0112-KDIL3-2.4011.18.2017.2.AK

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2017 r. (data wpływu 9 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1;

* bezprzedmiotowe - w odniesieniu do pytania nr 2.

W dniu 9 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14f § 2 i 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 20 kwietnia 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.18.2017.1.AK tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 20 kwietnia 2017 r., (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 24 kwietnia 2017 r.), zaś w dniu 4 maja 2017 r. (data nadania 29 kwietnia 2017 r.) Wnioskodawczyni udzieliła odpowiedzi na wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Po rozwodzie w roku 2013 Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Rejonowego z wnioskiem o podział majątku wspólnego, w skład którego wchodziły dwie nieruchomości:

W trakcie trwania postępowania sądowego na wniosek sądu obie nieruchomości zostały szacunkowo wycenione przez biegłego sądowego.

W dniu 5 listopada 2014 r. w Sądzie Rejonowym zawarto ugodę sądową. Na mocy tej ugody - po uprzednich pertraktacjach - małżonkowie wymienili się połowami udziałów w obu nieruchomościach.

W wyniku tych zmian każdy z małżonków zostaje jedynym właścicielem i może swoim majątkiem dowolnie dysponować.

W dniu 7 sierpnia 2015 r. Zainteresowana sprzedała swoją nieruchomość w "b".

Równocześnie ze sprzedażą nieruchomości Zainteresowana zakupiła mieszkanie na "c". Mieszkanie z lat 70-tych ubiegłego stulecia wymagało kapitalnego remontu i modernizacji wnętrza na potrzeby osoby starszej mającej problemy z poruszaniem. Przeprowadzone prace modernizacyjne wymagały dużych nakładów finansowych.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że w dniu 17 maja 1996 r. małżonkowie, na podstawie umowy sprzedaży, zakupili nieruchomość położoną w "a". Następnie w dniu 27 stycznia 2004 r. na podstawie umowy sprzedaży, zakupili nieruchomość położoną w "b", (Akt Notarialny z dnia 27 stycznia 2004 r.). Obie nieruchomości zostały zakupione z dorobku małżonków, a w ich małżeństwie obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

Na skutek rozwodu i zawarcia w dniu 5 listopada 2014 r., ugody przed SR nastąpił podział majątku wspólnego, z którego Zainteresowana otrzymała nieruchomość położoną w "b" oraz dopłatę pieniężną w kwocie 35 000,00 zł jako wyrównanie różnicy w wartościach nieruchomości.

W dniu 7 sierpnia 2015 r. Zainteresowana sprzedała swoją nieruchomość położoną w "b", (Akt Notarialny z dnia 7 sierpnia 2015 r.), a z uzyskanych środków zakupiła mieszkanie położone na "c", (Akt Notarialny z dnia 7 sierpnia 2015 r.).

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku sformułowano następujące pytania.

1. Czy w świetle przestawionego wyżej stanu faktycznego Wnioskodawczyni jest zwolniona z opłaty podatku dochodowego, bowiem sprzedała nieruchomość będącą jej własnością zakupioną w 2004 r., a więc po upływie 5 lat od momentu nabycia, czy też tut. Krajowa Informacja Skarbowa uzna, że od 1/2 nieruchomości uzyskanej w drodze podziału majątku wspólnego w dniu 5 listopada 2014 r. należny jest podatek dochodowy od osób fizycznych, bowiem nie upłynęło jeszcze 5 lat od momentu nabycia tej części?

2. Czy, w przypadku niekorzystnego rozstrzygnięcia dla Zainteresowanej i obowiązku zapłaty podatku dochodowego, Wnioskodawczyni mogłaby umniejszyć go o wszystkie poniesione wydatki, które były konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (np. koszty ogłoszeń w prasie, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, notarialne, wpisowe na członka spółdzielni), oraz koszty remontu i modernizacji nabytego przez Wnioskodawczynię mieszkania, (np. spuszczenie wody do prac instalacji co, montaż podzielników co, przyłączenie do sieci energetycznej, zakup płytek i ich montaż, zakup i montaż armatury sanitarnej, osprzętu elektrycznego, desek i listew podłogowych oraz ich montaż, szkło zbrojone na balkon i montaż, kabinę prysznicową, grzejniki, rolety zewnętrzne, płytę ceramiczną, okap, piekarnik, zlewozmywak baterię, chłodziarko-zamrażarkę, materiały budowlane oraz wszelkie usługi monterskie z tym związane, a także wywóz gruzu i śmieci z wyburzeń)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, rozliczenie się z dochodu ze sprzedaży 1/2 wartości nieruchomości przy "b" jest bezzasadne, gdyż na podstawie ugody sądowej współwłaściciele wymienili się między sobą połowami wspólnych nieruchomości.

W toczącej się sprawie o podział majątku wspólnego, sąd uznał takie rozwiązanie za najlepsze i dlatego zlecił sądową wycenę szacunkową.

Wymieniona w ugodzie spłata pokrywała różnicę w szacunkowej wartości. Uzyskaną sumę przychodu w wysokości 35 000,00 złotych Zainteresowana wykazała w oświadczeniu podatkowym za rok 2015 i przekazała należny podatek.

W dniu zawarcia ugody -5 listopada 2014 r. - nieruchomości miały:

* "a" (2002) - 12 lat,

* "b" (2004) - 10 lat.

Należąca do Zainteresowanej nieruchomość w "b" w dniu sprzedaży 7 sierpnia 2015 r. Zainteresowana miała 10 lat i 6 miesięcy (akt notarialny z 27 stycznia 2004 r.). Niepodważalnym jest fakt, że w chwili zbycia przekroczyła wymagalny limit 5 lat.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że lokal mieszkalny faktycznie nabyła w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych, a zbyła nieruchomość, której własność nabyła przeszło 12 lat temu, dlatego też uważa, że winno przysługiwać jej w tym zakresie zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Nadmienia ponownie, że nadwyżkę w wysokości 35 000,00 zł, (stanowiącej różnicę w wartościach nieruchomości podlegającej podziałowi zgodnie z zawartą ugodą sądową), wykazała, jako przychód w zeznaniu podatkowym za 2015 r. i opłaciła stosowny podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego - jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1;

* bezprzedmiotowe - w odniesieniu do pytania nr 2.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części oraz udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższej regulacji prawnej należy wyjaśnić, że w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części bądź udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 17 maja 1996 r. na podstawie umowy sprzedaży Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nabyli nieruchomość położoną w "a". Następnie w dniu 27 stycznia 2004 r. małżeństwo zakupiło nieruchomość położoną w "b". W małżeństwie obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej a obie nieruchomości zostały zakupione z majątku wspólnego małżonków. Na skutek rozwodu i zawarcia w dniu 5 listopada 2014 r., nastąpił podział majątku wspólnego, z którego Zainteresowana otrzymała nieruchomość położoną w "b" oraz dopłatę pieniężną w kwocie 35 000,00 zł jako wyrównanie różnicy w wartościach nieruchomości.

W dniu 7 sierpnia 2015 r. Zainteresowana sprzedała nieruchomość położoną w "b", a z uzyskanych środków zakupiła mieszkanie położone na "c".

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę, jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy - art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, na skutek orzeczenia sądu - art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków - art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, a także w wyniku ustania małżeństwa, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast w myśl art. 50¹ Kodeksu - w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Mając jednak na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego należy wyjaśnić, że nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego) pod warunkiem, że podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział nie był ekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

Wszelkie przypadki, gdy udział majątkowy danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) - jak też stan jej majątku osobistego.

Ustalenia wartości majątku należy dokonać w oparciu o obiektywne kryteria, czyli zgodnie z wyliczeniem dokonanym na podstawie cen rynkowych obowiązujących na danym obszarze w dniu zawarcia umowy, na mocy której doszło do podziału majątku dorobkowego małżonków, a nie według subiektywnego przekonania małżonków. Jeżeli przedmiotem podziału majątku wspólnego małżonków jest więcej niż jeden składnik majątku wchodzący w skład majątku dorobkowego małżonków wówczas, aby ustalić czy podział był ekwiwalentny w naturze lub czy wartość otrzymanych przez byłego małżonka w wyniku podziału majątku rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał mu w majątku wspólnym należy w pierwszej kolejności zsumować wartość rynkową wszystkich składników majątku podlegających podziałowi i podzielić na pół oraz ustalić wartość rynkową składników majątku otrzymanych przez każdego z małżonków.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, jak i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro wartość otrzymanej przez Zainteresowaną nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym, to za datę nabycia nieruchomości położonej w "b", należy przyjąć rok nabycia ww. nieruchomości do majątku wspólnego, tj. rok 2004. Tym samym odpłatne zbycie w 2015 r. ww. nieruchomości, tj. po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie stanowi dla Zainteresowanej źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższymi ustaleniami, mając na względzie, że sprzedaż nieruchomości będącej przedmiotem zapytania nie powoduje powstania przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy odpowiedź na pytanie 2 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy: zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.