0112-KDIL3-1.4011.39.2017.1.KF - Powstanie przychodu po stronie sportowców z tytułu nieodpłatnego korzystania z mieszkań.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2017 r. (data wpływu 29 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Klub wynajmuje mieszkania dla zawodników. Koszykarze są zatrudnieni na umowę zlecenie i nie prowadzą działalności gospodarczej. Za mieszkania te zawodnicy nie płacą, są to dla nich świadczenia nieodpłatne. Mieszkania te mają różne formy własnościowe: spółdzielcze lokatorskie, spółdzielcze własnościowe oraz w domu prywatnym. Ponadto Klub dodatkowo ponosi koszty zakwaterowania zawodników, takie jak koszt zużycia energii elektrycznej, wody i ogrzewania oraz dostępu do Internetu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy od tych świadczeń na rzecz zleceniobiorców należy opłacać podatek dochodowy?

Jeżeli tak, to w jaki sposób naliczyć wysokość tych świadczeń, czy są to kwoty opłacane przez Klub wynikające z umów najmu, umów z dostawcami mediów takimi jak: prąd, woda, gaz oraz Internet?

Zdaniem Wnioskodawcy, mieszkania te wynajmowane są w interesie Klubu, który zabiegał o sprowadzenie konkretnych zawodników do (...). Aby zachęcić jak najlepszych zawodników do grania w prowadzonej przez Klub drużynie koszykarskiej, Klub zaoferował zawodnikom bezpłatnie zakwaterowanie ponosząc tym samym koszty najmu mieszkań, a także inne koszty związane z zakwaterowaniem zawodników, takie jak koszty zużycia energii elektrycznej, gazu, wody oraz dostępu do Internetu. Wnioskodawca uważa, że Klub nie powinien obciążać zawodników podatkiem z tytułu nieodpłatnych świadczeń związanych z zakwaterowaniem, ponieważ ich pobyt wpływa bezpośrednio na wyniki sportowe osiągane przez koszykarską drużynę Klubu, co służy realizacji celów statutowych Klubu, w szczególności zwiększeniu zainteresowania koszykówką osób dorosłych, młodzieży i dzieci, organizowaniu i uczestniczeniu we współzawodnictwie sportowym i osiąganiu jak najlepszych wyników przez zawodników Klubu w dyscyplinie koszykówka. Duże znaczenie dla Klubu ma również fakt, że jakość gry zawodników, których Klub pozyskał i sprowadził do (...) ma wpływ na zwiększenie frekwencji kibiców na meczach, co umożliwia Klubowi osiąganie większych przychodów ze sprzedaży biletów wstępu na organizowane przez Klub mecze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy wynika, że źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Na podstawie art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na postawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Przychody uzyskiwane przez sportowców z tytułu uprawiania sportu stanowią zatem przychody z osobistego wykonywania działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 powoływanej ustawy.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym świadczenia w naturze i nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Z informacji przedstawionych w treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wynajmuje mieszkania dla zawodników. Za mieszkania te zawodnicy nie płacą, są to dla nich świadczenia nieodpłatne. Ponadto Wnioskodawca dodatkowo ponosi koszty zakwaterowania zawodników, takie jak koszt zużycia energii elektrycznej, wody i ogrzewania oraz dostępu do Internetu.

W świetle przytoczonych przepisów podatkowych stwierdzić należy, że wartość powyższych świadczeń finansowanych przez Wnioskodawcę stanowi przychód zawodników podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zawodnicy uzyskują w ten sposób korzyść majątkową, bowiem nie muszą sami ponosić ww. wydatków.

Świadczenia w postaci zapewnienia zawodnikom zakwaterowania w miejscowości, w której przez cały czas trwania umowy zlecenia, zlecenie to będzie przez zawodników wykonywane są świadczeniami, które mają charakter osobisty, niezależnie od celu i okoliczności w jakich zostały poniesione. Skoro bowiem przez okres wykonywania umowy zlecenia zawodnicy zamieszkują w tych mieszkaniach, tym samym stwierdzić należy, że wykorzystują te mieszkania przede wszystkim dla celów osobistych (prywatnych). Ww. mieszkania nie służą bowiem zawodnikom jako narzędzie pracy, miejsce pracy (służące wykonaniu umowy) lecz służą osobistym celom zawodników. Dzięki temu, że Wnioskodawca zapewnia zawodnikom mieszkania, zawodnicy zaoszczędzają czas na dojazdy do miejsca wykonywania zlecenia albo zaoszczędzają na wydatkach, do ponoszenia których byliby zmuszeni, gdyby Wnioskodawca nie zapewnił im ww. lokali mieszkalnych. Jeżeli zatem zawodnicy nie muszą ponosić kosztów wynajmu mieszkania oraz kosztów zużycia energii elektrycznej, wody i ogrzewania oraz dostępu do Internetu, gdyż to Klub podjął się finansowania tych wydatków, tym samym uzyskują oni - kosztem innego podmiotu - korzyść majątkową.

W związku z powyższym, wartość ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi dla zawodników przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 tej ustawy ze źródła przychodów jakim jest działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy - podlegający opodatkowaniu, od którego Wnioskodawca jest zobowiązany naliczać, pobierać i odprowadzać do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy.

Stosownie bowiem do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalenia wartości ww. nieodpłatnych świadczeń, tut. Organ wyjaśnia, co następuje.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Zgodnie zaś z art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W rozpatrywanej sprawie wartość nieodpłatnego świadczenia należy ustalić w oparciu o art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w wysokości zapłaconego czynszu za najem lokalu mieszkalnego oraz cen zakupu energii elektrycznej, wody, ogrzewania i dostępu do Internetu.

Podsumowując, wartość nieodpłatnych świadczeń w postaci wynajęcia przez Wnioskodawcę mieszkań dla zawodników oraz pokrywania kosztów zakwaterowania, takich jak koszty zużycia energii elektrycznej, wody, ogrzewania oraz dostępu do Internetu stanowi dla zawodników przychód ze źródła jakim jest działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu, od którego Wnioskodawca na podstawie art. 41 ust. 1 tej ustawy jest zobowiązany naliczać, pobierać i odprowadzać do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy. Przy czym wartość ww. świadczenia należy ustalić w oparciu o art. 11 ust. 2a pkt 2 cytowanej ustawy, tj. według cen zakupu ww. usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.