturę Grupy, a ponadto nie pozwalałoby na ograniczenia ryzyka prawnego.

Z tych przyczyn (tzn. ze względu na brak możliwości zabezpieczenia się przed ryzykiem prawnym) zrezygnowano również z rozwiązania, w którym to Wnioskodawca 1 byłby podmiotem przejmującym/nabywającym zorganizowaną część przedsiębiorstwa drugiej ze spółek, prowadzących działalność tożsamą/pokrewną (czyli Wnioskodawcy 2), co również prowadziłoby do konsolidacji działalności.

Analiza prawna wykazała, że najlepszą metodą ograniczenia ryzyka prawnego będzie zawarcie długookresowej umowy, w której Wnioskodawca 1 udostępni Dział produkcyjno-handlowy do Wnioskodawcy 2. Rozważono zawarcie umowy dzierżawy albo umowy leasingu. Z uwagi na fakt, iż umowa dzierżawy zakłada jedynie używanie i pobieranie pożytków z przedmiotu dzierżawy oraz nie pozwala na przeniesienie własności przedmiotu dzierżawy wraz z zakończeniem umowy bądź z chwilą zapłaty ostatniego czynszu dzierżawnego bardziej uzasadnione okazało się udostępnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ramach umowy leasingu. Leasing bowiem pozwala na długotrwałe używanie przedmiotu umowy przez leasingobiorcę, a następnie, wskutek umowy na przeniesienie własności przedmiotu umowy na korzystającego.

Po dokonaniu analizy wszystkich dostępnych opcji, zdecydowano, że najlepszym rozwiązaniem, pozwalającym na osiągnięcie wszystkich zakładanych celów biznesowych, będzie zawarcie umowy leasingu, ponieważ:

* pozwala ona na prawie natychmiastową konsolidację operacyjną (po zawarciu umowy leasingu Działu produkcyjno-handlowego i wydaniu go na rzecz leasingobiorcy dojdzie do organizacyjnej konsolidacji dwóch podobnych biznesów, co pozwoli w sposób maksymalnie szybki wykorzystać efekt synergii, płynący z konsolidacji),

* nie wymaga ona ponoszenia jednorazowych nakładów finansowych, w kwocie odpowiadającej wartości całego Działu produkcyjno-handlowego,

* pozwala na przejście własności Działu produkcyjno-handlowego w ramach leasingu (postanowienia dot. przejścia własności Działu produkcyjno-handlowego, po spłacie jego wartości początkowej będą częścią umowy leasingu),

* pozwala na zapobieżenie ryzyku sparaliżowania produkcji na skutek działań prawnych drugiej strony sporu prawnego (w przypadku przegranej przez Wnioskodawcę 1, bądź w przypadku ustanowienia zabezpieczenia, zajęciu będzie mogła podlegać co najwyżej wierzytelność z umowy leasingowej, lecz nie aktywa, wykorzystywane w działalności operacyjnej - bowiem one będą w sposób niezakłócony wykorzystywane przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu).

Działania Wnioskodawcy 1 podyktowane są względami biznesowymi, w szczególności chęcią zapewnienia możliwości kontynuowania wykorzystywania aktywów posiadanych przez Wnioskodawcę 1 w działalności produkcyjnej Wnioskodawcy 2.

Mając na uwadze powyższe, planowane jest, że w przyszłości Wnioskodawca 1 zawrze z Korzystającym umowę leasingu (dalej: Umowa lub Umowa leasingu), na podstawie której Finansujący odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania zespół wszystkich istotnych i przenaszalnych składników materialnych i niematerialnych, przy pomocy których Wnioskodawca 1 poprowadzi Działalność (dalej: Dział produkcyjno-handlowy lub Dział). Wskazany Dział będzie obejmować zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji konstrukcji spawanych o wysokiej wytrzymałości, na który składać się będą m.in. aktywa materialne (dalej również: ŚT) oraz aktywa niematerialne (dalej również: WNiP), wyszczególnione w Umowie.

Dział oddawany Korzystającemu na podstawie Umowy stanowił będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o p.d.o.p. Wśród składników majątkowych wchodzących w skład Działu będą również aktywa niestanowiące środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, takie jak w szczególności wyposażenie, służące do prowadzenia Działalności Wnioskodawcy 1 (m.in. regały, szafy, komputery), księgi i dokumenty związane z prowadzeniem Działalności czy też środki pieniężne zgromadzone w kasie i na rachunku Wnioskodawcy 1.

Zawarcie Umowy podyktowane jest przyczynami biznesowymi, w szczególności chęcią ochrony zespołu składników materialnych i niematerialnych, służących do prowadzenia działalności produkcyjnej, co stanowi "core business" Wnioskodawcy 1 (tj. Działu produkcyjno-handlowego). Ma to zapewnić ciągłość produkcji, co jest kluczowe dla prowadzonego obecnie przez Wnioskodawcę 1 biznesu. Wnioskodawca 1 jest zaangażowany w długotrwały spór prawny, którego drugą stroną jest instytucja finansowa. W związku z tym istnieje obawa, iż w przypadku negatywnego rozstrzygnięcia procesowego, względnie w przypadku ustanowienia zabezpieczenia (niezasadnych zdaniem Wnioskodawcy 1) roszczeń, mogłoby dojść do zajęcia aktywów, związanych z prowadzoną działalnością produkcyjną (tj. aktywów Działu produkcyjno-handlowego). To z kolei sparaliżowałoby zdolność produkcyjną Wnioskodawcy 1 i sprawiłoby, że przedsiębiorstwo utraciłoby zdolność generowania zysku, a w konsekwencji zagrożone mogłoby być samo istnienie Wnioskodawcy 1. W związku z tym zaistniała konieczność wdrożenia rozwiązania, które w sposób maksymalny, a jednocześnie zgodny z prawem (niepowodujący pokrzywdzenia wierzycieli) pozwoli zabezpieczyć ciągłość prowadzenia działalności produkcyjnej.

Przedmiot Umowy

Przedmiotem Umowy leasingu będą istotne i przenaszalne z perspektywy prowadzonej Działalności składniki majątku (dział produkcyjno-handlowy).

Przedmiotem Umowy leasingu będą składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej Działalności gospodarczej w zakresie produkcji konstrukcji spawanych o wysokiej wytrzymałości, w tym w szczególności:

* wszystkie aktywa trwałe i wartości niematerialne i prawne funkcjonalnie związane z działem produkcyjno-handlowym, będące własnością Finansującego a w szczególności:

* nieruchomości gruntowe położone w...,

* urządzenia, narzędzia i elementy wyposażenia biurowego, np. laptopy, komputery, zestawy komputerowe, stacje dokujące, monitory, serwery, szafy biurowe,

* wartości niematerialne i prawne (np. licencje na oprogramowania);

* środki transportu wykorzystywane przez pracowników przypisanych do działu i realizujących działalność tego działu (środki transportu będące własnością Finansującego lub wykorzystywane na podstawie odpowiednich umów leasingu/ najmu/dzierżawy zawartych przez Finansującego);

* wyposażenie, służące do prowadzenia działalności produkcyjnej, niestanowiące środków trwałych, lecz będące własnością Finansującego, w szczególności:

* regały,

* szafy,

* komputery;

* umowy najmu/dzierżawy aktywów trwałych, na podstawie których Finansujący korzysta ze środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w działalności produkcyjnej (dotyczące takich aktywów jak np. hale produkcyjne i magazynowe wraz z infrastrukturą, spawarki i urządzenia spawalnicze, tokarki, frezarki, roboty, przecinarki, wytaczarki, suwnice, obrotnice, urządzenia wentylacyjne, żurawie, wózki widłowe, stoły maszynowe i spawalnicze, stoły i belki monterskie);

* aktywa obrotowe związane z działem produkcyjno-handlowym, w tym:

* materiały nabyte do dnia zawarcia umowy leasingu, takie jak przykładowo:

* zapasy produktów gotowych, wyprodukowane do dnia zawarcia umowy leasingu, w tym wysięgniki teleskopowe,

* produkcja w toku (wskazane powyżej materiały, zapasy produktów gotowych, oraz produkcja w toku dalej łącznie nazywane będą "zapasami"),

* środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych i w kasie związane z działem produkcyjno-handlowym, które będą związane z działem produkcyjno-handlowym;

* wierzytelności i zobowiązania działu produkcyjno-handlowego funkcjonalnie związane z działem produkcyjno-handlowym Wnioskodawcy 1,

* w tym wierzytelności wobec (...)

w tym zobowiązania wobec: (...)

