0112-KDIL3-1.4011.108.2017.1.KS - Przychód myśliwego z tytułu zakupu zwierzyny po hurtowych cenach.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2017 r. (data wpływu 30 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu myśliwego i obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu myśliwego i obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Koło Łowieckie działa na podstawie ustawy - Prawo łowieckie oraz ustawy - Prawo o stowarzyszeniach. Jest to jednostka organizacyjna posiadająca osobowość prawną, w związku z czym może prowadzić działalność gospodarczą. Nadmienić należy, że jest to działalność non profit, czyli wszelkie dochody uzyskane przez Koło Łowieckie muszą zostać w całości przekazane na działalność statutową. Jedną z dziedzin działalności Koła Łowieckiego jest uczestnictwo w obrocie tuszami zwierzyny upolowanej przez myśliwych Koła. Myśliwy, który upolował zwierzynę może: przekazać zwierzynę do skupu tusz, bądź też wziąć ją na własny użytek.

Jeżeli myśliwy odda zwierzynę do skupu, wówczas właściciel skupu rozlicza się bezpośrednio z Kołem, wypłacając mu kwotę, jaka aktualnie obowiązuje w skupie.

Jeżeli natomiast myśliwy zechce zabrać zwierzynę na użytek własny, wpłaca do Koła opłatę ryczałtową, zgodnie z uchwałą Walnego Zgromadzenia Członków Koła, w wysokości:

* Sarna koza - 100 zł

* Dzik - 50 zł.

Koło Łowieckie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, stąd też podatek ten nie jest doliczany do opłaty ryczałtowej za tuszę przejętą na użytek własny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W przypadku, gdy tusza zwierzyny została wzięta na użytek własny myśliwego, a myśliwy wnosi do Koła opłatę ryczałtową, zgodnie z postanowieniem uchwały Walnego Zgromadzenia Członków Koła (ww. uchwała dotyczy wszystkich członków Koła w równym zakresie), to czy różnica pomiędzy wartością ustaloną przez właściciela skupu, a wartością tuszy zwierzyny ustaloną przez Koło będzie stanowiła dla myśliwego przychód?

2. Czy w takiej sytuacji Koło będzie musiało wystawić na koniec roku informację PIT-8C i wykazać w niej przychód myśliwego, jako przychód z "innych źródeł"?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują jednoznacznie pojęcia nieodpłatnego świadczenia. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, pojęcie to ma szerszy zakres w prawie podatkowym niż w prawie cywilnym i obejmuje wszelkie zdarzenia gospodarcze i prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy (por. wyrok NSA z dn. 10 maja 2006 r., sygn. akt II FSK 313/06).

Uchwała Walnego Zgromadzenia Członków Koła Łowieckiego dotycząca ustalenia kwotowego ryczałtu, jaki musi wpłacić myśliwy chcąc zabrać tuszę zwierzyny na użytek własny, dotyczy wszystkich członków koła w równym zakresie. Uchwała ta ustala jednakowe zasady poboru zwierzyny na użytek własny dla wszystkich członków koła, zatem obniżona opłata, względem ceny w skupie nie ma charakteru indywidualnego. Myśliwy nie uzyskuje korzyści majątkowych kosztem Koła, bądź też innej osoby trzeciej, w związku z czym różnica między ceną ustaloną przez skup tusz, a ceną ustaloną przez Koło nie stanowi dla myśliwego przysporzenia majątkowego, nie powstaje świadczenie częściowo odpłatne, a tym samym przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Koło Łowieckie nie ma obowiązku sporządzania z tego tytułu informacji PIT-8C.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w Interpretacji Indywidualnej z dnia 09.02.2017 o numerze 0461-ITPB2.4511.944.2016.2.IB oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w Interpretacji Indywidualnej z dnia 09.11.2012 o numerze IPPB2/415-708/12-5/AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów. Do katalogu tego zalicza się wymienione w pkt 9 "inne źródła".

Stosownie natomiast do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie zaś do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Otrzymanie oznacza przysporzenie w majątku w postaci czegoś, za co podatnik nie zapłacił lub zapłacił częściowo a co ma określoną wartość wyrażoną w pieniądzu. Świadczenie nieodpłatne czy też częściowo odpłatne to taki rodzaj świadczenia, w przypadku którego otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym lub też za co częściowo płaci, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian lub przekazuje świadczenie (płatność) nieekwiwalentne.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu wskazuje, że w każdym przypadku, w którym podatnik (świadczeniobiorca) uzyska realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Wnioskodawca - Koło Łowieckie ustaliło na podstawie wewnętrznej uchwały, że za zwierzynę wziętą na użytek własny myśliwego, myśliwy jest zobowiązany wpłacić na rzecz Koła opłatę ryczałtową w wysokości:

* 100 zł - sarna koza,

* 50 zł - dzik.

W kontekście powyższego wskazać należy, że o tym, czy kupno tuszy na własny użytek stanowi dla myśliwego przychód, decyduje okoliczność, czy takie świadczenie może otrzymać każdy myśliwy należący do danego koła łowieckiego. Jeżeli dla wszystkich myśliwych należących do koła ustalane są jednakowe zasady nabywania tuszy zwierzęcej, to obniżona cena nie ma charakteru indywidualnego i różnica między ceną rynkową, a ceną ustaloną przez koło łowieckie, nie stanowi przychodu dla myśliwego.

W przedstawionym stanie faktycznym różnica między ceną stosowaną przez punkt skupu zwierzyny, a ceną stosowaną przez Wnioskodawcę nie stanowi zatem dla myśliwego przysporzenia majątkowego, nie powstaje świadczenie częściowo odpłatne, a tym samym przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzania z tego tytułu informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.