0112-KDIL3-1.4011.214.2018.1.AG - Opodatkowanie świadczenia pieniężnego wypłaconego osobie rekomendującej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, podlegającą w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów i notowaną na Giełdzie Papierów Wartościowych. Wraz ze spółkami zależnymi, Wnioskodawca stanowi Grupę Kapitałową (dalej: GK). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest windykacja wierzytelności obcych na zlecenie (inkaso) oraz zarządzanie wierzytelnościami nabytymi przez niestandaryzowane sekurytyzacyjne fundusze inwestycyjne zamknięte. Prowadzona przez Spółkę windykacja obejmuje zbiór czynności prawnych, procesowych oraz faktycznych, które mają na celu doprowadzenie dłużnika do wykonania zobowiązania jakie zaciągnął wobec wierzyciela.

W ramach zawartych ze spółkami zależnymi GK umów suportowych dotyczących działań obszaru HR, Spółka zorganizowała i prowadzi program poleceń pracowniczych dla tych spółek. Program ww. poleceń dotyczy również samej Spółki. Zasady funkcjonowania Programu są sprecyzowane w regulaminie Programu Head Hunting (dalej: Program). Celem Programu jest pozyskiwanie osób z odpowiednimi kwalifikacjami i doświadczeniem, celem ich zatrudnienia na stanowiska wskazane w trwających procesach rekrutacyjnych we wszystkich spółkach biorących udział w Programie. Program dotyczy wszystkich rekrutacji zewnętrznych, ale wyłączone z niego są osoby odpowiedzialne za rekrutację oraz ich nadrzędni przełożeni. Warunkiem przystąpienia do Programu jest złożenie przez osobę zainteresowaną odpowiedniej aplikacji na dane stanowisko, za pośrednictwem formularza zgłoszeniowego na stronie internetowej Wnioskodawcy. W aplikacji tej, osoba aplikująca musi też podać służbowy adres e-mail osoby rekomendującej z GK. Osobami rekomendującymi mogą być pracownicy spółek GK biorących udział w Programie zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, osoby współpracujące ze spółkami na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia lub o dzieło oraz przedsiębiorcy współpracujący ze spółkami GK w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Jeśli polecony do pracy kandydat przepracuje w spółce biorącej udział w Programie powyżej 3 miesięcy, osobie rekomendującej wypłacane jest świadczenie pieniężne z tytułu polecenia, nazwane w regulaminie Programu nagrodą. Kosztami wypłacanych przez Wnioskodawcę nagród w ramach Programu, są następnie odpowiednio obciążane spółki biorące udział w Programie. Program nie ma charakteru konkursu i nie wiąże się z jakąkolwiek rywalizacją pomiędzy osobami rekomendującymi czy spółami biorącymi udział w Programie.

W przypadku pracowników spółek uczestniczących w Programie oraz osób zatrudnionych na podstawie umów zleceń lub o dzieło, wypłata nagród za polecenie jest kwalifikowana jako przychody z innych źródeł osób rekomendujących, a Spółka jako płatnik świadczeń wystawia i przekazuje w ustawowym terminie, tym osobom oraz właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, informację na druku PIT-8C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka prawidłowo przyjęła, że wypłata świadczenia pieniężnego na rzecz osób rekomendujących w programie poleceń, będących:

stanowi dla nich przychód ze źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy Program jest skierowany do różnych grup uczestników, wypłata nagrody pieniężnej osobom rekomendującym wskazanym w zapytaniu, stanowi dla nich przychód z innych źródeł na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei na Spółce ciąży obowiązek sporządzenia i przesłania informacji PIT-8C, stosownie do regulacji art. 42a ww. ustawy. W odmiennym przypadku, tzn. gdyby Program skierowany był wyłącznie do jednej grupy uczestników, tj. pracowników Wnioskodawcy, na Spółce już jako płatniku, ciążyłby obowiązek pobrania zaliczki na podatek od nagrody stanowiącej przychód ze stosunku pracy, uwzględnienia jej w rocznej deklaracji PIT-4R oraz do sporządzenia i przesłania imiennych informacji PIT-11.

Regulamin Programu zakłada, że rekomendującymi kandydatów na stanowiska pracownicze w procesie rekrutacyjnym mogą być zarówno pracownicy spółek biorących udział w Programie, jak też osoby z nimi współpracujące na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą. Tym samym Program wyłącza okoliczność, że jedynymi rekomendującymi Programu są pracownicy Wnioskodawcy czy spółek biorących udział w Programie. Wynika to między innymi z faktu, że spółki zależne Wnioskodawcy biorące udział w Programie, nie mają odpowiednich kompetencji i zasobów pracowniczych w zakresie organizowania programów o charakterze rekrutacyjnym. Nie dysponują one też odpowiednimi narzędziami, za pomocą których Program mógłby być realizowany. Warunkiem bowiem przystąpienia do Programu jest złożenie przez kandydata aplikacji za pośrednictwem strony internetowej Wnioskodawcy jako organizatora. W efekcie powyższego, spółki biorące udział w Programie, nie mają również wpływu na decyzję o wypłaceniu nagrody, gdyż takową zgodnie z Regulaminem podejmuje wyłącznie Wnioskodawca.

