0112-KDIL3-1.4011.424.2018.1.AN - Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - ustalenie wysokości przychodu z najmu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 3 grudnia 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL3-1.4011.424.2018.1.AN Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - ustalenie wysokości przychodu z najmu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2018 r. (data wpływu 19 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie ustalenia wysokości przychodu z najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie ustalenia wysokości przychodu z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej w zakresie obrotu, wynajmu nieruchomości. W celu utrzymania odziedziczonego po ojcu domu, Wnioskodawca postanowił wynająć na cele mieszkaniowe jego część (pokoje z możliwością swobodnego korzystania z części wspólnej tj. kuchni, łazienki, suszarni, korytarzy).

Z tytułu najmu przysługuje Zainteresowanemu wynagrodzenie w formie czynszu najmu. Umowy przewidują sposoby rozliczania związanych z najmem kosztów dodatkowych w ten sposób, iż Wnioskodawca sam uiszcza opłaty za media związane z nieruchomością (m.in. gaz, wodę, energię elektryczną, wywóz śmieci) na rzecz dostawców mediów a najemca zwraca na jego konto miesięcznie ustaloną zapisaną w umowie kwotę.

W związku z faktem, iż faktury za media dotyczą całej nieruchomości założono, że koszt zużytych przez jedną osobę mediów kształtuje się na poziomie ZZZ zł i taką też kwotę najemca zobowiązany jest zwracać co miesiąc na konto Wnioskodawcy.

Konkretnie § 4 umowy brzmi następująco:

1. "Najemca zobowiązuje się do zapłaty wynajmującemu stałego czynszu najmu w wysokości XXX zł (słownie: XXX złotych) miesięcznie. W kwocie tej zawiera się opłata stała za najem lokalu w wysokości YYY zł oraz zaliczka na opłaty za media w wysokości ZZZ zł".

Umowy najmu zostały zawarte na czas określony tj. 5 miesięcy, poza zakresem pozarolniczej działalności gospodarczej. Jest to tzw. najem prywatny.

Po zakończeniu umowy Wnioskodawca zamierza ponownie wynająć nieruchomość tym samym lub innym najemcom na podobny okres.

Po podpisaniu umów z najemcami Wnioskodawca złożył we właściwym Urzędzie Skarbowym oświadczenie o opodatkowaniu przychodu z najmu zgodnie z art. 9 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychodem podlegającym opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest wyłącznie stała opłata za najem lokalu w wysokości YYY zł, bez uwzględniania uiszczanej na konto Wnioskodawcy zaliczki na opłaty za media tj. ZZZ zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem podlegającym opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest wyłącznie opłata stała za najem lokalu (tj. YYY) bez uwzględniania zwracanych Wnioskodawcy przez najemcę opłat za media tj. zaliczki w wysokości ZZZ zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej przywołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2157, z późn. zm.) - ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ww. ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego, muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej przywołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie, jak: opłaty za gaz, prąd, wodę, wywóz śmieci, opłaty na rzecz spółdzielni mieszkaniowej), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się w pojęciu "świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń", o których mowa w art. 6 ust. 1a ww. ustawy, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. Przychód w rozumieniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne powstaje jedynie wówczas, gdy ma miejsce przysporzenie majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w celu utrzymania odziedziczonego po ojcu domu, Wnioskodawca postanowił wynająć na cele mieszkaniowe jego część (pokoje z możliwością swobodnego korzystania z części wspólnej tj. kuchni, łazienki, suszarni, korytarzy). Z tytułu najmu przysługuje Zainteresowanemu wynagrodzenie w formie czynszu najmu. Umowy przewidują sposoby rozliczania związanych z najmem kosztów dodatkowych w ten sposób, iż Wnioskodawca sam uiszcza opłaty za media związane z nieruchomością (m.in. gaz, wodę, energię elektryczną, wywóz śmieci) na rzecz dostawców mediów a najemca zwraca na jego konto miesięcznie ustaloną zapisaną w umowie kwotę. W związku z faktem, iż faktury za media dotyczą całej nieruchomości założono, że koszt zużytych przez jedną osobę mediów kształtuje się na poziomie ZZZ zł i taką też kwotę najemca zobowiązany jest zwracać co miesiąc na konto Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny uznać należy, że jedynie określona w umowie najmu wysokość czynszu najmu za oddanie lokalu do użytkowania stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującemu, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności uiszczane przez najemców z tytułu opłaty za media związane z nieruchomością (m.in. gaz, wodę, energię elektryczną, wywóz śmieci), do których ponoszenia zobowiązani są zgodnie z zawartą umową najemcy, nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy, który w zakresie uiszczania tych opłat pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcami a usługodawcami. W związku z tym opłaty te nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu podlega jedynie ustalona w umowie najmu kwota czynszu najmu, jako wynagrodzenia otrzymanego przez Wnioskodawcę za oddanie przedmiotu najmu w używanie.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl