0112-KDIL3-2.4011.104.2017.2.NK - Zwolnienie z PIT przychodu ze zbycia nieruchomości przeznaczonego na cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w związku z przeznaczeniem przychodu na własne cele mieszkaniowe,

* nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 11 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z 30 maja 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.104.2017.1.NK, organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania - braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 30 maja 2017 r. W dniu 14 czerwca 2017 r. (z datą nadania 12 czerwca 2017 r.) wpłynęła do tut. organu odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 czerwca 2011 r. Wnioskodawca będąc stanu wolnego nabył lokal mieszkalny. Wartość rynkowa lokalu mieszkalnego w dacie jego nabycia została określona w akcie notarialnym na kwotę 65.000 zł. Nabywając lokal podatnik poniósł koszty związane ze sporządzeniem aktu notarialnego łącznie w wysokości 2.379,45 zł (w tym taksę notarialną, podatek VAT, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłatę sądową).

Następnie w dniu 17 czerwca 2015 r. Wnioskodawca zawarł ze swoją żoną w formie aktu notarialnego, umowę darowizny, na podstawie której w celu dokonania rozporządzenia przedmiotem wchodzącym w skład jego majątku osobistego na rzecz majątku wspólnego jego i jego żony, darował żonie prawo własności ww. lokalu mieszkalnego natomiast żona darowiznę tę na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej z mężem przyjęła. Wartość rynkowa lokalu mieszkalnego w dacie dokonania darowizny została określona w akcie notarialnym na kwotę 65.000 zł. Darując żonie lokal podatnik poniósł koszty w łącznej wysokości 946,61 zł (w tym opłatę sądową, taksę notarialną, podatek VAT).

W dniu 21 grudnia 2016 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, małżonkowie sprzedali ww. lokal za kwotę 70.000 zł. W związku ze sporządzeniem tego aktu notarialnego małżonkowie nie ponieśli żadnych kosztów, gdyż koszty aktu zostały nałożone na stronę nabywającą.

W uzupełnieniu Zainteresowany wskazał, iż za środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego planuje nabyć nieruchomość na terenie Polski względnie na terenie innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej. Nieruchomość ma być przeznaczona na zaspokojenie własnych celów mieszkaniowych.

Wnioskodawca doprecyzował, że zakup zostanie dokonany w ciągu dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie lokalu mieszkalnego.

Wskazał także, że zakupiona dniu 17 czerwca 2011 r. nieruchomość weszła w skład majątku osobistego Zainteresowanego. Wnioskodawca po nabyciu przedmiotowego lokalu zawarł związek małżeński. Z małżonką łączy go ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku ze zbyciem mieszkania w dniu 21 grudnia 2016 r. wystąpi obowiązek uiszczenia podatku dochodowego?

2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 czy jako współwłaściciel zbywanego mieszkania Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego w związku ze sprzedażą?

3. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 2 - w jakiej wysokości Wnioskodawca będzie musiał uiścić podatek oraz czy kwota należnego podatku będzie mogła być pomniejszona o koszty związane z nabyciem i w jakiej wysokości?

4. W sytuacji, gdy organ stwierdzi konieczność uiszczenia podatku - czy w przypadku jeśli Wnioskodawca złożył oświadczenie do właściwego Urzędu Skarbowego, że środki finansowe uzyskane ze sprzedaży mieszkania w dniu 21 grudnia 2016 r. przeznaczy na nabycie nowego mieszkania lub domu lub np. działki budowlanej w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych i faktycznie wydatkuje te środki w terminie 2 lat od zbycia na nabycie ww. rzeczy na terenie Polski lub krajów Unii Europejskiej, czy nadal Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego i w jakiej wysokości?