W ocenie Wnioskodawcy wskazany we wniosku stan faktyczny nie pozwala przyjąć, że przysporzenia w postaci nagrody pieniężnej jest świadczeniem ze stosunku prawnego pracy łączącego Wnioskodawcę z pracownikami spółek uczestniczących w Programie, ani też z jego własnymi pracownikami. Przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła stosunku pracy jest bowiem, aby przychód wiązał się z wykonywaniem określonej pracy w rozumieniu Kodeksu pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie niewynikające ze stosunku pracy, w tym zwłaszcza otrzymane od podmiotu trzeciego, nawet gdy kryterium jego przyznania określa okoliczność istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie może i nie stanowi podstawy do uznania takiego świadczenia jako wynikającego ze stosunku pracy. Przychód taki ocenić bowiem należy wyłącznie jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym nie został wykreowany stosunek pracy. Powyższe znajduje swoje odbicie w formule i zapisach regulaminu Programu. Zwłaszcza fakt, że przysporzenie jakie otrzymują osoby rekomendujące w ramach Programu, nie stanowi elementu warunków ich pracy i płacy. Organizatorem i administratorem Programu jest Wnioskodawca. Uczestnicy Programu posiadający umowy o pracę lub umowy cywilnoprawne ze spółkami uczestniczącymi w Programie, w tym przez Wnioskodawcę, nie mogą formalnie występować wobec swoich spółek z roszczeniami prawnymi, gdyż prawa związane z uczestnictwem w Programie nie są zawarte i określone w jakikolwiek sposób w zawartych umowach, a jedynie w regulaminie Programu. O przyznaniu i terminie wypłaty nagrody z tytułu rekomendacji decyduje wyłącznie Wnioskodawca jako organizator Programu. Tym samym wyłączona jest w tym zakresie jakakolwiek decyzyjność spółek biorących udział w programie względem osób rekomendujących.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W myśl art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 22 § 1 Kodeksu pracy, poprzez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Stosunek pracy nawiązywany jest zatem między dwoma podmiotami - pracownikiem i pracodawcą. Nawiązanie stosunku pracy czy także umowy cywilnoprawnej oraz ustalenie warunków współpracy i wynagrodzenia, bez względu na podstawę prawną tego stosunku, zawsze zatem wymaga zgodnego oświadczenia woli stron. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 kwietnia 2015 r. (sygn. akt. II FSK 730/13), " (...) jakkolwiek definicja przychodu ze stosunku pracy ma charakter otwarty, nie można zakwalifikować do tego źródła każdego przychodu, który uzyskuje pracownik nie ze stosunku pracy, a w związku ze stosunkiem pracy. Jeżeli zatem pracownik osiągnie przychód pozostający w związku faktycznym z wykonywaniem pracy, ale niestanowiący przychodu ze stosunku pracy, nie będzie to przychód, o którym jest mowa w art. 12 ust. 1 PDoFizU. Zatem, jeżeli pracownik uczestnicząc w stosunku pracy osiągnie przychód pozostający w związku z faktycznym wykonywaniem pracy, ale niestanowiący przychodu ze stosunku prawnego w postaci stosunku pracy, nie będzie to przychód wskazany w art. 12 ust. 1 uPIT, tj. ze stosunku pracy". Podobny podgląd wyraziły również m.in. składy orzekające NSA w wyrokach z dnia 19 lutego 2014 r. (sygn. akt. II FSK 650/12) czy z dnia 13 marca 2013 r. (sygn. akt. II FSK 1433/11), czy też WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 16 lutego 2012 r. (sygn. akt. I SA/Sz 1006/11). Dodatkowo jak możemy przeczytać w uzasadnieniu do wyroku NSA z dnia 13 lutego 2015 r. (sygn. II FSK 640/12): "skoro między świadczeniem a stosunkiem pracy musi istnieć związek co najmniej faktyczny, to spełniającym te świadczenia musi być pracodawca, on bowiem jest drugą stroną stosunku pracy, zobowiązaną w jego ramach do spełniania świadczeń wynikających z umowy o pracę, układów zbiorowych pracy czy też wprost z przepisów prawa pracy, regulujących obowiązki pracodawcy względem pracowników". W świetle powyższego należy więc przyjąć, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu. Przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako stosunek pracy jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej - nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania zostanie określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. Przychód taki ocenić należy jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym nie łączy go stosunek pracy".

