0112-KDIL2-3.4012.631.2019.1.EZ - Opodatkowanie podatkiem VAT usługi promowania hurtownika.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2019 r. (data wpływu 25 września 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania oraz stawki podatku VAT dla usług promowania Hurtownika (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie dokumentowania oraz stawki podatku VAT dla usług promowania Hurtownika (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Wniosek uzupełniono w dniu 1 października 2019 r. o uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa szczególnego PPS-1.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gastronomiczną polegającą na prowadzeniu restauracji i innych placówek gastronomicznych. W ramach prowadzonej działalności udziela franczyzy, tj. pobiera wynagrodzenie za udzielanie prawa do działania pod swoją marką innym lokalom nie będącym jego własnością (dalej: Franczyzobiorcy). Hurtownik w celu zwiększenia wolumenu sprzedawanych produktów zawarł umowę z Wnioskodawcą (dalej: Umowa), na podstawie której Wnioskodawca otrzymuje bonus będący rabatem na zakupy zrealizowane przez Wnioskodawcę oraz wynagrodzeniem za promowanie Hurtownika wśród Franczyzobiorców (dalej: Bonus). Bonus jest określonym procentem wielkości osiągniętego obrotu w danym okresie rozliczeniowym i jest naliczany o ile zostanie przekroczony określony poziom ogólnej wartości zakupionych towarów. Co ważne do ogólnej wartości zakupów dokonanych w lokalach Hurtownika są wliczane zarówno te dokonane przez Wnioskodawcę, jak i przez Franczyzobiorców. Umowy franczyzy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a Franczyzobiorcami przewidują, że jeżeli Franczyzobiorcy będą chcieli nabyć konkretne artkuły będące w ofercie Hurtownika, to powinni je nabyć u niego, a nie u innego dostawcy. Umowy franczyzy przewidują nadto możliwość przesyłania za pośrednictwem Wnioskodawcy do Franczyzobiorców ofert promocyjnych Hurtownika. Dodatkowo Wnioskodawca jest zobowiązany do przedstawiania Hurtownikowi aktualnej bazy Franczyzobiorców. Bonus dotyczący zakupów dokonanych bezpośrednio przez Wnioskodawcę jest wypłacany w formie udzielenia rabatu na zakupy dokonane przez Wnioskodawcę, wyrażony jako procent łącznej wartości netto zakupów zrealizowanych przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym. Natomiast w stosunku do zakupów Franczyzobiorców, Bonus należny Wnioskodawcy jest wypłacany jako wynagrodzenie z tytułu promowania Hurtownika i jest wyrażony jako procent łącznej wartości netto zakupów zrealizowanych przez Franczyzobiorców w danym okresie rozliczeniowym. Ze względu na to, że Wnioskodawca i Franczyzobiorcy bezpośrednio kupują u Hurtownika i ten w ramach dokonywanych zakupów wystawia faktury VAT każdemu z osobna, to Hurtownik naliczając Bonusy od zakupów dokonanych przez Wnioskodawcę wystawia z tego tytułu zbiorcze faktury korekty za dany okres rozliczeniowy, które obniżają ceny produktów (rodzaje produktów określa bezpośrednio Umowa). W związku z naliczaniem Bonusów Wnioskodawcy za zakupy dokonane przez Franczyzobiorców w celu ich udokumentowania Wnioskodawca wystawia na rzecz Hurtownika faktury VAT na kwotę odpowiadającą naliczonemu bonusowi z 23% podatkiem VAT z tytułu wynagrodzenia za świadczenie usługi promowania Hurtownika. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że współpraca z Hurtownikiem i co za tym idzie możliwość naliczania bonusów będzie kontynuowana, a zatem takie same okoliczności są właściwe dla już zaistniałego zdarzenia, jak i dla zdarzenia przyszłego. W związku z zaistniałym oraz przyszłym stanem faktycznym powstała konieczność z wystąpieniem z niniejszym wnioskiem, celem potwierdzenia prawidłowości działań Wnioskodawcy w obszarze dokumentowania i rozliczania ww. bonusów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca właściwie dokumentuje naliczony przez Hurtownika bonus, wyrażony jako procent łącznej wartości netto zakupów zrealizowanych przez Franczyzobiorców, jako wynagrodzenie za usługi promowania Hurtownika i wystawia faktury VAT na kwotę udzielonego w tej części bonusu ze stawką podatku 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku zakupów towarów dokonywanych przez Franczyzobiorców, Hurtownik nie wystawia i nie będzie wystawiał faktury bezpośrednio Wnioskodawcy, zatem nie może mieć zastosowania procedura udokumentowania naliczonego bonusu przez Hurtownika na rzecz Wnioskodawcy poprzez wystawienie faktury korygującej. Wnioskodawca na podstawie zapisów Umowy zobowiązał się do promowania Hurtownika wśród Franczyzobiorców