5. Czy w przypadku, gdyby Wnioskodawca środki finansowe uzyskane ze zbycia lokalu mieszkalnego wydatkował w ciągu dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie, na zakup lokalu użytkowego, również będzie zwolniony od zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia lokalu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego w dniu 21 grudnia 2016 r. Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku. Należy bowiem zauważyć, że od dnia nabycia lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę w dniu 17 czerwca 2011 r. do dnia sprzedaży lokalu minęło 5 lat. Zatem transakcja będzie zwolniona od podatku dochodowego. W przypadku, gdy organ podatkowy odmiennie oceni stan faktyczny sprawy i uzna, że podatek dochodowy wystąpi, co do zasady w związku ze zbyciem lokalu, to w związku z faktem, że Wnioskodawca planuje w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych nabyć do majątku wspólnego za środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży inny lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny względnie działkę budowlaną na terenie Polski lub innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej to Wnioskodawca będzie zwolniony od zapłaty podatku z powodu spełnienia warunku zwolnienia, tj. wydatkowania środków finansowych na własne cele mieszkaniowe.

Podobnie wedle stanowiska Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku zapłaty podatku, jeśli wydatkuje w ciągu dwóch lat środki finansowe na zakup lokalu użytkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w związku z przeznaczeniem przychodu na własne cele mieszkaniowe,

* nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany w dniu 17 czerwca 2011 r. będąc stanu wolnego nabył lokal mieszkalny, ponosząc z tego tytułu koszty w wysokości 2.379,45 zł (w postaci taksy notarialnej, podatku VAT, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz opłaty sądowej). Następnie w dniu 17 czerwca 2015 r. darował część lokalu swojej żonie. Darując żonie lokal Zainteresowany poniósł koszty w wysokości 946,61 zł (opłatę sądową, taksę notarialną, podatek VAT).

W dniu 21 grudnia 2016 r. Wnioskodawca oraz jego małżonka sprzedali przedmiotowy lokal mieszkalny. W związku z powyższym Zainteresowany powziął wątpliwości co do skutków podatkowych przedstawionych czynności.

Jak już wspomniano powyżej w przypadku sprzedaży nieruchomości lub udziału w niej decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia nieruchomości. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatkowej formułuje zatem generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Wnioskodawca w przedstawionym opisie stanu faktycznego wskazał, że przedmiotowy lokal mieszkalny nabył w dniu 17 czerwca 2011 r., natomiast jego zbycia dokonał w dniu 21 grudnia 2016 r.

Jak stanowi treść art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie nieruchomości dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu. Zatem w przypadku Wnioskodawcy sprzedaż lokalu mieszkalnego przed dniem 31 grudnia 2016 r. (bo z tym dniem upłynął wskazany powyżej pięcioletni termin) skutkuje powstaniem przychodu ze zbycia nieruchomości i obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego. Wnioskodawca bowiem mylnie uznał, że pięcioletni termin należy liczyć od dnia nabycia nieruchomości (17 czerwca 2011 r.), a nie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło owo nabycie. W rozpatrywanej sprawie termin ten upłynął nie w dniu 17 czerwca 2016 r., a w dniu 31 grudnia 2016 r. Nie ma więc racji Zainteresowany twierdząc, że po jego stronie w związku ze zbyciem lokalu mieszkalnego nie wystąpi podatek do zapłaty, gdyż od dnia nabycia przez niego lokalu upłynęło pięć lat.

Należy wobec powyższego w tym miejscu wskazać, że w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało natomiast przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wynagrodzenie dla biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie itp., o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Jak wynika z powyższego, wskazane koszty odpłatnego zbycia należy wyraźnie odróżnić od kosztów uzyskania przychodu, których to zasady ustalania określone zostały w art. 22 ust. 6c-6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia ustala się w oparciu o art. 22 ust. 6c bądź 6d ustawy.