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Zatem o przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, których nie można przyporządkować do żadnej innej kategorii przychodu. Wobec powyższego, skoro nie można przypisać przychodu pracowników spółek biorących udział w Programie z tytułu nagród przyznawanych przez Wnioskodawcę do źródła przychodów ze stosunku pracy czy stosunków pokrewnych lub stosunków cywilnoprawnych, wówczas należy uznać, że przedmiotowe przychody zakwalifikować należy do przychodów z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy PIT.

Oznacza to, że Wnioskodawca w trybie art. 42a ustawy PIT, będzie zobowiązany do sporządzenia i przekazania informacji o uzyskanym przychodzie pracownikom spółek biorących udział w Programie i ich współpracownikom zatrudnionym na podstawie umów zlecenia lub o dzieło oraz właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, natomiast rekomendujący otrzymujący nagrody pieniężne będą zobowiązani do zadeklarowania osiągniętego przychodu w swoim zeznaniu rocznym. Zgodnie bowiem z ww. regulacją, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, są obowiązane sporządzić informację PIT-8C i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, przesłać ją podatnikowi oraz do właściwego urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników nierezydentów, do urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

* stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);

* działalność wykonywana osobiście (pkt 2);

* przychody z innych źródeł (pkt 9).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Jak wskazano w art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do treści z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Artykuł 38 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 42a cytowanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca - spółka kapitałowa - wraz ze spółkami zależnymi stanowi Grupę Kapitałową (GK). W ramach zawartych ze spółkami zależnymi umów suportowych dotyczących działań obszaru HR, Spółka zorganizowała i prowadzi program poleceń pracowniczych dla tych spółek, gdzie Program ww. poleceń dotyczy również samej Spółki. Celem tego Programu jest pozyskiwanie osób z odpowiednimi kwalifikacjami i doświadczeniem, celem ich zatrudnienia na stanowiska wskazane w trwających procesach rekrutacyjnych we wszystkich spółkach biorących udział w Programie. Z Programu wyłączone są osoby odpowiedzialne za rekrutację oraz ich nadrzędni przełożeni. Warunkiem przystąpienia do Programu jest złożenie przez osobę zainteresowaną odpowiedniej aplikacji na dane stanowisko. W aplikacji tej, osoba aplikująca musi też podać służbowy adres e-mail osoby rekomendującej z GK. Osobami rekomendującymi mogą być pracownicy spółek GK biorących udział w Programie zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, osoby współpracujące ze spółkami na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia lub o dzieło oraz przedsiębiorcy współpracujący ze spółkami GK w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Po spełnieniu opisanych we wniosku warunków, osobie rekomendującej wypłacane jest świadczenie pieniężne z tytułu polecenia, nazwane w regulaminie Programu nagrodą. Program nie ma charakteru konkursu.

Wnioskodawca uznał, że w przypadku pracowników spółek uczestniczących w Programie oraz osób zatrudnionych na podstawie umów zleceń lub o dzieło, wypłata nagród za polecenie powinna być kwalifikowana jako przychody z innych źródeł osób rekomendujących, a Spółka jako płatnik świadczeń wystawia i przekazuje w ustawowym terminie, tym osobom oraz właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, informację na druku PIT-8C.

W świetle powyższego, mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa podatkowego należy uznać, że wypłacone osobie rekomendującej (pracownicy Spółki i spółek z grupy oraz osoby współpracujące na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. umów zleceń lub o dzieło) świadczenie pieniężne z tytułu polecenia stanowi dla tej osoby przychód podlegający opodatkowaniu.

W odniesieniu do zakwalifikowania ww. świadczenia pieniężnego do odpowiedniego źródła przychodu, zdaniem tutejszego organu należy uznać, że wartość nagród stanowi dla tych osób przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy ciążą obowiązki informacyjne, tj. sporządzenia i przekazania uczestnikom Programu informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C), zgodnie z ww. art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uznano bowiem, że ze względu na fakt, że Program jest skierowany do różnych grup uczestników (rekomendującymi kandydatów na stanowiska pracownicze w procesie rekrutacyjnym mogą być zarówno pracownicy spółek biorących udział w Programie, jak też osoby z nimi współpracujące na podstawie umów cywilnoprawnych) oraz ze względu na fakt, że ww. przychód nie wiąże się z wykonywaniem określonej przez te osoby pracy w rozumieniu Kodeksu pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie i przysporzenie jakie otrzymują osoby rekomendujące w ramach Programu nie stanowi elementu warunków ich pracy i płacy, to wypłacone świadczenie stanowi przychód ze źródła przychodu - inne źródła, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych należy wskazać, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach są wiążące rozstrzygnięcia w nich zawarte. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi orzeczeniami innych organów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, gdyż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.