0112-KDIL3-2.4011.349.2017.1.DJ - Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2017 r. (data wpływu 20 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 14 sierpnia 2000 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński z Panią X (po zawarciu małżeństwa małżonka przyjęła nazwisko Y). Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 5 października 2012 r. został orzeczony rozwód Wnioskodawcy i jego żony z dniem 5 października 2012 r. Przez cały czas trwania małżeństwa w małżeństwie panował ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej nie zmieniany żadnymi umowami majątkowymi małżeńskimi.

W trakcie trwania związku małżeńskiego Wnioskodawca nabył wspólnie z żoną do majątku wspólnego następujące nieruchomości:

Nieruchomość gruntowa wskazana w punkcie 2 została nabyta w dniu 22 listopada 2005 r., natomiast nieruchomość wskazana w punkcie 3 została nabyta w dniu 5 grudnia 2005 r.

W dniu 23 września 2015 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o podziale majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego byłej żony. Postanowienie stało się prawomocne z dniem 15 października 2015 r. We wskazanym wyżej postanowieniu Sąd ustalił, że w skład majątku wspólnego wchodzą trzy wskazane wyżej nieruchomości. Sąd ustalił wartość lokalu mieszkalnego w Z na kwotę 220.000 złotych, nieruchomości w B na kwotę 180.000 złotych, a nieruchomości w D na kwotę 40.000 złotych.

Na wyłączną własność Wnioskodawcy zostały przyznane nieruchomości w B i w D, natomiast na wyłączną własność Y lokal mieszkalny w Z. W konsekwencji w wyniku podziału majątku wspólnego zarówno Wnioskodawca, jak i jego była żona otrzymali na wyłączną własność składniki majątkowe o wartości po 220.000 złotych. Podział majątku wspólnego został dokonany bez żadnych spłat i dopłat.

Zainteresowany obecnie zamierza sprzedać nieruchomość gruntową położoną w D. Sprzedaż nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Kiedy nastąpiło nabycie przez Wnioskodawcę własności nieruchomości położonej w D w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 punkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy dochód z planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży nieruchomości położonej w D będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy - w odniesieniu do pytania nr 1 - nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości położonej w D nastąpiło w dniu 5 grudnia 2005 r. W tym dniu nastąpiło nabycie nieruchomości do majątku wspólnego Zainteresowanego i jego byłej żony Y. W związku z dokonanym po rozwiązaniu małżeństwa podziałem majątku wspólnego i przyznaniem na wyłączną własność Wnioskodawcy tej nieruchomości, data nabycia nieruchomości do majątku wspólnego jest datą nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 punkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 punkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeżeli:

* podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty,

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

W taki sposób wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 lipca 2015 r. o sygnaturze II FSK 932/13, gdzie stwierdził, że: za datę nabycia nieruchomości lub praw, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko wówczas, jeżeli podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieściła się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty oraz gdy wartość otrzymanych przez byłego małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości, który przekracza udział byłego małżonka w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku wspólnego nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

Pogląd ten został powtórzony między innymi w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2016 r. o sygnaturze II FSK 2119/13. Stanowisko takie podzielił też Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 3 sierpnia 2017 r. o sygnaturze 0115-KDIT2-1.4011.136.2017.2.MT. Stanowisko takie było też wyrażane w wielu indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych przed dniem 1 marca 2017 r.

W niniejszej sprawie podział majątku wspólnego pomiędzy Wnioskodawcą a jego byłą żoną był ekwiwalenty w naturze, ponieważ Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność dwie nieruchomości gruntowe o łącznej wartości 220.000 złotych, a była żona lokal mieszkalny o wartości także 220.000 złotych. Dodatkowo podział majątku wspólnego został dokonany bez żadnych spłat i dopłat, a wartość otrzymanych przez Zainteresowanego nieruchomości nie przekroczyła udziału Wnioskodawcy w majątku wspólnym.

W związku z powyższym - w ocenie Wnioskodawcy - uwzględniając przedstawiony stan faktyczny i przytoczone orzecznictwo oraz interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 sierpnia 2017 r., nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości w D w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 punkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nastąpiło w dniu 5 grudnia 2005 r.

Zdaniem Wnioskodawcy - w odniesieniu do pytania nr 2 - w związku z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanowiskiem do pytania 1, dochód z planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży nieruchomości położonej w D nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, albowiem od końca roku podatkowego, w którym Wnioskodawca nabył tę nieruchomość (czyli od 2005 r.) upłynęło do chwili obecnej więcej niż 5 lat. Okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 punkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku Wnioskodawcy upłynął z dniem 31 grudnia 2010 r.

Zatem sprzedaż nieruchomości w D, która jest dopiero przez Wnioskodawcę planowana, nastąpi po upływie 5 lat od końca roku podatkowego, w którym Zainteresowany nabył tę nieruchomość w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 punkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tego względu dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tej sprzedaży nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.