W rozpatrywanej sprawie nabycie lokalu mieszkalnego miało charakter odpłatny - zastosowanie zatem znajdzie art. 22 ust. 6c ustawy podatkowej, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosowanie do treści art. 22 ust. 6e ustawy - wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Podsumowując - jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów - podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zaznaczyć wszakże należy, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca może rozpoznać przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w proporcji, w jakiej przysługiwało mu prawo współwłasności tegoż lokalu (50% z otrzymanych 70.000,00 zł). Również koszty uzyskania przychodu przysługują Wnioskodawcy w takiej proporcji. Zainteresowany bowiem darował własność nieruchomości swojej żonie, z którą ma wspólność majątkową małżeńską, więc w momencie sprzedaży lokalu przychód został osiągnięty przez oboje małżonków, a zatem należy go podzielić po połowie.

Wnioskodawca zatem może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przychód o koszty jego uzyskania ustalone w oparciu o art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w proporcji, w jakiej przysługiwało mu prawo współwłasności lokalu mieszkalnego. W sytuacji Zainteresowanego bez wątpienia kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego będzie cena nabycia owego lokalu oraz koszty związane ze sporządzeniem aktu notarialnego, ale również kosztem tym mogą być udokumentowane nakłady zwiększające wartość nieruchomości poczynione przez Wnioskodawcę w trakcie jego posiadania.

Należy także w tym miejscu wskazać, że stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały m.in. w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przypadku gdy Wnioskodawca przeznaczy cały przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w terminie określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy (tj. w rozpatrywanej sprawie do 31 grudnia 2018 r.) na zakup innej nieruchomości, w której realizował będzie własne cele mieszkaniowe (niezależnie czy będzie to nowe mieszkanie, dom, czy też działka budowlana), wówczas uzyskany dochód w całości korzystał będzie ze zwolnienia z opodatkowania ustanowionego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie przedmiotowe obejmuje bowiem taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętym z tego zbycia przychodzie.

Jednakże zastrzec należy, że zakup lokalu użytkowego nie będzie wypełniał przesłanek wymienionych w art. 21 ust. 25 ust. 1 ustawy, bowiem omawiane zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości przeznaczone na własne cele mieszkaniowe podatnika. A trudno za taki uznać zakup lokalu użytkowego.

Z analizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie oznacza, że celem podatnika ma być realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. "dachu nad głową", czyli miejsca zamieszkania. Ustawodawca uzależnił możliwość skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od zamieszkania w nabytym lokalu mieszkalnym, co oznacza, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane mają być w dłuższym okresie czasu. Zatem, warunkiem skorzystania z omawianej ulgi jest nie tylko nabycie w ustawowym terminie lokalu (nieruchomości), ale przede wszystkim zamieszkanie w nim przez podatnika.

W związku z powyższym nie sposób uznać, że wydatkowanie środków pieniężnych uzyskanych ze zbycia lokalu mieszkalnego na zakup lokalu użytkowego, nawet jeśli dokonane zostanie w określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy terminie, uprawnia Zainteresowanego do skorzystania z dobrodziejstwa zwolnienia przedmiotowego ustanowionego tymże przepisem.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wszelkie ulgi i zwolnienia są też wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Zatem tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Końcowo zaznaczyć należy, że organ wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, nie jest uprawniony do dokonywania obliczenia wartości stanowiącej koszt uzyskania przychodu osiągniętego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, ani też wartości podatku. W polskim systemie prawa podatkowego obowiązuje bowiem zasada samoobliczenia podatku. Interpretacja indywidualna w odróżnieniu od aktu administracyjnego nie jest (co do zasady) skierowana wprost na wywołanie skutków prawnych, lecz ocenę stanowiska wnioskodawcy bądź wskazanie prawidłowego stanowiska, z uzasadnieniem prawnym, przy uwzględnieniu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez zainteresowanego we wniosku o interpretację. Zatem funkcją indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest dokonywanie wyliczeń kwot przysługujących ulg lub zobowiązań podatkowych, a wyjaśnianie wątpliwości w zakresie znaczenia przepisów prawa podatkowego.

Dodatkowo należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Zainteresowanego.

Odnosząc się natomiast do wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej orzeczenia sądu administracyjnego należy stwierdzić, iż jakkolwiek wyroki sądów kształtują linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Wobec powyższego rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa, i w konsekwencji nie może być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.