0112-KDIL2-3.4012.699.2018.2.EZ - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2018 r. (data wpływu 31 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lutego 2019 r. (data wpływu 11 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości niezabudowanej oraz opodatkowania tej transakcji - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości niezabudowanej oraz opodatkowania tej transakcji. Wniosek uzupełniono w dniu 11 lutego 2019 r. o przepisy prawa podatkowego mające być przedmiotem interpretacji oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna zarejestrowana w CEIDG. Podstawowym zakresem działalności Zainteresowanego jest sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność gospodarczą prowadzi samodzielnie. Posiada wspólnotę majątkową z żoną, która jest osobą współpracującą w przedsiębiorstwie Zainteresowanego. Żona nie prowadzi działalności gospodarczej, ale od 2009 r. jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży gruntów będących prywatną własnością żony i Wnioskodawcy (wg interpretacji indywidualnej).

W dniu 24 stycznia 2011 r. razem z żoną, Wnioskodawca zakupił od osoby fizycznej, z jej majątku osobistego, aktem notarialnym do majątku wspólnego, z klauzulą o wykorzystywaniu na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, nieruchomość gruntową. Ponieważ w ramach działalności gospodarczej Zainteresowany prowadzi dla celów podatkowych księgi, nieruchomość ta została wprowadzona do ksiąg jako środek trwały - grunt. Na zakupionej nieruchomości Wnioskodawca planował w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej wybudować budynek handlowo-usługowy. W tym celu Zainteresowany dokonał przełożenia sieci energetycznej, wykonał badania geologiczne i pozyskał projekt budowlano-wykonawczy "Budynku usługowego z gabinetami lekarskimi i apteką".

W 2014 r. Wnioskodawca otrzymał Decyzję o warunkach zabudowy, a w styczniu 2015 r. otrzymał decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwolenie na budowę.

Budowy nie rozpoczęto, co potwierdza brak wpisów do dziennika budowy.

W związku ze zmianą prawa farmaceutycznego w 2018 r. niedającego możliwości otworzenia nowej apteki, Zainteresowany podjął decyzję o sprzedaży gruntu wraz z rozpoczętą inwestycją.

Aktem notarialnym spisał warunkową umowę przedwstępną ze Spółką Akcyjną o zobowiązanie sprzedaży ww. gruntów. Wg aktu notarialnego sprzedającymi są Wnioskodawca oraz jego żona. W akcie notarialnym zawarta jest również informacja o prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej i statusie czynnego podatnika podatku VAT. Przedmiotem transakcji ujętej w umowie przedwstępnej jest zobowiązanie sprzedaży działek za wskazaną kwotę. Kupujący planuje na ww. gruntach wybudować własny budynek handlowy.

W piśmie z dnia 7 lutego 2019 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Wnioskodawca wskazał co następuje:

Przedmiotowa nieruchomość gruntowa była przedmiotem opodatkowanej podatkiem VAT dzierżawy w okresie od 17 października 2018 r. do 16 stycznia 2019 r. W chwili sprzedaży grunty nie będą przedmiotem dzierżawy. Ww. nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana wyłącznie w działalności zwolnionej z VAT. Z tytułu nabycia nieruchomości gruntowej Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (pytania oznaczone we wniosku nr 1, 3 i 4):

1. Czy przyszła transakcja sprzedaży nieruchomości opisana we wniosku będzie opodatkowana podatkiem VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

2. Czy podatnikiem z ww. transakcji, mimo wspólnoty małżeńskiej będzie wyłącznie Wnioskodawca? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

3. Jaką stawką będzie opodatkowana ww. transakcja? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 jako odpłatna dostawa towarów.

2. Podatnikiem ww. transakcji będzie wyłącznie Wnioskodawca. Wg zapisu z aktu notarialnego zakupu gruntu, grunt ten został zakupiony do majątku wspólnego Zainteresowanego i jego żony, ale z przeznaczeniem na prowadzoną przez niego jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą i został wprowadzony do ewidencji księgowej firmy Wnioskodawcy jako środek trwały - grunty. Nakłady jakie Wnioskodawca ponosił w związku z opisaną we wniosku inwestycją ewidencjonowane były jako środek trwały w budowie - budynek usługowo-handlowy (przełożenie linii energetycznej, badania geologiczne, wykonanie projektu budowalnego).

3. Transakcja będzie opodatkowana stawką 23% wg art. 41 ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W świetle przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Za podatnika należy zatem uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po obie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Jednocześnie ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa, 2007 r.) "zamiar" oznacza "intencję zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć". Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że za podatnika uznaje się również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i dokonała w tym celu pewnych nakładów, mimo że sama sprzedaż jeszcze się nie rozpoczęła, czy nawet nigdy nie zostanie rozpoczęta. Bardzo istotnym elementem, przesądzającym o prowadzeniu działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje dany podmiot w związku z rozpoczęciem działalności. Sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami realizowanymi w tym celu nadaje status podatnika podatku od towarów i usług, już nawet w fazie dokonywania czynności przygotowawczych, co wynika m.in. z orzeczenia TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. C-10/94 w sprawie Intercommunale voor zeewaterontzilting (INZO).

