0112-KDIL2-3.4012.504.2018.2.WB - Odliczenie VAT od wydatków związanych z pojazdem samochodowym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2018 r. (data wpływu 18 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2018 r. (data wpływu 14 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdem samochodowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdem samochodowym. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 listopada 2018 r. o jednoznaczne sformułowanie pytania przyporządkowanego do określonego stanu faktycznego, własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się transportem płyt warstwowych i blach dachowych, które mają niską wagę, ale duże gabaryty i dlatego Zainteresowany zakupił specjalistyczny zestaw - mini ciągnik siodłowy i 12 m naczepę. Ciągnik siodłowy to samochód w podwójnej kabinie. Ponieważ jest to pojazd do 3,5 tony DMC i w podwójnej kabinie do 6 osób Wnioskodawca nie może uzyskać przeglądu technicznego VAT1. Podwójna kabina z tyłu służy Zainteresowanemu do spania na długich trasach, ponieważ zestaw ten ma DMC 7200 kg i według przepisów musi poruszać się z tachografem, który zapisuje czas pracy kierowcy. Po 9 h pracy Wnioskodawca musi mieć 9 h snu. Odpoczynek jest zaliczany tylko wtedy, gdy auto posiada podwójną kabinę, nadstawkę na dachu lub rachunek z hotelu. Odpoczynek w pojedynczej kabinie nie jest dozwolony i jest karany. Ponieważ jest to ciągnik z siodłem nie musi mieć ładowności, gdyż towar jedzie na naczepie, dlatego jest to idealne rozwiązanie dla działalności Zainteresowanego.

Pismem z dnia 12 listopada 2018 r. - stanowiącym odpowiedź na wezwanie tutejszego organu - Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego o następujące informacje:

Na pytanie tutejszego organu: czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług? Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na pytanie tutejszego organu: czy samochód, o którym mowa we wniosku będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, czy również do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem? Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: Samochód jest tylko i wyłącznie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Na pytanie tutejszego organu: czy nabyty przez Wnioskodawcę pojazd jest "pojazdem samochodowym" w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), tj.: pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony? Wnioskodawca odpowiedział: Tak.

Na pytanie tutejszego organu: czy pojazd będący przedmiotem wniosku jest pojazdem wskazanym w art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to czy spełnienie wymagań określonych w tym przepisie zostało potwierdzone:

Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: 4-a. Pojazd będący przedmiotem wniosku nie jest pojazdem wg art. 86a ust. 9 ponieważ posiada jeden rząd siedzeń z przodu oraz kanapę z tyłu która jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wymaganego przepisami 9 godzinnego wypoczynku. Właśnie ze względu na tą kanapę i DMC do 3,5 t. Wnioskodawca nie może uzyskać dodatkowego badania technicznego przeprowadzanego przez Okręgową Stacje Kontroli Pojazdów.

b. Według przepisów prawa o ruchu drogowym jest to pojazd specjalny - ciągnik samochodowy.

Na pytanie tutejszego organu: Jeżeli pojazd nie jest pojazdem wskazanym w art. 86a ust. 9 ustawy, to:

Wnioskodawca udzielił następującej odpowiedzi: 5-a. Nie b. Nie c. Pojazd ten zgodnie z przepisami posiada urządzenie rejestrujące czas pracy kierowcy, który jest regulowany przepisami. Wykresówki z tego urządzenia podlegają kontroli przez Policję i Inspekcję Transportu. Czas pracy kierowcy jest limitowany dziennie, tygodniowo i miesięcznie dlatego nie ma sensu używać go na prywatne przejazdy. Pojazd ten jako ciągnik jest użyteczny tylko z naczepą, gdzie w zestawie osiąga długość 16 m, więc poruszanie się nim i parkowanie nie jest łatwe i przyjemne. Nie jest również ekonomiczne gdyż spala dwa razy więcej niż samochód osobowy. Do prywatnego poruszania się Wnioskodawca używa wana. Działalność Wnioskodawca prowadzi w miejscu zamieszkania.d. Tak.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 12 listopada 2018 r.).