polegającego w szczególności na przesyłaniu ofert promocyjnych Hurtownika, zachęcając w ten sposób Franczyzobiorców do zakupu towarów będących w ofercie Hurtownika. Zobowiązał się także do przedstawiania Hurtownikowi aktualnej bazy Franczyzobiorców. Dlatego Wnioskodawca w celu promowania Hurtownika oraz zwiększenia wolumenu sprzedaży Hurtownika wskazał go Franczyzobiorcom jako podmiot dostarczający określone produkty (co ważne, wskazanie to nie stanowi zobowiązania do nabywania towarów od Hurtownika, ale jeżeli Franczyzobiorcy chcieliby nabyć artykuły będące w ofercie Hurtownika, to powinni je nabyć u niego, a nie u innego dostawcy), dzięki czemu Wnioskodawca promuje Hurtownika wśród Franczyzobiorców oraz udostępnił sieć dystrybucyjną franczyzobiorców Hurtownikowi. Dlatego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że działania te powinny być uznane za usługi w rozumieniu ustawy o VAT, a więc w celu udokumentowania naliczonego bonusu (w części odnoszącej się do obrotu związanego z zakupami towarów dokonanymi przez Franczyzobiorców) może wystawiać Hurtownikowi faktury VAT na kwotę udzielonego w tej części bonusu ze stawką podatku 23% z tytułu wynagrodzenia za promowanie Hurtownika wśród Franczyzobiorców. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT "przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami ustawy o VAT, za usługę należy uznać każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu. Jak wskazał w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. I FPS 2/12 Naczelny Sąd Administracyjny, "wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 VATU (regulacji tej odpowiada obecnie obowiązujący art. 29a ust. 10), zmniejszający podstawę opodatkowania". W omawianym stanie faktycznym naliczony Wnioskodawcy bonus w części odnoszącej się do zakupów zrealizowanych przez Franczyzobiorców nie można uznać za premię z tego względu, że nie jest on wypłacany kupującemu podmiotowi. W tym przypadku beneficjentem jest Wnioskodawca, ponieważ na jego rzecz są wypłacane kwoty związane z obrotem Hurtownika wynikające z zakupów zrealizowanych przez Franczyzobiorców. Co ważne, obroty związane ze zrealizowanymi przez Franczyzobiorców zakupami produktów są bezpośrednio skorelowane z działaniami Wnioskodawcy. Działania te polegają przede wszystkim na promowaniu Hurtownika wśród Franczyzobiorców, przy czym Umowa nie określa dokładnie sposobu, w jaki sposób ma być to realizowane, dlatego Wnioskodawca poszedł dalej w swoich działaniach i skonstruował umowy zawierane z Franczyzobiorcami w taki sposób, że wskazał Hurtownika Franczyzobiorcom jako podmiot dostarczający określone produkty, przy czym wskazanie to nie stanowi zobowiązania do nabywania towarów od Hurtownika, ale jeżeli Franczyzobiorcy chcieliby nabyć artykuły będące w ofercie Hurtownika, to powinni je nabyć u niego, a nie u innego dostawcy. W związku z powyższymi działaniami oraz obowiązkiem aktualizacji bazy Franczyzobiorców należy uznać, że Wnioskodawca udostępnił Hurtownikowi sieć dystrybucyjną franczyzobiorców, dlatego w przedstawionym stanie faktycznym zachodzi ekwiwalentność świadczeń - działania Wnioskodawcy bezpośrednio zwiększą wolumen sprzedaży Hurtownika z kolei ten wypłaca mu wynagrodzenie za te działania. Zdaniem Wnioskodawcy, działania promujące Hurtownika oraz udostępnienie sieci dystrybucyjnej franczyzobiorców są usługami mającymi na celu intensyfikację sprzedaży i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT oraz powinny być udokumentowane fakturą VAT, natomiast stawką właściwą podatku będzie stawka podstawowa - obecnie 23%. Z uwagi na powyższe wnoszę o stwierdzenie prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w pełnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wyjaśnić jednakże należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Z kolei w oparciu o art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Na mocy art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika przede wszystkim, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Konstrukcja podstawy opodatkowania w ustawie, odpowiadająca w swej istocie konstrukcji określonej w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE Rady, oparta jest na założeniu proporcjonalności VAT do ceny towarów i usług. Każda bowiem transakcja podlega podatkowi od towarów i usług obliczonemu w sposób proporcjonalny do ceny otrzymanej przez podatnika jako świadczenie wzajemne za dostarczone towary lub usługi z uwzględnieniem stawki, jaka ma zastosowanie do dostawy lub świadczenia takich towarów i usług.