W związku z powyższym zaznacza się, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna zarejestrowana w CEIDG. Podstawowym zakresem działalności Zainteresowanego jest sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność gospodarczą prowadzi samodzielnie. Posiada wspólnotę majątkową z żoną, która jest osobą współpracującą w przedsiębiorstwie Zainteresowanego. Żona nie prowadzi działalności gospodarczej, ale od 2009 r. jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży gruntów będących prywatną własnością żony i Wnioskodawcy. W dniu 24 stycznia 2011 r. razem z żoną, Wnioskodawca zakupił od osoby fizycznej, z jej majątku osobistego, aktem notarialnym do majątku wspólnego, z klauzulą o wykorzystywaniu na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, nieruchomość gruntową. Ponieważ w ramach działalności gospodarczej Zainteresowany prowadzi dla celów podatkowych księgi, nieruchomość ta została wprowadzona do ksiąg jako środek trwały - grunt. Na zakupionej nieruchomości Wnioskodawca planował w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej wybudować budynek handlowo-usługowy. W tym celu Zainteresowany dokonał przełożenia sieci energetycznej, wykonał badania geologiczne i pozyskał projekt budowlano-wykonawczy "Budynku usługowego z gabinetami lekarskimi i apteką". W 2014 r. Wnioskodawca otrzymał Decyzję o warunkach zabudowy, a w styczniu 2015 r. otrzymał decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwolenie na budowę. Budowy nie rozpoczęto, co potwierdza brak wpisów do dziennika budowy. W związku ze zmianą prawa farmaceutycznego w 2018 r. niedającego możliwości otworzenia nowej apteki, Zainteresowany podjął decyzję o sprzedaży gruntu wraz z rozpoczętą inwestycją. Aktem notarialnym spisał warunkową umowę przedwstępną ze Spółką Akcyjną o zobowiązanie sprzedaży ww. gruntów. Wg aktu notarialnego sprzedającymi są Wnioskodawca oraz jego żona. W akcie notarialnym zawarta jest również informacja o prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej i statusie czynnego podatnika podatku VAT. Przedmiotem transakcji ujętej w umowie przedwstępnej jest zobowiązanie sprzedaży działek za wskazaną kwotę. Kupujący planuje na ww. gruntach wybudować własny budynek handlowy. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa była przedmiotem opodatkowanej podatkiem VAT dzierżawy w okresie od 17 października 2018 r. do 16 stycznia 2019 r. W chwili sprzedaży grunty nie będą przedmiotem dzierżawy. Ww. nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana wyłącznie w działalności zwolnionej z VAT. Z tytułu nabycia nieruchomości gruntowej Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na tle powyższego, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy podatnikiem z tytułu planowanej transakcji będzie On czy żona oraz czy sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu i jaką stawką VAT.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca w dniu 24 stycznia 2011 r. zakupił przedmiotową nieruchomość wraz z żoną do majątku wspólnego, z klauzulą o wykorzystaniu na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Nieruchomość ta została wprowadzona do ksiąg jako środek trwały. Na zakupionej nieruchomości Wnioskodawca planował w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej wybudować budynek handlowo-usługowy. W tym celu Zainteresowany dokonał przełożenia sieci energetycznej, wykonał badania geologiczne i pozyskał projekt budowlano-wykonawczy, a w 2014 r. otrzymał decyzję o warunkach zabudowy. Ponadto, Zainteresowany wskazał, że przedmiotowa nieruchomość gruntowa była przedmiotem opodatkowanej podatkiem VAT dzierżawy w okresie od 17 października 2018 r. do 16 stycznia 2019 r.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa działka została nabyta z zamiarem wykorzystywania jej w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, i w tej działalności była następnie wykorzystywana. Zatem Wnioskodawca jest w sensie ekonomicznym właścicielem tej nieruchomości, i pomimo że formalnie nieruchomość stanowi własność Wnioskodawcy i jego żony to On dokona w efekcie dostawy nieruchomości - przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel.

Jak wynika z powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe w kontekście analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako prowadzący działalność gospodarczą dokonując sprzedaży nieruchomości wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. W konsekwencji, dostawa tej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa transakcja dotyczy bowiem towaru w rozumieniu ustawy, tj. nieruchomości, stanowiącej składnik majątkowy przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oraz dokonana będzie przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wskazano w opisie sprawy prace budowlane na przedmiotowej nieruchomości nie zostały rozpoczęte, przedmiotem dostawy będzie zatem grunt niezabudowany.

Dla dostawy nieruchomości niezabudowanych (gruntów) ustawodawca przewidział zwolnienie od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy nieruchomość która będzie przedmiotem sprzedaży, jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro - jak wskazano w opisie sprawy - przedmiotowa działka mająca być przedmiotem sprzedaży objęta jest decyzją o warunkach zabudowy to ww. działka spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy i tym samym jej dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług dla dostawy m.in. nieruchomości niezabudowanych dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy również nie będą spełnione, ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy - nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana wyłącznie w działalności zwolnionej z VAT. Tym samym, nie będzie spełniony jeden z warunków określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - wykorzystywanie działki wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W konsekwencji, planowana sprzedaż działki - zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa pkt 1 ustawy - będzie czynnością opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, dla tej dostawy nie znajdzie bowiem zastosowania zwolnienie od podatku VAT na mocy przepisów przewidzianych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, pomimo że przedmiotowa nieruchomość została zakupiona do majątku wspólnego, to z uwagi na fakt, że została ona nabyta z przeznaczeniem do działalności gospodarczej Wnioskodawcy i w tej działalności gospodarczej była wykorzystywana, podatnikiem z tytułu sprzedaży tej nieruchomości będzie wyłącznie Wnioskodawca. Zbycie opisanej działki stanowi dostawę towaru zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy, i ponieważ dokonywana będzie przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dla opisanej transakcji nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ani w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, tym samym zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 ustawy, sprzedaż gruntu będzie opodatkowana stawką VAT w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało ocenić jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje ponadto, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości niezabudowanej oraz opodatkowania tej transakcji (pytania oznaczone we wniosku nr 1, 3 i 4). Natomiast wniosek w pozostałym zakresie zostanie załatwiony odrębnym pismem/pismami.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego co do zasady wydawane są w indywidualnych sprawach, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.