* know-how wykorzystywane przez dział produkcyjno-handlowy, tajemnice przedsiębiorstwa działu produkcyjno-handlowego, metody produkcji i organizacji produkcji itp.;

* kontakty z kontrahentami i inne kontakty działu produkcyjno-handlowego Wnioskodawcy 1 (około 200 kontaktów);

* prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów związanych z działem produkcyjno-handlowym, a w szczególności z:

* umów na zakup usług (np. usługi sprzątania, ochrony, zarządzania produkcją),

* umów dotyczących zakupów materiałów wykorzystywanych w działalności działu,

* umów dotyczących sprzedaży produktów wytwarzanych przez dział produkcyjno-handlowy oraz usług świadczonych przez ten dział,

* umów z podmiotami trzecimi, na podstawie których dział wykorzystuje aktywa trwałe w swojej podstawowej działalności (przykładowo Finansujący nie jest właścicielem większości nieruchomości, w których prowadzona jest działalność produkcyjna, lecz Finansujący korzysta z nich na podstawie stosownych umów - które na podstawie umowy leasingu działu zostaną przeniesione na Korzystającego),

* umów z pracownikami przypisanymi do działu;

* zakład pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1666 z późn. zm.) w zakresie pracowników działu produkcyjno-handlowego obejmujący około 500 pracowników.

Umowa leasingu będzie również zawierała postanowienia dotyczące przejęcia wymagalnych jak i niewymagalnych zobowiązań Wnioskodawcy 1 zarówno o charakterze pieniężnym jak i niepieniężnym funkcjonalnie związanych z Działalnością prowadzoną z wykorzystaniem Działu, w zakresie w jakim wierzyciele wyrażą zgodę na ich przejęcie przez Wnioskodawcę 2 (dalej: Zobowiązania), jak również postanowienia dotyczące przejęcia wymagalnych i niewymagalnych zobowiązań pożyczkowych i kredytowych Wnioskodawcy 1 pozostających w funkcjonalnym związku z Działalnością prowadzoną z wykorzystaniem Działu (dalej: Zobowiązania pożyczkowe), w zakresie w jakim wierzyciele wyrażą zgodę na ich przejęcie przez Wnioskodawcę 2. Umowa leasingu, w szczególności będzie zawierała postanowienia dotyczące przejęcia Zobowiązań i/lub Zobowiązań pożyczkowych wobec: (...)

Po zawarciu Umowy Korzystający będzie kontynuował i rozwijał Działalność z wykorzystaniem Działu produkcyjno-handlowego, na podstawie Umowy leasingu.

Umowa leasingu zostanie zawarta na czas określony i będzie zawierać opcję wykupu zespołu składników majątkowych po jej zakończeniu bądź w trakcie Umowy leasingu (dalej: Opcja wykupu). W trakcie trwania Umowy leasingu, prawa i obowiązki wynikające z Umowy leasingu, w tym Opcja wykupu będą mogły zostać przeniesione na inną spółkę z Grupy. Niezależnie czy do takiego przeniesienia faktycznie dojdzie, przewiduje się iż w normalnym toku zdarzeń przewidzianych w Umowie leasingu prawo własności przedmiotu Umowy leasingu przejdzie na Korzystającego. Mając na uwadze, że w toku trwania Umowy leasingu dojdzie do spłaty prawie całej wartości przedmiotu Umowy cena wykupu, tj. cena z tytułu przeniesienia własności zostanie ustalona na minimalnym poziomie.

Zgodnie z Umową leasingu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej udostępnionych składników majątku wchodzących w skład Działu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych będzie dokonywał Korzystający. W związku z zawarciem Umowy Finansujący nie będzie dokonywał od składników majątku wchodzących w skład Działu, odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych.

