0112-KDIL2-3.4012.94.2017.1.AŻ - Ustalenie prawa do odliczenia 50% podatku VAT od nabycia samochodu osobowego oraz od innych wydatków związanych z nabytym pojazdem samochodowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku VAT od nabycia samochodu osobowego oraz od innych wydatków związanych z nabytym pojazdem samochodowym - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku VAT od nabycia samochodu osobowego oraz od innych wydatków związanych z nabytym pojazdem samochodowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest syndykiem masy upadłości - sprawuje swoją funkcję i wykonuje czynności w postępowaniach upadłościowych na podstawie postanowień sądu upadłościowego, w granicach wyznaczonych przez przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo Upadłościowe i Naprawcze, tj. z dnia 5 lutego 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 233).

Czynności syndyka nie są przez Wnioskodawcę wykonywane w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych - otrzymane przychody (wynagrodzenie i zaliczki na poczet wynagrodzenia syndyka ustalone przez sąd upadłościowy) traktowane są jako przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z dnia 7 grudnia 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032). Nie są zaliczane (dla celów PIT) do przychodów z działalności gospodarczej. Natomiast, dla celów podatku od towarów i usług, czynności syndyka wykonującego powierzone funkcje w postępowaniu upadłościowym, na podstawie postanowienia sądu upadłościowego, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych, wypełniają bowiem dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. z dnia 10 maja 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 710). W związku z tym - w tym zakresie - Zainteresowany jest podatnikiem podatku VAT - składa kwartalne deklaracje podatkowe VAT-7K, otrzymanie wynagrodzenia z tytułu czynności dokumentuje fakturami VAT z 23% podatkiem VAT należnym.

W dniu 22 marca 2017 r. Wnioskodawca dokonał nabycia samochodu osobowego - kopie faktur dokumentujących nabycie Wnioskodawca załączył do wniosku:

Nabyty samochód Zainteresowany będzie wykorzystywał do działalności mieszanej, tj. do działalności opodatkowanej VAT (czynności syndyka) jak również w celach prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia - na mocy art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - 50% podatku VAT od nabycia samochodu osobowego na podstawie otrzymanych (załączonych do wniosku) faktur oraz od innych wydatków związanych z nabytym pojazdem samochodowym, o których mowa w art. 86 ust. 2 tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia - na mocy art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - 50% podatku VAT od nabycia samochodu osobowego na podstawie otrzymanych (załączonych) faktur oraz innych wydatków związanych z nabytym pojazdem samochodowym, o których mowa w art. 86 ust. 2 tej ustawy.

W tym zakresie Wnioskodawca wskazuje, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności. Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody uzyskiwane przez syndyka są kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy. Działalność prowadzoną przez syndyka należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (...), również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy". O zamiarze wykonywania działalności gospodarczej przez syndyków w sposób częstotliwy świadczy chociażby fakt posiadania przez syndyka odpowiedniej licencji uprawniającej do wykonywania powierzonej funkcji, stała gotowość do podjęcia czynności oraz to, że wyznaczenie syndyka następuje w postanowieniu sądu o ogłoszeniu upadłości. Stosownym postanowieniem sąd powierza zatem syndykowi pełnienie określonych funkcji w postępowaniu upadłościowym, których zakres precyzuje ustawa. O wynagrodzeniu orzeka sąd na wniosek zainteresowanych. Wynagrodzenie pokrywane jest z masy upadłości. Wydając stosowne postanowienia w powyższym zakresie, sąd działa jako organ władzy. Pomiędzy sądem upadłościowym, a syndykiem nie istnieje również stosunek prawny, o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie odpowiedzialności za powierzone funkcje.

W sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym. Ryzyko gospodarcze wszelkich czynności prawnych (które jest jednym z podstawowych kryteriów ustalenia, czy działalność ma charakter samodzielny czy nie), w tym także czynności zobowiązaniowych syndyka, ponosi zatem zawsze masa upadłości. Syndyk nie odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy upadłości. Odpowiedzialności za ww. czynności nie ponosi również sąd. Sąd nie odpowiada też za szkodę wyrządzoną na skutek nienależytego wykonania obowiązków przez syndyka - za ww. szkodę odpowiada bezpośrednio syndyk masy upadłościowej.

Przyjąć zatem należy, że niewątpliwie przy wykonywaniu swojej funkcji syndyk podlega ustawie i najważniejsze decyzje musi konsultować z sędzią komisarzem i radą wierzycieli, jednakże w podstawowym i zasadniczym zakresie wykonywania swoich obowiązków jest w pełni samodzielny. Poza tym nawet w takich przypadkach czynności wykonywane są na rachunek upadłego. Sąd nie jest zatem związany z syndykiem więzami tworzącymi stosunek prawny, jaki istnieje pomiędzy zlecającym, a zleceniobiorcą, w zakresie wynagrodzenia, warunków pracy oraz odpowiedzialności zleceniodawcy, o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Sąd jako organ władzy powołuje syndyka i określa jego wynagrodzenie. Nie pokrywa jednak kosztów wynagrodzenia i nie ponosi odpowiedzialności ani za działania, ani za szkodę wynikającą z czynności podejmowanych przez syndyka.

W świetle przedstawionych przesłanek uznać zatem należy, że czynności syndyka wykonującego powierzone funkcje w postępowaniu upadłościowym na podstawie postanowienia sądu upadłościowego wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych (co potwierdza pismo nr PP10-812-1022/04/MR/ 3545 z dnia 30 grudnia 2004 r. ministra finansów stanowiące urzędową interpretację w sprawie stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Zatem w zakresie wykonywanych czynności Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT.

Prawem podatnika podatku VAT jest prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim dokonane zakupy związane są z czynnościami opodatkowanymi.

Prawo pomniejszenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, wynikające z zasady neutralności, stanowi jedno z podstawowych i fundamentalnych praw podatnika, wynikających z zasad samej konstrukcji podatku od towarów i usług, jako podatku od wartości dodanej. Zgodnie z zasadą neutralności podatek zapłacony przez podatnika VAT przy nabywaniu towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych nie stanowi dla niego faktycznego obciążenia podatkowego. Istotną cechą podatku VAT jest bowiem faktyczne opodatkowanie konsumpcji, przy jednoczesnym zapewnieniu neutralności tego podatku w poprzednich fazach obrotu.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, że jako podatnik podatku VAT (bez względu na brak zarejestrowanej działalności gospodarczej) podlega wszystkim dyspozycjom ustawy o VAT, w tym również unormowaniom w zakresie prawa do odliczenia.

Zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, kwotę podatku naliczonego, co do zasady, stanowi 50% kwoty podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z tymi pojazdami. Do tych wydatków zalicza się między innymi nabycie tych pojazdów.

Tak więc podatnik używając samochód osobowy do działalności (w przypadku Zainteresowanego działalności w rozumieniu ustawy o VAT nie zarejestrowanej w ewidencji działalności gospodarczej) oraz w celach innych, np. prywatnych, ma - co do zasady - prawo do odliczenia 50% kwoty VAT z faktur dokumentujących wydatki związane z tym samochodem. Skoro bezsprzecznie Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT to ma pełne prawo do odliczenia 50% kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki związane z pojazdami samochodowymi, w tym również z faktur dokumentujących nabycie samochodu osobowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

