0112-KDIL2-3.4012.503.2019.1.ZD

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2019 r. (data wpływu 18 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż POŚ będzie podlegała opodatkowaniu VAT jako odrębna dostawa towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż POŚ będzie podlegała opodatkowaniu VAT jako odrębna dostawa towarów. Wniosek uzupełniono w dniu 22 października 2019 r. o wskazanie przedmiotu wniosku oraz adres elektroniczny w systemie ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: "VAT"), zarejestrowanym jako podatnik czynny.

W przeszłości Gmina zrealizowała zadanie pn. " (...)". Projekt uzyskał dofinansowanie ze środków samorządu Województwa w ramach programu Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej PROW na lata 2007-2013 w wysokości 75% kosztów kwalifikowanych. Pozostałe koszty projektu Gmina pokryła ze środków własnych. Mieszkańcy nie partycypowali w kosztach przedsięwzięcia.

W ramach projektu, wybudowane zostały przydomowe oczyszczalnie ścieków na nieruchomościach należących do mieszkańców, które mieszkańcy udostępnili Gminie na podstawie umów użyczenia. Gmina wyłoniła wykonawcę POŚ i podpisała z nim umowę, na podstawie której wybudowano oczyszczalnie.

Zgodnie z umowami zawartymi z mieszkańcami, całkowity koszt wybudowania POŚ poniosła Gmina i to ona stała się właścicielem instalacji po ich wybudowaniu. Ponadto, przez okres gwarancji, tj. 60 miesięcy, Gmina zajmowała się naprawami gwarancyjnymi urządzeń.

Jednocześnie, Gmina zobowiązała się przez ww. okres odpłatnie udostępniać POŚ poszczególnym mieszkańcom w zamian za kwartalny czynsz. Przez cały okres umowy Gmina wystawiała na ich rzecz faktury VAT oraz pobierała czynsz dzierżawny od użytkowników. Mieszkańcy otrzymali instrukcję obsługi POŚ, jednak odpowiedzialność za ich sprawne działanie ponosiła Gmina, która zobowiązała się do usuwania awarii w okresie gwarancji. Zgodnie z umową, mieszkańcy ponosili odpowiedzialność wyłącznie za zawinione uszkodzenie POŚ.

Po zakończeniu obowiązywania umów dzierżawy, Gmina zobowiązała się do sprzedaży POŚ na rzecz poszczególnych dzierżawców. Sprzedaż nastąpi na podstawie odrębnych umów, które Gmina zawrze z poszczególnymi mieszkańcami. Umowy te będą odpłatne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż POŚ na rzecz dotychczasowych dzierżawców po upływie okresu gwarancji będzie podlegała opodatkowaniu VAT jako odrębna dostawa towarów?

W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1:

2. Kiedy powstanie obowiązek podatkowy dla czynności sprzedaży POŚ?

3. Co będzie stanowiło podstawę opodatkowania dla czynności sprzedaży POŚ?

4. Jaką stawką podatku VAT będzie opodatkowania czynność sprzedaży POŚ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

* Ad 1. W opinii Gminy, sprzedaż POŚ na rzecz dotychczasowych dzierżawców po upływie okresu gwarancji będzie stanowiła dostawę towaru podlegającą opodatkowaniu VAT.

* Ad 2. Obowiązek podatkowy dla czynności sprzedaży POŚ powstanie w momencie dokonania dostawy towaru, tj. zawarcia umowy sprzedaży.

* Ad 3. Podstawę opodatkowania będzie stanowiła ustalona w umowach sprzedaży cena POŚ.

* Ad 4. Dostawa POŚ na rzecz mieszkańców będzie opodatkowana stawką 23%.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Ad 1.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, jeżeli są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W przedmiotowym stanie faktycznym, Gmina na podstawie umów cywilnoprawnych dokona przeniesienia prawa własności przydomowych oczyszczalni ścieków, których jest właścicielem na mieszkańców. Przeniesienie to będzie miało charakter odpłatny i skutkować będzie przeniesieniem prawa do rozporządzania POŚ na poszczególnych mieszkańców, którzy od tej pory będą samodzielnie odpowiedzialni za ich obsługę i konserwację. W opinii Gminy, sprzedaż POŚ będzie stanowiła odrębną czynność od świadczonych przez Gminę usług dzierżawy POŚ, odbędzie się bowiem na podstawie odrębnej umowy i za odrębne wynagrodzenie, które strony dopiero ustalą.

W konsekwencji, zdaniem Gminy, dokonując sprzedaży POŚ będzie ona działała w charakterze podatnika VAT, a czynność sprzedaży będzie stanowiła odpłatną dostawę towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Tym samym, będzie ona zdaniem Gminy podlegała opodatkowaniu VAT.

Ad 2.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jako że, jak ustalono powyżej, sprzedaż POŚ na rzecz poszczególnych mieszkańców będzie stanowiła dostawę towaru, obowiązek podatkowy powstanie w momencie jej dokonania.