Umowa będzie przewidywać podział opłat z tytułu korzystania z Działu na część kapitałową i odsetkową. Wartość Działu określona w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłaty (w tym ewentualnej opłaty wstępnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług (o ile wystąpi) będzie równa wartości rynkowej Działu. Podobnie część odsetkowa rat leasingowych zostanie ustalona na poziomie rynkowym. W Umowie będzie wskazana wartość rynkowa Działu, która zostanie określona na podstawie wyceny niezależnego rzeczoznawczy majątkowego. Określona w Umowie wartość Działu, tj. suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłaty (w tym ewentualnej opłaty wstępnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług (o ile wystąpi) będzie uwzględniała wartość zobowiązań funkcjonalnie związanych z Działem. W konsekwencji, wysokość opłat leasingowych, które będą uiszczane przez Wnioskodawcę 2 na rzecz Wnioskodawcy 1 będzie uwzględniała konieczność pokrycia zobowiązań funkcjonalnie związanych z nabywanym Działem, które powstały jeszcze przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu.

Umowa będzie rozliczana w okresach rozliczeniowych. Zgodnie z jej postanowieniami Korzystający będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz Finansującego opłat leasingowych w okresach wskazanych w Umowie.

W prowadzonym Dziale Wnioskodawca 1 zatrudnia osoby fizyczne, na podstawie umowy o pracę. W związku z powyższym, jako "zakład pracy" i płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 31 ustawy o p.d.o.f., Wnioskodawca 1, jako pracodawca, oblicza i pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskiwały przychody z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w Dziale prowadzonym przez Wnioskodawcę 1.

Planowane wydanie przedmiotu Umowy leasingu będzie się wiązało z przejściem na Wnioskodawcę 2 zakładu pracy, w rozumieniu przepisu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 z późn. zm.).

Zgodnie z obowiązującym u Wnioskodawcy 1 regulaminem wynagradzania wynagrodzenia wypłacane są pracownikom przez Wnioskodawcę 1 do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który są należne. Na takich samych zasadach wynagrodzenia będą wypłacane przez Wnioskodawcę 2 po wydaniu przedmiotu Umowy leasingu. W związku z planowanym wydaniem przedmiotu Umowy leasingu, może dojść do sytuacji, w której to Korzystający wypłaci wynagrodzenia należne za ostatni miesiąc, w którym Finansujący będzie pełnił funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych od wynagrodzeń pracowników wchodzących w skład Działu (dalej: Ostatni okres), w terminie wskazanym w regulaminie wynagradzania.

Składki na ubezpieczenia społeczne (dalej: Składki ZUS) od wynagrodzeń (w części finansowanej przez pracodawcę) są regulowane przez Wnioskodawcę 1 w terminie do 15-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wypłacane są wynagrodzenia. Na takich samych zasadach Składki ZUS będą wypłacane przez Wnioskodawcę 2 po wydaniu przedmiotu Umowy leasingu. W związku z planowanym zawarciem Umowy leasingu, może dojść do sytuacji, w której to Wnioskodawca 2 wypłaci Składki ZUS (w części finansowanej przez pracodawcę) od wynagrodzeń należnych za okresy rozliczeniowe zakończone przed wydaniem przedmiotu Umowy leasingu, (w tym za ostatni miesiąc, w którym Wnioskodawca 1 będzie pełnił funkcję płatnika Składek ZUS od wynagrodzeń pracowników wchodzących w skład Działu) (dalej: Ostatnie okresy ZUS) w terminie do 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu wypłaty wynagrodzenia.

Ponadto możliwe jest, że po dniu wydania przedmiotu Umowy leasingu - Działu będzie konieczne wystawienie faktur korygujących (in plus i/lub in minus) w stosunku do sprzedaży związanej z Działalnością Wnioskodawcy 1, zrealizowanej przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu. W takiej sytuacji, faktury korygujące będą wystawiane przez Wnioskodawcę 2.

Możliwe jest również, iż po dniu wydania Działu Wnioskodawca 2 otrzymywać będzie faktury korygujące zakupy związane z Działalnością wykonywaną z wykorzystaniem Działu, za okres przed dniem wydania przedmiotu Umowy leasingu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym obowiązek sporządzenia deklaracji rocznej PIT-4R oraz imiennych informacji PIT-11 za okres przed i po wydaniu przedmiotu Umowy leasingu w odniesieniu do pracowników wchodzących w skład Działu będzie ciążył na Korzystającym?

Zdaniem Zainteresowanych, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym obowiązek sporządzenia deklaracji rocznej PIT-4R oraz imiennych informacji PIT-11 za okres przed i po wydaniu przedmiotu Umowy leasingu w odniesieniu do pracowników wchodzących w skład Działu będzie ciążył na Korzystającym.

Zgodnie z treścią art. 23¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 z późn. zm., dalej: k.p.), w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5.

Norma ta oznacza przyjęcie w polskim prawie pracy konstrukcji automatycznego wejścia w stosunek pracy jednego pracodawcy w miejsce drugiego, a zatem wprowadza swoistą sukcesję uniwersalną na płaszczyźnie stosunków pracy. Opiera się ona przy tym na założeniu, że stosunek pracy w ogóle nie zostaje rozwiązany pomimo przekształceń podmiotowych po stronie pracodawcy.

Należy również podkreślić, iż co do zasady, do przejścia zakładu pracy dojdzie również w przypadku leasingu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Z kolei w myśl art. 31 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z przepisem art. 38 ust. 1a ustawy o p.d.o.f., w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

Natomiast zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z powyższego wynika, że obowiązki płatnika nałożone przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym obowiązek sporządzenia stosownych informacji i obowiązek poboru przez płatników zaliczek na podatek dochodowy, nie ustają lecz przechodzą na nowego płatnika, który przejmując pracowników przejmuje także obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wszelkie inne obowiązki z tym związane. Powyższe okoliczności powodują, że przejmujący pracowników pracodawca winien kontynuować obowiązki płatnika nałożone przepisami art. 32, 38 i 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, po zakończeniu roku podatkowego przejmujący pracodawca, winien przekazać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklarację roczną o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R obejmującą dane za cały rok podatkowy oraz winien przekazać podatnikowi oraz odpowiednim urzędom skarbowym informacje o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 obejmujące dane za cały rok podatkowy.

Oznacza to, że w świetle opisanego powyżej zdarzenia przyszłego, po wydaniu przedmiotu Umowy leasingu Wnioskodawca 2 przejmie po Wnioskodawcy 1 wynikające z art. 38 ust. 1 oraz art. 39 ust. 1 Ustawy o p.d.o.f. obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy oraz obowiązki w zakresie sporządzania i przekazywania deklaracji rocznej (PIT-4R) i informacji imiennych (PIT-11).

Wnioskodawca 2, przejmując w momencie wydania przedmiotu Umowy leasingu zakład pracy, stanie się z mocy prawa stroną dotychczasowych stosunków pracy. W związku z faktem, iż Wnioskodawca 2 stanie się pracodawcą dla dotychczasowych pracowników Wnioskodawcy 1, automatycznie przejdą na niego również obowiązki płatnika w zakresie obliczenia i poboru zaliczek na p.d.o.f. oraz wszelkie inne obowiązki z tym związane.

Powyższe stanowisko, zgodnie z którym obowiązek sporządzenia deklaracji rocznej PIT-4R oraz imiennych informacji PIT-11 będzie ciążył tylko i wyłącznie na spółce, na którą przeniesiona została zorganizowana część przedsiębiorstwa, znajduje przykładowo potwierdzenie na gruncie interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 września 2017 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.188.2017.1.MG. Przedmiotowa interpretacja odnosi się do przeniesienia przedsiębiorstwa drogą aportu, jednak w ocenie Wnioskodawców, wyrażone w niej stanowisko znajdzie odpowiednie zastosowanie do przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w skutek zawarcia umowy leasingu.

Podobne stanowisko zostało wyrażone również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29 lutego 2016 r., sygn. IPTPB1/4511-798/15-2/ASZ, w której organ wskazał, że "obowiązki płatnika nałożone przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym obowiązek sporządzenia stosownych informacji, deklaracji i obowiązek poboru przez płatników zaliczek na podatek dochodowy, nie ustaje lecz przechodzą na nowego płatnika, który przejmując pracowników przejmuje także obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wszelkie inne obowiązki z tym związane. Powyższe okoliczności powodują, że przejmujący pracowników pracodawca winien kontynuować obowiązki płatnika nałożone m.in. przepisami art. 32, art. 38 i art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych". Pomimo, iż interpretacja ta została wydana w odniesieniu do zdarzenia przyszłego, w którym dojdzie do aportu lub sprzedaży poszczególnych składników majątkowych niestanowiących zorganizowanej części przedsiębiorstwa, łącznie stanowiących zespół składników zakładu, pozwalających na możliwość dalszego wykonywania pracy przez pracowników w nim zatrudnionych, to wyrażone w niej stanowisko jest, zdaniem Wnioskodawców, analogiczne do zawartego w niniejszym wniosku.

