0112-KDIL3-2.4011.379.2018.2.MKA - PIT w zakresie ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2018 r. (data wpływu 4 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2018 r. (data wpływu 7 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 24 października 2018 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.379.2018.1.MKA, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 24 października 2018 r., skutecznie doręczono 31 października 2018 r., natomiast 7 listopada 2018 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 6 listopada 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 26 lutego 2015 r. zostało rozwiązane małżeństwo powoda małżonka Wnioskodawczyni z pozwaną Wnioskodawczynią. Władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi stron P. (1998 r.) oraz K. (2000 r.) sąd powierzył pozwanej, zaś uprawnienia i obowiązki powoda ograniczył do ogólnego wglądu w wychowanie i wykształcenie córek w szczególności do wspólnego decydowania w wyborze szkoły, zawodu, sposobu leczenia w razie poważnej choroby. Sąd przyznał alimenty z czego powód wywiązał się płacąc alimenty w wysokości 750 zł i 500 zł na córki. Ojciec dzieci nie angażował się finansowo w wychowanie córek. Mimo rozwodu Zainteresowana jest ciągle zastraszana, obrażana przez byłego męża do tego stopnia, że Wnioskodawczyni zgłosiła ten fakt wraz z młodszą córką na policję. Młodsza córka słyszała wszystkie groźby i opowiedziała o wszystkim policji. Pod koniec 2017 r. młodsza córka zaczęła leczenie psychiatryczne ze względu na depresję. Ze strony ojca nie było żadnej pomocy. Każde leczenie tj. stomatologa, podologa, kardiologa, dermatologa, ortodonty Zainteresowana pokrywa sama. Leczenie (...) odbywało się prywatnie, ponieważ córka nie była pełnoletnia. Wnioskodawczyni pod względem finansowym było bardzo ciężko. Młodsza córka uczęszcza do szkoły położonej około 15 km od miejsca zamieszkania. Zainteresowana była zmuszona kupić córce auto, ponieważ zlikwidowano linie, którymi dojeżdżała córka. Po tygodniu od zakupu samochodu, były mąż zaproponował Wnioskodawczyni odkupienie auta, aby prawdopodobnie odciążyć Wnioskodawczynię od wszelkich kosztów związanych z tym samochodem. Po czym były mąż zaczął wydzwaniać do Wnioskodawczyni i córki pod wpływem alkoholu, odnosił się wulgarnie i żądał zwrotu auta.

Wnioskodawczyni nie rozumie dlaczego były mąż pobiera pieniądze z podatku PIT. Zdaniem Wnioskodawczyni jest to krzywdzące ponieważ wszelkie koszty i obowiązki spadają na Zainteresowaną. Nigdy nie było dobrego kontaktu pomiędzy dziećmi a ojcem. Przez tą i wiele innych sytuacji młodsza córka straciła do ojca zaufanie. Ojciec dzieci od czasu rozwodu nie spełniał obowiązków ojca, tj. nie spędzał czasu z córkami. Córki nigdy i nigdzie nie były z byłym mężem na wakacjach. Były takie okresy, że były mąż nie miał z córkami żadnego kontaktu (kilka miesięcy), ponieważ był zdania, że to córki mają do niego dzwonić i go odwiedzać, że to córki mają starać się o kontakt z ojcem.

W kwietniu 2018 r. starsza córka skończyła szkołę i odciążyła ojca od płacenia alimentów, ponieważ podjęła pracę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że opis wniosku dotyczy lat 2015, 2016 i 2017. W wskazanych latach podatkowych Zainteresowana osiągnęła dochody opodatkowane wg skali podatkowej.

W każdym ze wskazanych lat Wnioskodawczyni odliczała tylko połowę ulgi na każdą z córek, ponieważ były mąż tak narzucił. Były mąż Zainteresowanej też tak się rozliczał.

Córki Wnioskodawczyni w latach będących przedmiotem zapytania zgodnie z odrębnymi przepisami nie otrzymywały zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej.

Córka K. była niepełnoletnia. Pełnoletniość osiągnęła w dniu xx xx 2018 r. i obecnie jest uczennicą liceum ogólnokształcącego. W latach 2015-2017 córka nie pracowała, nie uzyskiwała żadnych dochodów.

Córka P. xx xx 2016 r. osiągnęła pełnoletniość. W kwietniu 2018 r. ukończyła szkołę średnią. W latach 2015-2016 nie osiągnęła żadnego dochodu. W 2017 r. osiągnęła dochód w wysokości 456,38 zł i złożyła rozliczenie PIT-37.

W okresie będącym przedmiotem zapytania w stosunku do córek Wnioskodawczyni nie miały zastosowanie przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w 2016 r. ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Wnioskodawczyni rozliczała się indywidualnie. Dochody Zainteresowanej nie przekroczyły kwoty 56 000,00 zł. Wnioskodawczyni nie miała wiedzy, że może rozliczać się jako matka samotnie wychowująca dziecko.