Ponieważ mieszkańcy uzyskają prawo do rozporządzania przydomowymi oczyszczalniami ścieków na podstawie umów sprzedaży, zdaniem Gminy, obowiązek podatkowy powstanie w takim przypadku w momencie zawarcia poszczególnych umów.

Ad 3.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Natomiast zgodnie z ust. 6 tego przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy uznać, że w przedmiotowej sprawie, podstawę opodatkowania będzie stanowiła ustalona w umowie cena POŚ, za którą Gmina dokona jej sprzedaży na rzecz mieszkańca.

Ad 4.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Biorąc pod uwagę powyższe, w sytuacji, gdy ustawa nie przewiduje dla określonych towarów lub usług zastosowania stawki obniżonej, wówczas zastosowanie znajduje stawka podstawowa, wynosząca aktualnie 23%.

Wprawdzie załącznik nr 3 do ustawy o VAT przewiduje w pkt 142 zastosowanie stawki obniżonej dla usług związanych z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków, to jednak należy zauważyć, że wyjątek ten odnosi się do usług, a nie do dostawy towarów. Jako że Gmina zamierza dokonać dostawy przydomowych oczyszczalni ścieków, która to dostawa nie będzie powiązana ze świadczeniem usług oczyszczania i odprowadzania ścieków, to stawka obniżona nie będzie miała tutaj zastosowania. W konsekwencji, sprzedaż przydomowych oczyszczalni ścieków, będzie zdaniem Gminy opodatkowana stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż POŚ będzie podlegała opodatkowaniu VAT jako odrębna dostawa towarów - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - według art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów. Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", a "świadczenie" - to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Jednocześnie wskazać należy, że nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

W analizowanej sprawie wątpliwości Zainteresowanego w pierwszej kolejności dotyczą tego, czy planowana przez niego sprzedaż nakładów w postaci przydomowych oczyszczalni ścieków wybudowanych na gruntach należących do mieszkańców Gminy, będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej, jaką stawkę należy zastosować dla ww. czynności.

Aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy ustalić, czy poniesione przez Gminę nakłady na wybudowanie przydomowych oczyszczalni ścieków na gruntach należących do mieszkańców - w świetle przepisów ustawy - należy traktować jako towar. W tym celu niezbędne staje się odwołanie do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145).

Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

* grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),

* budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),

* części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z kolei z treści § 2 cyt. przepisu wynika, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W świetle art. 191 Kodeksu cywilnego, własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

Na mocy art. 336 cyt. ustawy, posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, grunt jest zawsze odrębnym przedmiotem własności, natomiast obiekty trwale z gruntem związane, co do zasady, stanowią części składowe takich gruntów. Jeżeli zatem ktoś wybuduje trwale związany z gruntem obiekt na cudzym gruncie, obiekt ten staje się własnością właściciela gruntu, a budowniczy obiektu będzie tylko właścicielem nakładów poniesionych na jego wzniesienie. Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. Zatem w sytuacji, gdy Zainteresowany nabył prawo do nakładów na powstanie składników majątkowych w postaci przydomowych oczyszczalni ścieków posadowionych na gruncie, który nie stanowi jego własności, nakłady te stają się częścią nieruchomości i - co do zasady - przypadają właścicielowi.

W konsekwencji podmiot, który poniósł nakłady na nieruchomość, nie może ich sprzedać. Niemniej jednak ma on pewne prawo do nakładów, które może przenieść na rzecz innego podmiotu.

W świetle powołanych przepisów należy zwrócić uwagę, że prawa do nakładów nabyte przez Wnioskodawcę na użytkowanym majątku nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części). Przedmiotem zbycia będą zatem nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym. Nakłady nie stanowią bowiem odrębnej rzeczy, a jedynie skutkują one powstaniem po stronie Zainteresowanego roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu nakładów. Tym samym prawo to nie może również stanowić towaru w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy należy zatem przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić - zdefiniowany w art. 2 pkt 6 ustawy - towar.

Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady, dysponuje pewnym prawem do tych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że odpłatna czynność zbycia nakładów, jako przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy stwierdzić zatem należy, że sprzedaż praw majątkowych do nakładów budowlanych w postaci przydomowych oczyszczalni ścieków stanowi - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako nieprawidłowe, bowiem czynność sprzedaży praw majątkowych do nakładów budowlanych w postaci przydomowych oczyszczalni ścieków będzie stanowiła świadczenie usług, a nie - jak wskazała Gmina - dostawę towarów.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że nie udziela się odpowiedzi na pytania nr 2, 3, i 4, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania, że sprzedaż POŚ na rzecz dotychczasowych dzierżawców po upływie okresu gwarancji będzie podlegała opodatkowaniu VAT jako odrębna dostawa towarów.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.