Czy Wnioskodawca może od samochodu odliczać 100% podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 12 listopada 2018 r.), w związku z tym, że ww. pojazd jest samochodem ciężarowym i Zainteresowany wykorzystuje go tylko i wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej i osiągania przychodów, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 100% podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W tym miejscu wskazać należy, że szczegółowe regulacje odnoszące się do prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zawarte są w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zgodnie z art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Stosownie do art. 2 pkt 34 cyt. ustawy, przez pojazdy samochodowe, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1990, z późn. zm.), użyte w ustawie określenie pojazd samochodowy oznacza pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Jak stanowi art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Ponadto, w myśl art. 86a ust. 17 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 5 przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uwzględniając specyfikę prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz konieczność przeciwdziałania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania pojazdów do celów innych niż związane z działalnością gospodarcza.

Stosownie do § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. z 2014 r. poz. 709), warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu:

3. bankowóz - wyłącznie typu A i B, innych niż określone w § 2 pkt 2 rozporządzenia, o którym mowa w pkt 2, jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej podatnika wykorzystującego te pojazdy jest transport wartości pieniężnych * jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń.

W myśl art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

f. żuraw samochodowy - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, przez "pojazd specjalny" należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji. Zgodnie z art. 71 ust. 1 ww. ustawy, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe.

W przywołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy, ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego od zakupów związanych z pojazdami samochodowymi. Przepis ust. 1 tego artykułu wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą od wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony), przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania, wówczas stosuje się ogólne uregulowania dotyczące odliczania podatku, zawarte w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w art. 86a ust. 2 ustawy podano katalog wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Są to wydatki związane m.in. z nabyciem tych pojazdów, nabyciem paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do ich napędu, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub ich używaniem. Aby dany wydatek mógł być uznany za uprawniający do odliczenia podatku naliczonego, musi dotyczyć pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się transportem płyt warstwowych i blach dachowych, które mają niską wagę, ale duże gabaryty i dlatego Zainteresowany zakupił specjalistyczny zestaw - mini ciągnik siodłowy i 12 m naczepę. Ciągnik siodłowy to samochód w podwójnej kabinie. Ponieważ jest to pojazd do 3,5 tony DMC i w podwójnej kabinie do 6 osób, Wnioskodawca nie może uzyskać przeglądu technicznego VAT1. Podwójna kabina z tyłu służy Zainteresowanemu do spania na długich trasach, ponieważ zestaw ten ma DMC 7200 kg i według przepisów musi poruszać się z tachografem, który zapisuje czas pracy kierowcy. Po 9 h pracy Wnioskodawca musi mieć 9 h snu. Odpoczynek jest zaliczany tylko wtedy, gdy auto posiada podwójną kabinę, nadstawkę na dachu lub rachunek z hotelu. Odpoczynek w pojedynczej kabinie nie jest dozwolony i jest karany. Ponieważ jest to ciągnik z siodłem nie musi mieć ładowności, gdyż towar jedzie na naczepie, dlatego jest to idealne rozwiązanie dla działalności Zainteresowanego. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Samochód jest tylko i wyłącznie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nabyty przez Wnioskodawcę pojazd jest "pojazdem samochodowym" w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy, tj.: pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Pojazd będący przedmiotem wniosku nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 ponieważ posiada jeden rząd siedzeń z przodu oraz kanapę z tyłu, która jest wykorzystywana przeze Wnioskodawcę do wymaganego przepisami 9 godzinnego wypoczynku. Ze względu na tą kanapę i DMC do 3,5 t Zainteresowany nie może uzyskać dodatkowego badania technicznego przeprowadzanego przez Okręgową Stacje Kontroli Pojazdów. Według przepisów prawa o ruchu drogowym jest to pojazd specjalny - ciągnik samochodowy. Ww. pojazd nie jest konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą i z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie wynika takie przeznaczenie. Dla ww. samochodu nie będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu. Pojazd ten zgodnie z przepisami posiada urządzenie rejestrujące czas pracy kierowcy, który jest regulowany przepisami. Wykresówki z tego urządzenia podlegają kontroli przez Policję i Inspekcję Transportu. Czas pracy kierowcy jest limitowany dziennie, tygodniowo i miesięcznie dlatego Wnioskodawca nie używa go na prywatne przejazdy. Pojazd ten jako ciągnik jest użyteczny tylko z naczepą (w zestawie osiąga długość 16 m), więc poruszanie się nim i parkowanie nie jest łatwe i ekonomiczne (spala dwa razy więcej niż samochód osobowy), dlatego do prywatnego poruszania Wnioskodawca używa wana.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdem samochodowym opisanym we wniosku.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, jeżeli:

* sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

* konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Z analizy przedstawionego stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że nabyty przez Wnioskodawcę pojazd jest "pojazdem samochodowym" w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy, tj.: pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Jak wynika z opisu sprawy przedmiotowy samochód nie jest konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowca i z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie wynika takie przeznaczenie. Zainteresowany wskazał, że ww. pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie należy zatem przeanalizować, czy pojazd opisany we wniosku może być uznany za pojazd wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 lub pkt 2 ustawy.

Jak wynika z treści art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, aby uznać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej podatnika po pierwsze podatnik musi wykazać, że sposób używani tego pojazdu wyklucza jego użycie do celów prywatnych. Ponadto - co istotne - sposób wykorzystywania pojazdu przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej - jak wprost wynika z brzemienia art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy - winien być dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. W przedmiotowej sprawie - jak wskazał Wnioskodawca - nie prowadzi on ewidencji przebiegu pojazdu, co powoduje, że opisany we wniosku samochód nie można uznać za pojazd wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Przedmiotowy samochód nie jest także pojazdem, o którym mowa w cyt. Wyżej § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Aby natomiast stwierdzić, czy przedmiotowy pojazd spełnia warunki wskazane w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy, należy zbadać, czy jest to pojazd wymieniony w art. 86a ust. 9 pkt 1, 2 lub 3 ustawy.

W analizowanym przypadku pojazd będący przedmiotem wniosku posiada jeden rząd siedzeń z przodu oraz kanapę z tyłu, która jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wymaganego przepisami 9 godzinnego wypoczynku. Z tego względu - jak wskazał Wnioskodawca - nie może uzyskać dodatkowego badania technicznego przeprowadzanego przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów. W związku z powyższym przedmiotowy samochód nie spełnia warunków do uznania go za pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lub 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie można również uznać, że pojazd samochodowy objęty zakresem wniosku, jest pojazdem specjalnym, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy. Przepis art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy wprost wskazuje bowiem, że do pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 należą pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń: agregat elektryczny/spawalniczy, do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, żuraw samochodowy, i co istotne, fakt ten musi zostać potwierdzony dokumentami wydanymi na podstawie przepisów o ruchu drogowym. Wnioskodawca wskazał co prawda, że przedmiotowy pojazd wg przepisów o ruchu drogowym jest pojazdem specjalnym - ciągnikiem samochodowym, jednakże z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie posiada stosownych dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym potwierdzającymi ten fakt. Ponadto, z treści wniosku wynika, że opisany pojazd nie jest pojazdem spełniającym warunki przewidziane w odrębnych przepisach określone dla przeznaczeń takich jak: agregat elektryczny/spawalniczy, do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, żuraw samochodowy. Tym samym w analizowanej sprawie nie można uznać, że pojazd będący przedmiotem wniosku spełnia warunki określone w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy. W konsekwencji w niniejszej sprawie samochód opisany we wniosku nie jest pojazdem samochodowym wykorzystywanym wyłącznie do działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, na podstawie którego Wnioskodawcy będzie przysługiwało ograniczone do wysokości 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od nabycia i eksploatacji samochodu będącego przedmiotem wniosku.

Podsumowując, mając na uwadze przywołane wyżej przepisy w kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodem.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako nieprawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.