0112-KDIL3-1.4011.334.2018.1.IM - Rozliczanie przychodu z tytułu usług dropshippingu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* przychodów - jest prawidłowe,

* podstawy do wyliczenia podatku - jest prawidłowe,

* podstawy zapisów przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - jest prawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów, w zakresie podstawy wyliczenia podatku oraz w zakresie podstawy zapisów przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza otworzyć własną, jednoosobową działalność gospodarczą, z siedzibą w miejscu zamieszkania, w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Działalność ta będzie polegała na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę (pojęcie znane z ekonomii jako dropshipping) i będzie prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe i ogłoszenia internetowe na portalach ogłoszeniowych. Wybrana forma opodatkowania, to standardowe opodatkowanie 18% podatkiem dochodowym. Rola Wnioskodawcy polegać będzie na zbieraniu zamówień - poprzez wymienione aukcje, inkasowaniu wpłaty od kupującego w postaci wpływów pieniężnych, to jest przelewów bankowych na rachunek w serwisach aukcyjnych, a następnie na rachunek działalności gospodarczej (na którą składać się będzie zarówno cena przedmiotu u zagranicznego sprzedającego, jak również koszt Wnioskodawcy pośrednictwa przy zakupie) oraz przesyłanie zamówień do dostawców, którzy znajdują się na terytorium kraju trzeciego (spoza krajów Unii Europejskiej). Zagraniczny sprzedawca realizuje wysyłkę do klienta, pozostając nieujawnionym względem niego. Zamówiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do Wnioskodawcy, przez co nigdy nie będzie w jego posiadaniu i nie będzie posiadał do niego żadnych praw, lecz zawsze bezpośrednio do klienta - to jest kupującego, który dokonał zakupu za pośrednictwem portalu internetowego. Klient po dokonaniu zakupu najpierw przelewa pieniądze na konto Wnioskodawcy w portalu aukcyjnym, następnie Wnioskodawca przelewa je na konto bankowe wskazane w prowadzonej działalności, odlicza od wpłaconej kwoty swoją prowizję za wykonanie usługi pośrednictwa, a dopiero później pozostała kwota wraz z danymi kupującego jest przekazywana do sprzedawcy, który znajduje się poza terytorium Unii Europejskiej. Zobowiązanym do opłacenia należności celnych i podatku VAT z tytułu importu towaru jest klient (przy czym, ze względu na wartość towaru nieprzekraczającą 150 euro należności celne nie występują), gdyż prawa do zamówionego przedmiotu nigdy nie przechodzą na Wnioskodawcę, jako pośrednika przy transakcji i nigdy nie będzie w posiadaniu zamówionego przedmiotu. Wystawiając towar na sprzedaż na aukcji internetowej, w sklepie internetowym bądź w ogłoszeniu Wnioskodawca podkreśli w regulaminie, że nie posiada tego towaru lecz tylko zajmuje się pośrednictwem polegającym na zamówieniu danego towaru bezpośrednio u dostawcy w imieniu kupującego, a wszelkie opłaty celne związane ze sprowadzeniem towaru i wprowadzeniem w obieg ponosi bezpośredni importer, czyli osoba zakupująca i zlecająca zakup. Oczywiście za wykonaną usługę Wnioskodawca będzie wystawiał rachunki za pośrednictwo handlowe, opiewające na kwotę w wysokości marży, jaką uzyska w pośredniczeniu w sprzedaży danego produktu - to jest różnica pomiędzy kwotą wpłaconą od kupującego, a ceną wpłaconą zagranicznemu sprzedającemu za zakupiony przez klienta przedmiot. Za wystawienie rachunku za zakupiony przedmiot opowiadać będzie zagraniczny sprzedający.

Cały model działania (cały proces pośrednictwa w handlu) opisywanej działalności gospodarczej wyglądałby następująco:

* Wnioskodawca wystawia towar na sprzedaż na aukcji internetowej, serwisie/portalu ogłoszeniowym. W regulaminie zaznacza, że nie jest posiadaczem tego towaru lecz tylko zajmuje się pośrednictwem polegającym na zamówieniu danego towaru bezpośrednio u producenta lub zagranicznego pośrednika, a wszelkie opłaty celne związane ze sprowadzeniem towaru i wprowadzeniem w obieg ponosi bezpośredni importer, czyli osoba zakupująca/zlecająca zakup.

* Klient poinformowany o stanie faktycznym zamawia dany produkt.