Wnioskodawczyni po uzyskaniu przez córki pełnoletniości wykonywała wobec nich obowiązek alimentacyjny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682).

Były mąż płacił alimenty zgodnie z wyrokiem:

* na córkę K. - 500,00 zł,

* na córkę P. - 700,00 zł.

Z chwilą ukończenia szkoły przez córkę P. były mąż zaprzestał płacenia na nią alimentów, a na córkę K. płaci od października 208 r. po 750,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni należy się cała ulga prorodzinna na obie córki za lata 2015 - 2017?

2. Czy Wnioskodawczyni należy się cała ulga prorodzinna na córkę K. za 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga na dzieci przysługuje tylko i wyłącznie Zainteresowanej. W 2018 r. od miesiąca czerwca na utrzymaniu Wnioskodawczyni pozostaje jedna córka i Zainteresowana uważa, że w 2018 r. powinna odliczyć od swoich dochodów ulgę w wysokości 1 112,04 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Stosownie do art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Natomiast brzmienie art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 obowiązujące od 1 stycznia 2017 r. do 30 września 2018 r. wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

- do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2018 r. wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 28 lutego 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 27f ust. 5 ww. ustawy obowiązującym od 1 marca 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Z treści wniosku wynika, że małżeństwo Wnioskodawczyni uległo rozwiązaniu poprzez rozwód 26 lutego 2015 r. Wnioskodawczyni jest matką dwóch córek: P. urodzonej 11 kwietnia 1998 r. oraz K. urodzonej 13 lutego 2000 r. Władza rodzicielska nad córkami została powierzona przez sąd Wnioskodawczyni. Natomiast ojcu dziecka sąd nadał uprawnienia do ogólnego wglądu w wychowanie i wykształcenie córek w szczególności do wspólnego decydowania o wyborze szkoły, zawodu, sposobu leczenia w razie poważnej choroby. Ojciec córek został zobowiązany do opłacania alimentów, z czego się wywiązywał. Na starszą córkę ojciec zaprzestał opłacania alimentów w kwietniu 2018 r., w momencie ukończenia przez córkę szkoły. Zdaniem Wnioskodawczyni wszelkie koszty i obowiązki spadają na Zainteresowaną. Ojciec dzieci od czasu rozwodu nie wypełniał obowiązków ojca, nie spędzał czasu z córkami, nie zabierał córek na wakacje. Wnioskodawczyni ponosi koszty leczenia córek.

Jednoczenie Zainteresowana wskazała, że w latach 2015-2017 odliczała połowę ulgi na każdą z córek ponieważ były mąż tak narzucił. Również były mąż rozliczał połowę ulgi na każdą z córek.

Córki Wnioskodawczyni w okresie opisanym we wniosku uzyskały pełnoletniość: córka P. xx xx 2016 r. i uczyła się do kwietnia 2018 r., córka K. xx xx 2018 r. i nadal się uczy.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy ma prawo do odliczenia całej ulgi prorodzinnej na obie córki za lata 2015 i 2017 oraz czy ma prawo do odliczenia całej ulgi prorodzinnej na córkę K. za 2018 r.

Wskazać należy, że zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682 z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

W pierwszej kolejności - przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej - wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców - z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi - jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawa do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazuje, że po rozwodzie rodziców córki Wnioskodawczyni, w okresie kiedy były niepełnoletnie, zamieszkiwały z matką a ojciec nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej co pozwala twierdzić, że każdemu z rodziców przysługuje władza rodzicielska.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku w zakresie wykonywania przez rodziców przysługującej obojgu władzy rodzicielskiej, a w szczególności, że Wnioskodawczyni pełniła całkowitą opiekę nad córkami natomiast, ojciec dzieci od czasu rozwodu nie spełniał obowiązków ojca, nie spędzał czasu z córkami, nie dążył do kontaktu z dziećmi, nie interesował się ich zdrowiem, jedynie wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego wobec dzieci nie pozwala wywieść, że zachodzą wystarczające przesłanki dla uznania, że ojciec dzieci wykonywał władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego stanu faktycznego uznać należy, że skoro od czasu rozwodu tylko Wnioskodawczyni wykonywała w stosunku do córek w okresie kiedy były małoletnie władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica (tj. córka P. w 2015 r. za miesiące od lutego do grudnia 2015 r. i w 2016 r. za miesiące od stycznia do kwietnia oraz córka K. za miesiące od lutego do grudnia 2015 r. i lata 2016 i 2017), to Zainteresowanej przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe Organ stwierdził w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię, bez odniesienia do faktu, że Wnioskodawczyni wraz z byłym mężem za okres kiedy córki były niepełnoletnie odliczali po 50% ulgi prorodzinnej, gdyż jak wskazała Zainteresowana ten sposób rozliczania ulgi został narzucony przez byłego męża.

