0112-KDIL3-2.4011.24.2017.2.DJ - PIT w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Ze względu na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 22 marca 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.24.2017.1.DJ, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej.

Wezwanie wysłano w dniu 22 marca 2017 r., skutecznie doręczono w dniu 28 marca 2017 r., natomiast w dniu 5 kwietnia 2017 r. (data nadania 3 kwietnia 2017 r.), do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności. Lekarz specjalista psychiatra zalecił Zainteresowanej stosowanie określonych leków oraz psychoterapii indywidualnej w celach rehabilitacyjnych.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana doprecyzowała, że orzeczony stopień niepełnosprawności posiada od dnia 15 stycznia 2016 r. Leki zlecone przez lekarza specjalistę (psychiatrę) oraz psychoterapia indywidualna w celach rehabilitacyjnych dotyczą bezpośrednio i są związane z orzeczonym rodzajem niepełnosprawności.

Zainteresowana posiada wystawiony przez lekarza specjalistę dokument potwierdzający konieczność stosowania określonych leków. Posiada także dokumenty stwierdzające poniesienie wydatków na leki (są to faktury wystawione na dane Wnioskodawczyni) oraz dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków na psychoterapię-rehabilitację (są to rachunki wystawione na dane Wnioskodawczyni). Na wymienionych dokumentach widnieją kwoty zapłaty, dane sprzedającego, dane kupującego (Zainteresowanej) oraz nazwa usługi (usługa psychoterapeutyczna-rehabilitacja) lub nazwa leków, które zalecił lekarz.

Poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na leki oraz rehabilitację-psychoterapię nie zostały sfinansowane ani dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, ani z zakładowego funduszu aktywności, ani z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, ani ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, ani z funduszu świadczeń socjalnych, ani nie zostały zwrócone Zainteresowanej w jakiejkolwiek formie. Wymienione wydatki poniosła Zainteresowana z pieniędzy własnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, podczas składania zeznania rocznego w podatku dochodowym za rok 2016 poprzez odliczenie od dochodów wydatków poniesionych na leki, które to wydatki przekraczają 100 zł miesięcznie?

2. Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, podczas składania zeznania rocznego w podatku dochodowym za rok 2016 poprzez odliczenie od dochodów wydatków poniesionych na rehabilitację-psychoterapię?

3. Czy obowiązuje limit wydatków poniesionych na rehabilitację-psychoterapię?

4. Czy korzystając z ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni może składać zeznanie podatkowe wspólnie z mężem?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca i Zainteresowana może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, ponieważ: posiada orzeczony stopień niepełnosprawności, wydatki poniesione na leki przekraczają kwotę 100 zł miesięcznie, posiada wystawiony przez lekarza specjalistę dokument potwierdzający konieczność stosowania określonych leków, posiada faktury dokumentujące poniesione wydatki na określone leki.

W opinii Zainteresowanej, odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca i Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, ponieważ: posiada orzeczony stopień niepełnosprawności, posiada wystawiony przez lekarza specjalistę dokument potwierdzający konieczność stosowania psychoterapii w celach rehabilitacyjnych, posiada rachunki dokumentujące poniesione wydatki na psychoterapię-rehabilitację.

W odniesieniu do pytania nr 3 Wnioskodawczyni nie znalazła informacji na temat limitu, dlatego uważa, że limit nie obowiązuje.

Zdaniem Zainteresowanej korzystając z ulgi rehabilitacyjnej może złożyć zeznanie wspólnie z mężem, ponieważ małżonkowie mają wspólnotę majątkową istniejącą przez cały rok 2016, a przepisy o uldze rehabilitacyjnej nie wykluczają wspólnego składania zeznania rocznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym w 2016 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a cytowanej ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

Ponadto wydatki o których mowa w ust. 7a - stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy - podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności od dnia 15 stycznia 2016 r. Zalecone przez lekarza specjalistę (psychiatrę) stosowanie określonych leków oraz psychoterapii indywidualnej w celach rehabilitacyjnych są związane z orzeczonym rodzajem niepełnosprawności. Zainteresowana posiada wystawiony przez lekarza specjalistę dokument potwierdzający konieczność stosowania określonych leków. Posiada także dokumenty stwierdzające poniesienie wydatków na leki (są to faktury wystawione na dane Wnioskodawczyni) oraz dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków na psychoterapię-rehabilitację (są to rachunki wystawione na dane Wnioskodawczyni). Na wymienionych dokumentach widnieją kwoty zapłaty, dane sprzedającego, dane kupującego (Zainteresowanej) oraz nazwa usługi (usługa psychoterapeutyczna-rehabilitacja lub nazwa leków, które zalecił lekarz. Wydatki na leki oraz rehabilitację-psychoterapię Zainteresowana sfinansowała w całości z pieniędzy własnych.

Katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cytowanej ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Zatem nie wszystkie wydatki, które ponosi osoba niepełnosprawna będą podlegały odliczeniu w ramach przywołanego przepisu a tylko te, które są w nim wymienione. Odliczenie od dochodu wydatków możliwe będzie tylko wówczas, gdy mieszczą się one w katalogu art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kwestii odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na psychoterapię, które nie zostały sfinansowane (dofinansowane) w jakiejkolwiek formie, są odpowiednio udokumentowane i były zalecone przez lekarza psychiatrę należy wskazać, że przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, stanowi m.in., że wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi, są wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "zabieg" i "rehabilitacja". Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych.

Z całokształtu sprawy zaprezentowanej przez Wnioskodawczynię oraz przywołanych wyżej przepisów prawa wynika, że odbywane przez Wnioskodawczynię zabiegi psychoterapii indywidualnej wypełniają przesłanki do uznania ich za zabiegi rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy podatkowej.

Wobec powyższego, skoro odbywane świadczenia stanowią zabiegi rehabilitacyjne, stwierdzić należy, że poniesiona przez Wnioskodawczynię odpłatność na ww. zabiegi stanowi tytuł do odliczenia poniesionych przez Wnioskodawczynię wydatków od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

W kwestii limitu wydatków poniesionych na psychoterapię - co wzbudza wątpliwość Zainteresowanej - wskazać należy, że odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne należy do wydatków nielimitowanych. Odliczenia nielimitowane to wydatki, których kwota całkowita podlega odliczeniu, a to oznacza, że Wnioskodawczyni może odliczyć kwotę faktycznie poniesioną (w całości to co sama zapłaciła).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni jest uprawniona na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do odliczenia od dochodu całości wydatków poniesionych na zabiegi rehabilitacyjne, tj. psychoterapię. Wobec tego stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej możliwości odliczenia i limitu wydatków poniesionych na zabiegi psychoterapii uznano za prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do wydatków poniesionych na zakup leków, wskazać należy, że stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Jak wynika z powyżej przywołanych przepisów wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 12 ww. ustawy, o ile osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności, spełni następujące warunki:

* dokona zakupu produktów spełniających cechy "leku",

* poniesie w danym miesiącu wydatki na ich zakup powyżej kwoty 100 zł,

* posiada dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. fakturę),

* posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku (stale lub czasowo).

Reasumując, wydatki na leki zakupione przez Wnioskodawczynię, co do których lekarz specjalista stwierdził, że Wnioskodawczyni powinna je stosować (stale lub czasowo), Zainteresowana ma prawo odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej kwotę w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł - zgodnie z treścią art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość wydatków na zakup leków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Dokument ten winien zawierać w szczególności dane identyfikujące kupującego i sprzedającego, rodzaj zakupionego towaru oraz kwotę zapłaty.

Wnioskodawczyni zastanawia się również, czy w przypadku skorzystania z odliczenia od dochodu wydatków z tytułu ulgi rehabilitacyjnej może złożyć zeznanie podatkowe wspólnie z mężem.

Zasady i sposób rozliczania małżonków reguluje art. 6 ust. 1-3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym miejscu należy zaznaczyć, że możliwość odliczenia ulg podatkowych w rozliczeniu rocznym, np. ulgi rehabilitacyjnej nie pozbawia możliwości wspólnego rozliczenia małżonków. Zgodnie z obowiązującymi przepisami małżonkowie składający wspólną deklarację podatkową, mogą skorzystać ze wszystkich przysługujących im ulg i odliczeń, przy czym każdy z nich odlicza je samodzielnie.

Zatem, korzystając z ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni ma prawo - przy spełnieniu warunków określonych w art. 6 ust. 1-3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - złożyć zeznanie wspólnie z mężem, ponieważ przepisy o uldze rehabilitacyjnej nie wykluczają prawa do wspólnego składania zeznania rocznego.

W tym miejscu należy podkreślić, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego oraz własnym stanowiskiem przedstawionym przez Zainteresowaną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 & 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.