Tym samym w opisanym zdarzeniu przyszłym obowiązek sporządzenia deklaracji rocznej PIT-4R oraz imiennych informacji PIT-11 za cały rok podatkowy, w którym doszło do wydania przedmiotu leasingu (tj. zarówno okres przed jak i po wydaniu przedmiotu Umowy leasingu), będzie ciążył na M Sp. z o.o., jako Korzystającym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Pojęcie płatnika zostało zdefiniowane w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Obowiązki płatników zostały natomiast uregulowane w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.).

Jak wynika z treści art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do treści art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z kolei ust. 1a tegoż artykułu stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

W myśl art. 39 ust. 1 cytowanej ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11). Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74 i 148. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zgodnie natomiast z art. 42g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 10, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6:

Na podstawie art. 45ba ww. ustawy, roczne obliczenie podatku, informacje i deklaracje, o których mowa w art. 34 ust. 7 i 8, art. 35 ust. 10, art. 38 ust. 1a i 1b, art. 39 ust. 1-4, art. 42 ust. 1a-4, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 5 i 6, składa się urzędowi skarbowemu za pomocą środków komunikacji elektronicznej, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Z informacji zawartych w treści wniosku wynika, że planowane jest, że w przyszłości Wnioskodawca 1 zawrze z Korzystającym Umowę leasingu, na podstawie której Finansujący odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania zespół wszystkich istotnych i przenaszalnych składników materialnych i niematerialnych, przy pomocy których Wnioskodawca 1 poprowadzi Działalność. Dział oddawany Korzystającemu na podstawie Umowy stanowił będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotem Umowy leasingu będą składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej Działalności gospodarczej w zakresie produkcji konstrukcji spawanych o wysokiej wytrzymałości, w tym w szczególności zakład pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy w zakresie pracowników działu produkcyjno-handlowego obejmujący około 500 pracowników. Po zawarciu Umowy Korzystający będzie kontynuował i rozwijał Działalność z wykorzystaniem Działu produkcyjno-handlowego, na podstawie Umowy leasingu. W prowadzonym Dziale Wnioskodawca 1 zatrudnia osoby fizyczne, na podstawie umowy o pracę. W związku z powyższym, jako "zakład pracy" i płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca 1, jako pracodawca, oblicza i pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskiwały przychody z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w Dziale prowadzonym przez Wnioskodawcę 1. Planowane wydanie przedmiotu Umowy leasingu będzie się wiązało z przejściem na Wnioskodawcę 2 zakładu pracy, w rozumieniu przepisu art. 23¹ ustawy - Kodeks Pracy.

Z treści przywołanego we wniosku przepisu art. 23¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, z późn. zm.) wynika, że w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5.

Artykuł ten przyjmuje konstrukcję automatycznego wejścia w stosunek pracy po stronie jednego zakładu pracy w miejsce drugiego, czyli wprowadza swoistą sukcesję uniwersalną w płaszczyźnie stosunków pracy. Opiera się ona przy tym na założeniu, że stosunek pracy w ogóle nie zostaje rozwiązany mimo przekształceń podmiotowych.

Z powyższego wynika, że obowiązki płatnika nałożone przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym obowiązek sporządzenia stosownych informacji, deklaracji i obowiązek poboru przez płatników zaliczek na podatek dochodowy, nie ustają, lecz przechodzą na nowego płatnika, który przejmując pracowników przejmuje także obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wszelkie inne obowiązki z tym związane. Powyższe okoliczności powodują, że przejmujący pracowników pracodawca winien kontynuować obowiązki płatnika nałożone m.in. przepisami art. 32, art. 38 i art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, po zakończeniu roku podatkowego przejmujący pracodawca, winien przekazać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklarację roczną o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R obejmującą dane za cały rok podatkowy oraz winien przekazać podatnikowi oraz odpowiednim urzędom skarbowym informacje o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 obejmujące dane za cały rok podatkowy.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym obowiązek sporządzenia deklaracji rocznej PIT-4R oraz imiennych informacji PIT-11 za cały rok podatkowy, w którym doszło do wydania przedmiotu leasingu (tj. zarówno okres przed jak i po wydaniu przedmiotu Umowy leasingu), będzie ciążył na Korzystającym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.