Okoliczność, że Wnioskodawczyni uwzględniła w zeznaniach rocznych tylko połowę ulgi z tytułu wychowywania dzieci "ponieważ były mąż tak narzucił", nie pozwala organowi ingerować we wzajemne relacje pomiędzy rodzicami, tym samym organ nie może zająć stanowiska w zakresie przyjętego przez rodziców podziału ulgi sprowadzającego się do oceny czy ten podział ulgi był wymuszony przez jedną ze stron czy też doszło do porozumienia pomiędzy rodzicami.

Odnosząc się do kwestii ustalenia wysokości odliczenia ulgi z tytułu wychowania dzieci w stosunku do córki K. w roku 2018 w miesiącach, kiedy córka była niepełnoletnia tj. styczeń i luty 2018 r. wskazać należy, że jeżeli w okresie tym stan faktyczny nie zmieni się w stosunku do opisanego we wniosku, a więc w szczególności jeżeli to Wnioskodawczyni będzie pełniła całkowitą opiekę nad córką natomiast, ojciec dziecka będzie wywiązywał się jedynie z obowiązku alimentacyjnego nie wykazując zainteresowania córką, to Wnioskodawczyni będzie posiadała prawo do całej ulgi prorodzinnej z tytułu wychowywania małoletniej córki K. za okres styczeń-luty 2018 r.

Wobec powyższego jeżeli nie zmienią się okoliczności sprawy i w stosunku do małoletniej córki K. tylko Wnioskodawczyni będzie wykonywała w okresie styczeń-luty 2018 r. władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Zainteresowanej będzie przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej - przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie - wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się zaś do określenia wysokości ulgi prorodzinnej jaka będzie przysługiwała Wnioskodawczyni za okres po uzyskaniu przez córki pełnoletniości wskazać należy, że zgodnie z zacytowanymi przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje między innymi podatnikowi utrzymującemu pełnoletnie dziecko/dzieci w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy - art. 128 i następne. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury itp.

Zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku, były mąż Wnioskodawczyni wypełniał obowiązek alimentacyjny wobec córek. W stosunku do córki P. obowiązek alimentacyjny był wykonywany przez ojca do kwietnia 2018 r. natomiast w stosunku do córki K. obowiązek ten jest nadal wykonywany. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że po uzyskaniu przez córki pełnoletniości wykonywała wobec nich obowiązek alimentacyjny w rozumieniu ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Wobec powyższego przyjąć należy, że oboje rodzice wykonywali obowiązek alimentacyjny wobec córek.

W przywołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Jak już podkreślono - istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców lub w dowolnej proporcji przez oboje rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Należy zaznaczyć, że jak wskazano w opisie wniosku za lata 2015 - 2017 rodzice dzieci uzgodnili, że ulgę z tytułu wychowywania dzieci będą rozliczać po połowie. Córka P. uzyskała pełnoletniość w xx 2016 r. natomiast w kwietniu 2018 r. ukończyła naukę w szkole średniej. Wobec powyższego prawo do ulgi z tytułu wychowywania dziecka pełnoletniego w związku z ciążącym na rodzicach obowiązkiem alimentacyjnym w okresie będącym przedmiotem zapytania będzie przysługiwało rodzicom od maja 2016 r. do grudnia 2017 r.

Uwzględniając powyższe, w odniesieniu do okresu będącego przedmiotem zapytania (lata 2015 - 2017), stwierdzić zatem należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do pełnoletniej córki P., która uzyskała pełnoletniość xx xx 2016 r., zarówno Wnioskodawczyni jak i jej ojciec wypełniali obowiązek alimentacyjny - oboje są uprawnieni do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za okres od maja 2016 r. do grudnia 2017 r. W związku z faktem, że rodzice porozumieli się co do wysokości odliczenia, przysługuje ono każdemu z rodziców w wysokości 50%.

Z kolei córka K. uzyskała pełnoletniość w miesiącu xx 2018 r. Zgodnie z opisem wniosku ojciec nadal wykonuje obowiązek alimentacyjny w stosunku do córki. Także Wnioskodawczyni wykonuje wobec córki obowiązek alimentacyjny w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Wobec powyższego jeżeli nie zmienią się okoliczności sprawy i w stosunku do córki K. zarówno Wnioskodawczyni jak i ojciec dziecka będą wykonywali obowiązek alimentacyjny w 2018 r. - oboje są uprawnieni do skorzystania od marca 2018 r. z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co do zasady odliczenia należy dokonać - przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie - w proporcji ustalonej z ojcem dziecka, z tym, że łączna kwota odliczenia, dokonana przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczenia przysługującego względem jednego dziecka. Natomiast w sytuacji braku porozumienia z ojcem dziecka Wnioskodawczyni przysługuje odliczenie w wysokości 50% kwoty ulgi.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców

i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.