* Klient przelewa na konto firmowe prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności ustaloną kwotę, np. 500 zł (gdzie faktyczna cena tego towaru u dostawcy wynosi 450 zł, przy czym 50 zł stanowi marża za zorganizowanie zamówienia, czyli pośrednictwo w handlu, w ramach którego dba o poprawność przekazania danych klienta dotyczących wysyłki do dostawcy, przekazanie środków pieniężnych oraz ewentualną pomoc klientowi w postępowaniu reklamacyjnym).

* Następnie w imieniu klienta Wnioskodawca zamawia dany produkt z bezpośrednim dostarczeniem pod wskazany przez niego adres.

* Dostawca - to jest zagraniczny sprzedający wysyła bezpośrednio do klienta towar (wraz z wszelkimi fakturami, rachunkami). Wnioskodawca, jako pośrednik w handlu działający w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, dodatkowo wystawia klientowi rachunek za swoją usługę, tj. marżę (czyli na przytoczone w przykładzie 50 zł), od dostawcy osobiście Wnioskodawca nie otrzyma żadnych rachunków ani faktur.

* Zamówiony produkt trafia do klienta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychodem z tytułu usług dropshippingu, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym będzie uzyskana od klientów prowizja (marża)?

2. Czy wygenerowany z systemu bankowego wydruk potwierdzający wpłaty od klienta oraz kwoty przekazane dostawcy, a także wystawione za wykonaną usługę rachunki stanowią wystarczającą podstawę do wyliczenia prowizji i wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów?

3. Czy podstawa zapisów przychodów w księdze przychodów i rozchodów dokonana w oparciu dzienne zestawienie zrealizowanych transakcji wraz z załączonymi rachunkami może być uznana za wystarczającą podstawę do wyliczenia podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi prowizja należna z tytułu wykonanej usługi pośrednictwa handlowego, tj. różnica pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewu na rachunek bankowy Wnioskodawcy, a kwotą wysłaną dostawcy w celu realizacji zamówienia, na którą to prowizję klient otrzymuje rachunek. Powyższe jest konsekwencją faktu, że Wnioskodawca nie jest właścicielem towaru, nie jest również importerem, ponieważ nie sprowadza towaru na własny rachunek, a jedynie pośredniczy w płatnościach i zamówieniach. Wnioskodawca nie wystawia również kupującemu rachunku za zakupiony przedmiot, a jedynie za wykonaną usługę pośrednictwa. Rachunek za przedmiot wystawia zagraniczny sprzedający. Zdaniem Wnioskodawcy przychodem - w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskiwanym ze świadczenia usług pośrednictwa handlowego będzie prowizja uzyskana z tego tytułu, a więc różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od klienta, a kwotą przekazaną do sprzedającego.

Co do pytania numer 2 i 3, wydruk rachunku bankowego za dany dzień (wpływy od kupujących oraz wpłaty dokonywane w ich imieniu na konto zagranicznych sprzedających, których możliwe jest wyliczenie prowizji - to jest marży), a także rachunki wystawione na dane kupujących stanowią wystarczającą podstawę do dokonania wyliczenia prowizji i wpisu do KPiR, a także wyliczenia podatku.

Na poparcie swojej tezy Wnioskodawca przytoczył interpretację indywidualną:

interpretacja indywidualna z 11 kwietnia 2018 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.96.2018.1.DB

"...zgodnie z § 19 ust. 1-6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zapisów dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 20 ust. 2 i 3 oraz § 30. Jeżeli w danym dniu podatnik wystawia wiele faktur, zapisów w księdze można dokonywać jedną sumą wynikającą z dziennego zestawienia tych faktur, zwanego dalej "zestawieniem sprzedaży". Zestawienie sprzedaży powinno zawierać co najmniej następujące dane: datę i kolejny numer zestawienia, numery od-do faktur objętych zestawieniem, sumę zbiorczą tych faktur oraz podpis podatnika lub osoby, która sporządziła zestawienie. Podatnicy prowadzący ewidencję, o której mowa w 8 ust. 1 pkt 2, mogą dokonywać zapisów dotyczących przychodu, wykazanych w tej ewidencji, w jednej pozycji na koniec każdego miesiąca..."