Należy mieć na uwadze, że konstrukcja podstawy opodatkowania pozwala zrealizować fundamentalną zasadę neutralności VAT. Ekonomiczny ciężar VAT, co do zasady, powinien bowiem ponosić konsument, a nie podatnik. W ślad zatem za obniżeniem ceny transakcyjnej w formie rabatu powinno następować obniżenie podstawy opodatkowania tej transakcji, aby zachowana została zasada proporcjonalności podatku do ceny towarów i usług. Jeśli podstawa opodatkowania przewyższa kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, przynajmniej w części poniesie on ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby zasadę neutralności tego podatku. Zwrócił na to uwagę Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-317/94 Elida Gibbs, stwierdzając, że podstawą opodatkowania dla producenta jako podatnika musi być kwota odpowiadająca cenie, po jakiej sprzedał on towary hurtownikom lub detalistom, pomniejszona o wartość rabatów, na podstawie których wypłacone zostało wynagrodzenie ostatecznym nabywcom towarów.

Zasady dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawarte zostały w Dziale XI rozdziale 1 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z przytoczonych przepisów wynika, że podatnik, który dokonuje sprzedaży na rzecz innego podatnika - co do zasady - jest zobowiązany do wystawienia faktury.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. ustalenia, czy prawidłowo dokumentuje on naliczony przez Hurtownika bonus wyrażony jako procent łącznej wartości netto zakupów zrealizowanych przez Franczyzobiorców jako wynagrodzenie za usługi promowania Hurtownika i wystawia faktury VAT ze stawką 23%.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności udziela franczyzy. Hurtownik w celu zwiększenia wolumenu sprzedawanych produktów zawarł umowę z Wnioskodawcą, na podstawie której Wnioskodawca otrzymuje bonus będący wynagrodzeniem za promowanie Hurtownika wśród Franczyzobiorców i jest wyrażony jako procent łącznej wartości netto zakupów zrealizowanych przez Franczyzobiorców. Umowy franczyzy przewidują, że jeżeli Franczyzobiorcy będą chcieli nabyć konkretne artykuły będące w ofercie Hurtownika, to powinni je nabyć u niego, a nie u innego dostawcy. Umowy te przewidują ponadto możliwość przesyłania za pośrednictwem Wnioskodawcy do Franczyzobiorców ofert promocyjnych Hurtownika. Dodatkowo Wnioskodawca zobowiązany jest do przedstawiania Hurtownikowi aktualnej bazy Franczyzobiorców.