Z powołanych wyżej regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 4 obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z kolei kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 128, z późn. zm.) użyte w ustawie określenie pojazd samochodowy oznacza pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy - Prawo o ruchu drogowym samochód osobowy oznacza - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy - do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Z kolei na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalności np. do celów prywatnych. Przy czym przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest syndykiem masy upadłości - sprawuje swoją funkcje i wykonuje czynności w postępowaniach upadłościowych na podstawie postanowień sądu upadłościowego, w granicach wyznaczonych przez przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo Upadłościowe i Naprawcze. Czynności syndyka nie są przez Wnioskodawcę wykonywane w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych - otrzymane przychody (wynagrodzenie i zaliczki na poczet wynagrodzenia syndyka ustalone przez sąd upadłościowy) traktowane są jako przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie są zaliczane (dla celów PIT) do przychodów z działalności gospodarczej. Natomiast dla celów podatku od towarów i usług czynności syndyka wykonującego powierzone funkcje w postępowaniu upadłościowym na podstawie postanowienia sądu upadłościowego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych, wypełniają bowiem dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym - w tym zakresie - Zainteresowany jest podatnikiem podatku VAT - składa kwartalne deklaracje podatkowe VAT-7K, otrzymanie wynagrodzenia z tytułu czynności dokumentuje fakturami VAT z 23% podatkiem VAT należnym. W dniu 22 marca 2017 r. Wnioskodawca dokonał nabycia samochodu osobowego. Nabyty samochód Zainteresowany będzie wykorzystywał do działalności mieszanej, tj. do działalności opodatkowanej VAT (czynności syndyka) jak również w celach prywatnych.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy - na mocy art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy - ma on prawo do odliczenia 50% podatku VAT od nabycia samochodu osobowego na podstawie otrzymanych faktur oraz od innych wydatków związanych z nabytym pojazdem samochodowym, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy.

W związku z faktem, że pytanie Wnioskodawcy dotyczy pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy, konieczna jest analiza prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem przepisów art. 86a ustawy.

Artykuł 86a reguluje zasady odliczania podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z nabywanymi pojazdami samochodowymi i należy "czytać" ww. przepis łącznie z art. 86 ustawy. W art. 86a ustawy określono szczególne regulacje dotyczące określenia wysokości kwoty podatku naliczonego.

Jak wskazano powyżej podstawową zasadą - wyrażoną w art. 86a ust. 1 - ustawy jest ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku związanego z nabyciem i użytkowaniem pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy. Po spełnieniu dodatkowych warunków istnieje jednak możliwość odliczenia podatku w pełnej wysokości. Dotyczy to sytuacji gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Z treści wniosku nie wynika aby nabyty przez Wnioskodawcę pojazd był przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Wnioskodawca wskazał jednocześnie, że samochód oraz wydatki związane z nabytym pojazdem będą przez niego wykorzystywane do prowadzonej działalności opodatkowanej VAT oraz do celów prywatnych, czyli do tzw. użytku mieszanego. Tym samym warunki powodujące wyłączenie stosowania art. 86a ust. 1 nie będą spełnione.

Zatem, Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego oraz wydatków związanych z jego eksploatacją, ale prawo to jest ograniczone do 50% kwoty podatku wykazanego na fakturach zakupu.

Reasumując, skoro Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a udokumentowane fakturami wydatki związane z nabyciem i użytkowaniem samochodu osobowego będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi VAT to na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy przysługuje mu prawo do odliczenia 50% podatku VAT z tytułu nabycia samochodu osobowego oraz innych wydatków związanych z nabytym pojazdem samochodowym, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko oceniono jako prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że Wnioskodawca w treści pytania przyporządkowanego do przedstawionego stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej, Zainteresowany wskazał na "inne wydatki związane z nabytym pojazdem samochodowym, o których mowa w art. 86 ust. 2 tej ustawy". Mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku, tutejszy organ przyjął, że Wnioskodawca miał na uwadze treść art. 86a ust. 2 ustawy. Powyższe potraktowano jako omyłkę pisarską która nie ma jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku.

Należy zaznaczyć, że w świetle art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Dodatkowo tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu zaistniałego stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem i własnym stanowiskiem w sprawie, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii uznania syndyka za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy oraz opodatkowania VAT wykonywanych przez syndyka czynności.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W przypadku zatem zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Z powyższych przepisów wynika również, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.