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska powołuje się również na interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 stycznia 2012 r. Znak: ILPBI/415-1183/11-2/TW,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 maja 2013 r. Znak: ITPB1/415-367/13/DP,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 lipca 2013 r. Znak: IPTPB1/415-218/13-4/DS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 listopada 2013 r. Znak: IBPB1/1/415-827/1 3/AP,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 grudnia 2015 r. Znak: IPPB1/4511-1329/15-2/ES.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* przychodów - jest prawidłowe,

* podstawy do wyliczenia podatku - jest prawidłowe,

* podstawy zapisów przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na mocy art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza otworzyć własną, jednoosobową działalność gospodarczą, z siedzibą w miejscu zamieszkania, w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Działalność ta będzie polegała na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę i będzie prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe i ogłoszenia internetowe na portalach ogłoszeniowych. Forma opodatkowania, to opodatkowanie 18% podatkiem dochodowym. Rola Wnioskodawcy polegać będzie na zbieraniu zamówień - poprzez wymienione aukcje, inkasowaniu wpłaty od kupującego w postaci wpływów pieniężnych, to jest przelewów bankowych na rachunek w serwisach aukcyjnych, a następnie na rachunek działalności gospodarczej (na którą składać się będzie zarówno cena przedmiotu u zagranicznego sprzedającego, jak również koszt Wnioskodawcy pośrednictwa przy zakupie) oraz przesyłanie zamówień do dostawców, którzy znajdują się na terytorium kraju trzeciego (spoza krajów Unii Europejskiej). Zamówiony towar nigdy nie trafia do Wnioskodawcy, przez co nigdy nie będzie w jego posiadaniu i nie będzie posiadał do niego żadnych praw. Klient po dokonaniu zakupu najpierw przelewa pieniądze na konto Wnioskodawcy w portalu aukcyjnym, następnie Wnioskodawca przelewa je na konto bankowe wskazane w prowadzonej działalności, odlicza od wpłaconej kwoty swoją prowizję za wykonanie usługi pośrednictwa, a dopiero później pozostała kwota wraz z danymi kupującego jest przekazywana do sprzedawcy, który znajduje się poza terytorium Unii Europejskiej. Za wykonaną usługę Wnioskodawca będzie wystawiał rachunki za pośrednictwo handlowe, opiewające na kwotę w wysokości marży, jaką uzyska w pośredniczeniu w sprzedaży danego produktu - to jest różnica pomiędzy kwotą wpłaconą od kupującego, a ceną wpłaconą zagranicznemu sprzedającemu za zakupiony przez klienta przedmiot.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jedynie pośredniczy w sprzedaży towarów handlowych (nie dokonuje sprzedaży we własnym imieniu oraz nie jest ich właścicielem), to przychodem uzyskanym z tego tytułu jest wartość prowizji, którą stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawcy od klienta, a kwotą przekazaną przez nią do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji.

Końcowo wyjaśnić należy, że podstawę opodatkowania zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi (z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f) dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wynikających z tytułów wymienionych w tym przepisie.

Natomiast w myśl art. 24 ust. 2 ustawy - u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Odnosząc się do kwestii prawidłowości księgowania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów należy wskazać co następuje.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r. poz. 728).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

Stosownie do treści § 18 ust. 1 cyt. rozporządzenia, podatnik jest obowiązany dokonywać zapisów w ewidencjach, o których mowa w § 6 pkt 1 i § 8 ust. 1 pkt 2, jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym.

Zgodnie z § 19 ust. 1-6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zapisów dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 20 ust. 2 i 3 oraz § 30. Jeżeli w danym dniu podatnik wystawia wiele faktur, zapisów w księdze można dokonywać jedną sumą wynikającą z dziennego zestawienia tych faktur, zwanego dalej "zestawieniem sprzedaży". Zestawienie sprzedaży powinno zawierać co najmniej następujące dane: datę i kolejny numer zestawienia, numery od-do faktur objętych zestawieniem, sumę zbiorczą tych faktur oraz podpis podatnika lub osoby, która sporządziła zestawienie. Podatnicy prowadzący ewidencję, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, mogą dokonywać zapisów dotyczących przychodu, wykazanych w tej ewidencji, w jednej pozycji na koniec każdego miesiąca.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne, stwierdzić należy, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być, co do zasady, faktura, bądź rachunek, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zainteresowany wskazał, że za wykonaną usługę będzie wystawiał rachunki za pośrednictwo handlowe, opiewające na kwotę w wysokości marży, jaką uzyska w pośredniczeniu w sprzedaży danego produktu.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że sporządzane przez Wnioskodawcę dzienne zestawienia zrealizowanych transakcji, do których podłączone są stosowne rachunki mogą stanowić dowód księgowy, będący podstawą zapisu w księdze przychodów i rozchodów.

Reasumując, przychodem z tytułu usług dropshippingu, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym będzie uzyskana od klientów prowizja (marża). Wystawione za wykonaną usługę rachunki stanowią wystarczającą podstawę do wyliczenia prowizji i wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podstawa zapisów przychodów w księdze przychodów i rozchodów dokonana w oparciu dzienne zestawienie zrealizowanych transakcji wraz z załączonymi rachunkami może być uznana za wystarczającą podstawę do wyliczenia podatku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.