Celem dokonania prawidłowej kwalifikacji bonusów pieniężnych (rabatów) w świetle przepisów o podatku od towarów i usług, należy przeprowadzić obiektywną analizę całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej transakcji, która pozwoli na ocenę skutków takiej transakcji w świetle regulacji dotyczących podatku od towarów i usług.

Szczególnego podkreślenia wymaga fakt, że ani w Dyrektywie 2006/112/WE Rady ani też w ustawie prawodawca nie zdefiniował pojęcia "rabat", zatem pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. I tak, zgodnie ze "Słownikiem języka polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), "rabat" to "zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów". Zatem, rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego, treści powołanych przepisów oraz ww. orzeczenia pozwala stwierdzić, że w przypadku udzielenia przez Hurtownika na rzecz Wnioskodawcy bonusu, wyrażonego jako procent wartości netto zakupów zrealizowanych przez Franczyzobiorców, nie wystąpi rabat, gdyż w tym przypadku ww. bonus nie jest wypłacany kupującemu, którymi są Franczyzobiorcy, lecz Wnioskodawcy. Zatem Wnioskodawca nie będzie ogniwem w kanale dystrybucji ww. produktów, z którym może być związany ewentualny rabat.

Zrealizowanie prawa do otrzymania przez Wnioskodawcę bonusu, a więc osiągnięcie przez Franczyzobiorców określonego obrotu związanego z zakupami produktów u Hurtownika, będzie wynikiem zachęcania przez Wnioskodawcę Franczyzobiorców do zakupu u niego produktów.

Zatem, kwota (tzw. bonus), którą ma otrzymać Wnioskodawca, będzie ściśle związana z uzyskaniem korzyści przez Hurtownika w postaci zintensyfikowania sprzedaży jego produktów poprzez zachęcenie Franczyzobiorców do zakupów tych produktów za pomocą przesyłanych przez Wnioskodawcę ofert promocyjnych Hurtownika oraz wskazania go w umowie franczyzy jako podmiotu dostarczającego określone produkty. Tym samym poprzez ww. działania Wnioskodawca pozyskiwać będzie potencjalnych nabywców dla Hurtownika.

W związku z powyższym, w analizowanym przypadku wypłacony bonus nie jest rabatem udzielonym przez Hurtownika, lecz stanowi formę wynagrodzenia za świadczone przez Wnioskodawcę usługi. Działania Wnioskodawcy wykonywane na rzecz Hurtownika w zamian za określone wynagrodzenie, stanowią zatem odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 12aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto, wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia lub obniżonych stawek podatku VAT dla wskazanych w opisie sprawy świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Zatem świadczone przez Wnioskodawcę usługi promowania Hurtownika podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, świadczenie przez Wnioskodawcę usług promowania, za które Zainteresowany otrzymuje wynagrodzenie, powinno być udokumentowane fakturami VAT - zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przywołanie wyżej przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca właściwie dokumentuje naliczony przez Hurtownika bonus, wyrażony jako procent łącznej wartości netto zakupów zrealizowanych przez Franczyzobiorców, jako wynagrodzenie za usługi promowania Hurtownika i wystawia faktury VAT na kwotę udzielonego w tej części bonusu ze stawką podatku w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie oceniono jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje ponadto, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania oraz stawki podatku VAT dla usług promowania Hurtownika (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast wniosek w pozostałym zakresie zostanie załatwiony odrębnym pismem.

Należy również podkreślić, że organ nie kwestionuje orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego oraz prawa procesowego, sam niejednokrotnie odwołuje się do tez wynikających z orzeczeń sądów administracyjnych. Należy jednak przy tym zawsze pamiętać, że każdą sprawę należy analizować indywidualnie, a wyroki sądów administracyjnych mają wiążący charakter w doniesieniu do konkretnych spraw, analizowanych w określonych ściśle stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.